Music Supermarket

[Terumi]

Ό,τι έχω στο pc μου κάποτε, για να τα αγοράσει κάποιος, έπρεπε να πουλήσει το σπίτι του, το αμάξι του, τη μάνα και τον πατέρα του για να το αποκτήσει.

Αν ήθελα να μάθω τη μαύρη τέχνη της ηχοληψίας, θα έπρεπε να έχω γνωστούς σε κάποιο studio και να υποχρεωνόμουν να τους υπηρετώ κάνοντας από κουβάλημα μέχρι καφέδες.

Θα μπορούσα βέβαια να εγκαταλείψω την ημεδαπή και να πάω σε κάποια ξένη χώρα για να το σπουδάσω το αντικείμενο. Βέβαια και πάλι ο πατέρας μου, η μάνα μου και το βιός μου θα έπρεπε να ποζάρουν σε κάποια βιτρίνα ενός μαγαζιού με αντίκες.

¶σε που πάντα και παντού υπήρξαν και θα υπάρχουν οι «φοβισμένοι» που, για να μην μάθει κανείς ό,τι εκείνοι «μόχθησαν» να μάθουν, δεν σου έλεγαν τίποτα ή κατά ένα τυχαίο «μαγικό» τρόπο θα σε έβαζαν πάντα να τσεκάρεις μια πρίζα κάπου χαμηλά, την ώρα που εσύ θα έλεγες από μέσα σου: «τώρα θα μάθω το κόλπο που κάνει με τις φωνές».

¶σε που κανείς δεν σε άφηνε να πειραματιστείς στις πανάκριβες ταινίες του μαγνητόφωνου (το οποίο θα έπρεπε να το ακουμπάς με ευλάβεια γιατί ήταν πολύ-πολύ ακριβό).

Η υπόθεση όπως και να είχε απαιτούσε πολύ, αν όχι ιώβεια, υπομονή, πολύ τρέξιμο και, ίσως πολλά λεφτά. Μόνο αν ήσουν γόνος πλούσιας οικογένειας θα μπορούσες να έχεις πρόσβαση σε όλα αυτά τα εργαλεία χωρίς να θυσιαστείς ή να θυσιάσεις κάτι πολύτιμο.

 

Εν αρχή ην ο λόγος.

Μετά ήρθε ο αλγόριθμος....

 

Σήμερα, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να μην μπορέσει κάποιος να κάνει μουσική. Ό,τι θέλει, μπορεί να το αποκτήσει με πολύ λίγα λεφτά.

Τι θες αγόρι μου; Κομπρέσσορα θες; Θα τον έχεις με πολύ λίγα λεφτά. Delay θες, τσάμπα! Θες το synthesizer του Vangelis; Ok, πάρε το νέο plug in της Naïve Instruments. Τώρα, μπορείς να πειραματιστείς όσο θέλεις και χωρίς να χαλάσεις μια περιουσία σε ταινίες, ή στουντιακές ώρες, σε όργανα ή session μουσικούς.

Ζούμε στη μουσική το αμερικάνικο όνειρο. Μπορούμε να τα έχουμε όλα, εύκολα και γρήγορα και χωρίς να χαλάσουμε μια περιουσία και χωρίς κόπο. Πλέον αντί να πάρεις ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα για να χωρέσουν τα μηχανήματά σου, παίρνεις μεγαλύτερο σκληρό για να χωράνε οι ιδέες σου. Αντί να τρως τις ώρες σου προσπαθώντας να βάλεις τάξη στα καλώδια πίσω από το rack σου, απλά σώζεις τις ρυθμίσεις σου τακτικά και με μια κίνηση.

Η κονσόλα με τα 48 κανάλια χωράει πλέον, όχι σε ενα τεράστιο δωμάτιο, αλλά σε ενα 17” monitor. Και αντί να φτιάχνεις μπράτσα κουβαλώντας τις προενισχύσεις, με το μαγικό δείκτη, εκπληρώνεις όλες σου τις επιθυμίες, χωρίς κανένα κόπο, χωρίς να νοιώσεις την μέση σου να σε απειλεί με πόνο.

Μπορεί μόνος σου να μάθεις το τι είναι το VCO, το ASDR, το LFO. Να πειραματιστείς και να έχεις μια εποπτική διαδικασία μάθησης, χωρίς να χρειάζεται να εμπιστευθείς κάποιον «ειδήμονα» που θα σου πει ό,τι θέλει ή ό,τι αυτός έχει καταλάβει από την εμπειρία του ή την ενασχόληση του με τα πράγματα. Μπορείς βέβαια, από την άλλη, να συμβουλευτείς έναν γνώστη και μετά να δοκιμάσεις αυτά που σου είπε. Και έτσι να γίνεις εσύ κάτοχος της γνώσης αυτής με τρόπο εμπειρικό, όχι μόνο θεωρητικό.

 

Κάτι μου λέει οτι η τεχνολογία επέφερε μια ταξική ισορρόπηση. Ηλεκτρονική μουσική πλέον δεν κάνει ο μπουρζουάζης που έχει κάποια εκατομμύρια παραπάνω να ξοδέψει από τον κοινό κόσμο. Τώρα μπορεί και ενα παιδάκι να κάνει οικονομίες, προκειμένου να αγοράσει το studio του. Δεν χρειάζεται κάποιος πλέον να έχει επενδύσει τη ζωή του στη μουσική προκειμένου να μπορεί να δικαιολογήσει τη αγορά μουσικού εξοπλισμού. Μπορεί και ένας χομπίστας να αγοράσει τον ίδιο εξοπλισμό.

Ίσως κάποιος να αντιδράσει και να πει οτι η τόση απελευθέρωση οδηγεί στον ευτελισμό της μουσικής, αλλά όμως, νομίζω, οτι αυτού του είδους η απελευθέρωση μπορεί να πάει τη μουσική μπροστά, να γεννήσει ενα καινούριο είδος μουσικής. Είπαμε, οι φελλοί μπορεί να επιπλέουν, αλλά τους παρασέρνει το κύμα. Αν κάτι καλό γεννηθεί από κάποιον «απαίδευτο», τότε μπορεί να επιβιώσει, να γίνει μόδα και ίσως, στο μέλλον, κλασσικό.

 

Ο υπολογιστής μου είναι ενα προσωπικό, φθηνό και πολυμήχανο μουσικό supermarket. Νοιώθω χαρούμενος που μεγάλοι μουσικοί χρησιμοποιούν το ίδιο supermarket που χρησιμοποιώ και εγώ. Και ξέρω, το αν δεν κάνω καλή μουσική σαν και αυτούς δεν οφείλεται στη διαφορά οικονομικής κατάστασης, αλλά στη διαφορά εμπειρίας ή, αν μη τι άλλο, έμπνευσης.

 

Φιλικά,

 

Terumi

[yannis]

Φίλε Terumi συμφωνώ μαζί σου όσο δεν πάει. Απλώς έχω μία ακόμη πλευρά του ζητήματος - που όμως παίζει ρόλο. Η εκλαίκευση της μουσικής διαδικασίας είναι απίστευτα δημιουργική και δίνει ευκαιρίες σε πολύ κόσμο που αλλιώς δεν θα είχαν. Ωστόσο, μία σειρά καλαμπόρτζηδες το παίζουν καλλιτέχνες μαθαίνοντας ένα q-base και βάζοντας μερικά beats στο λάπτοπ τους. Και επειδή τυχαίνει το (μουσικό) επίπεδο του κοινού να είναι για σφαλιάρες... χάνεται το κριτήριο, αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν metier και μεις Τέχνη (όπως τσαγκάρης κτλ κτλ). Τουλάχιστον παλιά έπρεπε να στρώσεις κώλο για να πιάσεις ψάρι - σήμερα (αν δεν έχεις επίγνωση) αυτό δεν συμβαίνει. Ωστόσο όλα αυτά δεν ακυρώνουν τα σπουδαία της τεχνολογίας που ανέφερες :lol:

Χαιρετίσματα

Γιάννης

[cos_dr]

Πάντως εγώ που μόνο με αρμόνια, πιάνο και synth είχα επαφή και κατοχή, τώρα νοιώθω σαν τον Κολόμπο που ανακάλυψε την Αμερική. Σαν πολύ νέος music software user (μόλις χρόνισα στο software ), τώρα που εξοικειώνομαι παιδιά, μόνο έναν φόβο έχω. Παναγία μου , αν είμαι ενθουσιασμένος με το σoftware που έχω, ποιός ξέρει σε ποιό ίδρυμα θα με κλείσουν όταν θα δώ τι άλλο υπάρχει και δεν το ξέρω. Παιδιά έχω πάθει πολιτισμικό shock. Οταν πήρα το edirol orchestral και έπαιξα , έβαλα τα κλάματα. Λέω δεν είναι δυνατόν να ακούω τέτοιο ήχο, τέτοιο χρώμα από τα φτωχά αυτάκια μου.

 

Απλά πρέπει να διατηρήσω την ψυχραιμία μου . !!!!! :P

 

¶ρα μεγάλε Terumi πάλι συμφωνώ και επαυξάνω με την θέση σου.

[ex-interpaul]

ουτε εγω λεω κατι εναντιον της!!!

 

αλλα πως μπορει να γινει πιο προσιτη και σε ατομα με "ειδικες αναγκες" οπως εγω?

 

γενικα δε τα πολυ παω καλα με τα κουμπια και εχω δει προγραμματα να κολλανε και να σιχτιριαζουνε το χρηστη.....!!!!!

[Alchemist]

δε τα πολυ παω καλα με τα κουμπια και εχω δει προγραμματα να κολλανε και να σιχτιριαζουνε το χρηστη.....!!!!!

Κι εγώ μαζί σου φίλε Interpaul (έχω ρίξει εγώ καντήλια την ώρα που κρασάρει το πρόγραμμα...) αλλά τα πάντα είναι θέμα προσοχής και επιλογών για μένα. Ας πούμε, στα Windows (ανεξαιρέτως έκδοσης αν και τα XP είναι σε καλύτερη μοίρα) το κρέμασμα του συστήματος στη μέση μιας μίξης είναι φαινόμενο που παρουσιάζεται με τη συνέπεια που η μέρα διαδέχεται τη νύχτα! Σε πλατφόρμα Mac δεν είναι καθόλου μα καθόλου έτσι, περνάει πολύυυυς καιρός μέχρι το πρώτο crash (και αντίστοιχα πολύυυυς καιρός μέχρι το επόμενο). Ακόμα, ο τρόπος που είναι σεταρισμένο ένα μηχάνημα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τα φαινόμενα κρεμάσματος και τέλος, είναι σημαντικό να μην κάνει κάποιος βαρβαρότητες ξεζουμίζοντας τον υπολογιστή του. ¶λλωστε, ένας αρχάριος με τους κομπιούτορες όπως εσύ είναι δύσκολο να φέρει στα όριά του ένα σύγχρονο μηχάνημα οπότε δεν πρέπει να αγχώνεσαι και πολύ (εκτός κι αν φορτώσεις 300 VST instruments και 200 plug-ins σε συνδυασμό με 500 audio κανάλια και άλλα τόσα midi)...

[ex-interpaul]

ΜΗΠΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΗΙ ΤΕΚ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΣΤΟΥΝΤΙΟ?

[Alchemist]

Σκέψου και το άλλο όμως... στο ζωντανό studio θα έχεις την ευκαιρία να γλιτώσεις 20 παραπάνω takes και 3 επιπλέον ώρες για ένα κομμάτι κάνοντας ένα απλό editing μισής ώρας; Ή μήπως μπορείς να γράψεις τα πλήκτρα σου και μετά να ψάξεις με την άνεσή σου για ήχους (και ήχους επιπέδου Moog ας πούμε, άντε βρες κανονικό Moog Modular...); Μην είμαστε και πλεονέκτες... Ναι, περίεργη η νέα τεχνολογία αλλά όταν δουλέψει σωστά, αποτελεί θεόσταλτο δώρο!

[Alchemist]

Όταν δεν έχεις υπολογιστή, συμφωνώ ότι είναι επικίνδυνο και βαρύ έξοδο... Όποιος έχει όμως, με 200, άντε 300 ευρά για πολύ καλά πράγματα, είναι μια χαρά! Δεν είναι και πάρα πολλά, 10 ωρίτσες σε ένα recording studio αν μιλήσουμε για ζωντανό πράγμα...

[ex-asrael]

ουτε εγω λεω κατι εναντιον της!!!

 

αλλα πως μπορει να γινει πιο προσιτη και σε ατομα με "ειδικες αναγκες" οπως εγω?

 

γενικα δε τα πολυ παω καλα με τα κουμπια και εχω δει προγραμματα να κολλανε και να σιχτιριαζουνε το χρηστη.....!!!!!

 

Αχου οι αγαπιμένες μου μπλέ οθονίτσες :D :P :P

[Alchemist]

Αχου οι αγαπιμένες μου μπλέ οθονίτσες :D :P :P

Πάρε ανωμαλία ο άνθρωπος! Έτσι κι αλλιώς, τώρα με τα XP ακόμα κι αυτό έγινε πιο σπάνιο... Βάλε τα 98 (ή τα Me, ήταν ασυναγώνιστα) και άρχισε να γουστάρεις!

 

Τώρα που το καλοσκέφτομαι...

Από Linux σε 98... σα να λέμε από BMW σε Yugo... :wink: :roll: