Μουσικες σκηνες, που θα παει η κατασταση με αυτες στην Αθηνα

[Nikolas]

Σωπα ρε ΝΙκολα ησουν αδιεξοδο ρε θηριο.Δεν σε προλαβα για 2 χρονακια... ;D ;D ;D.Παντως και το 2002 που πηγα εγω το μαγαζι εσπερνε.Με το που εφυγε ο Γ.Σ. σιγα σιγα το πηρε η κατηφορα...Για το αφεντικο πάντως εχω αλλη γνωμη...

Γ.Σ.?

 

Το αφεντικό είπα ότι ήταν "γάτα". Δεν σχολίασα τίποτα άλλο... ΠΜ με για λεπτομέρειες, γιατί είμαι περίεργος...

 

Ξέρεις τι; Μπορεί να ήταν το 1998-1999. Πιο πριν το μαγαζί είχα βάλει για λίγο το καλοκαίρι το Σχήμα (τουλάχιστον νομίζω) και μετά πήγαμε εμείς για τη σεζόν. Αν θυμάμαι καλά μας λέγαμε "Αειπολις" (τρέχα γύρευε πλέον...)

[pinhead]

Τον Στεργιου εννοω απλα ηθελα να μαι διακριτικος.Για μενα ηταν ο καλυτερος κιθαριστας στο αδιεξοδο.Φοβερη ενεργεια και διασκευες στη σωστη κατεθυνση... ;D ;D :P :P

[Alchemist]

Επειδή πλέον μπήκαν και οι μουσικές σκηνές της επαρχίας στη συζήτηση, να υπενθυμίσω ότι το thread ξεκίνησε με κύριο γνώμονα την κατάσταση στην Αθήνα.

 

Μιας και το πήγαμε προς τα εκεί και επειδή προφανώς κάποιοι από εμάς έχουν παίξει σε πολλά μέρη, θα ήθελε κάποιος να μας εξηγήσει συνοπτικά ποιές διαφορές παρουσιάζει η κατάσταση στην Αθήνα συγκριτικά με όσα παίζουν σε άλλες περιοχές;

[pinhead]

Κοιτα τις διαφορες ετσι οπως τις βλεπω εγω δεν μπορεις να τις δεις μονο σε επιπεδο μουσικων σκηνων.Ετσι χάνεις το δάσος και μενεις στο δεντρο(ουαου τι ειπα... ;D ;D).Τεσπα στη επαρχια ολοι μουσικοι,μαγαζατορες,ηχοληπτες κτλ εστω και φατσικα γνωριζονται μεταξυ τους(τουλάχιστον οι πιο ενεργοι) με ολα τα καλα και κακα που εχει αυτο.Για μενα αυτο ειναι μια μεγαλη διαφορα της επαρχιας με μεγάλη πολη.Επισης και ο "ανταγωνισμος" ειναι διαφορετικος.Αλλιως ειναι σε ενα μερος να εχεις 5 γ...τες μπάντες και αλλιως να εχεις 50.Βλεπεις και το εαυτο σου με αλλα κριτηρια παλι με οτι συνεπάγεται αυτο.Πιο ον τοπικ παντως επαρχία σε επιπεδο συμφωνιων ειναι πιο καλα σε σχεση με αθηνα θεσσαλονικη.

[bassbill]

Εντάξει στην επαρχία τα πράγματα είναι γενικά πιο ανθρώπινα. Ότι υπάρχει στην καθημερινότητα αντανακλάει με κάποιο τρόπο και σε όλα τα ζητήματά της, συμπεριλαμβανόμενου και αυτού που συζητάμε εδώ. Στο κέντρο, μπορεί και να χαθεί κάποια κακή συμπεριφορά μέσα στο χαμό. Στην επαρχία τα πράγματα είναι πιο άμεσα. Δηλαδή ο κιθαρίστας μου είναι και παιδικός μου φίλος, φίλος είναι και ο ένας τραγουδιστής, και η τραγουδίστρια μας είναι κόρη φίλου επίσης. Όχι ότι  θα το έκανα ποτέ να παραβιάσω συμφωνία με μουσικό ή τραγουδιστή, αλλά και να είχα πρόθεση να το κάνω καταλαβαίνετε ότι σε μια μικρή πόλη σου βγαίνει το όνομα ακαριαία. Εδώ ακούμε ανυπόστατα σχόλια στα καλά του καθουμένου, πού να δώσουμε και αφορμές. Γενικά μιλώντας, υπάρχουν και υπέρ και κατά στο να ζείς στην επαρχία και να δουλεύεις σε σκηνή. Το κοινό είναι πιο περιορισμένο, χρειάζεται συνεχής αλλαγή στο πρόγραμμα, και οι δυνατότητες των χώρων είναι μικρότερες. Παρ όλα αυτά όμως υπάρχει και το χαμηλότερο κόστος διαβίωσης σε συνδιασμό με την καλύτερη ποιότητα ζωής. Διαλέγεις και παίρνεις...

[skordalis21]

Φυσικά πολλοί την έχουν βρει βάζοντας τη γκόμενά τους να κουνιέται στον έναν και τον άλλον για να μαζέψει τον απαιτούμενο αριθμό ατόμων.

 

Και έχει παραγίνει το κακό με τους έξυπνους που προσπαθούν να βρουν κορόιδα, γιατί είναι μεγάλη κοροιδία να περιμένει ο κάθε έξυπνος να πληρώσω 20€ είσοδο για να τον ακούσω να κτυπιέται επειδή η γκόμενά του παριστάνει το PR σε κάποιον οργανισμό και επηρεάζει το που θα γίνουν οι συνεστιάσεις και τα parties.

 

Αυτά για να λέμε και την άλλη πλευρα των πραγμάτων...

[brougos7]

Πιστεύω ότι στην ουσία ούτε και σ' αυτό διαφωνείς, από την άποψη ότι κάθε μισθωμένη εργασία αποτελεί κομμάτι επαγγελματικής σχέσης. Φυσικά, ετούτο συνεπάγεται κανονικά και μερική ασφάλιση, φορολόγηση εσόδων κλπ. τα οποία εντέχνως παραβλέπουμε. Γι' αυτό και παρακάτω αναφέρθηκα στο πώς ο 'ημι-ερασιτεχνισμός' είναι χειρότερος από τον 'επαγγελματισμό', καθώς αφενός συντηρεί το καθεστώς της παραοικονομίας (αφορολόγητα έσοδα-έξοδα), αφετέρου δίνει επιλογές και πατήματα εκμετάλλευσης στους επιχειρηματίες.

 

 

 

Φυσικά, τόσο ο ημι-ερασιτεχνισμός όσο και ο επαγγελματισμός μπαίνουν σε εισαγωγικά, γιατί στην τέχνη είναι αδύνατο να ορίσεις ποιο το προϊόν ή η υπηρεσία επ' ακριβώς που προσφέρεται ή απολαμβάνεται αντίστοιχα.

 

 

 

Για να το κάνω προφανές, θα δώσω ένα ακραίο παράδειγμα. Είναι δυνατόν μία ιερόδουλη να ζητήσει να υπαχθεί στο υπουργείο πολιτισμού γιατί επιδίδεται στην τέχνη του ερωτισμού, όσο κι ένας στρατηγός επειδή κατέχει την τέχνη του πολέμου. Ακραία μεν τα παραδείγματα, ενδεικτικά δε του χάους των εκφράσεων της τέχνης σε κάθε της μορφή.

 

 

 

Επίσης, οι ίδιοι οι μουσικοί έχουν σταματήσει να αναζητούν, να εκφράζονται και να επιδιώκουν την ολοκλήρωσή τους, και απλά στρέφουν το σύνολο της προσοχής τους στον εύκολο πλουτισμό και την εφήμερη δόξα. It takes two to tango, λένε οι φίλτατοι αγγλοσάξωνες.