Bruce Springsteen - Δισκογραφία

[spy]

Σχετικά με το (εξαίρετο από κάθε άποψη) Nebraska, έχω παρατηρήσει κάποιες συχνές παρεξηγήσεις:

 

1. Ότι είναι ο "καλύτερος", ο "πιο προσωπικός" και ο "πλέον ψαγμένος" δίσκος του Bruce Springsteen. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει κατά τη γνώμη μου: σαφώς και θεωρώ ότι οι συνθέσεις π.χ. στα Born to Run, Darkness... και The River είναι πιο ενδιαφέρουσες, πιστεύω ότι το να παίζει κάποιος τα τραγούδια ΤΟΥ με μια μπάντα (της οποίας έχει τον πλήρη έλεγχο) δεν αφαιρεί τίποτα από το προσωπικό του στίγμα - π.χ. ήταν το Highway 61 Revisited λιγότερο "προσωπικό" από το Freewheelin'; - και τέλος διαπιστώνω ότι, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά, τα κομμάτια από τα albums με την E Street Band είναι εξίσου ψαγμένα με οποιοδήποτε κομμάτι του Nebraska και απαιτούν την ίδια επαφή με την αμερικανική κουλτούρα για να κατανοηθούν πλήρως.

 

2. Ότι είναι κάτι σαν φόρος τιμής προς τον Dylan ή ότι θυμίζει διάφορους βάρδους ανά τον κόσμο που συνοδεύουν τη φωνή τους με ακουστική κιθάρα και φυσαρμόνικα. Μάλλον άστοχο και αυτό: το Nebraska ηχογραφήθηκε σε μία περίοδο που ο Springsteen είχε πλήρως αφομοιώσει όλες τις επιρροές του (Guthrie, Cash, Dylan, CCR, Band και όποιον άλλον θέλετε) ώστε αυτό που ακούγεται να είναι απόλυτα προσωπικό και να θυμίζει μόνο... Springsteen με ακουστική κιθάρα.

[spiros37]

Θα συμφωνήσω με τον audiokosta. Ξεκινάς από την αρχή με το Greetings from Asbury Park. Ενόψει και του επερχόμενου anniversary box set του Darkness on the Edge of Town που κυκλοφορεί τον επόμενο μήνα, μια εκτέλεση του prove it all night που θα συμπεριλαμβάνετε σε ένα από τα dvd του

 

[ez]

Νομίζω πρέπει να μιλήσω στο φίλο μου τον Σωτήρη Ζήση γιά κάποιους απο σας στο ΝΟΙΖ, θα αποζητήσει τη φιλία σας! 'Αρρωστος με το Αφεντικό απο την πρώτη μέρα και μέχρι θανάτου! Εγώ τον παρακολούθησα ενδελεχώς μέχρι περίπου το Born in the USA, έπειτα άρχισα να χάνω επεισόδια, αλλά έχω ακούσει σχεδόν άπαντα (είναι κι ο Σο βλέπετε  ;))!

Γράφω όμως για να τονίσω κάτι σημαντικό κατά την άποψη μου. Ο άνθρωπος είναι ανάμεσα στους κορυφαίους τροβαδούρους της Αμερικής -με όλους μέσα. Κι επειδή είναι τέτοιου επιπέδου τραγουδοποιός, θάλεγα είναι "καταδικασμένος" να θεωρείται δημιουργός ή άντε τραγουδιστής και η κιθαριστική του δεινότητα να περνάει σε δεύτερη μοίρα...

Προσωπικά τον θεωρώ καταπληκτικό κιθαρίστα απο όλες τις απόψεις και λυπάμαι όταν αντιμετωπίζεται σαν κάποιος που γρατζουνάει και καμμιά Τέλε που και που...

Προσωπικότητα στον ήχο, στο frasing και στη δομή των σόλος του. Πόσο καλός κιθαρίστας είναι φαίνεται στα 2 άγουρα κιθαριστικά πρώτα άλμπουμ, αλλά αρχής γενομένης απο το Darkness, έφτιαξε κάτι θαυμαστό.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Neil Young νομίζω.

Ήθελα απλώς να θίξω κι αυτή τη πλευρά που μονίμως αδικείται, όχι βέβαια χωρίς λόγο... Τυγχάνω θαυμαστής και των δύο κυρίων σε ότι αφορά τη κιθαριστική τους προσέγγιση, για τα λοιπά δεν έχω να πω κάτι που θα πρόσθετε στα όσα ειπώθηκαν.

Αγαπητέ συνονόματε, welcome to Asbury Park!

[odis13]

Οκ, δεν αντεχω οποτε θα πεταχτω να το πω:

 

Εχω ακουσει ελαχιστα απο Springsteen. Μεγα λαθος, το ξερω, αλλα ειναι και αυτος μεσα στους πολλους που αξιζαν της απολυτης προσοχης μου και για καποιο περιεργο λογο ποτε δεν την ελαβαν. Μετα βιας μπορω να ονομασω 4-5 τραγουδια του.

 

Ανοιγω λοιπον τωρα το βιντεακι που ποσταρε ο spiros37, καθαρα απο περιεργεια, και ακουω το σολο της κιθαρας. Ειδικα στο πρωτο μερος, με καθε ειλικρινεια, νομιζα οτι ακουω εμενα να παιζω. Απο τον τροπο που κινειται μεταξυ των διαφορων νοτων, απο τα pinched harmonics, απο τις φρασεις, απο τις επαναλαμβανομενες νοτες με τρεμολο, απο τον ηχο, απο τα παντα. Λες και ειχα λιωσει την δισκογραφια του για δε ξερω και γω ποσο καιρο και ειχα βασισει το παιξιμο μου πανω στο στυλ του...

 

Εχω φρικαρει λιγο? Ναι. Ξεκιναω απο αυριο εντατικα Springsteen? Παλι ναι.

 

[Superfunk]

Προσωπικά τον θεωρώ καταπληκτικό κιθαρίστα απο όλες τις απόψεις και λυπάμαι όταν αντιμετωπίζεται σαν κάποιος που γρατζουνάει και καμμιά Τέλε που και που...

Προσωπικότητα στον ήχο, στο frasing και στη δομή των σόλος του. Πόσο καλός κιθαρίστας είναι φαίνεται στα 2 άγουρα κιθαριστικά πρώτα άλμπουμ, αλλά αρχής γενομένης απο το Darkness, έφτιαξε κάτι θαυμαστό.

 

Ηλια εχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δικιο και φυσικα ειναι εντελως ΑΣΤΕΙΟ το bashing που γινεται στο BOSS για την ...κιθαριστικη του..δεινοτητα,εξάλλου ξεκινησε την καρριερα του ως LEAD κιθαριστας.... ;)

 

Μπορει τεχνικα (αλλα ποιος χεστηκε για την τεχνικη... ;D) να μην ειναι ο...Σατριγιαννης αλλα ο ανθρωπος ΠΑΙΖΕΙ.

 

Σε αυτη την λαθος εκτιμηση για τον αν ξερει να παιζει η οχι..."φταιει" και το γεγονος οτι εχει το τερας τον Lofgreen στη μπαντα του αλλα αν δει καποιος live του Boss θα καταλαβει οτι το 50% και βαλε των leads τα κανει ο Bruce (το ιδιο βεβαια θα δει και σε live των Stones οπου τα περισσοτερα leads τα κανει..ο..αλλος..."κουλος",ναι Ηλια μου και αυτον...κουλο τον ..λενε... :P... ;D,ο Keith.. ;D) 

 

Καλα για τον Neil...τι να πει κανεις......  

[trolley]

Γράφω όμως για να τονίσω κάτι σημαντικό κατά την άποψη μου. Ο άνθρωπος είναι ανάμεσα στους κορυφαίους τροβαδούρους της Αμερικής -με όλους μέσα. Κι επειδή είναι τέτοιου επιπέδου τραγουδοποιός, θάλεγα είναι "καταδικασμένος" να θεωρείται δημιουργός ή άντε τραγουδιστής και η κιθαριστική του δεινότητα να περνάει σε δεύτερη μοίρα...

 

Στη λίστα πιθανών ποιοτήτων που μπορεί να φέρει ένας άνθρωπος που ασχολείται με τη μουσική, τα "δημιουργός" / "τραγουδιστής" / "τραγουδοποιός" βρίσκονται πάνω από το "κιθαριστική δεινότητα".

 

Είναι σα να λες ότι η Angelina Jolie (ξαναήρθε audiokostas) έχει υπέροχο πρόσωπο, υπέροχα μάτια, υπέροχο σώμα αλλά... δεν ξέρει να φτιάχνει γαλακτομπούρεκο..

 

Κάποιος πρέπει να το πει.

 

 

[trolley]

@spy

 

Το Nebraska έχει την αίγλη του "αναπάντεχου" δίσκου.

 

Αναπάντεχου, στη καριέρα του Sprinsteen: ο κοινός νους απορεί πως είναι δυνατόν κάποιος να παραιτείται οικειοθελώς από την απίστευτη μπάντα του και να κάνει έναν ακουστικό δίσκο, στην ουσία παραιτούμενος από μία εμπορική επιτυχία.

 

Αναπάντεχου, στη καρδιά της δεκαετίας στην οποία κυκλοφόρησε, μίας δεκαετίας όπου τα synthesizer κέρδισαν οριστικά την παρτίδα του "ήχου" της mainstream rock μουσικής, το πανκ πέθανε, και οι Asia ήταν στο νο.1 των ΗΠΑ.

 

Θυμάμαι, όταν πήγα και αγόρασα το δίσκο (χρησιμοποιώντας το αλάνθαστο κριτήριο τριών δεκαετιών: να μου αρέσει το εξώφυλλο), γύρισα στο δωμάτιο μου, ανάμεσα στα 7 synths που είχα τότε, τον έβαλα στο πικάπ έχοντας δυναμώσει αρκούντως για να πορωθώ και.... πλαφ...πάρε στη μάπα τη μουντή ακουστική κιθάρα...

 

Πως να συνέρθω ο δυστυχής; Γι' αυτό αγαπώ αυτό το δίσκο και (τολμώ να πω) καταλαβαίνω αυτό το δίσκο, ένα-ένα τραγούδι.

 

:)

[audiokostas]

Είναι σα να λες ότι η Angelina Jolie (ξαναήρθε audiokostas) έχει υπέροχο πρόσωπο, υπέροχα μάτια, υπέροχο σώμα αλλά... δεν ξέρει να φτιάχνει γαλακτομπούρεκο..

Δεν ισχύει πλέον.

Αν σου αρέσει το πολύ σιρόπι βέβαια..

 

Ο Springsteen θεωρώ ότι είναι μια φυσική συνέπεια των Woodie Guthrie (όχι Govan) και Bob Dylan. Όχι ότι δεν υπήρξαν άλλοι τροβαδούροι (Cash, Young, Mitchell κλπ κλπ  κλπ) αλλά οι προηγούμενοι μοιάζουν ως φυσική εξέλιξη.

Κορυφαίοι συνθέτες και μια χαρά κιθάρα παίζανε (όπως και ο Richards) αλλά προσωπικά σολίστες (μην αρχίσουμε πάλι ποιός είναι καλός κιθαρίστας) εγώ, δεν τους λέω.

Κρίμα να το χαλάσουμε όμως με τα προαιώνια debates.

 

Δεν ξέρω αν θα πρεπε να κάνουμε μνεία και στο "θάρρος" της δισκογραφικής να κυκλοφορήσει έναν τέτοιο δίσκο (Nebraska) από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, την συγκεκριμένη στιγμή.

[Superfunk]

Να πουμε βεβαια οτι καπου υπαρχει και....η...full band version του Nebraska η οποια δεν κυκλοφορησε ποτε....

 

Οσο για το πως εγινε ο δισκος εδω τα λεει καλυτερα απο ολους ο BOSS

 

"I was just doing songs for the next rock album, and I decided that what always took me so long in the studio was the writing. I would get in there, and I just wouldn't have the material written, or it wasn't written well enough, and so I'd record for a month, get a couple of things, go home write some more, record for another month — it wasn't very efficient. So this time, I got a little Teac four-track cassette machine, and I said, I'm gonna record these songs, and if they sound good with just me doin' 'em, then I'll teach 'em to the band. I could sing and play the guitar, and then I had two tracks to do somethin' else, like overdub a guitar or add a harmony. It was just gonna be a demo. Then I had a little Echoplex that I mixed through, and that was it. And that was the tape that became the record. It's amazing that it got there, 'cause I was carryin' that cassette around with me in my pocket without a case for a couple of week, just draggin' it around. Finally, we realized, "Uh-oh, that's the album." Technically, it was difficult to get it on a disc. The stuff was recorded so strangely, the needle would read a lot of distortion and wouldn't track in the wax. We almost had to release it as a cassette."

 

Προσωπικα τον θεωρω τον απολυτο δισκο για...οδηγηση... ;D,τον βαζεις να παιζει στο repeat & οδηγας ανετα απο την ΝΥ στο LA...(το εχω κανει... ;D)

 

 

Κορυφαίοι συνθέτες και μια χαρά κιθάρα παίζανε (όπως και ο Richards) αλλά προσωπικά σολίστες (μην αρχίσουμε πάλι ποιός είναι καλός κιθαρίστας) εγώ, δεν τους λέω.

 

Ναι αλλα οπως λεει και ο trolley...who gives a f*&&*^ about...σολιστες... ;D...

[trolley]

Δεν ξέρω αν θα πρεπε να κάνουμε μνεία και στο "θάρρος" της δισκογραφικής να κυκλοφορήσει έναν τέτοιο δίσκο (Nebraska) από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, την συγκεκριμένη στιγμή.

 

Απολογούμαι που δεν το έκανα εγώ. Το 1982 ένας ακουστικός δίσκος.... άλλη μία απόδειξη του καταλυτικά θετικού ρόλου που μπορεί να παίξει μία δισκογραφική εταιρεία όταν λειτουργεί σωστά.