Κατανόηση της Μουσικής

[if_it_is]

Ο ελιτισμός, είναι απόφαση του καλλιτέχνη και αν είσαι ελιτιστής, τότε δεν μπορείς ποτέ να είσαι λαϊκός. Το αντίστροφο ισχύει επίσης.

 

Ελπίζω να βοήθησα.

 

Τότε πως εξηγείται το φαινόμενο της τζαζ που ξεκίνησε σαν καθαρά λαϊκή μουσική αλλά πλέον όλοι οι ελιτιστές την καλοδέχονται στα σαλόνια τους;

[if_it_is]

σίγουρα δεν μπορούμε να βάλουμε όλα τα είδη ακροατών στο ίδιο τσουβάλι. Οι ακροατές μπορούν να κριθούν (για την κρίση τους) ανάλογα με την εμπειρία τους η με το είδος που ασχολούνται. Σαφώς εμένα δεν θα με νοιάξει η γνώμη ενός σκυλά όσο του Πετρίδη! Το θέμα όμως νομίζω είναι το εξής: ένας ακροατής ενός επιπέδου ακρόασης, θα είχε την ίδια αντίληψη για την μουσική που ακούει αν έπαιζε κιόλας; αν δηλαδή ο πετρίδης είχε εκτός από τόσο μεγάλο ακουστικό ρεπερτόριο και ένα αντίστοιχο παικτικό ρεπερτόριο, δεν θα είχε ανακαλύψει πιστεύετε κάποιες ακόμα κρυφές γωνιές της μουσικής που ασχολείται;

 

Θα συμφωνήσω με την θεωρεία ότι το να ακούς και το να παίζεις είναι διαφορετικές όψεις του νομίσματος αλλά θα το παω λίγο πιο πέρα. Κάποιος που ακούει φτάνει ως ένα σημείο. Ο ίδιος αν παίζει κιόλας φτάνει πιο πέρα. Δεν είναι καλύτερος, απλά αποκτά πιο πολύπλευρη αντίληψη!

Ένα παράδειγμα είναι μια συνταγή για κοτόπουλο που μπορεί κάποιος να έχει μάθει πολύ καλά απ εξω και να έχει μάθει να κρίνει και ποιος την μαγειρεύει καλύτερα! Αλλά αν δεν πιάσει μαχαίρι και δεν καεί είτε το χέρι του είτε το φαγητό, δεν θα αποκτήσει ποτέ την αντίληψη του μάγειρα!

 

Τέλος δεν πιστεύω πως ένας που γνωρίζει τη μουσική από μέσα χάνει την αίσθηση συναισθηματικής διέγερσης που έχει ένας απλός ακροατής. Θυμάμαι τον εαυτό μου την πρώτη φορά που έπιασα κιθάρα προσπαθώντας να βγάλω το smoke on the water που με είχε πωρώσει, και βλέπω το ίδιο πάθος να με κινεί να στρωθώ να βγάλω το transcription του montgomery, που τώρα με πωρώνει!

Με την ίδια λογική δεν μπορεί κανένας να κρίνει ένα έργο του bach, αν πρώτα δεν κάτσει να μελετήσει λίγο bach και να νιώσει αυτό το υπέροχο συναίσθημα δαμασμού του τέρατος, που σε κάνει να αισθάνεσαι λίγο εξυπνότερος, λίγο πιο κοντά στον Θεό (για τον οποίο ο bach έγραφε), λίγο πιο ολοκληρωμένος! Μόνο όποιος το έχει ζήσει καταλαβαίνει!

[trolley]

Τότε πως εξηγείται το φαινόμενο της τζαζ που ξεκίνησε σαν καθαρά λαϊκή μουσική αλλά πλέον όλοι οι ελιτιστές την καλοδέχονται στα σαλόνια τους;

 

Ο ελιτισμός είναι κάτι που μπορεί να εμφανισθεί σαν ποιότητα οποιουδήποτε ιδιώματος. Υπάρχει τζαζ που έγινε αποδεκτή στα σαλόνια, και τζαζ που δεν έγινε αποδεκτή στα σαλόνια...

 

... απ' ότι μου λένε δηλαδή, διότι εγώ μεγάλωσα σε μία γειτονιά όπου ούτε σαλόνια υπήρχαν, ούτε τζαζ μέσα στα σπίτια. Όταν δε μεγάλωσα αρκετά για να ταξιδέψω στο εξωτερικό, επίσης τα σαλόνια δεν είδα να φιλοξενούν τζαζ. Νομίζω ότι έχεις κάνει μία γενίκευση απέναντι στην οποία καθένας θα είχε πρόβλημα να τοποθετηθεί.

[Superfunk]

Τότε πως εξηγείται το φαινόμενο της τζαζ που ξεκίνησε σαν καθαρά λαϊκή μουσική αλλά πλέον όλοι οι ελιτιστές την καλοδέχονται στα σαλόνια τους;

 

Εξαρταται απο τον ΤΟΠΟ στον οποιο ζεις και απο τη χρονικη στιγμη στην οποια ζεις...οταν ζουσα στην Ουασινγκτονα... ;D το '88 σε καθε...γωνια υπηρχε ενα jazz club & ακομα και το αφεντικο μου (δουλευα delivery σε super market τα πρωϊνα) ακουγε Charlie Parker....αν παω σημερα ..στην Ουασινγκτονα....μαλλον δεν θα εχουν απομεινει ουτε 3 jazz clubs ,το αφεντικο μου θα εχει παρει συνταξη και το νεο αφεντικο στο super market θα ακουει 50 CENT στη διαπασων.... ;D

 

Στην Ελλαδα...εχω παει σε...αρκετα ..σαλονια και ΠΟΤΕ μου δεν εχω ακουσει...jazz (με εξαιρεση την "τζαζ" της θλιβερης περιπτωσης που ακουγε στο ονομα Kenny G στα 90s.... ;D)

 

Η jazz εγινε "ελιτιστικη" μουσικη για εναν απλουστατο λογο : το rock n'roll (και την pop μουσικη γενικοτερα) η οποιες ,ως απλουστερες και πιο κατανοητες αντικατεστησαν τη Jazz ως προς τη "λαϊκοτητα"....(εξαλλου μετα την εποχη του swing η οποια ηταν σαφως η πλεον "εμπορικη" περιοδος της jazz..η μουσικη αυτη ειχε αρχισει να γινεται πιο esoteric & πολυπλοκη)

[audiokostas]

Για ποιά τζαζ μιλάμε;

Cool, Bop, Free, Punk, Smooth, Fusion, Swing ;

American Songbook ακούς παντού, Ευρώπη - Αμερική και όπου ναναι.

Borbetomagus από την άλλη μάλλον δύσκολο να ακούσεις. Οπουδήποτε.

[yannis37]

ένας ψαγμένος(και μονο) ακροατής μπορεί να κατανοήσει ευκολοτερα αν ενα κομμάτι ειναι "καλό" γιατι οταν ακούει δινει βαση μονο στο ακουσμα του κάθε κομματιου (χωρις να μπλέκει στην κρίση του την προτημηση που έχει σε είδη),ενω οι οργανοπαίκτες συνηθως δινουν περισσοτερο βαση στο τεχνικο του μερος και στο επιπεδο δυσκολίας που εχει και κρινουν ανάλογα.

 

εγω οταν θελω να κρινω ενα κομμάτι ξεχνάω οτι παιζω(ας πουμε ;D) κάποιο οργανο και κρινω ως φαν του καθε ειδους

 

θέλει να εχεις παρα πολλά ακούσματα απο πολλά ειδη, γιατι για να μπορεις να κρινεις ενα καμμάτι πρεπει να εχεις ιδεα σε ποιους απευθυνεται και τι ζητάνε αυτοι.(πχ εγω δεν μπορω να κρινω κλασική μουσική)

 

 

[if_it_is]

το έθεσα τόσο γενικά γιατί δεν υπάρχει λόγος να λέμε ξανά και ξανά αυτα που έχουν χιλιοειπωθεί..

 

Απλά ήθελα να πω πως δεν εξαρτάται πάντα απ τον σύνθετη αν θα τον ακούσει ο λαός ή η ελίτ. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα όπου η μουσική κάποιου καταλήγει (συνήθως σε μεταγενέστερες χρονικές περιόδους) να ενδιαφέρει το ακριβώς αντίθετο κοινό απ αυτό για το οποίο γράφτηκε. Μέγα παράδειγμα η μουσική του Schubert και γενικά η πλειοψηφία των έργων και των συνθετών του ρομαντισμού. Οι αντίληψη του κόσμου γιαυτούς έχει αλλάξει αντιδιαμετρικά από τότε μέχρι τώρα. Θα φανταζόταν ο schubert πως θα κατέληγε να τον μελετούν μουσικολόγοι και να παίζεται στα μέγαρα ενώ τότε ζούσε μποεμικά με την παρέα του και έγραφε μουσική μόνο γιαυτούς; δεν κερδίζεις πάντα το κοινό που σ ενδιαφέρει. Και εννοείται συμφωνώ με τον ΣΦ ότι εξαρτάται από την εποχή και τον τόπο.

[kostas M.]

Κατά την γνώμη μου ο κάθε απλός, λογικός και ειλικρινής άνθρωπος ακούει, και ενδεχομένως παίζει, την μουσική που του λέει κάτι.

Αυτό δεν είναι αυτονόητο αν σκεφτείς ότι μπορεί κανείς να ακούει ακόμα και να μελετάει  και να παίζει ένα είδος μουσικής (που κατά βάθος δεν του λέει τίποτα) από σκέτη ματαιοδοξία, καθόλου σπάνιο φαινόμενο στις μέρες μας.

 

 

«Πόσο μπορώ να κατανοήσω, να εκτιμήσω και να κρίνω  το μουσικό style που δεν παίζω και ακούω λίγο; »

 

Έχεις την απαίτηση από τον εαυτό σου να κατανοείς Βαυαρικά λαϊκά τραγούδια;

 

 

«Για το υπο-ερώτημα

Μπορώ να κατανοήσω, να εκτιμήσω και να κρίνω  οιαδήποτε μουσική αν δεν είμαι μουσικός στο ίδιο επίπεδο με ένα μουσικό; »

 

Δεν νομίζω ότι θα δυσκολευτείς να κατανοήσεις τον G.Moore, αλλά ο M.Davis στα τελευταία του δημιουργήματα θα είναι μάλλον άπιαστος.

 

 

«Κανένας μη μουσικός δεν μπορεί να κατανοήσει, να εκτιμήσει και να κρίνει τη μουσική όσο ένας μουσικός,»

 

Πάνε νε δεις στους χώρους λαϊκής διασκέδασης. Ο κοσμάκης έχει άποψη, και η άποψη του ίδιου του μουσικού δεν τους ενδιαφέρει.

 

 

 

[panos1984]

ωραια συζητηση.. θα τολμησω να πω και εγω την γνωμη μου.

 

Η Μουσικη ευτυχως ή δυστυχως εχει το την ιδιοτητα να "μιλα" κατευθειαν στο "συναισθημα" *. Συνεπως το μονο που χρειαζεται ο ακροατης για να εκφερει αποψη για ενα μουσικο κομματι (αν του αρεσει ή οχι δηλαδη) ειναι να εχει ανοιχτα τα "αυτια" του (να ειναι σε θεση να λαβει το μηνυμα).

 

Κατ'εμε λοιπον, ο καθενας μη ειδικος μπορει να ασκησει, σε προσωπικο επιπεδο παντα, κριτικη στη ΤΕΧΝΗ. Οσοι οι ακροατες - τοσες και οι κριτικες. Στη καθημερινοτητα μας οταν αυτες συμπιπτουν ή εν μερη επικαλυπτονται σε ενα ποσοστο, τοτε βγαινουν καποια συμπερασματα για το αντιστοιχο μουσικο εργο.

 

Απο την αλλη, μονο οι ειδικοι (ο καθενας στο τομεα του) μπορουν να ασκησουν κριτικη στη ΤΕΧΝΙΚΗ, ειτε αυτη λεγεται ενορχηστρωση, συνθεση, αρμονια, ρυθμος, groove, τεχνικη οργανου κλπ.

 

Η αναλυση κ η κριτικη της ΤΕΧΝΙΚΗΣ γινεται εκ των υστερων και συνηθως για εκπαιδευτικους σκοπους. Προφανως καλο θα ειναι να μη επηρεαζει την κριτικη της ΤΕΧΝΗΣ, πραγμα που συμβαινει κατα κορον στους ακροατες-τεχνικους.

 

Συνοψιζοντας, θεωρω πως δεν χρειαζεται καποιος να κατεχει τα εργαλεια της μουσικης για να εκφερει αποψη για ενα μουσικο κομματι. 

 

 

*Να επισυμανω οτι ο εντυπωσιασμος μπορει να θεωρηθει και αυτος συναισθημα.. (αναφερομενος σε "τεχνικους" παικτες-συνθετες)