Πόσοι πληκτράδες ήξεραν στην αρχή πιάνο πιάνο;

[band]

Δεν έχω χρησιμοποιήσει επίθετα ακόμα και δεν νομίζω να το κάνω όυτε έκρινα το πόσο έξυπνος είσαι, από ότι θυμάμαι δηλαδή.

 

eye αν δεν ειρωνευόσουν μετα χαράς να τα λέγαμε αλλά άλλη φορά.

[fleamail]

Whatever!

[trolley]

Δεν έχω χρησιμοποιήσει επίθετα ακόμα και δεν νομίζω να το κάνω όυτε έκρινα το πόσο έξυπνος είσαι' date=' από ότι θυμάμαι δηλαδή.

 

eye αν δεν ειρωνευόσουν μετα χαράς να τα λέγαμε αλλά άλλη φορά.[/quote']

 

Όταν αποφάσισες να μην απαντήσεις, δεν σε είχα ειρωνευτεί. Επίσης, επέλεξες να απαντήσεις στον fleemail έχοντας επίγνωση ότι σε ειρωνεύεται και μάλιστα πολλές φορές. ¶ρα, το αν σε ειρωνεύονται - μέχρι τώρα τουλάχιστον - έχει αποδειχτεί να είναι δέλεαρ για να απαντάς, οπότε είπα να δοκιμάσω και εγώ τη τύχη μου.

 

Εκτός αν η δόση ειρωνείας δεν ήταν αρκετή να σε συγκινήσει, οπότε να φροντίσω για κάτι παραπάνω.

[Aiolos]

Εχει τυχει ομως να γνωρισω ατομο σε live που επαιζα με την μπαντα μου το οποιο εκανε 14 χρονια κλασσικο και βγηκε για live με ενα Triton οπου στεκεται διπλα μου (εγω εστεινα ενα Fatar και ενα half rack Roland) και αρχιζει να παιζει...Εψαχνα τρυπα να κρυφτω....!

 

Με του παιζει ομως η μπαντα....τι κλασσικες σπουδες' date=' τι βιρτουοζος...κραταγε μια πλατη απο την αρχη μεχρι το τελος σε κομματια που επαιρναν πολλα παραπανω (πραγμα που εγινε αφου αλλαχτηκε ο μουσικος αυτος) και λεω μεσα μου...

 

Ρε μπας και δεν φτανουν οι σπουδες;[/quote']

 

Να παρω αφορμη τα παραπανω γραφομενα για να πω μια γνώμη σαν ανθρωπος που εχει τελειωσει ωδεια και δεν ασχολειται πλεον μονο με την κλασικη μουσικη.

 

Η παγιδα που πεφτουν οι περισσοτεροι "κλασικοι" ειναι οτι εγκλωβιζονται στην παρτιτουρα απο πολυ νωρις, πριν ακομα καταλαβουν τι ειναι αυτο που διαβαζουν και παιζουν. Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να αναπτυσουν φοβερη τεχνικη, αλλα καθολου μουσικη σκεψη και ενστικτο.

Οταν και αμα αντιληφθουν αυτη τους την ελειψη και δουλεψουν πιο ελευθερα, τοτε το αποτελεσμα ειναι πολυ εντυπωσιακο. Εχουμε δηλαδη σαν αποτελεσμα εναν Ολοκληρωμενο μουσικο, με απολυτη τεχνικη, γνωση, και ενστικτο.

 

Η παγιδα των πρακτικων ειναι ακριβώς η αντιθετη. Αναπτυσουν απο πολυ νωρις πολυ καλο ενστικτο. Η ελειψη ομως γνωσης και σωστης τεχνικής

τους καρατανε σε χαμηλα επιπιπεδα εξελιξης, εκτος και αν κι αυτοι αντιληφθουν εγκαιρως τις ελειψεις τους.

 

Ενοειται οτι στις παραπανω περιπτωσεις μιλαω για ατομα με προσωπικοτητα και καποιο ταλεντο.

[trolley]

Συμφωνώ με τον Aiolos, αλλά έχω δύο παρατηρήσεις:

 

α) Και οι δύο περιπτώσεις μουσικών (όπως τις όρισε ο Aiolos) έχουν τελικά να αντιμετωπίσουν το θέμα της έμπνευσης, την γνώμη μου για την οποία την είπα παραπάνω (κάπως γραφικά είναι αλήθεια). Ακόμη και ο Ολοκληρωμένος Μουσικός μπορεί να περάσει τεράστιες περιόδους πείνας όσον αφορά την έλλειψη έμπνευσης ή ιδεολογίας που θα του δώσει πεδίο εφαρμογής για το επίπεδό του.

 

β) Στις μέρες μας (χάρη στην τεχνολογία, σε φίλους που ίσως μπορούν να βοηθήσουν στην ενορχήστρωση και την εκτέλεση κλπ) υπάρχουν υποκατάστατα για την "παραδοσιακή ωδειακή παιδεία". Π.χ., εγώ ίσως μπορώ να πάιξω μία νότα κάθε δεκαπέντε λεπτά (λόγω κακής τεχνικής και κουλαμάρας), αλλά αυτό δεν έχει σημασία όταν υπάρχει το sequencer όπου μπορώ να κάνω δεκάδες προσπάθειες για να γράψω αυτή τη νότα με τον ακριβώς ορθό τρόπο. ¶σε που μετά μπορώ να δώσω την παρτιτούρα σε ένα φίλο να την παίξει και να την μπολιάσει και με τις δικές του ιδέες.

 

Αντίθετα, υποκατάστατο γι' αυτό που ο Aiolos λέει ένστικτο ΔΕΝ υπάρχει, οπότε ποιος βγαίνει τελικά κερδισμένος σε αυτή την παρτίδα; Αυτός που έμαθε να διαβάζει και να γράφει παρτιτούρες αλλά από ένστικτο καπούτ, ή αυτός που ανέπτυξε ένστικτο και τώρα έχει τον χρόνο (αλλά και τα βοηθήματα) για να συμπληρώσει τις ελλείψεις της τεχνικής του (πάντα υπό την προϋπόθεση - όπως άλλωστε λέει και ο Αιολος - ότι το έχει πάρει χαμπάρι ότι έχει τέτοιες ελλείψεις);

 

Νομίζω ότι η απάντηση είναι αυτονόητη, τουλάχιστον μέχρις του σημείου του να κόβει τη φόρα σε ανθρώπους όπως ο band ο οποίος επιδιώκει μία σχεδόν... συντεχνιακή διαφοροποίηση ανάμεσα σε αυτούς που είναι μουσικοί και σε αυτούς που δεν είναι.

 

Όσον αφορά το παράδειγμα που του έθεσε ο Chaostar σε σχέση με τη φωτογραφία (και το οποίο ο band προσπέρασε χαριτωμένα) είναι κάτι παραπάνω από καίριο. Αν ο band (ή οποιοσδήποτε άλλος) αφιερώσει λίγο χρόνο στη μελέτη της ιστορίας της φωτογραφίας θα διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι που λογίζονται ως "μεγάλοι φωτογράφοι" έρχονται σε όλες τις εκδοχές: από κυριούλες που βρήκαν τη πρώτη τους φωτογραφική μηχανή στα 70 τους, μέχρι τύπους που είχαν μισοπνιγεί στα χημικά φέρνοντας την τεχνική της σε ένα απίστευτο ζενίθ. Παρόμοιες παρατηρήσεις γίνονται σε όλες τις τέχνες: σύμφωνα με τον band, όποιος δεν ξέρει να φτιάξει ένα πολύ καλό πορτραίτο δεν δικαιούται να ζωγραφίσει αφηρημένη ζωγραφική.

 

Αυτές οι απόψεις είναι επιεικώς συντηρητικές (με την πιο τρομακτική έννοια). Κάθε δίσκος μουσικής έπρεπε να αρχίζει με μία επίδειξη δεξιοτεχνίας από τους μουσικούς που συμμετέχουν (να παίζουν πρώτα τα κάλαντα, μετά λιγο Hanon, μετά καμιά σονάτα, μετά καμιά δύσκολη φούγκα) και μετά να ξεκινάνε να παίζουν τη μουσική τους ώστε να πείθεται καθένας από εμάς ότι "εντάξει, ξέρουν μουσική οι άνθρωποι, ας τους αφήσουμε να παίξουν και τα δικά τους". Έλεος !!!

[Aiolos]

Δεν διαφωνω Eyeprotocol. Εξ αλλου αυτο που περιγραφεις κανω κι εγω:)

Μονιμως ψαχνω για πιανιστα που να πληρει τις προυποθεσεις που ειπα παραπανω για να παιξει πιανο.:)

Εγω βεβαια ( με αφορμη το ποστ του Chaostar )μιλουσα για μουσικους εκτελεστες και οχι για συνθετες.

Πιστευω οτι ενας συνθετης το καλύιτερο γι αυτον ειναι να ξερει απο λιγο πολλα οργανα και να παιζει το στοιχειώδες πιανο.

Εγω αν και κλασικος κιθαριστας (την εχω παρατησει πλεον) προτιμώ να γραφω στο πιανο παροτι ειμαι ασχετος. :)

[fleamail]

Ρε συ eye! Respect :D

 

Αυτό:wink:

[Aiolos]

Το καλο ή το κακο με αυτο το θεμα ( εχει συζητηθει εκτενώς) ειναι πολυπλευρο με πολλες διαστασεις και με αρκετη δοση υποκειμενισμου. Ολοι θεωρουν σωστη την πρακτικη που συνηθως εφαρμόζουν οι ιδιοι. Κατα συναιπεια όλοι αυτοι που διαφωνούν μεταξυ τους εχουν ταυτοχρονα καποιο δικιο ο καθενας απ την πλευρά του.

Το σιγουρο ομως ειναι οτι βαθεια μεσα μας ολοι ξερουμε μεχρι που ειναι τα ορια μας.

[Abraxas]

Αν και μπορεί ο ίδιος να παραξενευτεί (γιατί ίσως πιστεύει ότι κρίνω τα άτομα και όχι τις εκάστοτε απόψεις τους :wink:), θα συμφωνήσω με τον Αίολο στην προηγούμενη τοποθέτησή του.

 

Ότι δηλαδή:

 

Η παγιδα που πεφτουν οι περισσοτεροι "κλασικοι" ειναι οτι εγκλωβιζονται στην παρτιτουρα απο πολυ νωρις, πριν ακομα καταλαβουν τι ειναι αυτο που διαβαζουν και παιζουν. Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να αναπτυσουν φοβερη τεχνικη, αλλα καθολου μουσικη σκεψη και ενστικτο.

Οταν και αμα αντιληφθουν αυτη τους την ελειψη και δουλεψουν πιο ελευθερα, τοτε το αποτελεσμα ειναι πολυ εντυπωσιακο. Εχουμε δηλαδη σαν αποτελεσμα εναν Ολοκληρωμενο μουσικο, με απολυτη τεχνικη, γνωση, και ενστικτο.

 

Η παγιδα των πρακτικων ειναι ακριβώς η αντιθετη. Αναπτυσουν απο πολυ νωρις πολυ καλο ενστικτο. Η ελειψη ομως γνωσης και σωστης τεχνικής

τους καρατανε σε χαμηλα επιπιπεδα εξελιξης, εκτος και αν κι αυτοι αντιληφθουν εγκαιρως τις ελειψεις τους.

 

Αυτή η 'συμμετρική' σχέση ανάμεσα στις δύο 'σχολές' νομίζω ότι αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα...

 

Ας μην ξεχνάμε ότι ο ορισμός του 'ολοκληρωμένου μουσικού', είναι ενός καλλιτέχνη ο οποίος δημιουργεί είτε παίζει έργα άλλων είτε δικές του συνθέσεις, είτε αυτοσχεδιάζει. Αυτό δεν μπορείς να το πετύχεις ποτέ αν δεν συλλάβεις και ολοκληρώσεις αυτή την 'χρυσή τομή' (και όχι 'χρυσή μετριότητα'...).

 

Επίσης, νομίζω ότι υπάρχει μια (αναμενόμενη ίσως) τάση να γενικεύουμε. Το θέμα είναι εδώ τα πλήκτρα, ίσως τα πράγματα είναι διαφορετικά (αλλά όχι πολύ...) αν μιλούσαμε αποκλειστικά για ηλ. κιθάρα ή μπάσσο, ή αρμόνικα για παράδειγμα.

 

Παρακολουθώ αυτό το θέμα και δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να λυπηθώ: ακούω μουσικούς μιας ηλικίας σίγουρα, να έχουν πιο ανοιχτές ιδέες από παιδιά στα πρώτα τους 20s, των οποίων η πνευματική αρτηριοσκλήρινση δε με κάνει να κοιμάμαι ήσυχος... :?

[trolley]

Το καλο ή το κακο με αυτο το θεμα ( εχει συζητηθει εκτενώς) ειναι πολυπλευρο με πολλες διαστασεις και με αρκετη δοση υποκειμενισμου. Ολοι θεωρουν σωστη την πρακτικη που συνηθως εφαρμόζουν οι ιδιοι. Κατα συναιπεια όλοι αυτοι που διαφωνούν μεταξυ τους εχουν ταυτοχρονα καποιο δικιο ο καθενας απ την πλευρά του.

Το σιγουρο ομως ειναι οτι βαθεια μεσα μας ολοι ξερουμε μεχρι που ειναι τα ορια μας.

 

 

Συμφωνώ. Γι' αυτό εγώ ποτέ δεν θα ξεκίναγα μία συζήτηση με αυτό το θέμα, επειδή έχω αντίληψη της υποκειμενικότητας της άποψης μου. Αλλά όταν εμφανίζεται κάποιος σαν τον band που επιδιώκει την αξιωματική αποδοχή της δικής του υποκειμενικής άποψης... ε, αυτό εγείρει αντιδράσεις, φυσικό είναι.

 

Είναι ένας απλός ψυχολογικός μηχανισμός: αν εμφανιζόταν κάποιος που θα έλεγε "μόνο οι ξανθές είναι ωραίες γυναίκες", τότε όλοι όσοι ερωτευτήκαμε κάποτε κάποια μελαχροινή, θα πεέφταμε πάνω του και θα του λέγαμε ότι κάνει λάθος, παρά το γεγονός ότι πράγματι πολλές ξανθές γυναίκες είναι ωραιότατες.