Dire Straits-Mark Knopfler

[Επισκέπτης]

Πρεπει να εχω ακουσει συνολικα 10-15 κομματια τους. Γενικα τους απεχθανομαι συνθετικα αλλα σεβομαι απεριοριστα τα οσα εκαναν. Επισης, ο Knopfler εχει καποιες κορυφαιες κιθαριστικες στιγμες οπως τα σολο των sultans και brothers. Οχι απο τεχνικης αποψεως αλλα απο taste και note choise.

[fenderiarhs]

Οχι απο τεχνικης αποψεως

 

 

:o :o :o :o :o :o :o :o :o

 

Δοκιμασες να παιξεις κατι δικο του σωστα?

[Επισκέπτης]

 

 

Δοκιμασες να παιξεις κατι δικο του σωστα?

 

Δεν εννοω οτι ειναι ευκολος, απλα ενας οποιοσδηποτε τεχνικα καλος κιθαριστας που παιζει με δαχτυλα, θεωρω οτι μπορει να παιξει τα απαντα το knopfler. Η μεγαλοφυια του ειναι στη συνθεση των solos.

[Jazzjoker]

Δεν εννοω οτι ειναι ευκολος, απλα ενας οποιοσδηποτε τεχνικα καλος κιθαριστας που παιζει με δαχτυλα, θεωρω οτι μπορει να παιξει τα απαντα το knopfler

 

Θα διαφωνήσω. Πρέπει να έχεις μελετήσει knopfler συγκεκριμένα και να κατέχεις ρυθμικά (κυρίως) το fingerpicking σε απόλυτο βαθμό. Το έχω ξαναποστάρει αλλά το βάζω πάλι για του λόγου το αληθές:

 

 

Θα πρότεινα σε όλους τους κιθαρίστες να το παρακολουθήσουν.

[indie-anos laternative]

Αν και ανήκω στη γενιά του new wave-punk κλπ., δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι οι DS ήταν σπουδαία μπάντα. Ο Knopfler γενικά μου την έσπαγε γιατί ποτέ δεν μπόρεσα να πλησιάσω καν αυτά που έπαιζε. Αι σιχτίρ! :P

 

Το 1ο τους είναι ένα κλασσικό αριστούργημα, αλλά εμένα μου άρεσε και το 2ο που πολλοί απαξίωσαν εδώ μέσα. Δεν με χαλάνε ούτε καν τα χιτ του Brothers In Arms. Από κει και πέρα όμως δεν τους άντεξα άλλο, ούτε και παρακολούθησα την solo καριέρα του Knopfler.

[yannakis]

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω, η ομορφιά (και δυσκολία) στο παίξιμο του Μαρκ δεν είναι μόνο στην τεχνική, αλλά στην απίστευτη εκφραστικότητα που έχει. Τρομερές δυναμικές, vibratos, bends κλπ.

Τον μελετάω πολύ καιρό τώρα, και όσο μελετάω ανακαλύπτω πράγματα που κάνει πολλές φορές απλά, άλλες φορές πολύ περίπλοκα και τεχνικά.

Συνδυάζει πολλά στυλ παιξίματος με απαράμιλλη ευκολία, και τα συνδυάζει πολύ αρμονικά.

Ανήκει στους πολύ μεγάλους κιθαρίστες / στιχουργούς, αλλά από στυλ  he is on a legue of his own!

Τα σέβη μου στον μεγάλο Μαρκ!

[ez]

O Mark Knopfler αποτελούσε πάντα -για μένα- το παράδειγμα του πως είναι εφικτό στις μέρες μας, που οι σελίδες του βιβλίου της κιθάρας εν πολλοίς έχουν γραφεί, κάποιος να μπορεί ν'ακουστεί με στυλ/ήχο/φρασεολογία δικά του 100% χρησιμοποιώντας υλικά γνωστά και πολλάκις "φθαρμένα". Κοντολογής, βάζουμε σ'ένα σέικερ τους: Bob Dylan, Eric Clapton, JJ Cale & Chett Atkins, κουνάμε καλά και...ιδού! Ο μέγας Knopfler!

Αθάνατος.

Το πρώτο άλμπουμ των DS είναι σαφώς ένα αριστούργημα -κι ένα εκ των κορυφαίων debut albums ever...

Θα συμφωνήσω με τον φίλτατο φριροκ για τα σχόλια του LOVE OVER GOLD, κι εμένα επίσης δε με χαλάει καθόλου το Brothers in Arms, το αντίθετο θάλεγα.

Παρ'όλα αυτά, παρακολουθώντας τις σόλο δουλειές του Knopfler τα τελευταία χρόνια, αρκετές φορές με κουράζει, χωρίς όμως -ποτέ κατά την άποψη μου- να γίνεται "φθηνός".

 

[audiokostas]

Παρ'όλα αυτά, παρακολουθώντας τις σόλο δουλειές του Knopfler τα τελευταία χρόνια, αρκετές φορές με κουράζει, χωρίς όμως -ποτέ κατά την άποψη μου- να γίνεται "φθηνός".

Δάσκαλε, το Notting Hillbillies project ήταν είναι ποίημα.

 

Από κει και πέρα υπάρχουν αρκετές άνισες στιγμές.

[ez]

Δάσκαλε, το Notting Hillbillies project ήταν είναι ποίημα.

 

Σαφώς και ΔΕΝ αναφέρομαι στο Notting Hillbillies, όχι ποίημα, εθνικός ύμνος είναι!!!  ;D

Άλλωστε, αυτό είναι παλιό (1990)...εννοούσα κυρίως σόλο δίσκους της τευταίας δεκαετίας...νάξερες πως περίμενα την συνέχεια εκείνου του δίσκου...εις μάτην...oh well  :(

[Jazzjoker]

Πάντως εγώ μόλις το έβαλα και το ακούω με ένα ζεστό καφεδάκι.