"Black Dub" in the studio

[Superfunk]

συνήθως οι jazz drummers είναι κομπλεξικοί..."ΑΑαα..τι είναι αυτό ροκ?..μπααα..μόνο bepop ξέρω να παίζω..."

 

Iσως εχεις γνωρισει μονο...ΕΛΛΗΝΕΣ  jazz drummers.... ;D ;D

[kostri]

Iσως εχεις γνωρισει μονο...ΕΛΛΗΝΕΣ  jazz drummers.... ;D ;D

 

Είσαι άδικος.

Ανέκαθεν οι jazz μουσικοί ήταν σνομπ με τους «ποπ». Θυμάμαι σε ένα ντοκυμαντέρ που είχα δει για τους funk brothers("Standing in the Shadows of Motown"), ο Jack Ashford παραδέχτηκε ότι την ημέρα που γνώρισε τον marvin gaye(πριν αυτός γίνει γνωστός) όταν τον ρώτησε ο τύπος που έκανε τις συστάσεις αν ήξερε το όνομά του(του gaye) απάντησε κάτι σαν «αν δεν παίζει τζαζ δεν έχω λόγο να τον ξέρω».

Φυσικά μετά από λίγο γνωρίστηκαν και έπαιξαν/ηχογράφησαν αριστουργήματα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία :).

 

[Jethro]

θυμαμαι που τον ειχα δει ζωντανα με τον Miles Davies (ηταν δεν ηταν...16 ετων.... :o)

 

Αν εννοείς τότε στο Λυκαβητό, κάπου εκει δίπλα σου πρέπει να ήμουν κι εγώ SF!  ;)

Σαν να τον θυμάμαι κάπως τον Darryl Jones με ένα άσπρο J-Bass... Νομίζω, anyway. Αξίζει πάντως να τον ακούσει κανείς (για τον Darryl Jones συνεχίζω να μιλάω) και με μια άλλη "βρωμοπαρέα"! Omar Hakim - Darryl Jones - Kenny Kirkland - Bradford Marsalis. To group του Sting στο live (και film) Bring on the night. Καλά, και με ποιον δεν έχει παίξει το παλληκάρι, αλλά λέμε τώρα...

 

 

[bloody_sunday]

Bump... είχα δει τους Black Dub πριν από 2-3 χρόνια και είχα εντυπωσιαστεί - σίγουρα μια από τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει ποτέ.

 

Ξαναείδα την Trixie Whitley λάιβ, χωρίς τον Lanois. Βρίσκεται πια σε στρατοσφαιρικό επίπεδο. Πώς γίνεται να έχει βελτιωθεί ΑΚΟΜΗ περισσότερο? I mean.. what's the limit? Δυναμικές φωνής κορυφαίες, masterclass φρασεολογίας, jazzy groove ακόμη και σε ροκ κομμάτια, άψογη τονικότητα και έλεγχος, φοβερή σκηνική παρουσία, πανέμορφη, φιλική και χαμογελαστή προς το κοινό αλλά και με μια διακριτικότητα & "εσωτερικότητα" στα πιο σκοτεινά trippy της κομμάτια, οι συνθέσεις της πολύ ωραίες, backing μπάντα που πετάει... σπίτσλες. Τόσο νέα, και με άνεση, όρεξη και μαεστρία που θα ζήλευαν βετεράνοι. Aν σας δοθεί η ευκαιρία να την δείτε, μην την χάσετε (όπως και την εκπληκτική και εξίσου νέα και ταλαντούχα - πλην όμως εντελώς διαφορετικού στυλ - Chelsea Wolfe ως support στους Russian Circles, που επίσης με εντυπωσίασε).

[ndnikola]

Thanks for the tip, παίζει στα μέρη μου τέλος του μήνα, οποτε θα την δώ οπωσδήποτε!

[KostasP]

...Ξαναείδα την Trixie Whitley λάιβ, χωρίς τον Lanois. Βρίσκεται πια σε στρατοσφαιρικό επίπεδο. Πώς γίνεται να έχει βελτιωθεί ΑΚΟΜΗ περισσότερο? I mean.. what's the limit? Δυναμικές φωνής κορυφαίες, masterclass φρασεολογίας, jazzy groove ακόμη και σε ροκ κομμάτια, άψογη τονικότητα και έλεγχος, φοβερή σκηνική παρουσία, πανέμορφη, φιλική και χαμογελαστή προς το κοινό αλλά και με μια διακριτικότητα & "εσωτερικότητα" στα πιο σκοτεινά trippy της κομμάτια, οι συνθέσεις της πολύ ωραίες, backing μπάντα που πετάει... σπίτσλες. Τόσο νέα, και με άνεση, όρεξη και μαεστρία που θα ζήλευαν βετεράνοι. Aν σας δοθεί η ευκαιρία να την δείτε, μην την χάσετε (όπως και την εκπληκτική και εξίσου νέα και ταλαντούχα - πλην όμως εντελώς διαφορετικού στυλ - Chelsea Wolfe ως support στους Russian Circles, που επίσης με εντυπωσίασε).

 

Για μενα η Τrixie ηταν ο βασικος λογος που παρακολουθουσα το YT καναλι των Black Dub και περιμενα ενα χρονο για να κυκλοφορησει ο δισκος. Μουσικαρες οι υπολοιποι, ωραια παραγωγη που παραπεμπει αρκετες δεκαετιες πισω αλλα για μενα αυτη εκανε τη διαφορα. Θα συμφωνησω με τα λεγομενα σου, απ' οτι εχω δει online η κοπελα τρεχει με χιλια και δουλευει πολυ. Ελπιζω να μη καταντησει σαν την Joss Stone που μετα απο δυο ωραιους δισκους εβγαλε ενα αδιαφορο album.