Πρότυπα.Ναι ή όχι και γιατί?

[philosophos]

Ως άνθρωπο.

Δεν είναι πιο πάνω στην κλίμακα από την ιδιότητά του για να πάρει τον τίτλο του προτύπου?

Αλλά και ως καλλιτέχνη τον ακολούθησα μέχρι τα latin. Μετά δεν μπόρεσα.

 

edit: Κάτι λένε παραδίπλα για Μόνικα και προώθηση. ;)

 

[vagelism]

Παω πασο.

Νομιζω οτι καλλιτεχνες τετοιου ευρους πρεπει να τους κρινουμε απο το εργο τους και μονο.

[philosophos]

Πάσο και εγώ. Το edit δες.

[vagelism]

το ειδα..δεν ασχολουμαι με φτηνες απομιμησες.

Προτιμω originale!

Ακουστε το Dry της P.J Harvey..και θα καταλαβετε πολλα για την ελ λογω κοπελια.

[Evilnye]

Η θεωρία των αντιπροτύπων. Κάτι μου έχει διαφύγει μάλλον. Yallom, Kant, Young, Πλάτωνας ? ??? Enlighten me please, seriusly.

Όχι απλά ένα πρότυπο το έχεις είτε προς μίμηση είτε προς αποφυγή that's all.

[samy paraga]

Τα ινδάλματα συνήθως τα κρίνουμε και τα ακολουθούμε για αυτό που προσφέρουν στο χώρο της δουλειάς τους . Το ότι ο Καραγάτσης ήταν οπιομανής , ο Ντοστογιέφσκι, χαρτοπαίχτης ,ο Μπουκόφσκι αλκοολικός ,ο Κιθ Ρίτσαρντς ναρκωμανής, ο Πολάνσκι παιδεραστής (ουπς ,αυτό παραείναι βαρύ)-ή συμπληρώστε εσείς όποιον θεωρείτε ίνδαλμα- δεν τους μειώνει ως προς το έργο τους .

Το γιατί πχ ο Νταλάρας, ή ο Μπόνο  μου προκαλούν αηδεία ,επίσης δεν έχει να κάνει με το έργο τους αυτό καθαυτό ,αλλά με αυτό που μου δείχνουν εκτός της δουλειάς τους , με τις προσωπικές τους συμπεριφορές........οι οποίες στο τέλος με βαραίνουν τόσο που απαξιώνω και το έργο τους ,το όποιο έργο τους τέλος πάντων ;D

Δηλαδή ,δε με χαλάει το πρεζάκι και ο παιδεραστής καλλιτέχνης σα πρότυπα και με χαλάει ο γλοιώδης προσωπικός χαρακτήρας του αλλουνού.Θα μου πεις δεν υπάρχουν πρότυπα χωρίς κουσούρια? Μάλλον όχι ,άλλωστε δεν ανακαλύψαμε ακόμα το τέλειο χαρακτήρα, εκτός από κάποιους που τους ονομάσαμε θεούς......αν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι ,ακόμα και στους θεούς τους έδιναν χαρακτηριστικά ανθρώπινα ,δλδ αδυναμίες 

Μυστήριο τρένο ο ανθρώπινος νους  ;D

[philosophos]

Ειλικρινής τοποθέτηση samy paraga,(who am i to judge) που γεννά-ανοίγει άλλη κουβέντα.

Άρα πάλι πάμε σε κρίσεις τύπου, μου αρέσει δεν μου αρέσει, και όχι προτύπων που έχει βαρύτερη σημασία ως λέξη.

Απλά αν σκεφτούμε τα '70s και πόσοι ακολούθησαν πρότυπα της τότε εποχής κατά γράμμα - εννοώ όλο το πακέτο, sex, drugs and more drugs και όπου φυσάει ο άνεμος πάμε κτλ (καμία μομφή), αλλά και πρότυπα όπως τα διάσημα ονόματα που ανέφερες, μπορεί και να καταλήξουμε τελικά πως υπολειπόμαστε προτύπων, έως και πως δεν υπάρχουν ή πρέπει να ψάξεις με το κυάλι για να τα βρεις.

Ακόμα όπως λες, δεν υπάρχει ο τέλειος χαρακτήρας, αλλά ρε παιδί μου άμα είσαι ή θες να θεωρείσαι πρότυπο, κράτα χαμηλό προφίλ, μην προκαλείς, κλείνε την πόρτα πίσω σου όταν φεύγεις από την ''σκηνή'' και κάνε ότι γουστάρεις μετά, χωρίς να γίνεται κοινωνός το σύμπαν. Οι νεότεροι αλλά και πολλοί μεγαλύτεροι δεν μπορούν ξεκάθαρα να φιλτράρουν ποια στοιχεία να κρατήσουν και ποια όχι από το πρότυπό τους.

 

Κατά παράφραση: Όχι στα πρότυπα δεν είναι για όλους. ;D

 

το ειδα..δεν ασχολουμαι με φτηνες απομιμησες.

Προτιμω originale!

Ακουστε το Dry της P.J Harvey..και θα καταλαβετε πολλα για την ελ λογω κοπελια.

 

Δεν εννοούσα την Μόνικα αλλά την προώθηση. :)