Η Παιδεία στην Ελλάδα σε σχέση με το εξωτερικό

[odis13]

Πιστευω οτι το προβλημα με τα αρχαια ειναι οτι διδασκονται με τελειως λαθος τροπο. Δυστυχως, το μαθημα αυτο, τουλαχιστον οπως γινεται τα τελευταια χρονια που το πετυχα εγω, δεν του αξιζει να λεγεται Αρχαια, δεν ειναι καν ενα μαθημα γλωσσας! Ισως "Στειρα Γραμματικη της Αρχαιας Ελληνικης Γλωσσας" να ηταν πιο αντιπροσωπευτικος τιτλος. Κλασσικο σεναριο: να γραφει ο καθηγητης ενα ρημα στον πινακα και η μιση (και βαλε) ταξη να σηκωνει χερι και να κανει αψογη χρονικη αντικατασταση και γραμματικη αναλυση. Με το που ρωτησει ομως τι σημαινει αυτο το ρημα, ΚΑΝΕΝΑΣ. ΝΤΙΠ ΤΠΤ που λεν και στο χωριο μου.

 

Συμφωνα με το Ελληνικο Γυμνασιο & Λυκειο, ενα αρχαιο κειμενο ειναι κατι το οποιο θα πρεπει να γεμισεις μουτζουρες του τυπου "καταφ" "Υπ" "Αντ" αναμεσα στις γραμμες, αφου φυσικα κανεις χρονικη αντικασταση σε οτιδηποτε υπαρχει εκει μεσα και επιδεχεται μιας τετοιας διαδικασιας.

 

Προσωπικα τελειωσα το Λυκειο με τις εξης προσωπικες διαπιστωσεις περι αρχαιων:

1) Μου αρεσουν ως γλωσσα-αντικειμενο και σιγουρα αναγνωριζω το πολυπλευρο ενδιαφερον τους αλλα και την αξια τους.

2) Σιχαινομουν το μαθημα των Αρχαιων με ενα πραγματικα αστειρευτο παθος.

3) Δεν ειχα μαθει τιποτα ουσιαστικο για τη γλωσσα.

 

Τα οποια συνοψιζονταν στο εξης : ενα συναισθημα πικριας καθοτι ο τροπος με τον οποιο διδαχτηκα αυτο το ωραιο και σημαντικο αντικειμενο κατεστρεψε οποια ορεξη και ενδιαφερον ειχα για αυτο.

 

Τα παραπανω φυσικα αποτελουν σε μεγαλο βαθμο προσωπικες μου διαπιστωσεις και γνωμες...τις οποιες τυγχανε να συμμεριζεται σε μεγαλο βαθμο μια τρομακτικη πλειοψηφια των συμμαθητων μου, αλλα αυτο ειναι αλλου παπα ευαγγελιο.

 

 

Πιο αντικειμενικα τωρα, σχετικα με τις ωρες διδασκαλιας:

Οποιοσδηποτε σοβαρος λατρης των αρχαιων ελληνικων αλλα και των ιδανικων που- σε ενα βαθμο- πρεσβευουν εβλεπε το περιορισμενο χρονικα προγραμμα της πρωτης λυκειου να περιεχει 6 ωρες αρχαιων (και μαλιστα τετοιων αρχαιων) την βδομαδα εις βαρος αλλων μαθηματων (μουσικη=0, χημεια=0, τεχνες=0, φυσικη=κατι ψιλα, λογοτεχνεια=ψιχουλα, νεα ελληνικα=4?) θα ΝΤΡΕΠΟΤΑΝ.

[thanasis b]

Παραθετω ενα κειμενο που ισως το εχετε διαβασει αλλα εχει πολυ ενδιαφερον .

 

''Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν

πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ (οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις

μέρες αυτές. Γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών βρέθηκαν ξανά με τους

συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους.

Στη Φινλανδία, στα πολυθέσια και ολοήμερα σχολεία θα βρεις παιδιά από 8 μηνών μέχρι

16 ετών. Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί

τους στο σχολείο μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του. Στη μικρή κοινότητα του σχολείου

θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά‐

σχολεία. Θα βρεις βρέφη, να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και

αναπήρους, όπως στην κοινωνία των μεγάλων, καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και

της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα διαφορετικά. Στη

Φινλανδία γιορτάζουν, γιατί θα βρεθούν πάλι σε σχολεία με σύγχρονα εργαστήρια και

αμφιθέατρα, με κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, με ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και

σάουνας, με εστιατόρια με το δωρεάν φαγητό και το σημαντικότερο, γιατί θα μάθουν και

θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και

μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα, όπως στην Ελλάδα.

(Οι δάσκαλοί μας, ακόμη και να θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες δημιουργικής μάθησης

δεν μπορούν. Είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν με συγκεκριμένα βιβλία με έναν στόχο:

«να βγει όπως‐όπως η ύλη», αποστηθισμένη βεβαίως).

Τα παιδιά στη Φινλανδία, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να

βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα) αλλά για να διαπιστωθούν οι

αδυναμίες τους, ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία. Η

φιλοσοφία τους είναι, «η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην

άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς

δεν χρειάζεται την επιβράβευση».

Τα παιδιά στη Φινλανδία μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το

ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να

επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό

χρειάζεται περισσότερο. Τα παιδιά στη Φινλανδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, που το

εκπαιδευτικό τους σύστημα είναι ανάμεσα σε εκείνο των πρώτων πέντε στον κόσμο, όπως

στην Ιαπωνία, Κορέα και Καναδά, όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη

και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα (βιβλίο με τους

μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας). Οι παιδαγωγοί τους δεν

έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ’ έξω πράγματα, που μετά

από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα

παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη, κατανοώντας περίπλοκα

νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς. Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα

παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε

μαθαίνει κανείς. Με το ζόρι μπορείς μόνο να αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό.

Όταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι Φιλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι,

αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται

την παιδικότητά τους. Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται. Η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει

ούτε στο λεξικό τους. Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και

τελευταία σε τηλεθέαση. Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν

κουρδιστά πορτοκάλια. Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα

μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος. Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δε

βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο

να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των

φροντιστηρίων. Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν

βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες; Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε

άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν

δασκάλους, στην πλειονότητά τους σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που

τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο. Θα συναντήσουν δασκάλους, για

τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα,

υπάρχει μόνο στα λεξικά. Θα πρέπει να αποστηθίσουν κακογραμμένα βιβλία πάνω στα

οποία θα εξεταστούν. Όποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές

αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, θα επιβραβευθεί. Οι κακοί μαθητές

θα τιμωρηθούν και θα σπρωχθούν στη μαθησιακή άρνηση. Η μαθητική διαρροή στη χώρα

μας, σε κάποιες περιοχές ξεπερνά το 30% , ενώ στη Φινλανδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η

απάντηση της υπουργού παιδείας τους είναι: «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την

πολυτέλεια να χάσουμε ούτε έναν μαθητή».

Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως

είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα; Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ό,τι

πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας; Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον

κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια

δημόσια παιδεία;

Την απάντηση μας την έδωσε πριν λίγες ημέρες ο κος Βουλγαράκης: «υπάρχουν βουλευτές

που τα δίδακτρα που πληρώνουν για τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι

περισσότερα από τα εισοδήματα που δηλώνουν στο πόθεν έσχες»!!! Κυβερνώντες και

εξουσιάζοντες, που στέλνουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία, δεν έχουν

κανένα λόγο να δώσουν λεφτά στη δημόσια παιδεία, όπως δεν έχουν κανένα λόγο να

δώσουν λεφτά για τη δημόσια υγεία αφού αν χρειαστεί, οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα πάνε

στο Memorial. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση και καμία άλλη για τα άθλια δημόσια

σχολεία μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες προς βλάκες!

Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της

πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο. Γι αυτό και

έχουν κάθε λόγο να δίνουν τα διπλάσια ακριβώς λεφτά από εμάς, γύρω στο 7% του ΑΕΠ,

για την παιδεία τους. «Βάση της εκπαίδευσής μας είναι η ισότητα όλων στο σχολείο», λέει η

υπουργός τους. Οι Φιλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι ακροδεξιά και θεωρητικά σαν

μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό. Γι' αυτούς πατρίδα είναι πάνω απ' όλα

ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους.''

 

 

[Michelle]

Παραθετω ενα κειμενο που ισως το εχετε διαβασει αλλα εχει πολυ ενδιαφερον .

 

''Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν

πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ (οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις

μέρες αυτές. Γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών βρέθηκαν ξανά με τους

συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους.

Στη Φινλανδία, στα πολυθέσια και ολοήμερα σχολεία θα βρεις παιδιά από 8 μηνών μέχρι

16 ετών. Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί

τους στο σχολείο μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του. Στη μικρή κοινότητα του σχολείου

θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά‐

σχολεία. Θα βρεις βρέφη, να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και

αναπήρους, όπ..............

 

........... Οι Φιλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι ακροδεξιά και θεωρητικά σαν

μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό. Γι' αυτούς πατρίδα είναι πάνω απ' όλα

ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους.''

 

 

 

 

Κάθε φορά που λέω ότι θα φύγω...

"Που θα πας μωρέ, νομίζεις ότι αλλού είναι καλύτερα..? "

 

[spy]

''Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία..."

[ρουφάει σκεπτικός τον φραπέ του και παίρνει μία τζούρα από το τσιγάρο του]

-Τότε γιατί έχουν τόσες πολλές αυτοκτονίες εκεί; Χο, χο, χο.

[φυσάει τον καπνό του τσιγάρου του]

[gskar]

[ρουφάει σκεπτικός τον φραπέ του και παίρνει μία τζούρα από το τσιγάρο του]

-Τότε γιατί έχουν τόσες πολλές αυτοκτονίες εκεί; Χο, χο, χο.

[φυσάει τον καπνό του τσιγάρου του]

Μήπως γιατί έχει 3 μήνες το χειμώνα νύχτα και τρομερό κρύο; :)

[gdevelek]

Πιστευω οτι το προβλημα με τα αρχαια ειναι οτι διδασκονται με τελειως λαθος τροπο.

 

είναι θέμα καθηγητή, όπου πέσεις

[odis13]

είναι θέμα καθηγητή, όπου πέσεις

 

Eιναι φυσικα ΚΑΙ θεμα καθηγητη, και ειχα ευτυχως αρκετους και καλους με τα χρονια. Οταν ομως το βιβλιο εχει μια συγκεκριμενη κατευθυνση και υλη, υπαρχει ενα συγκεκριμενο format εξετασεων ο καθηγητης μπορει μεχρι ενος σημειου να παρεμβει...

[gskar]

Eιναι φυσικα ΚΑΙ θεμα καθηγητη, και ειχα ευτυχως αρκετους και καλους με τα χρονια. Οταν ομως το βιβλιο εχει μια συγκεκριμενη κατευθυνση και υλη, υπαρχει ενα συγκεκριμενο format εξετασεων ο καθηγητης μπορει μεχρι ενος σημειου να παρεμβει...

Κάπως έτσι είναι, καθώς τυγχάνει να είμαι καθηγητής Φυσικής σε Λύκειο. Έγραψα ένα αρκετά μεγάλο κείμενο το απόγευμα αλλά πριν το στείλω σβήστηκε κατα λάθος και βαρέθηκα να το ξαναγράψω.

Μπορεί ο καθηγητής να παρέμβει σε πολλά πράγματα στην ύλη, κυρίως στην Α και Β λυκείου αλλά μέχρι ένα σημείο. Ειδικά στην Γ τάξη δεν έχεις πολλά περιθώρια. Πρέπει να προετοιμάσεις κι εσύ παράλληλα με τα φροντιστήρια τα παιδιά για τις πανελλαδικές.

Για να μη μιλήσω για τα μαθήματα Γενικής Παιδείας στη Γ' όπου η κατάσταση είναι συνήθως τραγική. Τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται καθόλου αφού δεν τα δίνουν στις εξετάσεις και η κοπάνα στις ώρες αυτές πέφτει σύννεφο. Ειδικά στη φυσική γενικής της Γ ήθελα φέτος να κάνω το ένα εργαστήριο που είναι υποχρεωτικό στα παιδιά και όχι μόνο δεν το έκανα αλλά ούτε και την ύλη θα βγάλω καλά-καλά.

Στις μικρότερες τάξεις υπάρχουν μεγαλύτερα περιθώρια παρέμβασης και είναι στο χέρι του καθηγητή να κάνει το μάθημα πιο ενδιαφέρον και ουσιαστικό για τα παιδιά. Και αυτό δεν γίνεται λύνοντας ασκήσεις σε στυλ φροντιστηρίου, όπως θα είχαν στο μυαλό τους κάποιοι μαθητές ή μη, αλλά με περισσότερα πειράματα, παρουσιάσεις εκπαιδευτικές εκδρομές αν γίνεται κλπ. Δε λέω ότι αυτό το καταφέρνω καλά αλλά προσπαθώ όσο μπορώ. Αυτό που θα ήθελα να πετύχω είναι όταν μπαίνω στην τάξη να είναι τα παιδιά χαρούμενα και κατά τη διάρκεια του μαθήματος και μετά από αυτό (ουτοπία έ;). Το μάθημα στο στυλ "εξέταση και παράδοση-μονόλογος του καθηγητή" πιστεύω ότι είναι πολύ βαρετό για τα παιδιά (όπως ήταν και για μένα, μη ξεχνιόμαστε).

Για να μη μιλήσω για την τεράστια και λεπτομερή ύλη, που δεν αφήνει θετικές και ουσιαστικές γνώσεις στα παιδιά. Γιατί το να λύνει κάποιος φροντιστηριακές ασκήσεις σωρηδόν δεν ξέρω σε τι βοηθά, εκτός από κάποια εξάσκηση του μυαλού και προετοιμασία για τις πανελλήνιες.

Τέλος πάντων πιστεύω ότι το εκπαιδευτικό σύστημα θα βελτιωθεί ουσιαστικά αν αποδεσμευθεί από τις εξετάσεις για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια άμεσα (έμμεσα σίγουρα θα έχει σχέση).

Αυτό βέβαια δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Συντηρούνται από τα φροντιστήρια χιλιάδες οικογένειες. Τι θα γίνει αν δεν χρειάζονται πια; Επίσης είναι εύκολο να βγάλει κάποιος από το κεφάλι του Έλληνα γονιού τη λέξη Φροντιστήριο ή Ιδιαίτερο;

Αυτά και πολλά άλλα θα ήθελα να πω, αλλά πρέπει σε λίγο να ξαπλώσω γιατί μην ξεχνιόμαστε: έχω και μάθημα αύριο το πρωί!

:) :) :)

[gdevelek]

τώρα εγώ γιατί βλέπω μια τεράστια αντίφαση εδώ;

 

Για να μη μιλήσω για τα μαθήματα Γενικής Παιδείας στη Γ' όπου η κατάσταση είναι συνήθως τραγική. Τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται καθόλου αφού δεν τα δίνουν στις εξετάσεις και η κοπάνα στις ώρες αυτές πέφτει σύννεφο.

 

Τέλος πάντων πιστεύω ότι το εκπαιδευτικό σύστημα θα βελτιωθεί ουσιαστικά αν αποδεσμευθεί από τις εξετάσεις για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια άμεσα (έμμεσα σίγουρα θα έχει σχέση).

 

...και βέβαια διαφωνώ μαζί σου κάθετα

[skantzos]

Αν έχετε όρεξη και αν έχετε εύκαιρα μερικά 15-16χρονα που κάνουν στο σχολείο δευτεροβάθμιες εξισώσεις, απόλυτες τιμές, κλπ κάντε τους το εξής τεστ:

 

"Στο νοιζ ρωτήσαμε κάποια μέλη ποιες κιθάρες τους αρέσουν: οι 132 προτιμούν τις Σεχτερ, 97 τις PRS, 75 τις Ντανελεκτρο και 15 τις Duesenberg. Πως εκφράζεται αυτό σε ποσοστά %;"

 

και τα συμπεράσματα δικά σας

 

[ρουφάει σκεπτικός τον φραπέ του και παίρνει μία τζούρα από το τσιγάρο του]

-Τότε γιατί έχουν τόσες πολλές αυτοκτονίες εκεί; Χο, χο, χο.

[φυσάει τον καπνό του τσιγάρου του]

 

Γιατί στην Ελλάδα άμα πεις ότι αυτοκτόνησες, βρίσκεις το μπελά σου, ούτε να σε θάψουν δεν μπορείς. Οπότε λες ότι γλίστρησες στο μπαλκόνι και καταχωρείται στα ατυχήματα