Playability και ανατομία μπράτσου

[Κ.Σταμάτης]

Λοιπόν επειδή φέρω ευθύνη που το θέμα του παιδιού εκτροχιάστηκε ανοίγω εγώ το θέμα.

Το αρχικό μου post ήταν

Εγώ θέλω να πω κάτι για το playability γιατί το βλέπω παντού και είναι φοβερό πως τόσοι άνθρωποι το έχουν πιστέψει.

Αγαπητοί συμφορουμίτες,

Το playability είναι ΜΥΘΟΣ.

Είναι ψέματα και marketing για να πουλάνε οι εταιρίες.Παίζω χρόνια κλασική και λίγο λιγότερα ηλεκτρική.Ποτέ καμία σωστά σεταρισμένη κιθάρα δεν με δυσκόλεψε στο παίξιμο.

Το μόνο που υπάρχει, είναι γρήγορα και τεχνικά χέρια τα οποία σας διαβεβαιώ μπορούν να παίξουν το ίδιο καλά με το ''και καλά'' super-custom-shred μοντέλο και το ίδιο με ένα σκουπόξυλο.

Μόνο άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως τενοντίτιδα, θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους να πάρουν ένα όργανο που δεν θα τους δημιουργήσει παραπάνω προβλήματα και για αυτό το λόγο θα πρέπει να κάνουν συμβιβασμούς στο σημαντικότερο πράγμα που είναι ο ήχος.

Αυτά είχα να πω.Ο νοών νοείτω... ;)

 

Ρωτάω λοιπόν ξανά:

Υπάρχει κάποια επιστημονική μελέτη όσον αφορά στο πόσο ανατομικό είναι ένα μπράτσο για ένα κιθαρίστα σε συνάρτηση με τον τρόπο παιξίματος και την τεχνική που χρησιμοποιείται, σωστά ή λανθασμένα?

[Superfunk]

Οχι,φυσικα και δεν υπαρχει.Απλα ειναι θεμα γουστου.

 

Ο Danny Gatton π.χ που ειχε κοντα δακτυλα και μικρα χερια επαιζε με κτηνωδη μπρατσα και υψηλο action ,ενω ο Vai που εχει χερια κουπια παιζει με μπουζουκομπρατσα και χαμηλο action.

 

Και οι δυο παιζουν εξωφρενικα πραγματα απο πλευρας τεχνικης που ελαχιστοι κιθαριστες μπορουν να παιξουν.

 

Οτι σου γουσταρει διαλεγεις δηλαδη με λιγα λογια.

 

Προσωπικα μια κιθαρα με απιστευτα χαμηλο action ,flat radius και πολυ λεπτο μπρατσο ειναι ο απολυτος εφιαλτης μου (με δυσκολευει πολυ στο παιξιμο),για καποιον αλλον ειναι το απολυτο ονειρο .

[marathon]

Υπάρχει κάποια επιστημονική μελέτη όσον αφορά στο πόσο ανατομικό είναι ένα μπράτσο για ένα κιθαρίστα σε συνάρτηση με τον τρόπο παιξίματος και την τεχνική που χρησιμοποιείται, σωστά ή λανθασμένα?

Επιστημονική μελέτη δεν ξέρω εάν υπάρχει, αλλά άποψη υπάρχει

http://www.ricktoone.com/2007/08/ergonomic-guita.html

 

Ο Rick Toone eίναι μέλος της ομάδας

http://buildingtheergonomicguitar.com/

[audiokostas]

Οχι,φυσικα και δεν υπαρχει.Απλα ειναι θεμα γουστου.

 

Ασε, πίκρα.

Μικρά δάχτυλα (μα μεγάλη ψυχή) που ο φυσικός μπασιστικός τους χώρος είναι τα medium scale (max) ημίπαχα (με 2% λιπαρά) και κατά προτίμηση 40άρι nut (το 38 είναι στριμόkolo).

Οταν όμως το χερι πιάνει (και το μάτι βλέπει ;)) λουστραρισμένο skunk-striped τσαμπουκαλίδικο precision χαίρονται και τα νυχάκια του. To action χαμηλο αρκετά (γιατί slap δεν ξέρω/παίζω) αλλά όχι υπερβολικά (γιατί όταν ενθουσιάζομαι και το βαράω, ταστάρει )

Μυστήριαι αι βουλαί του χεριού (του μυαλού, του ματιού και πάει λέγοντας).

[skantzos]

Νομίζω η συγκεκριμένη μελέτη είχε γίνει και θέμα στον "Ήχο"

http://www.sciencedirect.com/science?_ob=ArticleURL&_udi=B6V1W-3SN0FPH-7&_user=10&_coverDate=02%2F28%2F1997&_rdoc=1&_fmt=high&_orig=search&_sort=d&_docanchor=&view=c&_searchStrId=1330771530&_rerunOrigin=google&_acct=C000050221&_version=1&_urlVersion=0&_userid=10&md5=92ca781b052b1eedadec14925b77e147

 

Κάθε χέρι είναι διαφορετικό, και επίσης κάθε παίχτης έχει άλλο στυλ. O Wes Montgomery έπαιζε με το δεξί αντίχειρα, με την κιθάρα ακουμπισμένη στραβά πάνω στο δεξί μηρό, και τα δάχτυλα δεξιού χεριού γύρω από το στήριγμα του pickguard, εκεί που ακουμπούσε ο δείχτης του είχε γίνει τρύπα στο ξύλο. Βέβαια δεν προλάβαινε να ασχοληθεί με όλα αυτά, γιατί είχε να παίξει, με το μπράτσο θα ασχολιόταν;  :)

 

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι πρέπει να παιδευόμαστε, καλό είναι να βρεις τι ταιριάζει στο χέρι σου πριν πάθεις καμια ζημιά. Επίσης το εύκολο δεν είναι πάντα και καλό, π.χ. πολύ λεπτές χορδές και πολύ χαμηλό action πολύ λίγους βολεύουν, γιατί είναι καλό να έχεις και λίγη αντίσταση.

 

[Evilnye]

Συμφωνώ στο θεμα γούστου μέχρι ένα σημείο.

Έχει πολύ σημασία όμως και η συνολική χρήση του οργάνου.

Δηλαδή τώρα που παίζω λίγο, δηλαδή καμιά με 2 ώρες τη μέρα και άντε καμιά 2ωρη πρόβα το μανίκι ενός jazz με βολεύει αφάνταστα. Αν όμως βάλω πιο πολλές ώρες, και σε πρόβες και σε μελέτη, αρχίζω να βλέπω την ανάγκη για ένα πιο χοντρό μπράτσο. Τουλάχιστον θα ήθελα να το δοκιμάσω γιατί νιώθω ότι με κουράζει σημαντικά.

 

Επίσης και το τι παίζεις πιστεύω έχει σημασία. Οπότε κάποιος που λιώνει στα μπαρέ και ρυθμικά ίσως ένα χοντρό μπράτσο να είναι καλύτερο. Ένας που σρεντάρει πολύ θα βολευτεί καλύτερα με ένα πιο λεπτό.

 

Αυτές είναι δικές μου απόψεις βέβαια και αυτές βλέπω όσο παίζω. Σε περισσότερα χρόνια εμπειρίας πιθανόν να λέω άλλα. Το να είναι καλά σεταρισμένο το όργανο είναι αδιαπραγμάτευτο όμως.

[JohnyOh]

Αν όμως βάλω πιο πολλές ώρες, και σε πρόβες και σε μελέτη, αρχίζω να βλέπω την ανάγκη για ένα πιο χοντρό μπράτσο.

 

Όλοι σε precission θα καταλήξουν κάποια στιγμή  ;D (sorry για το offtopic!)

[Evilnye]

Όλοι σε precission θα καταλήξουν κάποια στιγμή  ;D (sorry για το offtopic!)

Άσε ήδη μου λένε κάτι παράξενα η μπάντα να πάω να φτιάξω το μπάσο που μου έχει ένα πρόβλημα, και θα σου δανείσουμε ένα precision άκουσον άκουσον. Ύπουλες κινήσεις. :P

[audiokostas]

Άσε ήδη μου λένε κάτι παράξενα η μπάντα να πάω να φτιάξω το μπάσο που μου έχει ένα πρόβλημα

Τα αυτιά τους έχουν πρόβλημα.

[aris 17561]

συμφωνω σε ολα τα παραπανω και θεωρω οτι το playability εχει να κανει με το τι μας βοηθαει να παιζουμε πιο ξεκουραστα την δεδομενη στιγμη...