Ρυθμική αγωγή και αρμονία για μπασίστες

[Jazzjoker]

Αν πρόκειται  για πχ για δική σου σύνθεση πρώτα γράφεις τη μελωδική γραμμή και μετά πανω σε αυτη χτίζεις την αρμονία  .

 

Προσωπικώς αρέσκομαι να προσθέτω μελωδίες σε ήδη υπάρχουσα αρμονία που έχω γράψει. Ο τρόπος που το βλέπω είναι ότι κάθε αρμονία κρίβει τη μελωδία που "ακούω" μέσα της. Το θέμα είναι να την ξεκαθαρίσω.

[THEOD]

Και κατανοητό και σ εμένα.

 

Με το τρίηχο είναι ενδιαφέρον ότι λες ότι κρατάει τις 2 πρώτες αξίες του. Εάν υποδιαιρέσεις σε 6ηχα τότε πχ σε πιο αργές ταχύτητες σίγουρα θα εξυπηρετεί περισσότερο... ή η επιλογή σε 3ηχα ή 6ηχα θα γίνει για άλλο λόγο;

 

Καθυστερημένη απάντηση

Όσο πιο αργο ειναι το τεμπο τόσο πιο πολυ διαιρείται το τέταρτο για να υπάρχει ασφάλεια στο time  ;)

 

 

 

[IraklisZS]

Να επισημάνω ότι ο Theod αναφέρεται σε κομμάτια jazz (όπου αυτά που γράφει όντως ισχύουν και εφαρμόζονται από τους περισσότερους μουσικούς), όχι για κομμάτια π.χ. των Sex Pistols.

 

αυτό ακριβώς! Επειδή όμως το θέμα δεν μιλάει μόνο για τζάζ, θέλω να θυμίζω οτι γενικά, ένας πραγματικά καλός μπασίστας μπορεί να μην χρειάζεται όλη αυτή την επιστημονική προσέγγιση του Theod.

 

Σύμφωνοι για τους sex pistols, όμως υπάρχουν πολλά ανάμεσα στη τζαζ και την πανκ.

Ακούστε για παράδειγμα τον μπασίστα των Katatonia, ούτε υπερβολικά απλά παίζει, ούτε ρυθμό δίνει, ουτε υπακούει στις τεχνικές που του υπαγορεύει το είδος του. Αλλά αν σταματήσει, το κομμάτι σου αρέσει (αρκετά) λιγότερο.

[THEOD]

Προσωπικώς αρέσκομαι να προσθέτω μελωδίες σε ήδη υπάρχουσα αρμονία που έχω γράψει. Ο τρόπος που το βλέπω είναι ότι κάθε αρμονία κρίβει τη μελωδία που "ακούω" μέσα της. Το θέμα είναι να την ξεκαθαρίσω.

 

αυτό ειναι ενα ωραίο χάρισμα . Οσο πιο πολυ το εξασκείς τόσο πιο πολύ το ελέγχεις ;)

[Evilnye]

αυτό ακριβώς! Επειδή όμως το θέμα δεν μιλάει μόνο για τζάζ, θέλω να θυμίζω οτι γενικά, ένας πραγματικά καλός μπασίστας μπορεί να μην χρειάζεται όλη αυτή την επιστημονική προσέγγιση του Theod.

 

 

Ένα πράγμα που αλλάζει είναι οι επιλογές που κάνεις. Πχ να επιλέξεις ένα ύφος και να μείνεις σε αυτό, ή να ψάξεις πολλά και διάφορα. Και οι δυο προσεγγίσεις έχουν τα καλά και τα κακά τους.

 

Η 1η θα σε οδηγήσει να εξελιχθείς πάρα πολύ σε συγκεκριμένο ύφος, η δεύτερη θα σου ανοίξει πολλές επιλογές και πολύ πιο πλατεία θεώρηση του οργάνου και της μουσικής.

 

Προσωπικά προσπαθώ για τη δεύτερη, αλλά αντιλαμβάνομαι και τις απώλειες από τη μη ενασχόληση με την πρώτη.

[IraklisZS]

πάντως (μιλάω σαν ακροατής) πιστεύω πως η τζάζ είναι πολύ "σπέσιαλ" είδος για να ασχοληθείς σε βάθος. Για να εμβαθύνεις σε αυτήν πρέπει να χάσεις λίγο τη μπάλα με τα υπόλοιπα είδη. Αν ασχοληθεις με τα υπόλοιπα γενικά (δεύτερη θεωρηση που λες) το ένα είδος θα σε βοηθήσει με το άλλο.

 

τι λέτε?

[Jazzjoker]

Φίλε Ηρακλή, εγώ διαφωνώ. Μπορεί η τζαζ σαν άκουσμα να μας ακούγεται "δύσκολο" αλλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι η ενασχόληση με αυτό το είδος μουσικής, έστω και μόνο σε επίπεδο θεωρίας, μπορεί να διευρύνει τους ορίζοντες και την αντίληψη ενός μουσικού στο άπειρο. Όποιο κι αν είναι το είδος μουσικής που μας απασχολεί πρακτικά/παικτικά.

 

Προσωπικά, μουσικά αισθάνομαι ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό ελευθερώθηκα και ξεκόλλησα μελετώντας (έστω και για μικρό σχετικά διάστημα) τζαζ. Τζαζ μουσικός βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν είμαι.

[IraklisZS]

ναι, αλλά σε βοήθησε να παίξεις καλύτερο μπλουζ, ροκ, μέταλ, φανκ κλπ?

αν σε βοήθησε, πάω πάσο.

 

προσωπικά πέρα απο κανα-δυο περίεργα ακόρντα, ως παίκτης δεν έχω άλλη σχέση με τη τζάζ, αν και πολύ θα ήθελα να μπορέσω να πάιξω κάποια κομμάτια που μου αρέσουν πολύ.

[Jazzjoker]

ναι, αλλά σε βοήθησε να παίξεις καλύτερο μπλουζ, ροκ, μέταλ, φανκ κλπ?

 

Απαντώ με απόλυτη βεβαιότητα ναι. Και να παίξω αλλά και να συνθέσω.

[THEOD]

αυτό ακριβώς! Επειδή όμως το θέμα δεν μιλάει μόνο για τζάζ, θέλω να θυμίζω οτι γενικά, ένας πραγματικά καλός μπασίστας μπορεί να μην χρειάζεται όλη αυτή την επιστημονική προσέγγιση του Theod.

 

Σύμφωνοι για τους sex pistols, όμως υπάρχουν πολλά ανάμεσα στη τζαζ και την πανκ.

Ακούστε για παράδειγμα τον μπασίστα των Katatonia, ούτε υπερβολικά απλά παίζει, ούτε ρυθμό δίνει, ουτε υπακούει στις τεχνικές που του υπαγορεύει το είδος του. Αλλά αν σταματήσει, το κομμάτι σου αρέσει (αρκετά) λιγότερο.

 

 

Δεν μιλαω μονο για τη jazz η σωστή ρυθμική αντίληψη χρειαζεται  απο τη rock ως τη latin και απο το thrash ως το τσάμικο .Ολα εχουν το  groove τους και πρεπει να ακούγονται σωστα και να μπορεί ο αυτος που τα ακουει να κουνηθεί σταθερά  ;D