Η Παιδεία στην Ελλάδα σε σχέση με το εξωτερικό

[Jasemeister]

Προς govan και thanasisk:

 

Μέχρι εδώ. Μην συνεχιστεί παραπέρα η προσωπική αντιπαράθεση.

 

Δεν ενδιαφέρει κανέναν ποιός ξεκίνησε. Κάνουμε μια κουβέντα. Τέλος.

[matawan]

Για να απαντήσω και στον Ιάσωνα, μάλλον θες να δεις αν η επιλογή του εξωτερικού είναι πραγματική επιλογή ή λύση ανάγκης (το παιδί δεν μπήκε δέυτερη φορά... ας τον στείλουμε έξω, να σπουδάσει).

Εγώ πήγα έξω γιατί δεν ήθελα το Ελλάντα, πάντως! ;) Και με βάζω μεσα γιατί ΔΕΝ έκανα ποτέ ΠΡΟπτυχιακά. Μόνο ΜΕΤΑπτυχιακά και διδακτορικό.

Ειναι αυτο ακριβως. Επιπλεον, αν ενα μεγαλο ποσοστο αυτων που τελικα καταφευγουν εξω ειναι αυτοι που εχουν αποτυχει στις εδω εισαγωγικες εξετασεις, ΙΣΩΣ, λεω ΙΣΩΣ να αποτελει και χαρακτηριστικο του επιπεδου του υλικου που φευγει στην αλλοδαπη. Γιατι κακα τα ψεμματα, αν και δεν απαιτει ιδαιτερο ΜΥΑΛΟ για να μπει κανεις στο πανεπιστημιο, και το συστημα ειναι σαφεστατα προβληματικό, ωστόσο, σιγουρα απαιτει μια καποια μεθοδικοτητα και αρκετη δουλεια. Και απο ΜΥΑΛΟ οι Ελληνες εχουμε ΚΑΝΤΑΡΙΑ, στο στρωσιμο χωλαινουμε...

[marathon]

2) Τι ανακριβειες εγραψα;

Οι σπουδές στο εξωτερικό ποτέ δεν ξεφούσκωσαν. Από το 1980, που πήγα και εγώ (έχοντας έτσι και προσωπική άποψη), αφού βέβαια είχα τελειώσει με τις Ελληνικές σπουδές μου η ροή συνεχίζεται, και θα συνεχίζεται. Για όλους αυτούς τους λόγους που ήδη έχουμε αναφέρει.

Αυτό που πρέπει (ίσως) να σκεφτείτε, είναι εάν ένα παιδί 18 χρόνων, μπορεί με σιγουριά να αποφασίσει για τις σπουδές (και τη μετέπειτα επαγγελματική αποκατάσταση που θα του προσφέρουν αυτές οι σπουδές) που θα διαλέξει...εντός ή εκτός της χώρας.

 

[Jasemeister]

Ειναι αυτο ακριβως. Επιπλεον, αν ενα μεγαλο ποσοστο αυτων που τελικα καταφευγουν εξω ειναι αυτοι που εχουν αποτυχει στις εδω εισαγωγικες εξετασεις, ΙΣΩΣ, λεω ΙΣΩΣ να αποτελει και χαρακτηριστικο του επιπεδου του υλικου που φευγει στην αλλοδαπη. Γιατι κακα τα ψεμματα, αν και δεν απαιτει ιδαιτερο ΜΥΑΛΟ για να μπει κανεις στο πανεπιστημιο, και το συστημα ειναι σαφεστατα προβληματικό, ωστόσο, σιγουρα απαιτει μια καποια μεθοδικοτητα και αρκετη δουλεια. Και απο ΜΥΑΛΟ οι Ελληνες εχουμε ΚΑΝΤΑΡΙΑ, στο στρωσιμο χωλαινουμε...

 

Για την Αγγλία συγκεκριμένα που έχω προσωπική εμπειρία (ήμουν απο αυτούς που πήγαν εξαρχής για Αγγλία) οι σοβαροί Έλληνες φοιτητές ήταν από 20% - 40% του συνόλου. Οι υπόλοιποι μετρούσαν τις μέρες να γυρίσουν για Χριστούγεννα/Πάσχα/καλοκαίρι και συνήθως δεν πατούσαν στο μάθημα νομίζοντας κιόλας οτι επρόκειτο για μια απ'τα ίδια με την Ελλάδα.

 

Από κει και πέρα το να μπεις σε Πανεπιστήμιο στην Αγγλία είναι πανεύκολο ειδικά σε σχέση με την Ελλάδα.

 

Το να βγεις και μάλιστα με σοβαρό βαθμό είναι το δύσκολο.

[thanasisk]

Οι σπουδές στο εξωτερικό ποτέ δεν ξεφούσκωσαν. Από το 1980, που πήγα και εγώ (έχοντας έτσι και προσωπική άποψη), αφού βέβαια είχα τελειώσει με τις Ελληνικές σπουδές μου η ροή συνεχίζεται, και θα συνεχίζεται. Για όλους αυτούς τους λόγους που ήδη έχουμε αναφέρει.

Αυτό που πρέπει (ίσως) να σκεφτείτε, είναι εάν ένα παιδί 18 χρόνων, μπορεί με σιγουριά να αποφασίσει για τις σπουδές (και τη μετέπειτα επαγγελματική αποκατάσταση που θα του προσφέρουν αυτές οι σπουδές) που θα διαλέξει...εντός ή εκτός της χώρας.

 

 

Ωραια, ισως δεν εκφραστηκα καλα.

 

Λοιπον εμενα η αποψη μου ειναι η εξης: Οτι στο μεσο των 90s, αρχισε να φευγει ΠΟΛΥΣ κοσμος για Αγγλια (πραγμα λογικο μετα το inauguration του 1992, που ολες οι τεχνικες σχολες εγιναν πανεπιστημια και αυτοματως δημιουργηθηκαν πολλες νεες θεσεις φοιτητων). Εν Ελλαδι, αναπτυχθηκε μια ιδιοτυπη "αγορα" με προπαρασκευαστικα τμηματα, ατζεντηδες και 1002 αλλα, με τη στηριξη του Βρεταννικου Συμβουλιου (η μπιζνα που λεγαμε). Εξ'αιτιας αυτου, εφυγε ΠΟΛΥΣ κοσμος για πανω και αμα προτιματε, μεταξυ αυτων και αρκετος κοσμος ο οποιος ΔΕΝ ΗΤΑΝ για πανεπιστημιο (τον οποιο καυτηριασα στα ποστ μου), ο οποιος κοσμος ειτε γυρισε απραγος ειτε πηρε πτυχια με χαμηλο αντικρυσμα στην αγορα εργασιας/ακαδημαικη αγορα.

 

Μετα το μεγαλο μπαμ αυτο, η υποθεση "μαζικα πτυχια απο Αγγλια" ΚΑΤ'ΕΜΕ ξεφουσκωσε. Φυσικα και πανε πολλοι Ελληνες εκει για σπουδες, οπως και σε πολλες αλλες χωρες (ιδιαιτερα τωρα που Σκανδιναβια τα μεταπτυχιακα ειναι στα Αγγλικα).

 

Τωρα για επαγγελματικη αποκατασταση, προυποθετωντας οτι καποιος ειναι αρκετα τυχερος για να σπουδασει, στα 18 δυσκολο ο αλλος να ξερει τι πρεπει να κανει (λογω ηλικιας αλλα και βιωματων) αλλα εκει παιζει ρολο ο παραγοντας οικογενεια (αφου ο Σ.Ε.Π. στα σχολεια, τουλαχιστον την εποχη μου ηταν η "ωρα του παιδου").

 

Προσωπικα πιστευω οτι αν δεν εχεις διαλεξει κατι τελειως κουφο (πτυχιο σε Ανατολικη Φιλοσοφια π.χ.) να σπουδασεις, επενδυεις χρονο και χρημα σε αυτο και εισαι λιγο τυχερος, ενα μεροκαματο το βγαζεις. Αλλα αυτο ξεφευγει απο την παιδεια και παμε παλι στα εργασιακα.

Για την Αγγλία συγκεκριμένα που έχω προσωπική εμπειρία (ήμουν απο αυτούς που πήγαν εξαρχής για Αγγλία) οι σοβαροί Έλληνες φοιτητές ήταν από 20% - 40% του συνόλου. Οι υπόλοιποι μετρούσαν τις μέρες να γυρίσουν για Χριστούγεννα/Πάσχα/καλοκαίρι και συνήθως δεν πατούσαν στο μάθημα νομίζοντας κιόλας οτι επρόκειτο για μια απ'τα ίδια με την Ελλάδα.

 

Από κει και πέρα το να μπεις σε Πανεπιστήμιο στην Αγγλία είναι πανεύκολο ειδικά σε σχέση με την Ελλάδα.

 

Το να βγεις και μάλιστα με σοβαρό βαθμό είναι το δύσκολο.

 

+1000000000000000000

[marathon]

Μετα το μεγαλο μπαμ αυτο, η υποθεση "μαζικα πτυχια απο Αγγλια" ΚΑΤ'ΕΜΕ ξεφουσκωσε.

Και συνεχίστηκε σε Ρουμανία, Βουλγαρία....

 

Τωρα για επαγγελματικη αποκατασταση, προυποθετωντας οτι καποιος ειναι αρκετα τυχερος για να σπουδασει, στα 18 δυσκολο ο αλλος να ξερει τι πρεπει να κανει (λογω ηλικιας αλλα και βιωματων) αλλα εκει παιζει ρολο ο παραγοντας οικογενεια (αφου ο Σ.Ε.Π. στα σχολεια, τουλαχιστον την εποχη μου ηταν η "ωρα του παιδου").

Δυστυχώς, αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα για ένα γονιό, εάν το παιδί δεν έχει από μικρό μία εμφανή κλίση (ζωγραφίζει, παίζει μουσική, κάνει (πρωτ)αθλητισμό....).

[Michelle]

Με συγχωρειτε για τα λαθη μου, τα διορθωσα

και συγνωμη για το οφ τοπικ.

:-\

 

[audiokostas]

Ειναι αυτο ακριβως. Επιπλεον, αν ενα μεγαλο ποσοστο αυτων που τελικα καταφευγουν εξω ειναι αυτοι που εχουν αποτυχει στις εδω εισαγωγικες εξετασεις, ΙΣΩΣ, λεω ΙΣΩΣ να αποτελει και χαρακτηριστικο του επιπεδου του υλικου που φευγει στην αλλοδαπη. Γιατι κακα τα ψεμματα, αν και δεν απαιτει ιδαιτερο ΜΥΑΛΟ για να μπει κανεις στο πανεπιστημιο, και το συστημα ειναι σαφεστατα προβληματικό, ωστόσο, σιγουρα απαιτει μια καποια μεθοδικοτητα και αρκετη δουλεια. Και απο ΜΥΑΛΟ οι Ελληνες εχουμε ΚΑΝΤΑΡΙΑ, στο στρωσιμο χωλαινουμε...

Αν και στο θέμα μυαλό και Έλληνας το συζητάμε καθότι

α) Δεν πιστεύω στις ιδιαίτερες εθνικές ικανότητες και

β) εκ του αποτελέσματος κρινόμεθα όλοι

 

Στα υπόλοιπα θα συμφωνήσω μαζί σου.

Πρόσεχε όμως. Θα σου πω το προσωπικό παράδειγμα μου που είπα και πριν.

Η διότι η 3η δέσμη τότε, προκειμένου να περάσεις σε σοβαρό ίδρυμα ήθελες 1780+ από τα 2000. Και εγώ του 17 (μέσο όρο τριετίας που μέτραγε τότε) δεν τα κατάφερα με 1690. Το βάση κάτω από 10 και τα 3/4 εισαγωγής δεν έπαιζαν βλέπεις.

Επειδή η χώρα μου λοιπόν δεν προέβλεπε επαγγελματικό επαναπροσδιορισμό, σπούδασα υπολογιστές στην Βρεττανία. Και συνέχισα επαγγελματικά. Και δυστυχώς (επαγγελματικά) επέστρεψα. Στον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του.

Η Μαμά Πατρίς (μετά τις αποτυχημένες μου Πανελλήνιες) μου λέει,

- Καλός είσαι αλλά όχι αρκετά καλός.

- Συμφωνώ, της λέω. Ζητώ τώρα την αρωγή σου για την ευδοκίμησή μου (για όσους θυμούνται  ;)). Μπορώ να διαλέξω την κουρτίνα 2 ;

- Οχι, μου λέει. Πήρες Ζονκ και μ'αυτό μένεις.

 

Στρώνω τον κόλο μου με GCE και ταυτόχρονα γράφομαι σε Τεχνική Σχολή και ρωτάω την Γριά Αλβιόνα και της λέω.

- Γιαγιάκα η μαμά δεν με θέλει κι εγώ άμα τελειώσω από δω θέλω να πάω ψηλά...

- Δείξε μου παιδί μου ότι το θες, κι ανέβα να τα πούμε

 

Και έκτοτε μου βγήκε ο τάκος. Και καθότι ήμασταν 5 Έλληνες σε όλο το Πανεπιστήμιο (σχέσεις πολλές με τους Έλληνες ποτέ δεν είχα) και μόδα δεν ήμασταν ως χώρα το 86, η αντιμετώπιση ήταν ισότιμη.Ιδια δικαιώματα και ίδιες υποχρεώσεις. Πέρασα δύσκολα και πανέμορφα και το ξανακάνω ανά πάσα στιγμή.

α) Γιατί ήμουν νέος

β) Γιατί ήταν όλοι τους ωραίοι τρελλοί,

γ) Γιατί ήμουν φοιτητής όλο το 24ωρο και το Πανεπιστήμιο κυψέλη γνώσης, μόχθου, τέχνης, χαβαλέ και ότι άλλο προκύψει  ;)

δ) Γιατί σε κάθε δυσκολία μου ήταν εκεί να με βοηθήσουν (Κράτος, Πανεπιστήμιο, Τράπεζες και όλοι γενικά).

ε) Γιατί μετά είχα δουλειά συνέχεια (εκεί, γιατί εδώ τρελλάθηκα στα αναπάντητα βιογραφικά)

 

Εν κατακλείδι βρε Matawan. Ευτυχώς που απέτυχα.

 

Α, ναι παιδιά να μην ξεχνιόμαστε. Για τον Άγγλο δεν είναι τόσο εύκολο να μπει στα Πανεπιστήμιά του με τα GCE όσο είναι για τον Έλληνα με τις λαμογιές του.

[marathon]

...(σχέσεις πολλές με τους Έλληνες ποτέ δεν είχα) και μόδα δεν ήμασταν ως χώρα το 86

α) Γιατί ήμουν νέος

β) Γιατί ήταν όλοι τους ωραίοι τρελλοί,

γ) Γιατί ήμουν φοιτητής όλο το 24ωρο και το Πανεπιστήμιο κυψέλη γνώσης, μόχθου, τέχνης, χαβαλέ και ότι άλλο προκύψει  ;)

δ) Γιατί σε κάθε δυσκολία μου ήταν εκεί να με βοηθήσουν (Κράτος, Πανεπιστήμιο, Τράπεζες και όλοι γενικά).

ε) Γιατί μετά είχα δουλειά συνέχεια (εκεί, γιατί εδώ τρελλάθηκα στα αναπάντητα βιογραφικά)

Μπράβο ρε φίλε...γι αυτά που μου θύμησες!!!

Έτσι είναι

Στο ε) πάντως (για μένα), ήταν πιό εύκολα τα πράγματα όταν γύρισα...

Όταν γύρισα βέβαια, ξεκίνησα λίγο απότομα την Ελληνική μου πραγματικότητα...με τον Ελληνικό στρατό!!!

[matawan]

Αν και στο θέμα μυαλό και Έλληνας το συζητάμε καθότι

α) Δεν πιστεύω στις ιδιαίτερες εθνικές ικανότητες και

β) εκ του αποτελέσματος κρινόμεθα όλοι

 

Υπηρχε μια δοση ειρωνιας σε αυτο που εγραψα :)

 

Επιπλέον, δεν απεκλεισα τιποτε, ουτε εβγαλα καποιο σαφες συμπερασμα, αυτο εξαλλου ειναι αδυνατο! Εννοειται πως η αποτυχια στις εισαγωγικες δε σημαινει τπτ, το ιδιο και η επιτυχια σε αυτες.

 

Το θεμα ειναι πως θα παιξεις "τα φυλλα που σου εχουν λαχει".