Beatles - Come Together (by Haryy)

[RayDTutto]

Άφωνος...

(Εγώ, όχι εσύ!) :D :D :D

[wasted]

Για την ποιότητα της διασκευής, δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω. Άψογη.

 

(Λίιιγο το hi-hat να έκοβες....)

[haryy]

Η παραγωγή , η εκτέλεση , η ερμηνεία είναι όλα υπέροχα . ;)

Θέλουν  πολύ προσοχή οι δυναμικές και οι τονισμοί πάνω στο βασικό ρυθμικό πατερν. Οι αξίες που τονίζεις είναι στις θέσεις ενώ κανονικά πρέπει να είναι σε  άρσεις των δεκάτων έκτων( που το κάνεις σωστά σε πολλά σημεία με τη μπότα)  .Επίσης θέλει λίγο πιο push παίξιμο μέσα στα τέταρτα . 

Γνώμη μου είναι να πάρεις το original να κατεβάσεις ταχύτητα και να εξερευνήσεις τις δυναμικές και τους τονισμούς που κρύβονται μέσα στα 16α .Στη συνέχεια να τραγουδήσεις με ρυθμικό σολφεζ τους τονισμούς  παράλληλα με τα 16α.

Το ρυθμικό γκρουβ σε αυτά τα τραγούδια είναι αυτό που τα κάνει μοναδικά και κατά τη γνώμη μου ο lennon γκρούβαρε του σκοτωμού .

Η προσπάθεια σου είναι τρομερή και αν τσεκάρεις κάποια πράγματα το αποτέλεσμα θα είναι φανταστικό 8)  

 

 

Ευχαριστώ THEOD και χαιρομαι πολύ που σου άρεσε. Στις παρατηρήσεις σου βρίσκω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα:

- Όταν λες ότι ρυθμικά τονίζω θέσεις αντι για άρσεις αναφέρεσαι σε όλα τα όργανα?(αν όχι σε ποια?)

- Η ανάγκη για περισσότερο Push παίξιμο ίσως υπάρχει όντως, αλλά και το laid back (και sloppy θα έλεγα) παίξιμο των τυμπάνων που κινείται στα σύνορα της ..ασχετοσύνης ;D μου άρεσε επίσης, οπότε αυτά "τράβηξαν" πίσω και όλα τα υπόλοιπα.

- Για να επιτύχω την ρυθμικότητα της φωνής που λες θα πρέπει να ακούσω το κομμάτι ...150 φορές για να εμπεδώσω ακριβώς τον ρυθμό του. Το λέω αυτό γιατί δεν μπορώ να παίζω ή να τραγουδάω και να "σκέφτομαι" το που θα πατήσω. Θα πρέπει αυτό που λέω να έχει γίνει κτήμα μου, αν σκέπτομαι τον ρυθμό, η ερμηνεία θα πάει στον αγύριστο.

Οπότε καταλαβαίνεις πως με τον περιορισμένο (μουσικά) χρόνο που έχω, έβαλα αρκετό προσωπικό στοιχείο μέσα ,ειδικά στα φωνητικά, και αυτό είναι ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω στο διήμερο που ασχολήθηκα. :-\

Επίσης είναι και ένα άλλο δίλλημα που έχω: δηλ, ποιο είναι το ιδανικό ποσοστό "προσωπικής" παρέμβασης που πρέπει πάντα να κάνω ώστε να μην ακούγεται το αποτέλεσμα τελείως ..κλόπυ πειστ, αλλά να έχει μια κάποια διαφορετική οπτική, σε μικρό βαθμό όμως και χωρίς να απομακρύνεται καθόλου από το original σκεπτικό.Είναι ένα διαρκές quiz που βάζω στο εαυτό μου όποτε επιχειρώ κάτι τέτοιο.

 

[haryy]

..ωραίο και ιδιαίτερο cover..από τις λίγες φορές που απλά ακούω και ξανακούω τέτοιες προσπάθειες χωρίς να μπαίνω στον πειρασμό να κάνω υποδείξεις και να ασκήσω κριτική..επίσης, ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα η προσωπική σου άποψη περί covers και η προσπάθεια κατανοησης και ενσωμάτωσης της αρχικής άποψης των δημιουργών και εκτελεστών κλπ..

..οκ, δεν βοηθώ και ιδιαιτερα, but welldone, keep rockin dude :D

 

Βοηθάει απλώς και ένας καλός λόγος, σ'ευχαριστώ! ;)

 

Επίσης, thanks και στους RayDTutto και wasted. :)

 

 

[Papalampraina]

Haryy, επειδή σε έχω γνωρίσει από κοντά τότε με το Β2 και επειδή τα posts σου εδώ μέσα είναι όντως από τα πιο ευγενικά και χρήσιμα, θα στο πω με βαριά καρδιά. Η εκτέλεση σου του κομματιού με κάνει να θέλω να ξανακούσω το πρωτότυπο. Κι αυτό γιατί είναι μια πολύ καλή επανεκτέλεση που δεν μου δίνει κάτι το διαφορετικό από το original κομμάτι.

Αν ακούσεις το "All along the watchtower" του Hendrix είναι διαφορετικό κομμάτι από του Dylan. Αν ακούσεις το "Day tripper" των Whitesnake είναι διαφορετικό από των Beatles. Το δικό σου "Come together" είναι το ίδιο με των Beatles, με αποτέλεσμα να μην μου κινεί το ενδιαφέρον. Αν θέλω να ακούσω αυτή την εκτέλεση του κομματιού, θα ακούσω την αυθεντική. Είμαι σίγουρος ότι λόγω εμπειρίας μπορείς να πάρεις το κομμάτι και να το κάνεις όπως το θες, να του αλλάξεις δομή, μέτρημα, μελωδία φωνής, ότι πραγματικά θες. Κάν'το και θα μείνουμε όλοι με ανοιχτό το στόμα εδώ μέσα, είμαι σίγουρος.

[THEOD]

 

Ευχαριστώ THEOD και χαιρομαι πολύ που σου άρεσε. Στις παρατηρήσεις σου βρίσκω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα:

- Όταν λες ότι ρυθμικά τονίζω θέσεις αντι για άρσεις αναφέρεσαι σε όλα τα όργανα?(αν όχι σε ποια?)

 

 

 Η βασικότερη αξία στο rythm patern που καθορίζει  και το groove του τραγουδιού αν το

χωρίσεις σε 16α βρίσκεται με ρυθμικό σολφεζ είναι στο τακατιΚΙ τακατακα . Εκεί βρίσκεται ο τονισμός στη φωνή , στο μπάσο ,στην ρυθμική κιθάρα (όχι όταν μπαίνει στο ρεφρέν που είναι θέση)και φυσικά στα τύμπανα   .Γενικότερα είναι ένα κοινό πάτερν που όλα τα όργανα κινούνται γύρο απο αυτή την αίσθηση .

 

 

 

- Η ανάγκη για περισσότερο Push παίξιμο ίσως υπάρχει όντως, αλλά και το laid back (και sloppy θα έλεγα) παίξιμο των τυμπάνων που κινείται στα σύνορα της ..ασχετοσύνης ;D μου άρεσε επίσης, οπότε αυτά "τράβηξαν" πίσω και όλα τα υπόλοιπα.

 

 

 Φαντάσου πχ οτι υπάρχουν χημείες και συνδυασμοί σε μπάσο και τύμπανα όπου ο ντράμερ

παίζει ακριβός στη μέση του τέταρτου και ο μπασίστας πουσαρει σπρώχνοντας χωρίς να αλλάζει το τέμπο ή και το αντίθετο μεταξύ τους. Στο rock πχ παίξιμο το lay back παίξιμο που έκανε ο Bohnam ελάχιστοι κατάφεραν να το εφαρμόσουν .

 

 

 

- Για να επιτύχω την ρυθμικότητα της φωνής που λες θα πρέπει να ακούσω το κομμάτι ...150 φορές για να εμπεδώσω ακριβώς τον ρυθμό του. Το λέω αυτό γιατί δεν μπορώ να παίζω ή να τραγουδάω και να "σκέφτομαι" το που θα πατήσω. Θα πρέπει αυτό που λέω να έχει γίνει κτήμα μου, αν σκέπτομαι τον ρυθμό, η ερμηνεία θα πάει στον αγύριστο.

Οπότε καταλαβαίνεις πως με τον περιορισμένο (μουσικά) χρόνο που έχω, έβαλα αρκετό προσωπικό στοιχείο μέσα ,ειδικά στα φωνητικά, και αυτό είναι ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω στο διήμερο που ασχολήθηκα. :-\

 

 

 

Για να τα πετύχεις αυτά τα παιξίματα πρέπει να κάνεις ατελείωτα ρυθμικά σολφέζ με το στομα ώστε να μπορείς να  ξεκαθαρίζεις όλες τις αξίες και τους τονισμούς που βρίσκονται κρυμμένα στα ρυθμικά μοτίβο των τραγουδιών  . Στο τέλος θα παίζεις θα τραγουδάς και όλα θα σου βγαίνουν αυθόρμητα χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα .

 

 

 

Επίσης είναι και ένα άλλο δίλλημα που έχω: δηλ, ποιο είναι το ιδανικό ποσοστό "προσωπικής" παρέμβασης που πρέπει πάντα να κάνω ώστε να μην ακούγεται το αποτέλεσμα τελείως ..κλόπυ πειστ, αλλά να έχει μια κάποια διαφορετική οπτική, σε μικρό βαθμό όμως και χωρίς να απομακρύνεται καθόλου από το original σκεπτικό.Είναι ένα διαρκές quiz που βάζω στο εαυτό μου όποτε επιχειρώ κάτι τέτοιο.

 

 

Αυτό θα το βρεις μόνος σου με το χρόνο . Δεν πιστεύω ότι υπάρχει συνταγή που γίνεται .

Εχει κατά την ταπεινή μου γνώμη, σχέση με τη μοναδικότητα κάθε μεμονωμένης προσωπικότητας μουσικού.  

 

Αυτά ελπίζω να μη σε κούρασα . Απλά παρατηρώ οτί ίσε δυνατό ταλέντο που μπορεί να το φτάσει και πιό μακριά  ;)

[haryy]

Haryy, επειδή σε έχω γνωρίσει από κοντά τότε με το Β2 και επειδή τα posts σου εδώ μέσα είναι όντως από τα πιο ευγενικά και χρήσιμα, θα στο πω με βαριά καρδιά. Η εκτέλεση σου του κομματιού με κάνει να θέλω να ξανακούσω το πρωτότυπο. Κι αυτό γιατί είναι μια πολύ καλή επανεκτέλεση που δεν μου δίνει κάτι το διαφορετικό από το original κομμάτι.

Αν ακούσεις το "All along the watchtower" του Hendrix είναι διαφορετικό κομμάτι από του Dylan. Αν ακούσεις το "Day tripper" των Whitesnake είναι διαφορετικό από των Beatles. Το δικό σου "Come together" είναι το ίδιο με των Beatles, με αποτέλεσμα να μην μου κινεί το ενδιαφέρον. Αν θέλω να ακούσω αυτή την εκτέλεση του κομματιού, θα ακούσω την αυθεντική. Είμαι σίγουρος ότι λόγω εμπειρίας μπορείς να πάρεις το κομμάτι και να το κάνεις όπως το θες, να του αλλάξεις δομή, μέτρημα, μελωδία φωνής, ότι πραγματικά θες. Κάν'το και θα μείνουμε όλοι με ανοιχτό το στόμα εδώ μέσα, είμαι σίγουρος.

 

Είδες που μου έκλεψες την έμπνευση παίρνοντας το εφέ? ;D ;D

 

Τι να πω? Είναι λίγο διφορούμενο αυτό που μου λες γιατί από τη μία αυτό ήθελα να πετύχω (για πολλούς λόγους), αλλά από την άλλη σε "ξενέρωσα".

Φαντάζομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ακούν διαφορετικές εκδοχές ενός κομματιού και άλλοι (όπως εγώ) που θέλουν να βιώνουν την ακουστική εμπειρία της αυθεντικής εκτέλεσης όπου, όταν και από οποιονδήποτε το ακούν.

Πολύ σπάνια μου αρέσει μια διαφορετική εκτέλεση ενός original κομματιού. Νιώθω ότι τα original πρέπει να αναπαράγονται ακριβώς όπως και τα έργα κλασσικής μουσικής. Η αναπόφευκτη διαφορά στην εκτέλεση του εκάστοτε μουσικού δίνει νομίζω και την απαραίτητη δόση φρεσκάδας στην εκτέλεση, αλλά γενικά μου αρέσουν οι ακριβείς (κατά το δυνατόν) εκτελέσεις.

Όλα αυτά φυσικά δεν είναι απόλυτα, υπάρχουν και εξαιρέσεις όπου η διασκευή είναι για πολλούς καλύτερη (π.χ για μένα, το all along the watchtower από τον Hendrix που το ανέφερες)

No big deal πάντως, πιο πολύ αυτό το πράγμα είναι ένα πολύ καλό μάθημα που κάνω και κερδίζω πάρα πολλά σε θέματα παραγωγής, ηχοληψίας, ενορχήστρωσης και σύνθεσης, σε σχέση με το να έκανα μια απλή διασκευή. ;)

Σ'ευχαριστώ για τον χρόνο σου και ...να μου προσέχεις το b2. ;D :) ;D

 

@ΤΗΕOD

 

Δεν υπάρχει καν υποψία κούρασης στο να κουβεντιάζουμε αυτά τα πράγματα, άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που ποστάρω. ;)

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και για τις υποδείξεις σου. Τα έχω όλα ήδη υπόψιν μου. ;)

[Papalampraina]

No big deal πάντως, πιο πολύ αυτό το πράγμα είναι ένα πολύ καλό μάθημα που κάνω και κερδίζω πάρα πολλά σε θέματα παραγωγής, ηχοληψίας, ενορχήστρωσης και σύνθεσης, σε σχέση με το να έκανα μια απλή διασκευή. ;)

 

Excellent τότε! Keep up the good work. :)