Ευτυχώς... Τελείωσε!

[Superfunk]

[Τρώμε κάτι και συνεχίζουμε]

[Επισκέπτης]

Πάντως... κάθε φορά που υπάρχουν (ή φαίνεται να υπάρχουν) αξεπέραστα κοινωνικά / οικονομικά / πολιτικά προβλήματα, το καλλιτεχνικό μας κονκλάβιο (δηλ. οι ντόπιοι "καλλιτέχνες") καταφεύγουν στον.... σουρεαλισμό...!!!!

 

Είναι μάλλον άλλο ένα δείγμα της ανικανότητας του ντόπιου καλλιτέχνη να τοποθετηθεί σωστά απέναντι στο κόσμο γύρω του... ένα περίεργο είδος σακατέματος γα το οποίο (μεγάλη πλάκα), αισθάνεται υπερήφανος κιόλας..

 

Το θυμήθηκα ακούγοντας το φοβερό στίχο "αν ήταν οι μπάμιες κρουασάν", ντόπιου έντεχνο-χαριτωμενο-τσαχπινο-γαργαλιάρη, καθώς και τα "μπουαλάζ" στους στίχους της Πλάτωνος τη δεκαετία του '80 αλλά και πολλούς-πολλούς άλλους.... απίστευτο...

 

Επίσης, έναυσμα μου έδωσε η παρατήρηση του Nikolas... την οποία διαβάζω ως "μα γιατί μιλάμε γι' αυτά τα πεζά θέματα, ενώ μπορούμε να ομιλούμε για τέχνη"... αλλά παράλληλα θυμήθηκα και την πάγια πεποίθησή μου ότι δεν υπάρχει ροκ στην Ελλάδα (στις χώρες που υπάρχει ροκ, όταν υπάρχουν κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, υπάρχει άνθηση και βουτιά στα βαθειά εκ' μέρους των τραγουδοποιών).

 

 

Μερικές πρωϊνές σκέψεις λοιπόν, έτσι για να μη λέτε ότι λέμε τα ίδια και τα ίδια....

 

 

[Τρώμε κάτι και συνεχίζουμε]

ας παιξουμε Μουσικη λοιπον!

[Superfunk]

αλλά παράλληλα θυμήθηκα και την πάγια πεποίθησή μου ότι δεν υπάρχει ροκ στην Ελλάδα

 

φιλος ροκ απο 20αρηδες-30ρηδες που μενουν με τη μαμα και το μπαμπα...καπως δυσκολο ειναι να γινει (οι CLASH ας πουμε 20 ετων εμεναν σε καταληψη και τρωγαν ...αλευροκολα....),με γεμιστα και κεφτεδακια της μαμας και.... "φοιτητικη ζωη" κομματακι δυσκολο να σου βγει το ροκ..... ;D ;D με αλλα λογια αν..δεν κατσεις πανω στον...αξονα...ασ'το καλυτερα... ;D ;D

 

και τωρα ειμαστε ετοιμοι για τον 10ο γυρο περι του αν υπαρχει ροκ στην Ελλαδα.... ;D ;D

[audiokostas]

Γύρος 11 (από χοιρινό)

 

Το να υπάρχει αλητεία στη ζωή σου βοηθάει στα cohones της μουσικής σου και μας (τουλάχιστον εμένα) αρέσει ως παραμύθα.

Από την άλλη είναι πλείστα όσα τα παραδείγματα μεσοαστών που δημιούργησαν μουσική αναφοράς στο ιδίωμα που αφηρημένα ονομάζουμε rock.

[Επισκέπτης]

Γύρος 11 (από χοιρινό)

 

Το να υπάρχει αλητεία στη ζωή σου βοηθάει στα cohones της μουσικής σου και μας (τουλάχιστον εμένα) αρέσει ως παραμύθα.

Από την άλλη είναι πλείστα όσα τα παραδείγματα μεσοαστών που δημιούργησαν μουσική αναφοράς στο ιδίωμα που αφηρημένα ονομάζουμε rock.

 

"Αφηρημένα" ή "διευρυμένη";

Αν υπάρχουν Clash (και ίσως, ακριβώς επειδή υπήρξαν) μπορούν να υπάρξουν Magazine, άρα μπορούν να υπάρξουν και πολλοί άλλοι.

 

Εδώ (στη χώρα μας) έχουμε την προσπάθεια να υπάρξουν οι "αφηρημένα" οριζόμενοι, χωρίς ποτέ να έχουν υπάρξει οι πρώτοι - όχι ως μουσική αξία, αλλά ως λαϊκή αξία.

 

Δεν είναι δυνατό να καίγεται το φυλοκάρδι μας και να υπάρχει άνθρωπος που να προτείνει κάποια "έξοδο" στο στοχασμό της μπάμιας που μεταμορφώνεται σε κρουασάν, διότι - όπως ξέρουμε όλοι - αυτό δεν υπάρχει.

 

Εδώ (στη χώρα μας) έχουμε διαρκώς προσπάθειες για αποδεκτή από το πολύ κόσμο μουσική, χωρίς ίχνος λαϊκών ερεισμάτων... είναι φριχτό.

 

 

[audiokostas]

Ανοίγουμε άλλη κουβέντα που την έχουμε ξανακάνει αλλά είναι τόσοι οι παράγοντες (κουλτούρας και κατανάλωσης  ;)) που στην Αγγλία βγαίνει (έστω, έβγαινε) σε στυλ "Eaton Rifles" και στην Ελλάδα βγαίνει σε "Δραπετσώνα"........

 

Τώρα, η αφηρημένη έννοια rock που οδηγεί στην διευρυμένη αποδοχή μουσικών αποχρώσεων, θα μας οδηγήσει νομοτελειακά σε πολύ περισσότερες από 100 σελίδες αν δεν πλακώσουν από νωρίς τα flames και ο χαβαλές.

[Nikolas]

Επίσης, έναυσμα μου έδωσε η παρατήρηση του Nikolas... την οποία διαβάζω ως "μα γιατί μιλάμε γι' αυτά τα πεζά θέματα, ενώ μπορούμε να ομιλούμε για τέχνη"... αλλά παράλληλα θυμήθηκα και την πάγια πεποίθησή μου ότι δεν υπάρχει ροκ στην Ελλάδα (στις χώρες που υπάρχει ροκ, όταν υπάρχουν κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, υπάρχει άνθηση και βουτιά στα βαθειά εκ' μέρους των τραγουδοποιών).

Η παρατήρησή μου δεν ήταν αυτή (τουλάχιστον όχι αυτή σε αρκετά μεγάλο βαθμό).

 

Η παρατήρησή μου έχει να κάνει ως εξής:

 

1. Έχουν περάσει 150 σελίδες (δηλ 3,000 ποστς!) και συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

2. Προσπάθησα να σπρώξω το θέμα στο πολύ απλό, και καθόλου πεζο "τι θα κάνουμε ΕΜΕΙΣ για τα προβλήματα" που σχεδόν κανείς δεν απάντησε (πέρα από 2-3 απαντήσεις θαύματα).

3. Δε με ενδιαφέρει, τόσο πολύ, να μιλήσω μόνο για τέχνη. Αλλιώς δε θα ήμουν εδώ, και τα περισσότερα ποστ μου δεν θα ήταν στο καφενείο του νοιζ! ;)

 

Κάποια στιγμή καταντάει κουραστικό, το όποιο θέμα!

 

Όσο για τη φρίκη που αναφέρεις, συμφωνώ 100%, αλλά ελπίζω να κάνω κάτι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. :D

[RayDTutto]

2. Προσπάθησα να σπρώξω το θέμα στο πολύ απλό, και καθόλου πεζο "τι θα κάνουμε ΕΜΕΙΣ για τα προβλήματα" που σχεδόν κανείς δεν απάντησε (πέρα από 2-3 απαντήσεις θαύματα).

Join the club. Κι εγώ το προσπάθησα κάποια στιγμή - σε άλλο θρεντ - αλλά δεν έχει νόημα. Δυστυχώς είμαστε, ως Έλληνες, εθισμένοι στην καφενεδοκουβέντα ανάλυσης για το πόσο φταίνει όλοι οι άλλοι (αυτή η κυβέρνηση, η άλλη κυβέρνηση, οι ΔΥ, τα αφεντικά, οι Γερμανοί) παρά για το λιθαράκι ή τις κοτρώνες που βάλαμε προσωπικά για να φτάσουμε εκεί που φτάσαμε και πώς θα το αποφύγουμε στο μέλλον...

Βέβαια εσύ - κι εγώ υποστηρικτικά - είσαι χαφιές και δωσίλογος που κάποτε προσπάθησες να ασκήσεις τα δικαιώματα σου σε βάρος συνέλληνά (τσιγάρο)...