Wring that neck :-)

[King♣Mob]

Λοιπόν ας συζητήσουμε τις προτιμήσεις και τις ιδέες που έχουμε σχετικά με τα μπράτσα στις κιθάρες...

 

¶νεση, ταχύτητα, τόνος...

 

Τι προτιμάτε, profiles, τάστα, ξύλα, φινίρισμα, κλπ. Κατά πόσο επηρεάζει και πως το παίξιμο σας, όταν πηγαίνετε από έναν τύπο μπράτσου σε άλλον;

[Superfunk]

Οσο πιο χοντρο,τοσο πιο καλο!!! :oops: :oops: :oops:

:lol:

 

τουλάχιστον μια ιντσα παχος στο πρωτο ταστο και με ελαφρυ v ,αλλοιως u shape (με βολευουν και καποια λεπτοτερα μπρατσα φτανει να εχουν "ψωμι" κατω απο τις ακρες τις ταστιερας & u σχημα.

 

τα ξυλα απο το οποιο ειναι φτιαγμενο αναγκαστικα λογω του οτι παιζω σχεδον αποκλειστικα με Tele ειναι παντα maple, οι διαφορετικες ταστιερες ελαχιστα με επηρεαζουν φτανει να ειναι καλοφτιαγμενες,(κατα τη γνωμη μου η επιλογη της ταστιερας ειναι καθαρα θεμα γουστου & προσωπικα της επιλεγω με μονο κριτηριο αν "πανε" με το χρωμα του σωματος, στον ηχο δεν εχω καταφερει ΠΟΤΕ να καταλαβω τη διαφορα,οπως αλλωστε & ΚΑΝΕΝΑΣ κιθαριστας που ξερω σε δεκαδες blind τεστ που εχω κανει...:wink: )

 

προτιμω τα φινιρισμενα μπρατσα.

 

ταστα τουλαχιστον 6150 αλλα γενικα τα 6100 ειναι τα αγαπημενα μου και για Rhyth & για lead (επισης τα μεγαλα ταστα δινουν και περισσοτερο ογκο & σκασιμο στον ηχο) ΜΙΣΩ τα vintage ταστα :twisted:

[fleamail]

One piece maple neck και τίποτα άλλο! Από τότε που αγόρασα το stingray μου δεν μπορώ με τίποτα άλλο και καθαρά για αισθητικούς λόγους. Αφού όταν πιάνω rosewood, ενώ ξέρω ότι δεν υπάρχει διαφορά, νομίζω ότι η ταστιέρα είναι φτιαγμένη από "χώμα". Έχω χάσει τρομερές ευκαιρίες αγορών στο παρελθόν γιαυτό μου το κόλλημα.

Κι εγώ σαν τον superfunk θέλω ψωμί από κάτω και κυρίως στο μπάσο, και μου αρέσουν οι λεπτές ταστιέρες αρκεί να ανοίγουν προς τα κάτω.

Μου την έσπαγε πολύ η ταστιέρα που είχα στο jazz bass (πριν το κάνω άταστο) γιατί η καφέ γραμμή που είχε από πίσω δεν ήταν λεία σε όλα τα σημεία της ταστιέρας, και το έχω παρατηρήσει και σε άλλα jazz και percision μπάσα.

[iliasbass]

Δεν ξερω αν ειναι μονο δικη μου παραξενια η αν την εχει και καποιος αλλος.Προτιμω τις rosewood ταστιερες,απλα επειδη το πρωτο μου μπασσο (china+βαλε) ειχε maple μπρατσο το οποιο οταν ιδρωνε το χερι μου (τοτε που επαιζα πολυ :lol: ) γλιστρουσε στην ταστιερα με αποτελεσμα... anyway αυτο το ειδα και σε squier μπασσο, οποτε λεω rosewood forever!

[King♣Mob]

Συμφωνώ με όσους είπαν περί συνήθειας... Βέβαια κάποια στιγμή κλίνεις προς κάποιες προτιμήσεις.

 

Αυτό που κατάλαβα τα τελευταία χρόνια, ήταν πόσο σωστές ήταν οι ιδέες του Holdsworth για μπράτσα πολύ παχιά, με μεγάλο radius στην ταστιέρα και μεγάλα τάστα.

 

Αυτός ο συνδιασμός τελικά -μόλις τον συνηθίσεις και ανεξαρτήτως μεγέθους χεριών!- είναι ό,τι καλύτερο και για άνεση και για ταχύτητα!

 

Για να μη μιλήσουμε για τόνο, είναι γνωστό ότι ας πούμε οι PRS 22 με το wide fat profile ακούγονται καλύτερα απ τις 24άρες, που έχουν wide thin.

 

Δείτε εδώ την current κιθάρα του Allan, ένα καταπληκτικό κομμάτι που πολύ θα ήθελα να ήξερα πόσο θα στοίχιζε να έρθει στην Ελλάδα. Αν ξέρει κάποιος βοηθάει! :D

 

http://www.carvin.com/products/guitar.php?ItemNumber=HF2

 

Για να πάμε και σε κάτι άλλο, είσαι μαζί μας Superfunk; :wink:

 

Αυτή την Τέλε την έπαιξα σε έναν φίλο στην Αγγλία:

 

 

 

Μοντέρνα σε σύλληψη και μόλις την μάθεις φανταστικό playability!

 

Κάποιους τους τρομάζουν τα τόσο χοντρά μπράτσα, έχω δει όμως κοριτσάκια 12 χρονών να παίζουν με wide fat PRS και να γυρνάνε μετά να λένε 'πολύ εύκολη κιθάρα, δεν κουράστηκα καθόλου!' 8O

 

Κατά τα άλλα, μου αρέσουν τα αφινίριστα ή με λίγο φινίρισμα μπράτσα, φυσικά δεν θα καθίσω ποτέ να βγάλω το χρώμα από μια PRS ή Gibson, αλλά το βερνίκι με ψιλοενοχλεί, μάλλον ψυχολογικό είναι βέβαια. Δυστυχώς λίγες κιθάρες έρχονται έτσι από το εργοστάσιο...

[Superfunk]

ωραια η RITZIE KOTZEN !(o πισω μαγνητης βεβαια πρεπει να αντικατασταθει με εναν ΣΩΣΤΟ :wink: )

 

Εχει ομως μπρατσο κτηνος & για αυτο εγκρινεται!

[fenderiarhs]

Μου αρεσουν εξισου rosewοod, ebony και maple(ελαφρως λιγοτερο το τελευταιο το οποιο αν και ειναι απαραμιλης ομορφιας(σε στρατ η τελε) μου δημιουργει καποια προβληματα καθοτι το αισθανομαι παντα λιγο sticky)....Ποτε τα πενιχρα vintage ταστα, ποτε 7.25 radius, ποτε το αισχος των U necks. Aντιθετα τα V(και τα C) μου ταιριαζουν γαντι στο χερι.......Τωρα ως προς το μεγεθος πολλα ειναι τα .....σωστα........υπαρχουν skinny μανικια τα οποια ειναι απιστευτα βολικα (οσες fender απο 90-95 εχω παιξει μου εχουν αρεσει παρα πολυ τα μανικια τους και ειναι ιδιαιτερα slim.....αντιθετα οσες εχω δοκιμασει απο 2000 και μετα που η σιλουετα τους ακολουθησε την ανιουσα δεν μου αρεσαν καθολου) ενω τα επισης skinny μανικια καποιων ibanez μου προκαλλουν ναυτια. Απεχθανομαι τα παχια μανικια οπως της Jeff Beck signature strat πρωτης εσοδειας (ειπαν του τρελλου να χ.... και ξ......., στη δευτερη εκδοση το πηρε πρεφα η fender και το διορθωσε) αλλα απο την αλλη το fat μανικι της srv ειναι απιστευτα βολικο..............Καταληγω στο συμπερασμα πως δεν ειναι τοσο σημαντικο ως προς την ανεση, την ταχυτητα και το παιξιμο το ποσο fat η slim ειναι ενα μανικι οσο το πως ειναι διαμορφωμενο το προφιλ του.....

[takis]

λοιπον οσο περνανε τα χρονια ολο και παω προς τα πιο παχια μανικια στο backshape.

 

αυτη την στιγμη το αγαπημενο μου μανικι ειναι της les paul classic απο αποψη παχους.και μου αρεσει τοσο πολυ σε ..επικυνδινο βαθμο αφου μετα πιανω το neck της suhr και μου φαινεται ωρες ωρες πολυ λεπτο αν και ειναι το C vintage standard,και αυτο αρχιζει να με χαλαει...λες να την πουλησω;χεχε...

 

απο radious το αγαπημενο μου ειναι αυτο που εχω τωρα στην suhr...δηλαδη ξεκιναει με 10 και καταληγει σε 14..απιστευτα βολικο!ταστα jumbo 6100 τα αγαπημενα μου μακραν!

 

μου αρεσει παρα πολυ το satin finish που εχει ο neck της suhr στο backshape.

 

αληθεια το ..thick oval shape οπως χαρακτηριζει το μανικι της srv signature το site της fender,θεωρειται U shape? :roll:

το neck της classic les paul μου τι θεωρειται;U ή C?

 

ακομα γουσταρω απιστευτα απο αποψη αισθησης και ηχου το one piece maple στον neck!

αυτα πανω κατω.. :)