Σκέψεις ατάκτως ερριμμένες για το Blues εδώ και σήμερα

[marathon]

Απο την άλλη βέβαια αν τελειώσεις φούγκα αυτό δεν σου εξασφαλίζει οτι θα μπορείς πλέον να παίζεις καλά blues!... ;D ;)

Σαφέστα.  ;)

..."άμπαλες" δικαιολογίες... :D

[longshadow]

Εγω πάντως δήλωσα απο την αρχή οτι δεν θεωρώ τον εαυτό μου γνώστη του αντικειμένου... :)

 

Όποιος θέλει μπορεί να προσπεράσει γρήγορα αυτά που λέω ή και να μην τους δώσει καν σημασία.

Προσωπικές απόψεις είναι, δεν είναι νόμοι της φυσικής... ;)

[pascal]

Longshadow και audiokostas σας έχω ακούσει και τους δύο και -ως γνωστόν- δεν μπορείτε να σταυρώσετε νότα, όχι blues να παίξετε.

Προτιμώ να διαβάσω γνώμες αυτών που δεν έχω ακούσει ακόμα

[odis13]

Ρε παιδια, εννοειτε οτι ολες οι μουσικες ξεκινησαν ως λαικα μουσικα ιδιωματα. Δεν εμειναν ολες ομως σε αυτο το σταδιο.

 

Μπορεις να πεις οτι ειναι η κλασσικη λαικη μουσικη? Η jazz? Το metal? Η rock? Βλεπεις οτι εκπρωσοπουνται και ακουγονται απο ανθρωπους καθε φυλης και εθνους σε ολοκληρο τον πλανητη. Ασχετως του πως ξεκινησαν, βρισκονται πλεον σε ενα σημειο που μονο λαικες μουσικες δεν τις χαρακτηριζεις (τονιζω το πλεον).

Υπαρχουν και αλλες που παραμενουν λαικες. Οπως ειναι οι διαφορες δημοτικες μουσικες ειτε προερχονται απο την Ελλαδα ειτε απο το Κονγκο.

Το blues ναι μεν εχει "ανοιξει" αλλα παραμενει σχετικα κοντα στο λαικο του υφος, οπως και η country καλη ωρα. Μπορει να εχει φτασει σε ολο τον πλανητη αλλα ακομα και σημερα παραμενει πολυ πιο κοντα στις λαικες απαρχες της απο οτι (πχ) η jazz.

 

Και ως εκ τουτου, η ενασχοληση με αυτο το ειδος ενεχει καποιους "κινδυνους" αν δεν ανηκεις στη συγκεκριμενη κουλτουρα, πως να το κανουμε. Προσωπικα μου αρεσει η blues, παντα ακουγα και συνεχιζω να ακουω, αλλα σε ορισμενα πραγματα ρε παιδια μη κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας...ΔΕΝ εχει "παγκοσμιοποιηθει" στο βαθμο που εχουν αλλες μουσικες. Καθως δεν εχει ανοιξει και παρα πολυ ως ειδος ειναι ΠΟΛΥ δυσκολο να κανεις κατι καινουριο και πρωτοτυπο αντι να μαιμουδισεις. Οι περισσοτεροι που προσπαθουν να παιξουν κατι καινουριο καταληγουν να παιζουν κατι σαν blues...που προσωπικα καθολου δε με χαλαει, αλλα δε με εκπλησει κιολας.

 

Οσο για τη μαγια που αναφερει ο long, εχει το δικιο του: τολμω να πω οτι αυτο ισχυει σε ολες τις μουσικες, γινεται ομως ιδιαιτερα εμφανες στην blues (και ορισμενες αλλες) και εν μερει λογω του οτι ως "λιτη" μουσικη δε σου επιτρεπει να κρυψεις την οποια ελειψη "μαγιας".

 

Από την άλλη γιατί αυτή εμμονή με το ρεμπέτικο και το μπλουζ δεν ξέρω.

 

+πολλα. Παρα πολλα. Τι το ηθελα και ειπα "ρεμπετικο" πιο πριν...δεν ελεγα ηπειρωτικα, το ιδιο νοημα θα εβγαζε η προταση.

[mc06060]

Νομίζω οτι το όλο πρόβλημα ξεκινάει από το πως αντιμετωπίζουμε τα blues, πριν προχωρήσουμε στο πως τα παίζουμε. Με άλλα λόγια, το θέμα είναι τι μπορούμε να πάρουμε από τα blues και τι θέλουμε να "δώσουμε" πίσω σ' αυτά. Τι μπορεί να πάρει ένας Έλληνας εικοσάρης (καλή ώρα σαν κι έμενα) από τα blues και τι μπορεί να κάνει με αυτά. Εδώ λοιπόν νομίζω οτι οι δύο κυρίαρχες περιπτώσεις είναι οι εξής.

Από τη μια υπάρχει μια "μουσειακή" αντιμετώπιση του όλου θέματος. Χαρακτηριστικά της η πολύ καλή εκτέλεση τους (καλοί παίκτες με κατάλληλο εξοπλισμό στον οποίο έχουν ξοδέψει πολύυυυυ χρήμα) αλλά κι η πλήρης έλλειψη πρωτοτυπίας κι αυτό γιατί όταν θες να "αναπαράξεις" έναν πολύ συγκεκριμένο είδος (και περιορισμένο μουσικά κατά κάποιο τρόπο) ή πρέπει, στην προκειμένη περίπτωση, να είσαι νέγρος μεγαλωμένος στο West side του Chicago ή στο Baton Rouge της Νέας Ορλεάνης ή απλά είσαι καταδικασμένος να βλέπεις τα πράγματα "απ'έξω". Κι αυτό θεωρώ ότι είναι η μουσειακή αντίληψη. Κι όταν βλέπεις τα πραγματα "από τα έξω" οι πιθανότητες να βγάλεις κάτι αξιοπρόσεκτο είναι ελάχιστες έως αμελητέες.

Η δέυτερη περίπτωση και κατ'εμέ πολύ πιο χρήσιμη κι αποτελεσματική είναι να αντιμετωπίζει κανείς τα blues πρώτα και κύρια ως ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ. Όλο το φαινόμενο του British Invasion(beatles, rolling stones, clapton κλπ) ήταν βασισμένο σε αυτήν την αντίληψη. Οι εικοσάρηδες άγγλοι του τότε καμία σχέση δεν είχαν με τις μπαμπακοφυτείες του αμερικάνικου νότου, ωστόσο έβρισκαν στη μουσική αυτή μια πρωτόγνωρη ενέργεια κι έναν πηγαίο δυναμισμό με τον οποίο μπορούσαν πολύ εύκολα να ταυτιστούν και να ενστερνιστούν. Κι έτσι, λίγο πολυ, προέκυψε η σκληρή μουσική έτσι όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.

Το ίδιο μοτίβο σκέψης, νομίζω πρέπει να ακολουθεί κι ένας μουσικός του σήμερα που αγαπάει τα blues και θέλει να ασχοληθεί με αυτά. Πρέπει να τα κοσκινίζει κανείς, να δει τι κοινά βρίσκει με τον εαυτό του και την προσωπική του μουσική συγκρότηση, τι τον εμπνέει. Με λίγα λόγια να ξεκινήσει με το γιατί του αρέσουν τα blues. Τι τον ελκύει σε αυτά και πάνω εκεί να χτίσει για να έχει κάποιες πιθανότητες να κάνει κάτι προσωπικό, αυθεντικό άρα και αξιόλογο.

Θα πω ένα προσωπικό παράδειγμα για να γίνω λίγο πιο κατανοητός. Αγαπάω τα blues αν και Έλληνας εικοσάρης. Λατρέυω την αμεσότητά τους, τόσο σε στίχο όσο και στη μουσική. Μ'αρέσει το πως πως σε πολύ απλές μουσικές φόρμες χωράνε άπειρα συναισθήματα και δυναμισμό καθώς και πηγαία ενέργεια, λατρεύω το τελείως down to earth image τους, το ρυθμό και το groove τους και βέβαια το πόσο ΤΥΠΑΡΕΣ ήταν οι περισσότεροι bluesιστες (από τον Howlin wolf μέχρι και τον Luther Allison).

Πείτε μου εσείς λοιπόν αν κάποιος

α) είναι άπλος και άμεσος τόσο στη μουσική του όσο και στο στίχο του

β) μπορεί να διοχετεύει τα συναισθήματά του στη μουσική (από το θυμό, στη χαρα, στον έρωτα κοκ)

γ) έχει αίσθηση του groove και του ρυθμού

δ) ξέρει να ενσωματώνει σωστά τις επιρροές του στη δική του προσωπικότητα

ε) είναι ΩΡΑΙΟΣ ΤΥΠΟΣ

πρέπει να είναι και μαύρος για να παίξει καλά blues ή να κάνει κάτι καλό με βάση αυτά;

Νομίζω πως όχι και επίσης πιστεύω ότι απο δω ξεκινάνε ολα...

 

 

[dkall]

       

 

Από την άλλη γιατί αυτή εμμονή με το ρεμπέτικο και το μπλουζ δεν ξέρω.

 

+πολλα. Παρα πολλα. Τι το ηθελα και ειπα "ρεμπετικο" πιο πριν...δεν ελεγα ηπειρωτικα, το ιδιο νοημα θα εβγαζε η προταση.

 

 

Γιατι θεωρωντας οτι δεν μιλαμε  για  α) τραγουδια της δουλειας που ειχαν την μορφη ερωταποκρισης  β)  δεν μιλαμε για σπιριτσουαλ  με θρησκευτικους στιχους  γ)  δεν μιλαμε για  ραγγταιμ  και μπουγκι-γουγγι  με το πιανο σαν ντραμς  για χορο  δ)  δεν μιλαμε  για  καουντρι μπλουζ  και μπαλαντες  οπου αρχισε η  μαυρη μουσικη να παιρνει στοιχεια της λευκης (αρμονια)

ε)  δεν μιλαμε για το αστικο μπλουζ  της πρωτης μαζικης μεταναστευσης μαυρων την δεκαετια του 20  στα αστικα κεντρα  ζ) δεν μιλαμε για την περιοδο της υφεσης 30-40  με τις μαυρες τραγουδιστριες    (ουφ...),    αλλα θεωρωντας οτι μιλαμε  για την μετα το 40  και κυριως μετα τον

t bone walker (που πρωτος εισηγαγε *απο την jazz* την εννοια του σολου κιθαρας ) αστικα μπλουζ  σε Σικαγο

Ντιτροιτ και Μεμφις  βλεπουμε  οτι  τα περι  ......βαμβακοφυτειας  ειναι  μπαρμπουτσαλα !

Ποια φυτεια ? εδω εχουμε , περιθωριακους , κακοπληρωμενους , πεινασμενους  εργατες  μεγαλων βιομηχανιων  η΄ στα ορια της πεινας ελευθερους μικροεπαγγελματιες  που θελουν να

γινουν σαν τους μεγαλοαστους λευκους  (και οχι σαν τους κτηματιες του νοτου) , θελουν σπιτι , αυτοκινητο, ψυγειο  κλπ  και οχι ενα κομματι  γη  για να καλλιεργησουν

 

Ανακεφαλαιωνοντας ,  δεκαετια του 40 , αστικο περιβαλον , περιθωριο , ναρκωτικα-αλκοολ ,μαγκια , καταγωγια , στιχοι με προσωπικα βιωματα , κιθαρα που παιζει θεματα ΣΕ ΜΙΑ

ΧΟΡΔΗ ......

Μηπως τωρα πλησιασαμε αρκετα στην σχεση μπλουζ-ρεμπετικου  ???

 

 

 

 

 

 

[Nestoras]

Όταν ρώτησαν τον Greg? Hilden (λευκός κιθαρίστας που κατά τη γνώμη μου το έχει το blue feel) πως έμαθε αλλά και τι και που <<μελέτησε>> αυτός απάντησε.

-I' ve studied my record collection.

[spewfy]

Κάποιες ακόμα ομοιότητες ανάμεσα σε μπλουζ και ρεμπετικο που νομιζω δεν αναφερθήκανε:

- Λόγω εξαθλίωσης ρεμπέτες και μαύροι αμερικάνοι είχαν ξεχωριστή υποκουλτούρα κατακριτέα από τον υπόλοιπο πληθυσμό.

- Τα δύο μουσικά είδη από το περιθώριο περάσανε πλέον στην γενική αποδοχή του κόσμου

- Δε χωράνε λογοκρισία

- Δημιούργησαν νέα μουσική θεωρία

- Ανέδειξαν κορυφαίους σολιστες με σπάνιες τεχνικές ικανότότητες

 

Τα δυο μουσικά είδη είναι εύκολο να παιχτούν και γι αυτο τα παίζει όλος ο κόσμος.

[AndyC]

δεν μιλαμε  για  καουντρι μπλουζ  και μπαλαντες  οπου αρχισε η  μαυρη μουσικη να παιρνει στοιχεια της λευκης

Με συγχωρεις, αλλα η country blues δεν εχει καμια σχεση με το blues...

Δεν ειναι μιξη της country μουσικης με το blues. Καμια απολυτως σχεση.

Country blues ονομαζαν το blues της "εξοχης", ακουστικο συνηθως και με θεματολογια τυπου worksongs και λοιπα.

Στην Ελλαδα θεωρουμε οτι ειναι μιξη της country με το blues.

Δηλαδη ο Blind Blake, η ο Big Bill Broonzy, Reverend Gary Davis, ειναι country blues.

 

Τωρα περι σχεσης ρεμπετικου & blues φιλε Odis13, δεν υπονοησα κατι για τις γνωσεις σου, γενικα το ειπα καθως ο περισσοτερος κοσμος τα συγχεει.

Ετσι κι αλλιως δε μιλαμε οι δυο μας για να υπονοησω κατι προσωπικο.

Απλα "λαβη" πηρα...

 

- Λόγω εξαθλίωσης ρεμπέτες και μαύροι αμερικάνοι είχαν ξεχωριστή υποκουλτούρα κατακριτέα από τον υπόλοιπο πληθυσμό.

 

Τα δυο μουσικά είδη είναι εύκολο να παιχτούν και γι αυτο τα παίζει όλος ο κόσμος.

Συγνωμη, αλλα αυτα ειναι ασχετα μεταξυ τους.

Ξεχνας οτι στους μεν Ελληνες ρεμπετες ο τροπος ζωης, ηταν θεμα επιλογης.

Αν ειχες βαρεθει να σε κυνηγανε και να σε κατακρινουν, την αλλη μερα αλλαζες.

Ο μαυρος τι θα γινοταν?

Michael Jackson? Δεν υπηρχε η ιατρικη γνωση τοτε αν μη τι αλλο... ;D

Το μονο κοινο τους, ειναι η χρονικη περιοδος και η περιθωριοποιηση.

Κοινωνικο υποβαθρο, ειναι τελειως ασυγκριτο.

Τα δυο μουσικα ειδη δεν ειναι ευκολο καθολου να παιχτουν.

Προσπαθησε να παιξεις Big Joe Williams, με ολη του την ξεκουρδισια, Black Ace κλπ.

 

Ναι μεν δεν ηταν σκλαβοι το '40, αλλα δικαιωματα δεν υπηρχαν.

Αρα και περιορισμενες επιλογες...

Ο ιδιος ο Buddy Guy οταν τον ρωτησε ο Bill Wyman πως ακουσε τα πρωτα Blues και αν ηταν απο πικαπ, γραμμοφωνο η κατι τετοιο του απαντησε "ποιο γραμμοφωνο? ποιο πικαπ? μεχρι 16-18 χρονων ζουσανε με τους γονεις και τον αδερφο (Phil Guy) του σε μια καλυβα που δεν ειχανε ρευμα και η γιαγια του ειχε σημαδια στα ποδια απο αλυσιδες..."

Δηλαδη τι να λεμε...

 

Τελευταιο, περι γνωσεως καποιων Ελληνων δικων μας μουσικων, η πλειοψηφια, μονο γνωση δεν εχει...

Γνωρισα τυπο προσφατα που νομιζε και επεμενε, οτι το Stormy Monday ηταν κομματι/συνθεση των Allman Brothers.

Και το συγκεκριμενο ατομο ειχε και σχετικη εκπομπη στο ραδιοφωνο...

Δηλαδη τι νε λεμε τωρα! ! ! ???

[dkall]

Με συγχωρεις, αλλα η country blues δεν εχει καμια σχεση με το blues...

Δεν ειναι μιξη της country μουσικης με το blues. Καμια απολυτως σχεση.

Country blues ονομαζαν το blues της "εξοχης", ακουστικο συνηθως και με θεματολογια τυπου worksongs και λοιπα.

Στην Ελλαδα θεωρουμε οτι ειναι μιξη της country με το blues.

Δηλαδη ο Blind Blake, η ο Big Bill Broonzy, Reverend Gary Davis, ειναι country blues.

 

 

Aυτο ακριβως εννοω Andy , την περιοδο που οι μαυροι ηταν ελευθεροι μεν , αλλα ειχαν παραμεινει  στις φυτειες του νοτου  ειτε ως μικροκαλλιεργητες , ειτε ως εμμισθοι εργατες