The Oort Cloud

[nikodemos]

....λοιπόοοοοοον.....ορμώμενος από το "ανέβασμα" εδώ στο νόιζ, της δουλειάς των blue & wrtsxx (snooze loop), αποφάσισα να ανεβάσω και εγώ δείγματα ενός πιο "προσωπικού" μου πρότζεκτ υπό την ονομασία The Oort Cloud......

 

Να ξεκαθαρίσω από την αρχή πως δεν πρόκειται για μουσική ή κομμάτια με την κλασσική έννοια του όρου, αλλά πιο πολύ για διάσπαρτες ιδέες υλοποιημένες κατά την διάρκεια του χρόνου με την βοήθεια εκλεκτών φίλων. Μουσικά κινήται από το τίποτα έως.....το τίποτα!!! ;D ....ίσως ο πιο κατατοπιστικός τίτλος θα ήταν λίγο noiz, λίγο post rock, λίγο κινηματογραφική, λίγο απ'όλα.....ή ακόμη καλύτερα "μουσική για να μεγαλώνεις ντομάτες"...

 

Η αρχή του όλου πρότζεκτ χάνεται αρκετά χρόνια πριν και πριν 2 χρόνια κυκλοφόρησε σαν ολοκληρωμένη (?) δισκογραφική δουλειά από μια μικρή ανεξάρτητη εταιρία, την dissonance (...εννοείται πως εγώ δεν θα κυκλοφορούσα ποτέ από το δικό μου label αυτό το πράγμα  ;D :o).

 

Για το συγκεκριμένο άλμπουμ μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες και δείγματα εδώ

http://www.myspace.com/theoortcloud

http://www.dissonance.gr

 

...ενώ αν κάποιοι πιο τολμηροί (ή "περίεργοι" στα όρια του φετιχισμού) αποφασίσουν να ενδώσουν στον πειρασμό μπορούν να επισκεφτούν την

 

http://www.playourmusic.net/eshop/index.php?main_page=product_info&cPath=18&products_id=179

 

....επ'ευκαιρία, στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα μπορείτε να βρείτε το σύνολο σχεδόν από την "ανεξάρτητη" ελληνική σκηνή

 

...anyway, τον τελευταίο χρόνο ετοιμάζω την δεύτερη κυκλοφορία του πρότζεκτ, και πάλι με πολλούς φίλους, ανάμεσα τους ο φίλτατος Fleamail, ο οποίος αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του.

 

Σε αυτά τα πλαίσια λοιπόν σας παρουσιάζω 2 κομμάτια από αυτό το δεύτερο βήμα στο νέφος του Oort.....λόγω μεγέθους το ένα είναι στο rapidshare

http://rapidshare.com/files/359910224/SoWav.mp3

 

....και το μικρότερο 2ο εδώ στο νόιζ.

 

Βάλτε λοιπόν τις γλάστρες με τις ντομάτες μπροστά στα ηχεία του υπολογιστή και ξεκινήστε άφοβα (?) την ακρόαση.....you've been warned  ;D

VOUKOLIKO.mp3

[blue]

Πολύ ωραία δείγματα δουλειάς που χρειάζονται πολλές και προσεκτικές ακροάσεις. Η αισθητική των κομματιων ειναι απολυτα συμβατή με αυτό που μου αρεσει να κανω, αλλα δυσκολεύομαι να ακούω :)

 

Καρα-οφτοπικ, αλλα αν δεν το πω θα σκασω : αυτοι που παιζουν παρομοια μουσική είτε την ψωνιζουν και χανουν την επαφη με την πραγματικοτητα (γιατι εχουν παρει πολυ σοβαρα τους εαυτους τους) είτε αυτοσαρκάζονται (μουσική για ντομάτες). Από τα 2 προτιμώ σαφώς το 2ο, αλλα το ιδανικό θα ήταν να αντιμετωπίζεται (απο τους ακροατες και ειδικότερα απο τους μουσικους-ακροατες) σαν πραγματική και σοβαρότατη δουλεια μουσικών που προσπαθούν να πάνε παραπέρα από τα τετριμμένα.

 

εγω ειμαι φαν και το πραγματικο κριμα ειναι οτι μενουμε μακρια :)

 

ΥΓ. ό,τι άκουσα με κοντραμπάσο, με παρέπεμψε στο Foley Room. Για καλό το λέω :)

 

[funky_bassman]

Να πω την αλήθεια μου άκουσα το από το myspace κατευθείαν... Τολμώ να πω ότι μου άρεσε πολύ αλλά δεν θα πήγαινα σε Live να ακούσω τέτοια μουσική (κακές εμπειρίες από massive attack)... Αλλά για το σπίτι είναι ότι πρέπει...

[mustafank]

Και εγώ από myspace άκουσα.Ειδικά,το Horses μου άρεσε απίστευτα και σίγουρα θα έχω το νου μου,για να σας δω live.Δε νομίζω ότι η παραγωγή και η ποιότητα των κομματιών έχει να ζηλέψει πολλά από αντίστοιχες παραγωγές του εξωτερικού.

[Nestoras]

Περίμενα περισσότερα, αλλά δεν απογοητεύτηκα κιόλας.

Με δεύτερο άκουσμα βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα σημεία-ήχους.

Θα πάω να βάλω τους δίσκους των Chrome, μου φαίνεται ότι είσαι οπαδός τους.

[nikodemos]

Χαίρομαι που ακούσατε ;) .....αν και μάλλον αρκετά παράταιρο σε σχέση με την συνήθη θεματολογία αντίστοιχων θεματων του συγκεκριμένου φόρουμ (για αυτό ανέφερα ως έναυσμα το αντίστοιχο εγχείρημα του Μπλου). Θα σας παρακινούσα να κατεβάσετε το κομμάτι από το rapidshare καθώς είναι μάλλον πιο χαρακτηριστικό δείγμα.

 

Φίλε Νέστορα χαίρομαι που βρήκες κάποια ενδιαφέροντα πράγματα αλλά δεν υπάρχει και κανένας λόγος να περιμένεις περισσότερα  ;) ......ή για να το θέσω αλλιώς...εγώ δεν περιμένω τίποτα από αυτού του είδους τις μουσικές. Πολλές φορές αποτελούν το ιδανικό soundtrack της μέρας μου και ακόμη περισσότερες απλά δεν υπάρχουν....είναι απλά συνοδευτικά ηχοτοπία που κάποιες φορές και για μάλλον ανεξήγητους λόγους δένουν απόλυτα με τα υπόλοιπα δρώμενα και εικόνες της ζωής (μου).....και βέβαια με διασκεδάζει αφάνταστα η διαδικασία δημιουργίας τους και η αβίαστη επικοινωνία που μου προσφέρουν με φίλους.

 

Και συνεχίζω απευθυνόμενος και στον Μπλου.... Το ίδιο ισχύει και για όλα τα παρόμοια εγχειρήματα.....τα σέβομαι, όπως σέβομαι και αυτό που κάνω εγώ, αλλά έχω απόλυτη συνείδηση της πραγματικής τους αξίας και που (και πότε και πως) αυτή υφίσταται πραγματικά. Δηλαδή δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να βάζουμε βαρύγδουπες ταμπέλες σε κάτι που από την φύση του είναι φτιαγμένο για να αποτελεί κομμάτι ενός μεγαλύτερου όλου είτε αυτό είναι μια ταινία, είτε μια παράσταση, είτε απλά μια εικόνα καταγεγραμμένη ή μη.

Όπως και να έχει όμως παραμένει κάτι το οποίο στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά είναι ημιτελές ως μουσική-καλλιτεχνική πράξη....και εκεί ακριβώς έγκειται και η όποια έννοια αυτοτέλειας του ως "καλλιτεχνεία".....η δυνατότητα του ή μη (και αυτό καθορίζει την επιτυχία - κατά περίπτωση - του εγχειρήματος) να συνδυαστεί και να ταυτιστεί με τις εικόνες που είτε ήδη υπάρχουν είτε εκείνη την στιγμή τυχαία προσλαμβάνει ο εκάστοτε ακροατής (από το τι βλέπει από το παράθυρο του ή την στιγμή που οδηγάει έως το παιχνίδι που παίζει στο εξ μποξ παράλληλα με την ακροάση ;) ;D)...κάτι που φυσικά ισχύει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σε μια ζωντανή παρουσίαση μιας αντίστοιχης μουσικής πρότασης. Ουσιαστικά λοιπόν για εμένα, αυτό το ιδίωμα (?) τείνει προς την καλλιτεχνική αυτοτέλεια μόνο μέσω της διαδραστικότητας με τον ακροατή....η οποία όμως δεν αποτελεί ούτε προυπόθεση, ούτε εγγύηση αλλά αντίθετα μεταβάλεται κατά περίπτωση ακόμη και όταν μιλάμε για τον ίδιο σε όλες τις περιπτώσεις ακροατή.

 

Σαν παράδειγμα (σε σχέση τουλάχιστον με το οπτικό μέρος) ανεβάζω ένα τραγικό βιντεάκι που είχα φτιάξει το 2005 σαν αστείο (με το τρομερό όνομα The Spagheti Zombies ;D) και προσπαθώντας να μάθω να "κόβω και να ράβω" βίντεο (....δεν θέλω σχόλια για τις σκηνοθετικές μου ικανότητες  ;D ;D ;D ....μετά βελτιώθηκα...αλλά δεν βρίσκω κάτι πρόχειρο τώρα).

 

 

Η μουσική είναι μια πρώιμη εκδοχή του opening track από το πρώτο oort cloud cd...και νομίζω δίνει μια πιο "ολοκληρωμένη" εικόνα παρά το ότι δεν έχει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης (ως ιδέα και υλοποίηση)

 

:)

 

......αλλά κατεβάστε και το άλλο κομμάτι από το rapidshare....και ας είναι 17 λεπτά  ;D

[mustafank]

@Nikodemus:

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω,ως προς την αξία του μουσικού σου εγχειρήματος.Προσωπική μου πεποίθηση είναι πως η όλη φιλοσοφία της post rock είναι να αποτελεί ένα μουσικό υπόβαθρο με επαναλαμβανόμενα μοτίβα που δε "φιλοδοξεί" να κλέψει την παράσταση ως πρωταγωνιστής,αλλά να ντύσει μουσικά όσα συμβαίνουν γύρω μας.Γι'αυτό και δεν πιστεύω πως είναι ημιτελής η δική σου προσπάθεια.Ούτως ή άλλως,προσωπικά,πιστεύω πως η rock με την κλασσική της μορφή,έχει ξεπεραστεί από τη στιγμή που και τα ίδια τα κοινωνικά δεδομένα που την ανέδειξαν έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί.Τώρα,έχει δώσει τη θέση της σε post και electro φόρμες με περισσότερο ρυθμό και λιγότερη ιδεολογία..

Όλα αυτα IMHO και χωρίς τη διάθεση "γλυψίματος" προς τον καλλιτέχνη.

Άλλωστε,δεν είμαι και κανένας ειδικός.Είμαι,απλώς,ένας φίλαθλος της μουσικής

[Nestoras]

...πιστεύω πως η rock με την κλασσική της μορφή,έχει ξεπεραστεί από τη στιγμή που και τα ίδια τα κοινωνικά δεδομένα που την ανέδειξαν έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί...

...ένας φίλαθλος της μουσικής

Συμφωνώ απόλυτα. Έτσι είναι είτε το θέλουμε είτε όχι.

Φυσικά όμως όταν κάθομαι ν΄ακούσω μουσική προτιμάω π.χ. τους Steely Dan (τυχαία τους είπα επειδή άκουσα το Royal scam σήμερα) από π.χ. τους Sigur Ross με τους οποίους είχα αποκοιμηθεί πριν από κανά τρίμηνο.

Και ΄γω φίλαθλος της μουσικής είμαι, ελπίζοντας να μην καταντήσω φιλάθλιος μ΄αυτά που μας σερβίρουν. :D

[Earendil]

Θα πεταχτώ κι εγώ αφού τα άκουσα μόλις...

 

Η αλήθεια είναι πως τα (συγκεκριμένα τουλάχιστον) κομμάτια ξεπερνούν φανερά τον προσωπικό μου δείκτη avant-garde-οσύνης...δηλαδή ο blue έχει χίλια δίκια όταν λέει

 

Πολύ ωραία δείγματα δουλειάς που χρειάζονται πολλές και προσεκτικές ακροάσεις.

 

Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα με ιντριγκάρει. Μπράβο για την προσπάθεια... ;)

 

 

Από πλευράς..."sound engineering" το σύνολο μου φαίνεται υπεράνω κριτικής. Σαν να βρίσκεσαι ο ίδιος στο δωμάτιο που παίζεται η μουσική...και καλύτερα... 8)