Η δική μου άποψη

[psixanwmalos]

Μιχάλη, ξέρεις γιατί κάτω από την υπογραφή σου, βάζεις και την ηλικία σου;

 

Το κάνεις διότι ήδη υποπτεύεσαι ότι στο μέλλον θα χρειαστεί να αλλάξεις απόψεις και να απαλλαγείς από αυτό το καταγγελτικό ύφος. Απλά, δεν ξέρεις αν θα χρειαστεί να το κάνεις επειδή η κατάσταση θα έχει όντως αλλάξει, ή αν θα έχεις αλλάξει εσύ προς το χειρότερο.

 

Ότι από τα δύο και αν συμβεί, να είσαι προετοιμασμένος.

 

 

 

η απλά την έβαλε

[Michelle]

Για άλλη μια φορά...

 

Μιλάτε για τους πολιτικούς λες και είναι κατι το αμετάλλαχτο που μας κοιτάει απο ψηλά και μας καταδυναστευει. Ο κοσμάκης ψιφήζει τους πολιτικους και προφανώς κάτι δεν πάει καλα με το κοινωνικό του συμβόλαιο... Χρειάζεται ένας επαναπροσδιορισμός, αν αυτός πρεπει να γίνει με το να χάσουμε και αυτό το ένα που κλέβουμε, ας είναι έτσι (μιας και ο Ελληνας δεν κλέβει αυτο το ένα γιατι θα τον σώσει, αλλα απο παράδοση πλέον...)

 

Για να μην γίνομαι και υπερβολικός: Υπάρχουν πλουσιοι που έχουν λεφτά σαν αποτέλεσμα σκληρής και τιμιας δουλειάς και υπάρχουν και πλούσιοι καθίκια που κλέβουν όλοι τους την ζωή... Γιατι ο εργατικος πλουσιος/μεσαίος να πληρώσει (και να πληρώσει και πολύ οχι 700 ευρώ το χρόνο) επειδή ο κάθε φτωχός Έλληνας δεν πλήρωσε ποτέ του φόρους ή δέχεται να μην παίρνει απόδειξη για να πληρώνει 5-10 ευρώ λιγότερο?

 

Τους άλλους δεν λέω να τους γ____με.

 

Αλλά πρέπει να βρούμε πολιτικούς που να σταματήσουν να τακιμιάζουν με τα καθίκια. Οι πολιτικοί είναι ο εύκολος στόχος. Καθαιρέστε τους

[audiokostas]

Εγώ από την άλλη είμαι ένας μεσοαστός γονέας. Γόνος κάποιου κακομοίρη που τον έφαγε η θάλασσα τον ταλαιπώρησε η Κατοχή, δεν τον ενόχλησε η Χούντα « γιατί κοιτούσε τη δουλειά του», δεν ήταν στο Πολυτεχνείο, δεν πήρε επιδοτήσεις από την ΕΟΚ, δεν έκλεψε αλλά έχτισε ψιλοπαράνομα, εκμεταλλεύθηκε τους μετανάστες για «να τελειώσει τα μερεμέτια του» και άλλα κακομοιρίστικα. Αλλά είναι περήφανος που (έχει την εντύπωση ότι) δεν έλειψαν από τα παιδιά του αυτά που στερήθηκε αυτός.

Για τη μάνα, ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, μήτρα μεγάλων στιγμών αλλά και πολύ περισσότερων ηλίθιων ελληνικών νοοτροπιών, δεν μιλάω στη παρούσα στιγμή για λόγους πολλούς.

 

Και εγώ με τη σειρά μου, όπως υποχρεούται κάθε νέος που σέβεται τον εαυτό του, εκεί, γύρω στα 17 και κάτοχος της απόλυτης γνώσης, του είπα τι σκατένια γενιά ήταν, πόσο κώλο τα κάναν όλα στο σύστημα που χτίσαν και εμείς θα τα φτιάξουμε όλα καλύτερα ακόμα ρε σεις και αν σας κάψουμε με τις μολότωφ μας. Και τσαντισμένος πέταγα το πιάτο με τον τελευταίο από τους  4 λαχανοντολμάδες (με γαμάτη μπεσαμέλ) απαξιωτικά προς την πλευρά του και έφευγα για νέες επαναστάσεις.

Και σπούδασα (με τα λυπηρά λεφτά του) και πήγα στο στρατό και μετά βγήκα με τα βιογραφικά στο χέρι και τα μοίραζα εν είδει φέϊγ βολάν αλλά δυστυχώς «ο γέρος της θάλασσας» δεν είχε άκρες στα γραφεία και τελικά άργησα να βρω, έστω και ως ωρομίσθιος. Και ξεκίνησα. Με όρεξη. Να δώσω. Και να απαιτήσω. Και τα δύο με τρόπο δυναμικό.

 

Αλλά που να πάρει αυτό το 9 με 9 (δεν ήμουν / είμαι ) δημόσιος υπάλληλος, day after day, year after year έχει μια περίεργη επίδραση επάνω μου. Είναι η εφεύρεση του καπιταλισμού φαίνεται,  να λυγίζει το ηθικό.

 

Αλλά δεν το βάζω κάτω. Ακόμα ανακυκλώνω φανατικά και βγάζω από τους κάδους τα σκουπίδια του γείτονα που δεν ξέρει ακόμα τι κάνει. Στέκομαι στην ουρά ακόμα και όταν νοιώθω μαλάκας. Θα περάσω και κανα κόκκινο όταν μόνος με την μηχανή είμαι. Λέω καλημέρα γελαστά ακόμα κι όταν δεν είμαι στα καλύτερά μου. Συμμετέχω στα κοινωνικά δρώμενα ενεργά αν και ξέρω πολλές φορές ότι τελικά τζάμπα το κάνω. Θα προτείνω, θα ακούσω, θα αντιπροτείνω, θα διαφωνήσω, θα ψηφίσω.  Στα μικρά και στα μεγάλα. Δεν θα πώ ψέματα (καθότι μισθωτός) στην εφορία αλλά όπου μπορώ δεν θα πω και όλη την αλήθεια. Έχω τις μικρές μου καθημερινές επαναστάσεις, τις μικρές μου ηθικές μάχες (λίγες οι νίκες, πολλές οι ήττες αλλά what the fuck)  και τις μικρές μου ψευδαισθήσεις ότι τελικά υπάρχει και λίγο Μεγαλέξανδρος στον καθημερινό μου Καραγκιόζη. Και θα συνεχίζω να το κάνω day in day out ακόμα και αν αυτό δεν έχει το εντυπωσιακό τέλος του «εκπληκτικού κίτρινου ρωμαικού κεριού».  Και πιστεύω ότι δεν είμαι μόνος. Και ότι ακόμα και ένας ένας κάνει τη διαφορά. Γιατί και το σύνολο από μονάδες απαρτίζεται.

 

Και πειθήνια ξεκινώ για την δουλειά μου για να βγάλω κανα φράγκο να βαυκαλίζομαι ότι τίποτα δεν θα λείψει στα παιδιά μου.

Που στα 18 τους θα μου πουν τι αξιολύπητο θύμα που είμαι και τα κανα όλα σκατά.

Τουλάχιστον αυτό ελπίζω..............

 

Κώστας Π.

Πολύ περισσότερο από 18 χρονών.

 

[Τρώμε κάτι και συνεχίζουμε]

Εγώ από την άλλη είμαι ένας μεσοαστός γονέας. Γόνος κάποιου κακομοίρη που τον έφαγε η θάλασσα τον ταλαιπώρησε η Κατοχή, δεν τον ενόχλησε η Χούντα « γιατί κοιτούσε τη δουλειά του», δεν ήταν στο Πολυτεχνείο, δεν πήρε επιδοτήσεις από την ΕΟΚ, δεν έκλεψε αλλά έχτισε ψιλοπαράνομα, εκμεταλλεύθηκε τους μετανάστες για «να τελειώσει τα μερεμέτια του» και άλλα κακομοιρίστικα. Αλλά είναι περήφανος που (έχει την εντύπωση ότι) δεν έλειψαν από τα παιδιά του αυτά που στερήθηκε αυτός.

Για τη μάνα, ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, μήτρα μεγάλων στιγμών αλλά και πολύ περισσότερων ηλίθιων ελληνικών νοοτροπιών, δεν μιλάω στη παρούσα στιγμή για λόγους πολλούς.

 

Και εγώ με τη σειρά μου, όπως υποχρεούται κάθε νέος που σέβεται τον εαυτό του, εκεί, γύρω στα 17 και κάτοχος της απόλυτης γνώσης, του είπα τι σκατένια γενιά ήταν, πόσο κώλο τα κάναν όλα στο σύστημα που χτίσαν και εμείς θα τα φτιάξουμε όλα καλύτερα ακόμα ρε σεις και αν σας κάψουμε με τις μολότωφ μας. Και τσαντισμένος πέταγα το πιάτο με τον τελευταίο από τους  4 λαχανοντολμάδες (με γαμάτη μπεσαμέλ) απαξιωτικά προς την πλευρά του και έφευγα για νέες επαναστάσεις.

Και σπούδασα (με τα λυπηρά λεφτά του) και πήγα στο στρατό και μετά βγήκα με τα βιογραφικά στο χέρι και τα μοίραζα εν είδει φέϊγ βολάν αλλά δυστυχώς «ο γέρος της θάλασσας» δεν είχε άκρες στα γραφεία και τελικά άργησα να βρω, έστω και ως ωρομίσθιος. Και ξεκίνησα. Με όρεξη. Να δώσω. Και να απαιτήσω. Και τα δύο με τρόπο δυναμικό.

 

Αλλά που να πάρει αυτό το 9 με 9 (δεν ήμουν / είμαι ) δημόσιος υπάλληλος, day after day, year after year έχει μια περίεργη επίδραση επάνω μου. Είναι η εφεύρεση του καπιταλισμού φαίνεται,  να λυγίζει το ηθικό.

 

Αλλά δεν το βάζω κάτω. Ακόμα ανακυκλώνω φανατικά και βγάζω από τους κάδους τα σκουπίδια του γείτονα που δεν ξέρει ακόμα τι κάνει. Στέκομαι στην ουρά ακόμα και όταν νοιώθω μαλάκας. Θα περάσω και κανα κόκκινο όταν μόνος με την μηχανή είμαι. Λέω καλημέρα γελαστά ακόμα κι όταν δεν είμαι στα καλύτερά μου. Συμμετέχω στα κοινωνικά δρώμενα ενεργά αν και ξέρω πολλές φορές ότι τελικά τζάμπα το κάνω. Θα προτείνω, θα ακούσω, θα αντιπροτείνω, θα διαφωνήσω, θα ψηφίσω.  Στα μικρά και στα μεγάλα. Δεν θα πώ ψέματα (καθότι μισθωτός) στην εφορία αλλά όπου μπορώ δεν θα πω και όλη την αλήθεια. Έχω τις μικρές μου καθημερινές επαναστάσεις, τις μικρές μου ηθικές μάχες (λίγες οι νίκες, πολλές οι ήττες αλλά what the fuck)  και τις μικρές μου ψευδαισθήσεις ότι τελικά υπάρχει και λίγο Μεξαλέξανδρος στον καθημερινό μου Καραγκιόζη. Και θα συνεχίζω να το κάνω day in day out ακόμα και αν αυτό δεν έχει το εντυπωσιακό τέλος του «εκπληκτικού κίτρινου ρωμαικού κεριού».  Και πιστεύω ότι δεν είμαι μόνος. Και ότι ακόμα και ένας ένας κάνει τη διαφορά. Γιατί και το σύνολο από μονάδες απαρτίζεται.

 

Και πειθήνια ξεκινώ για την δουλειά μου για να βγάλω κανα φράγκο να βαυκαλίζομαι ότι τίποτα δεν θα λείψει στα παιδιά μου.

Που στα 18 τους θα μου πουν τι αξιολύπητο θύμα που είμαι και τα κανα όλα σκατά.

Τουλάχιστον αυτό ελπίζω..............

 

Κώστας Π.

Πολύ περισσότερο από 18 χρονών.

 

Κωστας Σ.

33 χρονων.

[Nikolas]

Εγώ από την άλλη είμαι ένας μεσοαστός γονέας. Γόνος κάποιου κακομοίρη που τον έφαγε η θάλασσα τον ταλαιπώρησε η Κατοχή, δεν τον ενόχλησε η Χούντα « γιατί κοιτούσε τη δουλειά του», δεν ήταν στο Πολυτεχνείο, δεν πήρε επιδοτήσεις από την ΕΟΚ, δεν έκλεψε αλλά έχτισε ψιλοπαράνομα, εκμεταλλεύθηκε τους μετανάστες για «να τελειώσει τα μερεμέτια του» και άλλα κακομοιρίστικα. Αλλά είναι περήφανος που (έχει την εντύπωση ότι) δεν έλειψαν από τα παιδιά του αυτά που στερήθηκε αυτός.

Για τη μάνα, ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, μήτρα μεγάλων στιγμών αλλά και πολύ περισσότερων ηλίθιων ελληνικών νοοτροπιών, δεν μιλάω στη παρούσα στιγμή για λόγους πολλούς.

 

Και εγώ με τη σειρά μου, όπως υποχρεούται κάθε νέος που σέβεται τον εαυτό του, εκεί, γύρω στα 17 και κάτοχος της απόλυτης γνώσης, του είπα τι σκατένια γενιά ήταν, πόσο κώλο τα κάναν όλα στο σύστημα που χτίσαν και εμείς θα τα φτιάξουμε όλα καλύτερα ακόμα ρε σεις και αν σας κάψουμε με τις μολότωφ μας. Και τσαντισμένος πέταγα το πιάτο με τον τελευταίο από τους  4 λαχανοντολμάδες (με γαμάτη μπεσαμέλ) απαξιωτικά προς την πλευρά του και έφευγα για νέες επαναστάσεις.

Και σπούδασα (με τα λυπηρά λεφτά του) και πήγα στο στρατό και μετά βγήκα με τα βιογραφικά στο χέρι και τα μοίραζα εν είδει φέϊγ βολάν αλλά δυστυχώς «ο γέρος της θάλασσας» δεν είχε άκρες στα γραφεία και τελικά άργησα να βρω, έστω και ως ωρομίσθιος. Και ξεκίνησα. Με όρεξη. Να δώσω. Και να απαιτήσω. Και τα δύο με τρόπο δυναμικό.

 

Αλλά που να πάρει αυτό το 9 με 9 (δεν ήμουν / είμαι ) δημόσιος υπάλληλος, day after day, year after year έχει μια περίεργη επίδραση επάνω μου. Είναι η εφεύρεση του καπιταλισμού φαίνεται,  να λυγίζει το ηθικό.

 

Αλλά δεν το βάζω κάτω. Ακόμα ανακυκλώνω φανατικά και βγάζω από τους κάδους τα σκουπίδια του γείτονα που δεν ξέρει ακόμα τι κάνει. Στέκομαι στην ουρά ακόμα και όταν νοιώθω μαλάκας. Θα περάσω και κανα κόκκινο όταν μόνος με την μηχανή είμαι. Λέω καλημέρα γελαστά ακόμα κι όταν δεν είμαι στα καλύτερά μου. Συμμετέχω στα κοινωνικά δρώμενα ενεργά αν και ξέρω πολλές φορές ότι τελικά τζάμπα το κάνω. Θα προτείνω, θα ακούσω, θα αντιπροτείνω, θα διαφωνήσω, θα ψηφίσω.  Στα μικρά και στα μεγάλα. Δεν θα πώ ψέματα (καθότι μισθωτός) στην εφορία αλλά όπου μπορώ δεν θα πω και όλη την αλήθεια. Έχω τις μικρές μου καθημερινές επαναστάσεις, τις μικρές μου ηθικές μάχες (λίγες οι νίκες, πολλές οι ήττες αλλά what the fuck)  και τις μικρές μου ψευδαισθήσεις ότι τελικά υπάρχει και λίγο Μεγαλέξανδρος στον καθημερινό μου Καραγκιόζη. Και θα συνεχίζω να το κάνω day in day out ακόμα και αν αυτό δεν έχει το εντυπωσιακό τέλος του «εκπληκτικού κίτρινου ρωμαικού κεριού».  Και πιστεύω ότι δεν είμαι μόνος. Και ότι ακόμα και ένας ένας κάνει τη διαφορά. Γιατί και το σύνολο από μονάδες απαρτίζεται.

 

Και πειθήνια ξεκινώ για την δουλειά μου για να βγάλω κανα φράγκο να βαυκαλίζομαι ότι τίποτα δεν θα λείψει στα παιδιά μου.

Που στα 18 τους θα μου πουν τι αξιολύπητο θύμα που είμαι και τα κανα όλα σκατά.

Τουλάχιστον αυτό ελπίζω..............

 

Κώστας Π.

Πολύ περισσότερο από 18 χρονών.

 

Νικόλας Σ. 32 αυτή τη στιγμή!

[freerock1974]

Εγώ από την άλλη είμαι ένας μεσοαστός γονέας. Γόνος κάποιου κακομοίρη που τον έφαγε η θάλασσα τον ταλαιπώρησε η Κατοχή, δεν τον ενόχλησε η Χούντα « γιατί κοιτούσε τη δουλειά του», δεν ήταν στο Πολυτεχνείο, δεν πήρε επιδοτήσεις από την ΕΟΚ, δεν έκλεψε αλλά έχτισε ψιλοπαράνομα, εκμεταλλεύθηκε τους μετανάστες για «να τελειώσει τα μερεμέτια του» και άλλα κακομοιρίστικα. Αλλά είναι περήφανος που (έχει την εντύπωση ότι) δεν έλειψαν από τα παιδιά του αυτά που στερήθηκε αυτός.

Για τη μάνα, ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, μήτρα μεγάλων στιγμών αλλά και πολύ περισσότερων ηλίθιων ελληνικών νοοτροπιών, δεν μιλάω στη παρούσα στιγμή για λόγους πολλούς.

 

Και εγώ με τη σειρά μου, όπως υποχρεούται κάθε νέος που σέβεται τον εαυτό του, εκεί, γύρω στα 17 και κάτοχος της απόλυτης γνώσης, του είπα τι σκατένια γενιά ήταν, πόσο κώλο τα κάναν όλα στο σύστημα που χτίσαν και εμείς θα τα φτιάξουμε όλα καλύτερα ακόμα ρε σεις και αν σας κάψουμε με τις μολότωφ μας. Και τσαντισμένος πέταγα το πιάτο με τον τελευταίο από τους  4 λαχανοντολμάδες (με γαμάτη μπεσαμέλ) απαξιωτικά προς την πλευρά του και έφευγα για νέες επαναστάσεις.

Και σπούδασα (με τα λυπηρά λεφτά του) και πήγα στο στρατό και μετά βγήκα με τα βιογραφικά στο χέρι και τα μοίραζα εν είδει φέϊγ βολάν αλλά δυστυχώς «ο γέρος της θάλασσας» δεν είχε άκρες στα γραφεία και τελικά άργησα να βρω, έστω και ως ωρομίσθιος. Και ξεκίνησα. Με όρεξη. Να δώσω. Και να απαιτήσω. Και τα δύο με τρόπο δυναμικό.

 

Αλλά που να πάρει αυτό το 9 με 9 (δεν ήμουν / είμαι ) δημόσιος υπάλληλος, day after day, year after year έχει μια περίεργη επίδραση επάνω μου. Είναι η εφεύρεση του καπιταλισμού φαίνεται,  να λυγίζει το ηθικό.

 

Αλλά δεν το βάζω κάτω. Ακόμα ανακυκλώνω φανατικά και βγάζω από τους κάδους τα σκουπίδια του γείτονα που δεν ξέρει ακόμα τι κάνει. Στέκομαι στην ουρά ακόμα και όταν νοιώθω μαλάκας. Θα περάσω και κανα κόκκινο όταν μόνος με την μηχανή είμαι. Λέω καλημέρα γελαστά ακόμα κι όταν δεν είμαι στα καλύτερά μου. Συμμετέχω στα κοινωνικά δρώμενα ενεργά αν και ξέρω πολλές φορές ότι τελικά τζάμπα το κάνω. Θα προτείνω, θα ακούσω, θα αντιπροτείνω, θα διαφωνήσω, θα ψηφίσω.  Στα μικρά και στα μεγάλα. Δεν θα πώ ψέματα (καθότι μισθωτός) στην εφορία αλλά όπου μπορώ δεν θα πω και όλη την αλήθεια. Έχω τις μικρές μου καθημερινές επαναστάσεις, τις μικρές μου ηθικές μάχες (λίγες οι νίκες, πολλές οι ήττες αλλά what the fuck)  και τις μικρές μου ψευδαισθήσεις ότι τελικά υπάρχει και λίγο Μεγαλέξανδρος στον καθημερινό μου Καραγκιόζη. Και θα συνεχίζω να το κάνω day in day out ακόμα και αν αυτό δεν έχει το εντυπωσιακό τέλος του «εκπληκτικού κίτρινου ρωμαικού κεριού».  Και πιστεύω ότι δεν είμαι μόνος. Και ότι ακόμα και ένας ένας κάνει τη διαφορά. Γιατί και το σύνολο από μονάδες απαρτίζεται.

 

Και πειθήνια ξεκινώ για την δουλειά μου για να βγάλω κανα φράγκο να βαυκαλίζομαι ότι τίποτα δεν θα λείψει στα παιδιά μου.

Που στα 18 τους θα μου πουν τι αξιολύπητο θύμα που είμαι και τα κανα όλα σκατά.

Τουλάχιστον αυτό ελπίζω..............

 

Κώστας Π.

Πολύ περισσότερο από 18 χρονών.

 

Ωραιος ο παιχτης!Γλαφυροτατος και συναισθηματικος.

Ιδιως ο 4ος λαχανοντολμας με αγγιξε και δεν κανω πλακα.

Δεν ειναι υποταγη στο κεφαλαιο,τον καπιταλισμο,το να πας στη δουλεια σου για να μη λειψει τιποτα στα παιδια σου.

Υποταγη ειναι να τους εμφυτευσεις την νοοτροπια που μας κατεστρεψε και να τους ευνουχισεις την διαθεση να ονειρευονται και να επαναστατουν,κι ας σε παιρνει και σενα η μπαλα.

 

[Michelle]

Επειδή κατ κάποιο τρόπο έχω παρεξηγηθεί, ακουστε την "ιστορία" μου

 

Η μητέρα μου γεννημένη το 67 στα 4 της μένει ορφανή από πατέρα. Οπότε και η γιαγιά μου μένει μόνη της να φροντίσει 2 παιδιά με την δουλεία της καθαρίστριας. Δουλευε όλη μέρα για πολλά χρόνια. Η μητέρα μου στα 18 (μολις τελείωσε το σχολείο) έπιασε δουλεία ωσ πωλήτρια και μέχρι σήμερα παραμένει πωλήτρια (τουλάχιστον η πείρα της την καθιστά σε σχεση με άλλους πωλητές κάπως καλοπληρωμένη). Κάποια στιγμή παντρευεται και κανει 2 παιδιά με τον πατέρα μου, πρώτα τον αδερφό μου και μετά εμένα. Αμέσως μετα από εμένα ('93) ξεκινάμε να φτιάχνουμε το σπίτι μας (δικό μας ήταν και το άλλο αλλά ηταν ένα μικρό ισόγειο διαμέρισμα κάπου στην Δ Αττική). Αισίως το 2000 ήρθαμε στο σπίτι μας. Απο τότε όλα πάνε "καλά", πάμε σχολείο, οτι χρειαζομαστε το έχουμε κτλ.

 

Που θέλω να καταλήξω... Εκτιμώ και σέβομαι απόλυτα αυτά που μου προσφέρουν οι γονείς μου (θα έλεγα και οι παπούδες αλλα μόνο η εργατική γιαγια έχει μείνει εδώ και πολλά χρόνια, ο πατέρας του πατέρα μου πέθανε και αυτός όταν εκείνος ήταν έφηβος απο εργατικό ατύχημα.)

Αυτόν τον καιρό επίσης σκίζομαι για να "πιάσουν τόπο" τα λεφτά που εδώ και τόσα χρόνια πετάνε οι γονείς μου στο φροντιστήριο  (μιας και η γενιά τους είναι που έχει κάνει σκατα το δημόσιο σχολείο και δε μπορεί αυτο να με προετοιμάσει για αυτα που το ίδιο μου ζητάει..) Επίσης να σημειώσω πως αν απετύχω, θα ζητήσω και συγνώμη.

 

Ακόμα έμαθα λόγω της γιαγιάς μου να σέβομαι τισ καθαρίστριες και όλα τα επαγγέλματα, έμαθα να κρατάω το δωματιο μου, το σπίτι μου, την πόλη μου και τον πλανήτη μου καθαρό. Με μεγάλη απογοήτευση διαπιστώνω όμως πως παρόλο που βρίσκεσται περισσότερα χρόνια στον πλανήτη αυτο, αυτο το αγνοείται επιδεικτικά. Η βρώμικη κυριολεκτικά Αθήνα είναι δικό σας αποτέλεσμα.

 

Καταλήγω (επιτέλους) στο ότι Κώστα, δεν μπορούμε να δεχτούμε απλά ότι έτσι γινόταν πάντα, έτσι έγινε και με εσένα ετσι και με εμένα και ότι αυτό θα συνεχίζεται εις τους αιώνας. Είναι μια καθοδική πορεία και κάποια στιγμή θα πιάσουμε πάτο. Επίσης δεν μπορώ εγω τουλάχιστον να προσποιηθώ ότι όλα είναι καλα μιας και κάτι με σρώχνει προς τα έξω και με κάνει να αηδιάζω όταν βλέπω τηλεόραση ή όταν βλέπω την ελληνική κοινωνία του σήμερα (υπάρχουν όμως και κάποια καλά στοιχεία, δεν θέλω να είμαι απόλυτος). Κατι συμβαίνει, αν δεν το βλέπεις, τότε συμβαίνουν κιάλλα μαζι με αυτό πίο τρομακτικά  :P Δεν είμαι κινδυνολόγος και είναι κάτι που σιχαίνομαι, αλλά δεν αναφέρομαι στα πορτοφόλια μας, αλλά στα μυαλά μας. Φταίει και η τηλεόραση φταίει και το σχολείο, φταίνε οι πολιτικοι (που εμείς ψηφίζουμε), φταίνε και οι κλεφτες, μα πάνω απ όλα η ευθύνη είναι δική μας, που εθελοτυφλούμε.

 

Υ.Γ.: μιας και δεν έχουν περάσει ουτε 20 μέρες από τότε που έκλεισα τα 18, και δεν έχω ζήσει σαν ενήλικας αφού αυτές τις 20 μέρες δεν έχω ζωή (διαβασμα :)) πείτε πως είμαι 17.

 

Φιλικά πάντα, με κάνετε καλύτερο στην έκθεση

 

[bihlas87]

Αυτόν τον καιρό επίσης σκίζομαι για να "πιάσουν τόπο" τα λεφτά που εδώ και τόσα χρόνια πετάνε οι γονείς μου στο φροντιστήριο

Που θέλεις να περάσεις?

[Jazzjoker]

κάποια στιγμή θα πιάσουμε πάτο

 

Μάλλον εκεί είμαστε.

 

Πέραν των απόψεων και των διαφωνιών, εγώ έχω την επιθυμία να πω ένα μπράβο στο Μιχάλη που σε αυτή την ηλικία, έχει άποψη και την εκφράζει πολύ ώριμα κι ωραία.

[gdevelek]

δεν έχω το χρόνο να διαβάσω όλες τις απαντήσεις/απόψεις, έχω διαβάσει αρκετές

 

θα σημειώσω το εξής:

 

η γενιά:

 

- του μουράτου κινητού τηλεφώνου από τα 12

- του φραπουτσίνου με την παρέα για 2-3 ώρες τη φορά στην καφετέρια

- του αυτοκινήτου λίγους μήνες μετά την νόμιμη ηλικία για οδήγηση, μαζί με το απαραίτητο στέρεο που ταρακουνάει τα παρακείμενα σπίτια

- του σένιου ρούχου

- της εβδομαδιαίας μπαρότσαρκας μέχρι πρωίας

- του δεδομένου 12ετούς σχολείου και 3ετούς φροντιστηρίου, μαζί με οικονομική γονική στήριξη για σπουδές σε ΑΕΙ/ΤΕΙ/εξωτερικό

- του "αυτή η δουλειά μου πέφτει λίγη, προτιμώ να κάτσω σπίτι μου με το χαρτζηλίκι του μπαμπά"

- του "αν γίνει μπαμ με τουρκία εγώ ΔΕΝ θα πολεμήσω, να πάνε να γ@μηθούνε"  αυτό το έχω διαβάσει σε άλλο φόρουμ

 

(ας αντιπαρατεθούν τα παραπάνω με τη γενιά που γεννήθηκε το '30-'40-'50)

 

...ας κρατάει και μια πισινή για το τι η ίδια θα κατορθώσει γι' αυτόν τον έρμο τον τόπο, το ότι σε 30-40 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται τούτη δω την κουβέντα για να τους/τις ξεβρακώσει ας μην αποτελεί βολικό και ανέξοδο πάτημα για μεγαλοστομίες...   :-X