Ο Συνθέτης...

[Anonymous]

Τελικά, η πολλές μουσικές σπουδές, μειώνουν της δυνατότητες ενός σύνθετη η αντιθέτως τον ενισχύουν?? ¶ποψή μου είναι ότι και οι σπουδές έχουν κάποια όρια. Ο συνθέτης πρέπει να βρει το μαγικό κλειδάκι, που μ’αυτό θ’ανοίξει την ψυχή του, ώστε

να καταφέρει να εξωτερικεύσει και έπειτα να αποτυπώσει με νότες, αυτό ακριβός (κατά προσέγγιση) που αισθάνεται. Αναφέρομε κυρίως στην συγγραφή μουσικής με τον παραδοσιακο τρόπο. Οπότε, Αν ο χρόνος του καταναλωθεί σε σπουδές και μελέτες, πότε θα β

ρεί τον απαιτούμενο χρόνο για την ωρίμανση?? Έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο, ημιμαθ

είς συνθέτες να έχουν γράψει αριστουργήματα, δίχως αυτό φυσικά να σημαίνει ότι οι υπό

λοιποι δεν αξίζουν! Για παράδειγμα ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ημιμαθείς στο πιάνο και

αυτοδίδακτος στην σύνθεση και σε ένα σωρό άλλα μουσικά όργανα

 

Θα με ενδιέφερε πολύ να ακούσω την άποψή σας ….

 

 

Έρρωσθε…

[geofrantz]

Να ενα ζητημα παλαιοτερο και της λασπης: Η τεχνη γεννησε την τεχνικη ή η τεχνική την τέχνη? Η άποψή μου είναι πως, όπως συμβαίνει με οτιδήποτε απαιτεί κάποια τεχνική, είναι πάντα προτιμότερο να μαθαίνεις τους κανόνες κι ας τους παραβεις αργοτερα, για δύο, κυρίως λόγους:

1. Μπορεί αυτό που νομίζεις ότι μόλις ανακάλυψες μόνος εσύ (στην προκειμένη περίπτωση ας πούμε ότι είναι μια αντισυμβατική αρμονική ακολουθία) να είναι ήδη παρωχημένο και συμβατικό. Αν έχεις σπουδάσει τις τάσεις και τους κανόνες της μουσικής θα γλυτώσεις από τον κόπο και ίσως διοχετεύσεις το ταλέντο σου στο να ανακαλύψεις κάτι άλλο, πραγματικά πρωτοποριακό...

2. Οτιδήποτε έχει να κάνει με την τέχνη, απαιτεί ταλέντο και - κυρίως - πειθαρχία. Η πειθαρχία χωρίς το ταλέντο μπορεί να οδηγήσει οποιονδήποτε σε ένα ευπρόσωπο αποτέλεσμα. Το βλέπω κάθε μέρα στο ωδείο της γυναίκας μου: Ανθρωποι που εγώ θα σνόμπαρα ως μη έχοντες κανένα μουσικό "άγγιγμα", πειθαρχημένοι όμως και μελετηροί έχουν αγγίξει ένα επίπεδο - έστω και στηριζόμενοι στις πλάτες των ταλαντούχων προκατόχων τους - που πολλοί πραγματικά ταλαντούχοι μαθητές δεν θα φτάσουν ποτέ, ελλείψει πειθαρχίας.

Συνεπώς, νομίζω ότι η πιο αποτελεσματική μέθοδος είναι: Μάθε αυτά που γνωρίζουν οι άλλοι, αξιολόγησε τα σύμφωνα με τις δικές σου προτεραιότητες και όσα σου κάνουν κράτα τα... Οσα δε σου κάνουν άστα για τους άλλους...

Αυτό ισχύει για όλα όσα απαιτούν γνώση και σπουδή, και φυσικά ισχύει για τη μουσική.

Αν βέβαια έχετε διαφορετική άποψη, θα χαρώ να την ακούσω και να σας συντονίσω (μια και ο πολυχρονεμένος βεζύρης μας με διόρισε ύπατο συντονιστή). Αλλωστε, μην ξεχναμε τι έλεγε και ο Βολταίρος: "Διαφωνώ με ό,τι λες, και θα σου ανοίξω το κεφάλι στα δύο σαν καρπούζι, αν εξακολουθήσεις να το λές"... Ή κάπως έτσι

[Anonymous]

Έρρωσθε senexus..

 

Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου. Απεναντίας υιοθετώ της απόψεις σου, όσον αφορά φυσικά τον παραδοσιακό τρόπο σύνθεσης. Εννοείται πως οι σπουδές είναι το ¶λφα και το Ωμέγα για την μύηση στον ερωτικό κόσμο

της σύνθεσης. Αυτό όμως που σε καμία περίπτωση δεν διδάσκετε και δεν μπορεί να διδαχθεί με κανέναν τρόπο, είναι το συναίσθημα, η ΨΧ και η ζωή (πνοή) που θα πρέπει να εκπέμπει το μουσικό θέμα.

Βέβαια όσον αφορά της σπουδές, υπάρχουν είδη μουσικής που δεν διδάσκονται, όπως για παράδειγμα η σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική και άλλα πειραματικά είδη. Ασχολούμαι με την ηλ. μουσική αρκετά χρόνια

και αυτά που ανακάλυψα μόνος μου, δεν υπήρχε περίπτωση να μου τα μάθει κανένας. Εδώ φυσικά μπαίνει

και η βοήθεια των παραδοσιακών σπουδών μου στην κλασική μουσική παιδία, κάνοντας 9 χρόνια κλασική

κιθάρα αυτά που αποκόμισα είναι απίστευτα! όταν καθόμουν μπροστά από έναν υπολογιστή και μερικά

μηχανήματα 24ωρα ολόκληρα, ένιωθα ένας Κολόμβος που ανακάλυπτε μουσικές ‘’Αμερικές ‘’ από πρώτο

χέρι.. Κάποτε ένας γνωστός μου που σπούδαζε μουσική τεχνολογία στην Αγγλία με ρωτούσε πράγματα που υποτίθεται θα έπρεπε να τα γνωρίζει, φυσικά αυτά που εκείνος γνώριζε και δεν είχα ιδέα, ήταν κυρίως

επάνω σε ‘’ψαγμένα’’ τεχνικά θέματα και όχι καθαρά μουσικά.

Το όλο σκηνικό θυμίζει το σχολείο, όταν ήμασταν μαθητές πήραμε κάποιες γνώσεις που το μεγαλύτερο μέρος αυτόν, χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου. Όταν όμως διαβάζαμε εξωσχολικά βιβλία από μόνοι

μας, αυτήν την γνώση δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ, γιατί είναι εμπειρία, είναι βίωμα, είμαστε εμείς.

Κάποιος μεγάλος ζωγράφος είπε ΄΄Πέρασα τόσα χρόνια σε σπουδές, για να μάθω να ζωγραφίζω ξανά σαν

παιδί!!!!’’

 

Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι κατά των σπουδών, αντιθέτως είμαι υπέρμαχος αυτόν. Αλλά με μέτρο.

[mr_dee]

Χαίρετε Wav και senexus.Παρακολουθώ την ανταλλαγή απόψεων στο (πολύ παλιό αλλά πάντα επίκαιρο) θέμα της σύνθεσης σε σχέση με τις μουσικές σπουδές. Η δική μου ταπεινή γνώμη έρχεται απο κάποιον που χρησιμοποιεί τη σύγχρονη μουσική τεχνολογία για να φτιάξει απλές μουσικές συνθέσεις ηλεκτρονικής κατά βάση μουσικής. Κι αυτό γιατί έχοντας ακούσει αρκετά τα νέα μουσικά ιδιώματα, νομίζω πως αυτά απευθύνονται στην ανθρώπινη ψυχή με διαφορετικό τρόπο απο τις "κλασικές" συνθέσεις. Εξηγούμαι: Οι νέες μουσικές κάνουν χρήση της τεχνολογίας ετσι ώστε ο συνθέτης να απελευθερώνεται απο τις δεσμέυσεις της σύνθεσης με πολλά όργανα και αντίστοιχα πολλούς μουσικούς που απαιτούνται για την εκτέλεσή της. Το ζητούμενο είναι να δημιουργηθεί ενα ευφορικό, ανατασικό συναίσθημα μέσω της απλότητας της αρμονίας και της επανάληψης του ρυθμού. Εδω λοιπόν οι μουσικές σπουδές είναι μάλλον δευτερεύον ζήτημα. Ο συνθέτης θα φτάσει να αγγίξει τον ακροατή χρησιμοποιώντας περισσότερο την ψυχή και το ένστικτό του, παρά την τεχνική και το μυαλό του. Βέβαια,σε καμμία περίπτωση δεν θα πετύχει οποιοδήποτε αξιόλογο αποτέλεσμα χωρίς βασικές γνώσεις. Ακόμα και οι απλές ευφορικές μελωδίες, αλλά και η απλούστερη ρυθμική αγωγή, απαιτούν γνώσεις και τεχνική. Ομως,κατά τη γνώμη μου, αυτή η τεχνική μπορεί να αποκτηθεί σχετικά εύκολα. Διαβάζοντας 2-3 βιβλία ή ξοδεύοντας 1 χρόνο σε κάποιο ωδείο. Αυτό που κάνει τη σύνθεση της ηλεκτρονικής μουσικής δύσκολη (και πολλές φορές αδύνατη ή ακατανόητη για κάποιους)είναι η διαφορετική προσέγγιση του ακροατή που επιχειρεί. Ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο "ακούγεται". Το διαφορετικό "μείγμα" λογικής και συναισθήματος που απαιτείται για την κατανόησή της. Τι λέτε; Ελπίζω να μη σας κούρασα.

[cos_dr]

η απάντηση σιγουρα βρισκεται καπου στη μεση. Ο Συνθετης θελει πειραματισμο, υπομονη και επιμονη. Θελει πιο πολυ πραξη και εξασκηση. Τα περισσοτερα μουσικα αριστουργηματα φτιαχτηκαν και εμειναν απο ανθρωπους με λιγη σπουδη και πολλη φαντασια. Αλλα χρειαζεται και θεωρητικη γνωση π.χ. ενος οργανου, γιατι ετσι καταλαβαίνεις καλυτερα την εννοια και τις δυσκολιες μιας εκτελεσης και σιγουρα σου δινονται ιδεες και κατευθυνσεις. Αξια αναφορας ειναι η συχρονη τεχνολογια. Music Workstations, Score editors, sequensers k.l.p. alla thelei prosoxh kai sosth xrhsh gia na mhn analotheis sthn theoria kai stis texnikes kai xaseis to moysiko synaisthma, το κινητρο για αθανατες δημιουργιες, τι λεο ο ατιμος cos dr. υπηρετης τησ μουσικης :D

[Anonymous]

φιλοι μου.... ακουστε τουτο!!!

 

πηγα σε ωδειο και για κιθαρα και για μπασσο και τυμπανα και τα παρατησα στους 2 μηνες για καθε οργανο. Απεδειχθει οτι τα ωδεια ειναι μονο για αυτους που δεν εχουν καμια σχεση με τη μουσικη ιδιατερα με τη μουσικη ως βιωμα απο τα παιδικα χρονια.

 

οι μουσικες σπουδες στην Ελλαδα ειναι μονο για παραγωγη επαγγελματιων ουσιαστικα που καταληγουν στη νυχτα η σεσιονοπουλοι στα στουντιο για χαρη του και της καθε ψωναρας.

 

μουσικη ισον ανθρωποι

μουσικη τεχνολογια ισον απουσια ανθρωπων. και εδω ειναι το κολπο.

 

ειμαι εναντιον γενικα καθε μορφη εξελιξης της μουσικης τεχνολογιας οσον αναφορα τη στειρα υποκατασταση του ανθρωπινου παραγοντα. επειδη ομως αντε να βρες σημερα ατομα με διαθεση, χρονο, με προθεση να απαρνηθουν για λιγες ωρες την εβδομαδα το γκομενα που ζητα club, και να κατσει δημιουργικα να καταθεσει το εσωψυχο του.!!!

 

οποτε και εγω ειμα στα προθυρα να απομονωθω στο στουντιο μου και να γραψω τα παντα μεσα απο ενα computer. εκει μαλιστα!! ζητω η τεχνολογια!!

 

Σπουδες δεν ειναι μονο τα βιβλια!! γιατι κανεις δε μιλα για χιλιαδες ωρες ακροασης βινιλιων και cd ? γιατι δε μιλα λκανεις για το ποσες φορες πηγε σε συναυλια οχι για να δει το αστερι αλλα π.χ. να κοπιαρε καποια κολπα του ντραμμερ η μια μπασσογραμμη?

 

ο λογος ειναι οτι πασχουμε απο ελλειψη μουσικης αντιληψης και ακουσματων. γιαυτο και τα "ωδεια" επιβιωνουν!!

 

γιατι οι καλυτερες σπουδες ειναι μονο η πραξη, επαναληψη, εξασκηση σε περιβαλλον πειθαρχιας βλ γκρουπ και λιωσιμο δισκων...!!! εξαλλου και αυτοι που εφτασαν στο επιπεδο να γραψπυν δισκους δεν ηταν απαραιτητα σπουδαγμενοι αρα αυτο μας ενδιαφερει ως αποτελεσμα

[geofrantz]

Φιλοι μου, ακούστε τούτο: Πήγε σε ωδείο για κιθάρα, και μπάσο και τύμπανα και τα παράτησε σε 2 μήνες! Εχει όμως ακόμα μπροστά του να δοκιμάσει: Πλήκτρα, πνευστά, φωνητικά οπότε ας μην βιαζόμαστε να τον κρίνουμε...

Σοβαρά όμως:

Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να σπουδάζει κανείς τη μουσική. Σπουδάζω σημαίνει και ακούω τις δουλειές των άλλων, και τις αναπαράγω, και δοκιμάζω τους δικούς μου πειραματισμούς. Ποιός σου είπε εσένα, καλέ κύριε, ότι στα ωδεία δεν βάζουν τους μαθητές τους να ακούν με τις ώρες ηχογραφημένα έργα άλλων συνθετών? Πού το είδες να μην πηγαίνουν οι μαθητές των ωδείων σε συναυλίες για να δουν τί άλλο προσφέρεται στον κόσμο της μουσικής? Το ξέρεις ότι, οι πιο συχνοί πελάτες του Μεγάρου Μουσικής είναι μαθητές ωδείων? Μπα, δε νομίζω...

Αλαζονεία, ξιπασιά, αυθάδεια και μισσαλοδοξία ήταν - και ανέκαθεν θα είναι - τα όπλα των αδαών. Εκείνων που απλά βαριούνται να στρώσουν τον κώλο τους κάτω και να μελετήσουν, διακυρήσσοντας ότι το ταλέντο φτάνει και περισσεύει για να γίνει κανείς μουσικαράς! Και συνήθως πιπιλάνε την καραμέλα μεγάλων μουσικών (όπως οι Beatles) που δεν ήξεραν να γράφουν νότες όταν έπαιζαν στα καταγώγια του Λίβερπουλ, αλλά τους διαφεύγει ότι, όταν οι Beatles άρχισαν να ανεβαίνουν μελέτησαν σκληρά - επαναλαμβάνω ΣΚΛΗΡΑ - όλα τα είδη μουσικής που βρήκαν στο διάβα τους, από την σκληροπυρηνική "κλασική" μέχρι τις μονόχορδες ψαλμωδίες του Ραβί Σανκάρ...

Για να τελειώνει εδώ το ανόητο αυτό debate: Είτε θες να πας σε ωδείο, είτε δεν σου ταιριάζει το πρόγραμμα τους και προτιμάς να μελετήσεις μόνος σου, η μελέτη, η αφοσίωση, το πάθος είναι τα μόνα πυρομαχικά για να κερδίσεις τη μάχη της μουσικής. Το ταλέντο είναι το όπλο. Ομως, ένας ατάλαντος αλλά επιμελής μπορεί να γίνει καλός μουσικός. Ενας ταλαντούχος τεμπελχανάς, όχι...

Peace

[Maniac]

Ενα καλο ωδειο οχι μονο δεν θα σου κλεισει τους οριζοντες αλλα αντιθετως θα σου δειξει δρομους που δεν εχεις σκεφτει.Δεν πρεπει να εχουμε την απαιτηση απο τον εαυτο μας να ανακαλυψει μονος του πραγματα που χρειαστηκαν αιωνες για να προσδιοριστουν.Η εκμαθηση της μουσικης μοιαζει με την κατασκευη ενος κτιριου.Σταματωντας στους δυο μηνες ειναι σαν να μενεις στα θεμελεια.Και τα θεμελεια δεν εχουν ομορφια.Αργοτερα, οταν αρχισει να ολοκληρωνεται το κτισμα, καταλαβαινεις την χρησιμοτητα τους (και γιατι παιδευοσουν με κλιμακες,διαστηματα και αλλα"αχρηστα"πραγματα!)

[cos_dr]

Παιδια μου. Απο τις απαντησεις σας συμπεραίνω οτι μάλλον είστε ιδιοκτήτες ωδείων. Τίποτα δεν είναι άχρηστο, αλλίμονο, αλλά μιλάμε για την σύνθεση. Πρακτικά το ωδείο ειναι ενας ναος εκμάθησης και μουσικής καλλιέργειας και οι κλίμακες και η κλασσική θεωρία και ο καθηγητης διαπλάθει το μουσικο και τον κατευθύνει, αλλά μην υποτιμάτε τον ''τεμπέλη'' το '' κοπρόσκυλο'' τον πρακτικο μουσικο και μην του συμπεριφερεστε έτσι γιατι senexus εσύ φαίνεται να έχεις μίσος απεναντί τους, και στον επιστημονικό χώρο που υπηρετώ αυτό το λέμε σαν ''ζήλεια'' και σαν προκατάληψη με ψυχολογικό υπόβαθρο. Αγρράματοι μουσικά ξενοι και έλληνες μουσικοί και γράψαν και εκτέλεσαν αριστουργήματα , πολλές φορές απλοϊκά σε συνθεση αλλά διαχρονικά και μπορεί λέγω καποιοι που σπουδάζουν και κανουν τα πολιτικαλι κορρεκτ στάδια να μην φτάσουν τετοια επίπεδα και να κάθονται και να λένε. μα εγω ο μ τι σπουδαζω και αγωνίζομαι τόσα χρονια και πλερωνω και πηρα διπλωματα αλλα ωχ ! το σύστημα αυτον τον προωθησε και δεν ξερει να βάζει τα χέρια του σωστα οπως εγω, δεν παιζει σε όλες τις κλιμακες οπως εγώ , δεν συνθετει ορθόδοξα άπως εγώ, αλλά . . . . . μελετας αν θες και μόνος σου . το πτυχιο δεν κανει το γιατρο, το ρασο δεν κανει τον παπα. η κλασσικη διδασκαλία δεν κάνει το μουσικό. Σεβαστείτε τις γνώμες μαλλον να αλληλοσεβαστούμε τις γνώμες μας , μην βαζουμε ταμπέλες και να ενωθούμε όλοι κάτω απο τη σημαία της παγκόσμιας γλώσσας της μουσικής γιατι κύριοι . γεννήθηκα και μεγαλωσα κάτω από δύο πιάνα, , είμαι ημιμαθής, έχω αλλή δουλειά, αλλα τρωω πολλα λεφτα σε τεχνολογικο moysiko εξοπλισμο , ανατρέχω στα βιβλία κα στην καθηγητριά μου, την μάνα μου, που και η ίδια λέει διάβαζε άλλα κάνε και αυτά που κάνεις , τους αυτοδχεδιασμούς , τους πειραματισμούς, τον κώδικα επικοινωνίας που ΄΄εχεις αναπτύξει και τον καταλαβαίνεις μόνο εσύ γιατι με εντυπωσιάζεις και πολλές φορές σε ζηλευω. [ποιά μανα δεν θα πει καλο λόγο για το παιδί της] Αρχίζω να σας αγαπώ εδω στο noiz.

[geofrantz]

Αγαπητέ cos_dr

 

Λιγα διαβασες, πολλα υπέθεσες. Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους λοιπόν, ανακεφαλαιώνω εν συντομία: Δεν είμαι ιδιοκτήτης ωδείου, δεν παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα, δεν έχω μετοχές στον Νάκα ή οποιαδήποτε άλλη ιδιωτική επιχείρηση που προσφέρει μουσικές σπουδές. Για την ακρίβεια ήμουν μαθητής στο Εθνικό Ωδείο αλλά εγκατέλειψα γιατί έκανα το λάθος να πιστέψω ότι το ταλέντο μου δεν χρειαζόταν ακαδημαϊκή αρωγή (τώρα που το σκέφτομαι, ούτε καν έκανα τέτοια σύνθετη σκέψη στην ηλικία των 14 ετών - απλά προτιμούσα να κάνω κοπάνες και να πηγαίνω για καφέ με τους φίλους μου).

Δεν μισώ τους αυτοδίδακτους μουσικούς. Οι περισσότεροι μουσικοί που εκτιμώ βαθιά είναι αυτοδίδακτοι. Δεν μισώ κανέναν - εκτός από έναν τύπο που έρχεται και παρκάρει επίτηδες μπροστά στο γκαράζ μου. ΠΕΡΙΦΡΟΝΩ ομως, έχοντας πλήρη συνείδηση της βαριάς αυτής κουβέντας, εκείνους που προσχηματικά επιχειρηματολογούν για το πόσο περιττές είναι οι σπουδές σε οποιονδήποτε τομέα επειδή δεν έχουν την υπομονή, το χρόνο, τη διάθεση, τα κότσια και τον κώλο να διδαχτούν από όλους εκείνους που κατανάλωσαν ατέλειωτες ώρες ΣΠΟΥΔΑΖΟΝΤΑΣ μουσική. Και επειδή σπουδάζω σημαίνει "ασχολούμαι συστηματικά με κάτι μέχρι να το μάθω", (δώστε ιδαίτερη προσοχή στο "συστηματικά") εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι προς όφελος του σπουδαστή να εκμεταλλευτεί ένα σύστημα που ανέπτυξαν - επι σειρά δεκαετιών ή και αιώνων - κάποιοι άλλοι αντί να πελαγοδρομεί ανάμεσα σε εκείνα που του φαίνονται χρήσιμα και εκείνα που κρίνει ο ίδιος ως παρωχημένα και περιττά.

Αυτό είναι όλο, βρε παιδιά. Τα ωδεία δεν κατέχουν το αλάθητο των συστηματικών σπουδών. Ούτε όλοι οι καθηγητές είναι το ίδιο καλοί δάσκαλοι. Είναι όμως η καλύτερη πρόταση για να διεισδύσει κανείς στον κόσμο της μουσικής και - ελλείψει άλλης - λέω να την κρατήσουμε. Από την άλλη, αν κάποιος θέλει ντε και καλά να ανακαλύψει μόνος του, καταναλώνοντας πολλαπλάσιο χρόνο, εκείνα που μπορεί να βρει κωδικοποιημένα σε ένα ωδείο, με γειά του και χαρά του! Δικός του είναι ο χρόνος, δικό του το καρπούζι, δικό του και το μαχαίρι.

Καλοφάγωτο!

 

Αυτά, αν και νομίζω ότι θα έχουμε και συνέχεια. Δε βαριέσαι, σε δουλειά να βρισκόμαστε...