Σκέψεις ατάκτως ερριμμένες για το Blues εδώ και σήμερα

[trolley]

α) Ο όρος "μελέτη" αναφερόταν στη ενασχόληση με το ιδίωμα σαν ακροατής και όχι ως μελέτη μουσικής αναπαραγωγής.

 

Ναι, το κατάλαβα και επ' αυτού απάντησα. Αν η μουσική είναι χώρος έκφρασης και εμπέδωσης συναισθημάτων, τι ακριβώς θέλεις να μελετήσει ο ακροατής; Τα συναισθήματα εγείρονται ακαριαία και γίνονται άμεσα αντιληπτά από όλους - δεν απαιτείται καμία απολύτως μελέτη για να εισπράξεις "χαρά" ή "λύπη". Η μελέτη απαιτείται όταν αποδέχεσαι πως υπάρχει εκεί κάτι πέρα από τα συναισθήματα, κάτι που για να ξετρυπωθεί απαιτείται επαναλαμβανόμενη επαφή με το μουσικό έργο, μελέτη κλπ κλπ.

 

β) Οταν ο ύπνος έρχεται σαν αποτέλεσμα βαρεμάρας, ναι είναι αρνητικό σημείο. Και δεν νομίζω ότι το thrash προσφέρεται για χαλάρωση.

 

Η "βαρεμάρα" (αν θυμάμαι καλά) είναι επίσης συναίσθημα. Συχνότατα διαρκεί ολόκληρες ώρες και δεν επηρρεάζεται (ειδικά σε άτομα προχωρημένης ηλικίας) από εξωτερικά ερεθίσματα εκτός αν είναι εντελώς πρωτόγνωρα. Γιατί πρέπει να συνδεθεί η βαρεμάρα σου με τη μουσική που άκουγες;

 

Επίσης, τι εννοείς όταν λες "προσφέρεται"; Οι περισσότεροι από εκείνους που το προσφέρουν έχουν παρομοίως ρηχή-συναισθηματική προσέγγιση στο θέμα, σχεδόν ισοδύναμη του φασαρία=excitement. Το ότι αποτυγχάνουν να εγείρουν τη συναισθηματική αντίδραση στην οποία ελπίζουν, δεν ακυρώνει την άποψή μου. Πολλοί άλλοι το επιτυγχάνουν.

 

 

γ) Δεν καταλαβαίνω σε τι καλείς και θα μου επιτρέψεις να μην ανταποκριθώ. Η ακύρωσή σου, ως άνευ επιχειρημάτων (το "ασφαλώς" δεν είναι επιχείρημα) είναι άκυρη εκ προοιμίου. Η εξαγωγή συμπερασμάτων για μένα δεν θα ήταν ανεπιθύμητη.

 

Το "δεν καταλαβαίνω" καλά είναι να ακολουθείται από τελεία. Αφού δεν καταλαβαίνεις, ρώτα για να καταλάβεις - μην απαντάς σε κάτι που ο ίδιος αποδέχεσαι ότι δεν καταλαβαίνεις...

 

Το "ασφαλώς" έχει να κάνει με όσα έγραψα παραπάνω, στη πρώτη μου παράγραφο (στο παρόν ποστ). Δε φαντάστηκα ότι πρέπει να χαθεί χρόνος για να καταδειχθεί ότι η μουσική έχει να κάνει με πολλά περισσότερα πράγματα από το συναίσθημα, νόμισα ότι είναι αυτονόητο.

 

Επίσης "επιθυμητή" δεν φαίνεται να είναι, διότι σου προσφέρω τη μόνη (ενδεχομένως) ασυνήθιστη απάντηση που θα λάβεις σε όλο το thread, και αντί να αδράξεις την ευκαιρία να μάθεις κάτι παραπάνω, περιχαρακώνεσαι στα όσα ξέρεις, όταν μάλιστα εσύ ο ίδιος ατύπως παραδέχεσαι ότι δεν σε έχουν οδηγήσει σε κανένα συμπέρασμα.

 

Ας κατανοηθεί, ότι όταν θέλουμε νέα γνώση, καλό θα είναι να αφήνουμε ανοικτό το παράθυρο να μπει μέσα.

 

δ) Διατηρώ την άποψή μου περι συναισθηματικής σύνδεσης της μουσικής ανεξαρτήτως αν σου αρέσει και η σοφιστεία μελέτη vs συναίσθημα δεν αρμόζει στο επίπεδο σκέψης σου.

 

Το επίπεδο σκέψης μου είναι πολύ υψηλό, αλλά δεν αποτελεί εμπόδιο για να συζητήσουμε. Το πραγματικό εμπόδιο είναι η προσκόλλησή σου στις απόψεις σου και η άρνησή σου να ακούσεις κάτι διαφορετικό. Εγώ νομίζεις ότι ενδιαφέρομαι καθόλου για τα μπλουζ; Σε διαβεβαιώνω ότι δεν με αφορούν ποσώς, αλλά συμμετέχω στη συζήτηση για να επιχειρήσω ένα στιγμιαίο (έστω) ξεκόλλημα από αυτά που πιστεύω... Ελπίζω ότι όλοι οι συμμετέχοντες θα έχουν παρομοίως ειλικρινής στόχους.

 

 

 

[gdevelek]

Είναι μία κοινή πεποίθηση ανάμεσα στους μουσικούς (ειδικά όσους ασχολούνται με λαϊκά είδη μουσικής) να πιστεύουν ότι η μουσική είναι χώρος έκφρασης συναισθημάτων. Ασφαλώς, αυτό δεν ισχύει.

 

δηλαδή το "Ι've got the blues" από το οποίο έχει καθιερωθεί το όνομα αυτού του ύφους μουσικής, πώς το βλέπεις, ως άσχετο με συναίσθημα;

 

τα εκατομμύρια ερωτικών τραγουδιών που έχουν γραφεί και θα γράφονται εις τους αιώνας των αιώνων, πώς τα βλέπεις;

[pan12]

Το επίπεδο σκέψης μου είναι πολύ υψηλό, αλλά δεν αποτελεί εμπόδιο για να συζητήσουμε.

 

;D

[Μπάσσο και Ξερό ψωμί]

;D

Θα μας στείλει τελειώς, γιου νόου;

 

 

 

Λοιπόν για να δούμε που το πας (αν το πας κάπου)

ΟΚ, η μουσική δεν είναι τρόπος εξωτερίκευσης των συναισθημάτων...

 

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ;;;

 

 

 

[audiokostas]

........διότι σου προσφέρω τη μόνη (ενδεχομένως) ασυνήθιστη απάντηση που θα λάβεις σε όλο το thread, και αντί να αδράξεις την ευκαιρία να μάθεις κάτι παραπάνω, περιχαρακώνεσαι στα όσα ξέρεις, όταν μάλιστα εσύ ο ίδιος ατύπως παραδέχεσαι ότι δεν σε έχουν οδηγήσει σε κανένα συμπέρασμα.

Αντίθετα με τα δύο τρία προηγηθέντα ποστ, θα μου επιτρέψεις (όχι ότι σου πέφτει λόγος, χάριν ευγενείας λέγεται) να μην πάρω.

[trolley]

δηλαδή το "Ι've got the blues" από το οποίο έχει καθιερωθεί το όνομα αυτού του ύφους μουσικής, πώς το βλέπεις, ως άσχετο με συναίσθημα;

 

Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία στιγμή στην 45 χρονη ζωή μου, όπου ο συναισθηματικός μου κόσμος να μην ήταν ένα ποτ-πουρί συναισθημάτων και διαθέσεων. ΠΟΤΕ δεν ήμουν μόνο χαρούμενος, ή μόνο λυπημένος ή μόνο οτιδήποτε. ΠΑΝΤΑ υπάρχει ένα μείγμα - συνεπώς η φράση "I got the blues" στα αυτιά μου ηχεί περισσότερο σαν ποιητική αφετηρία και στοιχείο έμπνευσης και όχι σαν ειλικρινής δήλωση για τη συναισθηματική κατάσταση αυτού που την εκστομίζει.

 

Κάτι σαν τα ερωτόλογα που λέει κανείς (εννίοτε) πριν το σεξ. Η φαινομενική τους σημασία είναι μεγάλη, αλλά μία σχέση δεν καθορίζεται ποτέ από αυτά.

 

τα εκατομμύρια ερωτικών τραγουδιών που έχουν γραφεί και θα γράφονται εις τους αιώνας των αιώνων, πώς τα βλέπεις;

 

Τα βλέπω όπως τα βλέπουν άνθρωποι τόσο ετερόκλητοι όσο ο Brian Eno, ο Captain Beefheart, o John Cale, ο Lou Reed κλπ.: δηλ. σαν τρίχες κατσαρές. Ειλικρινά (και μπορείς να ανατρέξεις σε παλαιότερα ποστ μου, δε το γράφω για πρώτη φορά) τα συχαίνομαι στην μεγάλη πλειοψηφία τους. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν γράψει αξιοπρεπή ερωτικά τραγούδια.

 

 

[Μπάσσο και Ξερό ψωμί]

 

Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν γράψει αξιοπρεπή ερωτικά τραγούδια.

 

 

Αν και αυτό είναι αλήθεια, δεν υπάρχει λόγος να υποβαθμίζεις τόσο πολύ όλο το συναίσθημα στη μουσική. Είναι χαζομάρα.

 

 

 

 

Αντίθετα με τα δύο τρία προηγηθέντα ποστ, θα μου επιτρέψεις (όχι ότι σου πέφτει λόγος, χάριν ευγενείας λέγεται) να μην πάρω.

 

Μα άλλωστε δεν μας έμαθε τίποτα καινούργιο...

 

Απλά ακύρωσε τις απόψεις μας, χωρίς προφανή λόγο και με όρεξη για να ξεφύγει από το θέμα...

 

[Jazzjoker]

Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία στιγμή στην 45 χρονη ζωή μου, όπου ο συναισθηματικός μου κόσμος να μην ήταν ένα ποτ-πουρί συναισθημάτων και διαθέσεων. ΠΟΤΕ δεν ήμουν μόνο χαρούμενος, ή μόνο λυπημένος ή μόνο οτιδήποτε. ΠΑΝΤΑ υπάρχει ένα μείγμα - συνεπώς η φράση "I got the blues" στα αυτιά μου ηχεί περισσότερο σαν ποιητική αφετηρία και στοιχείο έμπνευσης και όχι σαν ειλικρινής δήλωση για τη συναισθηματική κατάσταση αυτού που την εκστομίζει.

 

Εγώ πάλι έχω υπάρξει ΜΟΝΟ κάτι. Μόνιμο συναισθηματικό μίγμα μπορεί να υπάρχει σε εσένα και σε κάποιους άλλους, σίγουρα όχι στους πάντες. Οπότε η φράση "I got the blues" δικαίως σου φαίνεται μη ειλικρινής δήλωση, αν την πρόφερες εσύ. Προφανώς και γι' αυτό δεν τη λες ποτέ. Αυτός που την εκστομίζει όμως μια χαρά ειλικρινής μπορεί να είναι.

[trolley]

Εγώ πάλι έχω υπάρξει ΜΟΝΟ κάτι. Μόνιμο συναισθηματικό μίγμα μπορεί να υπάρχει σε εσένα και σε κάποιους άλλους, σίγουρα όχι στους πάντες. Οπότε η φράση "I got the blues" δικαίως σου φαίνεται μη ειλικρινής δήλωση, αν την πρόφερες εσύ. Προφανώς και γι' αυτό δεν τη λες ποτέ. Αυτός που την εκστομίζει όμως μια χαρά ειλικρινής μπορεί να είναι.

 

Δυστυχώς, όλα όσα γνωρίζουμε για την ανθρώπινη ψυχολογία, δεν επιβεβαιώνουν αυτό που λες. Οπότε, η απαιτείς να δεχτούμε ότι είσαι εξαίρεση (το οποίο ευχαρίστως ας δεχθώ διότι δε σημαίνει ότι κάνω λάθος στα υπόλοιπα που έγραψα), ή δεν έχεις παρατηρήσει προσεκτικά την εκάστοτε ψυχολογία σου, ή σου συμβαίνουν συχνά παράξενα και ακραία πράγματα οπότε εναρμονίζεσαι με αυτά απολύτως.

[pascal]

Καλά, συζητάμε τώρα αν η φράση "i've got the blues" έχει ΕΝΑ νόημα, απολύτως κατανοητό και παραδεκτό από το 90% των ανθρώπων- εξαιρουμένου του 10% των λοβοτομημένων;

 

 

paralysis by analysis, κύριοι.