Καλά Χριστούγεννα… Mr. Vai

[npap]

Παραθέτω ένα αδημοσίευτο μου άρθρο -έτσι για το πνεύμα των ημερών- που ένοιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας...Αν κάτι πει έστω και σε έναν σας, τότε άξιζε που γράφτηκε..Χρόνια πολλά...

 

" Καλά Χριστούγεννα… Mr. Vai

(έξι μικρές αποστάσεις από το όνειρο)

 

24-12-199.. και κάτι, ώρα 15:30. Ένα γλυκό χάδι, μικρή αφορμή για ένα ακόμα λυτρωτικό ξύπνημα. Μισάνοιγμα των βλεφάρων κι η πρώτη εικόνα της ημέρας σχηματίζεται σΆ ένα ποτήρι καφέ φτιαγμένο με αγάπη στο κομοδίνο. Τι κρίμα, για μια ακόμα χρονιά το ποτισμένο μΆ ελληνική παράδοση μυαλό μου, χάνει σταγόνες από την ακατέργαστη πραγματική τέχνη των «καλύτερα παράφωνων παρά βουβών και άφωνων» μικρών τροβαδούρων. Πόσα τάλιρα άραγε να αξίζει μια τρυφερή «καλήν ημέρα» στον «άρχοντα» του σπιτιού;

17:00 Ένα άγγιγμα στη μίζα, δίνει το έναυσμα στα 90 άλογα της πιστής μου YAMAHA για να ξεχυθούν καλπάζοντας στο μαύρο λιβάδι της οδού Θηβών.

17:25 Ως ερμαφρόδιτος «μπόγιας» στο έρημο studio, χαλιναγωγώ τα χαριτωμένα πλην όμως άτεχνα «γαυγίσματα» ενός πανέμορφου ανυπόμονου λευκού «κανίς». Δεν έχει ιερό και όσιο το ελληνικό τραγούδι. ¶ραγε το βοηθάω κουρδίζοντας φάλτσα;

21:45 Η ανάγκη να ξεπλύνω τη ντροπή μου, βρίσκει καταφύγιο στα απάνεμα νερά της μπανιέρας μου. Το ταξίδι ενός αρωματικού σαπουνιού στο κορμί μου, ξεγελάει την κούρασή του. Είμαι έτοιμος.

22:15 Πέρασμα από το σπίτι που ετάχθη να φιλοξενήσει γύρω από μια βαρυφορτωμένη ροτόντα τα μέλη της οικογένειάς μου.

- Όχι, μητέρα. Δεν θα φάω και φέτος. Όταν το στομάχι βαραίνει, προκαλεί πρόωρα τον Μορφέα να απαγάγει τα εναπομένοντα ψήγματα διαύγειας του μυαλού μου.

Αφήνω τη Σοφία και φεύγω.

22:30 - Πάρη, μια σκέτη βότκα και γρήγορα.

22:50 ¶ντε Σπύρο, ώρα νΆ ανεβούμε, θα φωνάζει η Ειρήνη, το μαγαζί ήδη γέμισε…

03:00 Ατέλειωτες πτήσεις κεφιού, ατέρμονα χαμόγελα, δεκάδες μάτια, μάτια θολά με καταπιεσμένα συναισθήματα, σταγόνες λανθάνουσας ευτυχίας επί πληρωμή κι εγώ να εξαργυρώνω μια ανέμελη ζωή με την πίκρα του παλιάτσου (όπα! κακογυρισμένο μελό το κατάντησα. Θα ζηλέψει ακόμα κι ο συνονόματος Ξανθόπουλος).

05:00 Η μικρή ξανθούλα στο τρίτο τραπέζι αριστερά ακόμα με «καρφώνει». ΣΆ ευχαριστώ άγγελέ μου που δίνεις νόημα στη βραδιά πυροδοτώντας την κοιμώμενη αυταρέσκειά μου. Κάνεις λάθος όμως. Η γλυκιά μελαγχολία που σε γοητεύει στα μάτια μου, δεν είναι το απόσταγμα της καλλιτεχνικής μου φύσης. Είναι απλά το συμπέρασμα (στο οποίο σου εύχομαι γρήγορα κι εσύ να φτάσεις). Η ευτυχία, είναι ένα πολύ ακριβό όχι απαραίτητα γαλλικό άρωμα, που χωράει σε μικρό μπουκαλάκι και όχι στη νταμιτζάνα που τα εφηβικά μου όνειρα με υποχρέωναν να γεμίσω. Καλή σου τύχη.

06:30 Μπαίνει παρέα. Όχι, ρε παιδιά. Όχι, τέτοια ώρα. Σπίτια δεν έχετε;

07:15 Βγάζω τη ζώνη κι ακουμπάω με αδέξιες κινήσεις τη Gibson μου στο stand της.

- Καλά Χριστούγεννα Σπύρο.

- Χριστούγεννα; Έλα ρε; Θα πάμε για πατσά;

Μια ακόμα βραδιά που σας πούλησα ένα κομμάτι της ψυχής μου τελείωσε. Δεν έχω παράπονο. Με πληρώνετε καλά. Με άνω του μέσου όρου illustration επιβίωση. Δεν έχω όμως ρέστα να σας δώσω. Μόνο έξι μικρές αποστάσεις απΆ τΆ όνειρό μου, έξι σκουριασμένες απΆ τον ιδρώτα χορδές της κιθάρας μου.

Καλά Χριστούγεννα και σε σένα Mr. Vai. Μάλλον δε θα μάθω ποτέ αν σε θαυμάζω, αν σε ζηλεύω ή αν απλά με λυπάμαι, όπως κι εσύ δεν θα μάθεις ποτέ αν υπάρχω…

 

ΥΓ.Οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα δεν είναι συμπτωματική… "