Είναι μια μπάντα διασκευών εξίσου αξιόλογη όσο μια μπάντα πρωτότυπο

[argytar]

Έχω δει μπάντες που ξεκίνησαν ως διασκευομπαντες (με φοβερη όμως σοβαρότητα αυστηρότητα επιμονή και προσηλωση) μετα περασαν στο να διασκευαζουν πιο ελευθερα και με δικες τους προσθηκες και οταν ο καιρος ορίμασε άρχισαν τα originals. Ε ναι μιλαω για τους full houze οπου θητευσα ως τραγουδιστης για 2,5 χρόνια...(δεν ειμαι πια μελος της μπαντας)  μετα απο πολλα πολλα live και πολυ τριβή έχουν φτιαξει ήχο δικό τους και ηχογραφούν και δίσκο και τα κομματια είναι ενα και ένα (αν ακουει κανεις south rock /blues) Θέλω να πω ότι και με διασκευές να αρχίσεις... (και τις διασκευες αν παιζονται και ωραία τις γουσταρεις/απολαμβανεις πρωτα απ ολα εσυ την ώρα που παιζονται) ..αρκει να εχεις στην ακρη του μυαλλου σου καποιο στόχο... την όρεξη να αφησεις το δικό σου στίγμα... ο 'δρομος', πολλα live σε πολλα μερη (να τρως ενιοτε μπιστολες και σκ@%@) διαμορφώνουν χαρακτήρα... απ την αλλη βεβαια εχω διαβασει καπου την αποψη ότι αν παραξερεις πολλα κολλας στις νορμες που εμαθες και επαναλαμβανεις τα ιδια και τα ιδια ..βεβαιως στην τεχνη δεν υπαρχει παρθενογενεση...σορρυ αν σας κουρασα... η προσωπική μου αποψη ειναι αν κανεις διασκευες καν τες δικες σου τελειως (τραβα τες και απ τα μαλλια) και εχε στο νου σου όταν ερθει η εμπνευση να την αρπαξεις απ τα μαλλιά...

[Earendil]

Ό,ποιο απ'τα δύο μονοπάτια κι αν επιλέξεις, αν αυτό που κάνεις το κάνεις καλά, μια χαρά αξιόλογος είσαι. Το χαρακτηρισμό "αξιόλογος" δεν το αποκτάς μόνο εφόσον καταφέρνεις να βγάζεις αρκετό κόσμο από το σπίτι του για να έρθει εκεί που παίζεις...

[freerock1974]

Ό,ποιο απ'τα δύο μονοπάτια κι αν επιλέξεις, αν αυτό που κάνεις το κάνεις καλά, μια χαρά αξιόλογος είσαι. Το χαρακτηρισμό "αξιόλογος" δεν το αποκτάς μόνο εφόσον καταφέρνεις να βγάζεις αρκετό κόσμο από το σπίτι του για να έρθει εκεί που παίζεις...

 

+1000

[ez]

Δυό τρία πραγματάκια κι απο μένα...

Ανεξάρτητα απο το τι κάνεις, το τελικό αποτέλεσμα είναι αναπόσπαστα δεμένο με το ταλέντο, την έμπνευση και το όραμα που διαθέτεις.

Εφ'όσον υπάρχουν, θα διακριθείς no matter what.

Παραδείγματα: κανείς δεν μπορεί να πεί (ανεξαρτήτως γούστου) πως ο Joe Cocker δεν είναι τραγουδισταράς - κι απ'όσο ξέρω, δεν έχει γράψει ούτε ένα κομμάτι...

Καλό παράδειγμα αποτελούν και οι Manfred Mann's Earth Band, οι οποίοι και σαφώς έχουν ορίτζιναλ και αξιόλογο υλικό, όμως οι πιό πολλοί τους γνωρίζουν απο τις διασκευές τους...Blinded by the light, Father of day/father of night etc.

Το ζήτημα όμως είναι τι έκαναν με τα κομμάτια που επέλεξαν...

O argytar νομίζω στο επιμύθιο του τόθεσε σωστά σαν μιά γενική αρχή:

η προσωπική μου αποψη ειναι αν κανεις διασκευες καν τες δικες σου τελειως (τραβα τες και απ τα μαλλια) και εχε στο νου σου όταν ερθει η εμπνευση να την αρπαξεις απ τα μαλλιά...

 

[The Genius Loci]

Ό,ποιο απ'τα δύο μονοπάτια κι αν επιλέξεις, αν αυτό που κάνεις το κάνεις καλά, μια χαρά αξιόλογος είσαι. Το χαρακτηρισμό "αξιόλογος" δεν το αποκτάς μόνο εφόσον καταφέρνεις να βγάζεις αρκετό κόσμο από το σπίτι του για να έρθει εκεί που παίζεις...

 

What the man said (και ανέπτυξε πολύ πετυχημένα ο Ηλίας αποπάνω).

 

Δεν έχω πολύ χρόνο, αλλά θα επανέλθω με (βαρετή) ανάλυση επί του θέματος "διασκευάδικη μπάντα" και "original".

[Nestoras]

Παραδείγματα: κανείς δεν μπορεί να πεί (ανεξαρτήτως γούστου) πως ο Joe Cocker δεν είναι τραγουδισταράς - κι απ'όσο ξέρω, δεν έχει γράψει ούτε ένα κομμάτι...

Λάθος, πολλά τραγούδια που έχει πει έχουν την υπογραφή Cocker-Stainton, Cocker-Nichols κλπ, όπως π.χ. το Woman to woman. Μη με βάλεις να ψάξω κι' άλλο (το μεγαλύτερο μέρος της δισκοθήκης μου βρίσκεται στο σπίτι των γονέων μου), αλλά σε κάθε δίσκο θυμάμαι τραγούδια υπογεγραμένα απ΄αυτόν. (Και ναι είμαι ένας απ' αυτούς που διαβάζουν τα credits των δίσκων).

[ez]

Λάθος, πολλά τραγούδια που έχει πει έχουν την υπογραφή Cocker-Stainton, Cocker-Nichols κλπ, όπως π.χ. το Woman to woman. Μη με βάλεις να ψάξω κι' άλλο (το μεγαλύτερο μέρος της δισκοθήκης μου βρίσκεται στο σπίτι των γονέων μου), αλλά σε κάθε δίσκο θυμάμαι τραγούδια υπογεγραμένα απ΄αυτόν. (Και ναι είμαι ένας απ' αυτούς που διαβάζουν τα credits των δίσκων).

 

Σοφέ Νέστωρ, είσαι σωστός, εν μέρει πάντως...

Για να κάνω και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου, πρέπει να πας πίσω στις αρχές της δεκαετίας 70-80 και στο Something to say για να βρείς μερικά που συνυπογράφει... Πέραν τούτου, είναι ζήτημα αν θα βρείς 4-5 σε ολόκληρη τη δισκογραφία του...και σίγουρα κανένα στα τελευταία άλμπουμ του.

Τό ζήτημα είναι πως έθεσα το παράδειγμα για λόγο που πιστεύω είναι εμφανής και όχι για να βγώ σωστός ή έξυπνος...και δεν έχω δισκογραφία του για νάμαι σίγουρος...

Λίγο ψάξιμο πάντως που μ'έβαλες να κάνω μου φανέρωσε τα παραπάνω.

Άντε, για να επανέλθω με άλλο παράδειγμα: John Hammond. Μύθος του μπλουζ και χαρισματικός καλλιτέχνης. Χρειάστηκε να περάσουν καμμιά 40ριά χρόνια για να γράψει κανά δυό τραγούδια...μειωτικό για το έργο του; δε νομίζω 8)!

Και ναί, του λόγου μου είμαι τύπος που λατρεύει να διαβάζει κρέντιτς, αρκεί να τάχω :-\.

[Nestoras]

Σοφέ Νέστωρ, είσαι σωστός, εν μέρει πάντως...

Για να κάνω και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου, πρέπει να πας πίσω στις αρχές της δεκαετίας 70-80 και στο Something to say για να βρείς μερικά που συνυπογράφει... Πέραν τούτου, είναι ζήτημα αν θα βρείς 4-5 σε ολόκληρη τη δισκογραφία του...και σίγουρα κανένα στα τελευταία άλμπουμ του.

Τό ζήτημα είναι πως έθεσα το παράδειγμα για λόγο που πιστεύω είναι εμφανής και όχι για να βγώ σωστός ή έξυπνος...και δεν έχω δισκογραφία του για νάμαι σίγουρος...

Λίγο ψάξιμο πάντως που μ'έβαλες να κάνω μου φανέρωσε τα παραπάνω.

Άντε, για να επανέλθω με άλλο παράδειγμα: John Hammond. Μύθος του μπλουζ και χαρισματικός καλλιτέχνης. Χρειάστηκε να περάσουν καμμιά 40ριά χρόνια για να γράψει κανά δυό τραγούδια...μειωτικό για το έργο του; δε νομίζω 8)!

Και ναί, του λόγου μου είμαι τύπος που λατρεύει να διαβάζει κρέντιτς, αρκεί να τάχω :-\.

Kαλησπέρα κε Ζάϊκο. Κατ' αρχάς χαίρομαι που έχω επικοινωνία μαζί σου. Μ' εβαλες να ψάξω στη δισκοθήκη μου (αυτά που βρήκα τέλος πάντων στο σπίτι μου). Κατάφερα να βρω τα: 1)Joe Cocker, 2)Cocker Happy, 3)Sheffield steel.

Στα 2 πρώτα υπογράφει με τον γνωστό δίδυμο τρόπο περίπου τα μισά, στο τρίτο που είναι της δεκαετίας του '80 κανένα. Όσο προχωρούσε ο χρόνος προτιμούσε τις δημιουργίες των άλλων περισσότερο φαίνεται.

Άλλο παράδειγμα γκρουπ διασκευών που έκαναν καρριέρα ήταν και οι Three dog night τους οποίους μάλλον θα ξέρεις. Ωραία μπάντα (τουλάχιστον στους πρώτους δίσκους), εξαιρετικοί τραγουδιστές.

Τα σέβη μου Νέστορας.

[ez]

Kαλησπέρα κε Ζάϊκο. Κατ' αρχάς χαίρομαι που έχω επικοινωνία μαζί σου. Μ' εβαλες να ψάξω στη δισκοθήκη μου (αυτά που βρήκα τέλος πάντων στο σπίτι μου). Κατάφερα να βρω τα: 1)Joe Cocker, 2)Cocker Happy, 3)Sheffield steel.

Στα 2 πρώτα υπογράφει με τον γνωστό δίδυμο τρόπο περίπου τα μισά, στο τρίτο που είναι της δεκαετίας του '80 κανένα. Όσο προχωρούσε ο χρόνος προτιμούσε τις δημιουργίες των άλλων περισσότερο φαίνεται.

Άλλο παράδειγμα γκρουπ διασκευών που έκαναν καρριέρα ήταν και οι Three dog night τους οποίους μάλλον θα ξέρεις. Ωραία μπάντα (τουλάχιστον στους πρώτους δίσκους), εξαιρετικοί τραγουδιστές.

Τα σέβη μου Νέστορας.

 

Κι εγώ χαίρομαι :D! Ανταποδίδω ta σέβη και τους Three dog night τους ξέρω μεν, ποτέ όμως δεν ασχολήθηκα ενδελεχώς...για να παραφράσω ελαφρώς ένα κλασσικό:

So many music, so little time...

[tanasee]

Καλησπέρα σε όλους!

Το θέμα είναι ενδιαφέρον, όχι τόσο ως δίλημμα άλλα ως αφορμή για να συζητηθούν πολλά γύρω από την στάση των μουσικών και των ακροατών αναφορικά με τα μουσικά στην Ελλάδα.

 

Όταν ξεκουνιέμαι από το σπίτι μου και ξυλώνομαι ένα x ποσό για να πάω σε μια συναυλία αυτό που προσδοκώ είναι να δώ πάθος, άποψη και σοβαρότητα (ως προς την μουσική και τον ακροατή του-τους που ξεκουνήθηκε και πλήρωσε για να τον-τους δει) από τον-τους εκάστοτε μουσικό-ούς. Πηγαίνω στην συναυλία γιατί περιμένω αυτός που παίζει να με εμπνεύσει (όχι απαραίτητα στον μουσικό τομέα), να μου μιλήσει. Αν το καταφέρει τότε με έχει κερδίσει. Όταν είδα τους blues wire (αγαπητέ Ηλία ήταν εξαιρετικά, ήταν πολύ όμορφα στο rodeo, τα γούυστα μου σε όλους) και άκουσα πολλές διασκευές αυτό συνέβη. Γούσταρα γιατί αυτοί γουστάρουν και αγαπάν αυτό που κάνουν. Το ίδιο συνέβη όταν άκουσα διασκευές από τους earthbound στο κλείσιμο του set. Ύπάρχει άποψη και αγάπη για αυτό που χειρίζονται.

 

Αξιόλογος είναι εκείνος που θα σε τραβήξει κοντά του και θα σε κάνει να πάς να τον ακούσεις, γιατί στην τελική σου μιλάει αυτό που κάνει όπως είπε και παραπάνω ένας συμφορουμίτης.