Διαχείριση Θυμού

[kourosava]

Για όλους εσάς που ενίοτε βιώνετε μια άσχημη μέρα ,και απλά θέλετε να τα χώσετε σε κάποιον, μην το κάνετε σε κάποιον γνωστό σας, αλλά σε κάποιον άγνωστο.

 

 

<< Καθόμουν στο γραφείο μου μια μέρα, όταν ξαφνικά θυμήθηκα ότι είχα

ξεχάσει να κάνω ένα τηλεφώνημα. Βρήκα το νούμερο του τηλεφώνου και το κάλεσα.

Έναςμ άντρας από την άλλη άκρη της γραμμής απάντησε λέγοντας «Εμπρός?».

Πολύ ευγενικά του είπα ότι είμαι ο Fred Hannifin, και ότι ήθελα να μιλήσω με την Robin Carter?" Ξαφνικά κατάλαβα ότι μου έκλεισε το

τηλέφωνο στα μούτρα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να είναι τόσο αγενής.

Τελικά βρήκα το σωστό νούμερο της Robin', και της τηλεφώνησα. (Είχα

κάνει λάθος στα δύο τελευταία ψηφία)

Αφού τα είπαμε, έκλεισα το τηλέφωνο και αποφάσισα να ξανακαλέσω το

λάθος νούμερο.

Όταν ο ίδιος τύπος απάντησε, του φώναξα « είσαι πολύ μαλάκας» και έκλεισα το τηλέφωνο με δύναμη. Σημείωσα το νούμερο στην ατζέντα μου καταχωρώντας τον με το όνομα «μαλάκας» και την έβαλα στο συρτάρι μου.

Κάθε δύο εβδομάδες περίπου όταν μού έρχονταν οι λογαριασμοί ή είχα πραγματικά μια άσχημη μέρα συνήθιζα τον παίρνω τηλέφωνο και να του φωνάζω «εισαι πολυ μαλακας» .

Κάθε φορά που το έκανα μου έφτιαχνε τη διάθεση.

Όταν κάποτε έκανε την εμφάνιση της η υπηρεσία αναγνώρισης κλήσεων,

σκέφτηκα ότι έπρεπε να σταματήσω τα «θεραπευτικά» τηλεφωνήματα στον «μαλάκα». Έτσι τον πήρα ξανά τηλέφωνο και του είπα :" Γεια, είμαι ο

John Smith από την τηλεφωνική εταιρεία και θα ήθελα να σας ρωτήσω αν

γνωρίζετε σχετικά για την νέα υπηρεσία αναγνώρισης κλήσεων". Εκείνος μου φώναξε «ΟΧΙ!» και μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα. Τον ξανακάλεσα αμέσως και του απάντησα « πως να το ξέρεις αφού είσαι μαλάκας»

Μια μέρα, καθώς πήγαινα στο μαγαζί και ετοιμαζόμουν να παρκάρω το αυτοκίνητο μου στο parking, ένας τύπος με μια μαύρη BMW μου έκλεισε το δρόμο και μου πήρε τη θέση, που τόσο υπομονετικά περίμενα, για να παρκάρω το αυτοκίνητο μου. Κορνάρισα και του φώναξα ότι αυτή η θέση ήταν δική μου, καθώς ήμουν εκεί πολύ πριν από αυτόν. Ο κόπανος, επιδεικτικά με αγνόησε, αλλά για καλή μου τύχη πρόσεξα, ότι στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου, υπήρχε ένα «ΠΩΛΕΙΤΑΙ». Χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα το στυλό και σημείωσα το τηλέφωνο του.

 

Δύο μέρες αργότερα, και αφού είχα καλέσει τον «πρώτο μαλάκα» (τώρα,

είχα βάλει το τηλέφωνο του στην αυτόματη κλήση), μου ήρθε η ιδέα να καλέσω και τον μαλάκα με τη BMW.

Τηλεφώνησα και μία φωνή απάντησε « Έμπρός?». « Είστε αυτός που

πουλάει μια μαύρη BMW» του λέω. « Ναι, ακριβώς» μου απαντάει. « Μήπως μπορείτε να μου δώσετε την διεύθυνση σας για να έρθω να δω το αυτοκίνητο από κοντά» τον ρωτάω. «Βεβαίως,μένω στη οδό 1802 West 34th Street. Είναι ένα κίτρινο σπίτι, και ακριβώς απ' έξω είναι παρκαρισμένο το αυτοκίνητο ".

Και πώς λέγεστε?" τον ρώτησα.

" Το όνομα μου είναι Don Hansen," απάντησε.

" Ποια είναι η πιο κατάλληλη ώρα για να περάσω από εκεί, Don?".

" Φτάνω στο σπίτι γύρω στις 5 το απόγευμα." μου απαντάει.

"¶κου, Don, μπορώ να σου πω κάτι ?"

" Ναι?"

"Don, είσαι μαλάκας!" Το έκλεισα και αποφάσισα να βάλω και το δικό

του τηλέφωνο στη αυτόματη κλήση.

Τώρα, όποτε αντιμετώπιζα κάποιο πρόβλημα, είχα 2 μαλάκες να καλώ.

Ωστόσο, μετά από κάποιους μήνες αλλεπάλληλων τηλεφωνημάτων και στους 2 μαλάκες, συνειδητοποίησα, ότι δεν μου έδινε την ίδια χαρά όπως παλιά.

Μια μέρα τηλεφώνησα στον μαλάκαI #1.

"Γεια"

"Είσαι μαλάκας!" ( αλλά δεν το έκλεισα αυτή τη φορά)

" Είσαι ακόμα στη γραμμή?" με ρώτησε.

"Φυσικά," απάντησα

"Σταμάτα να μου τηλεφωνείς," μου φώναξε ουρλιάζοντας.

" Ανάγκασε με" του απάντησα..

" Ποιος είσαι ρε?" με ρώτησε.

" Λέγομαι Don Hansen."

" Αλήθεια? Καιι που μένεις αν επιτρέπεται?"

" Μένω στην οδό 1802 West 34th Street, μαλάκα . Είναι ένα κίτρινο σπίτι και ακριβώς μπροστά είναι παρκαρισμένη μια μαύρη BMW".

Τότε μου λέει, " Έρχομαι από εκεί τώρα!! Don και καλά θα κάνεις να αρχίσεις να προσεύχεσαι."

Του λέω, " Ναι, τώρα φοβήθηκα, μαλάκα!"

Έπειτα, πήρα τηλέφωνο τον μαλάκα # 2. "

Έμπρός?" απάντησε.

" Γεια σου μαλάκα" του λέω.

Τότε εκείνος φώναξε, " Αν μάθω ποιος είσαι..."

" Τι θα κάνεις?" του απάντησα.

" Θα σου κόψω το κώλο" μου ξεκαθάρισε.

Τότε απάντησα, " Λοιπόν μαλάκα, να η ευκαιρία που έψαχνες. Έρχομαι τώρα σπίτι σου!"

Έκλεισα το τηλέφωνο και πήρα αμέσως την Αστυνομία, λέγοντας ότι ετοιμαζόμουν να σκοτώσω το gay εραστή μου, ο οποίος μένει στη 1802 West 34th Street.

Στη συνέχεια, πήρα τηλέφωνο το Channel 13 και τους ανέφερα για ένα πόλεμο συμμοριών, που γινόταν εκείνη τη στιγμή στη West 34th.

Μπήκα γρήγορα στο αυτοκίνητο μου και κατευθύνθηκα στη West 34th. .

Όταν έφτασα εκεί είδα 2 μαλάκες να πλακώνουν αλύπητα ο ένας τον άλλο ,

μπροστά σε 6 περιπολικά, 1 ελικόπτερο της Αστυνομίας και το πλήρωμα του Channel 13 . >>

[elavd]

ΓΑΜΑΤΟ!!! :roll: :roll:

H πηγή του κειμένου ποιά είναι (έτσι για την ιστορία)?

[takis]

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!! :lol: :lol: :lol:

thanks kouro! :D

[Alchemist]

Θα συμφωνήσω με τις απόψεις των προλαλησάντων! :D

Πάντως, ο τίτλος μπορούσε να είναι και κάπως έτσι...

 

"Πως να δημιουργήσετε χάος χάρη στη φαντασία σας και τους μαλάκες"

 

:D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D :D

[kourosava]

ΓΑΜΑΤΟ!!! :roll: :roll:

H πηγή του κειμένου ποιά είναι (έτσι για την ιστορία)?

 

Το πήρα πουρνό-πουρνό με mail απο εναν φίλο.

[spirou]

πολύ καλό όντως!! :lol: :lol: :lol:

 

το είχα διαβάσει πριν καμιά εβδομάδα στο contra.gr,αλλά μάλλον δεν χορταίνω να το διαβάζω...

[fleamail]

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

 

Απίστευτο! You made my day! :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

[KOTS]

Μιλαμε απλα τελειο.. για αλλη μια φορα ευχαριστω!!!

:D

[trolley]

Τώρα που διασκεδάσαμε και γελάσαμε όλοι (μπρρρρ), νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πω ότι αυτή η ιστορία είναι απλά μία φανταστική ιστορία από εκείνες που κυκλοφορούν κατά καιρούς ώστε να δώσουν μία ελπίδα στον παν-κάφρο υπάλληλο γραφείου της μεγαλούπολης, ένα λόγο για να μην πάει άμεσα να κόψει το λαιμό του, συναισθανόμενος πόσο στράφι έχει πάει η μίζερη ζωή του.

 

Ο μόνος μαλάκας της ιστορίας είναι ο τύπος που θεωρητικά σκαρώνει αυτή τη φάρσα, σε βάρος δύο ανθρώπων που δεν ξέρει, που δεν είναι ένοχοι για τίποτε και που - θεωρητικά πάντα - ο ένας καταλήγει στο χώμα και ο άλλος στη φυλακή, και όλα αυτά για να κερδίσει ο τραγικός ήρωας της ιστορίας μας ένα χαμόγελο και μάλιστα από μακρυά.

 

Το ενδιαφέρον είναι αλλού: ότι διαβάζοντας την ιστοριούλα, όλοι μας (ακόμη και εγώ σε κάποιον βαθμό) τείνουμε να ταυτιστούμε με τον εγκληματία και όχι με τους αθώους τύπους. Περίεργο δεν είναι; Πόσοι από εσάς δεν έχετε κάποτε βάλει ένα "πωλείται" πάνω σε κάποιο όχημα; Θα θέλατε πραγματικά να έπαιρνε το τηλέφωνό σας ένας αληταράς και να σας κάνει αυτό το καψώνι; Πόσες μέρες θα περνάγανε μέχρι να ζητήσετε τη βοήθεια του ΟΤΕ ή της Αστυνομίας (ισχυροποιώντας το ρόλο τους στη ζωή σας) προκειμένου να απαλλαγείτε από τον αλήτη; Πόσοι από εσάς θα είσασταν πράγματι τόσο ανόητοι ώστε τελικά να ακολουθήσετε τις παραινέσεις του (αν δεν είχατε αλλάξει τηλέφωνο στο μεταξύ) και να πάτε να τον αντιμετωπίσετε στο γηπεδό του; Φαντάζομαι όχι πολλοί.

 

Και όμως, γελάμε με κάτι που δεν είναι αστείο αλλά εγκληματικό, βέβαιοι ότι εμείς (αν μπλέκαμε σε κάτι τέτοιο) θα είμασταν από τη μεριά του φαρσέρ ενώ είναι πολύ πιθανότερο ότι θα είμασταν από τη μεριά των θυμάτων. Μήπως είμαστε λιγουλάκι (πάλι μπρρρρ) καταπιεσμένοι; Μήπως έχει αρχίσει να μας φαίνεται η εγκληματικότητα απέναντι στους άλλους σαν "φυσιολογική" διαφυγή από τα καθημερινά μας προβλήματα; Τι να πω;

 

Περιμένω τόσες μέρες μήπως βρεθεί και κανείς να πει "ρε σεις, με τι γελάμε;" αλλά περιέργως τίποτε. Είδατε ο μιμητισμός τι δυνατή φάση είναι;

[menelaos]

E όχι βέβαια! :) Δεν το βλέπουμε ως πραγματική ιστορία, γι αυτό γελάμε, ως ανέκδοτο το βλέπουμε. Προφανώς αν κάτι τέτοιο ήταν πραγματικό δε θα το θεωρούσαμε αστείο. Εγώ τουλάχιστον....... ;)