Αναζητώντας τον "τέλειο" ήχο σε εξωτικές λύσεις.

blue

Παροιμυώδης
Μηνύματα
5,554
Πόντοι
798
Yπάρχουν 2 τρόποι να προσεγγίσεις το σύγχρονο ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας : είτε μέσω "περίεργων" εφέ είτε ψάχνοντας τονικά την ιδιαίτερη χροιά που αντιπροσωπεύει αυτό που περιμένεις να ακούσεις. Τουλάχιστον έτσι τα διαχωρίζω εγώ.

Έχοντας περάσει πολλά χρόνια παριστάνωντας τον sound innovator με διάφορους συνδυασμούς εφέ που επιδρούσαν συνθετικά στη μουσική που έπαιζα, κάποια στιγμή τα άφησα όλα και ασχολήθηκα κυρίως με την ακουστική κιθάρα. Εκεί τα πράγματα είναι σαφώς ορισμένα : πρέπει να παίζεις όντως αυτό που θα ακουστεί και να καθορίσεις τον ήχο που θα προέρχεται από τα χέρια σου.

Στο μεταξύ παρακολουθούσα τι γίνεται στην ηλεκτρική κιθάρα, αλλά δεν ήμουν ικανοποιημένος από τη δική μου χρήση. Όταν λέμε all around όργανο εννοούμε να ανταποκρίνεται σε διαφορετικά μουσικά είδη. Στην ακουστική κιθάρα θα επιλέξεις ενα jumbo σώμα ή μια dreadnought για ανοιχτά ακκόρντα και θα υστερεί σε μονοφωνικά παιξίματα μετά το 5ο τάστο ή μια auditorium/000-size για fingerpicking και ακουστικά σόλο. Έχοντας παίξει με αρκετά μεγέθη και διάφορες επιλογές σε είδη χορδών ή πενών κατεληξα στην αγορά μιας gypsy κιθάρας, η οποία ηχητικά μοιάζει με κλασική με συρμάτινες χορδές.

Λιώνοντας στο παίξιμο την Gitane μου, κατάλαβα οτι κάνει πολύ καλά αυτό που οφείλει να κάνει ένα πολυφωνικό όργανο : παίζει παντού το ίδιο καλά, είτε παίζεις ανοιχτά ακκόρντα είτε σόλο στα τελευταία τάστα. Το αρμονικό περιέχομενο δεν διαφοροποιείται και ακούει πραγματικά καλά τις δυναμικές και όλο το χειρισμό του παίχτη.

Γυρνώντας με βαριά καρδιά στην ηλεκτρική έβλεπα οτι δεν είχα ούτε το εύρος των δυναμικών που απαιτούσα ούτε παρόμοια χροιά σε όλο το εύρος της ταστιέρας. Δηλαδή για να πάω απο ακκόρντα σε lead θα έπρεπε να αλλάξω θέση μαγνήτη, πετάλια κλπ, ίσως και να σταματήσω να παίζω για να ρυθμίσω διαφορετικά τον ενισχυτή. Τότε αποφάσισα (;D) ότι θέλω μια κιθάρα που να παίζει ηλεκτρικά όπως παίζει η Gitane μου ακουστικά.

Σε διάφορες συζητήσεις με οργανοποιούς πιάναμε αμπελοφιλοσοφικά το θέμα και κάποιοι βρήκαν ενδιαφέρουσα την απαίτησή μου. Λέγαμε οτι η ηλεκτρική κιθάρα που ψάχνω πρέπει να έχει έναν μαγνήτη "καπου" τοποθετημενο ωστε να "ακουει" τις χορδές με τον ίδιο τρόπο που της πιάνει το ηχείο της ακουστικής κιθάρας κλπ. Ο Yann ανέφερε κάποια στιγμή οτι έτσι ήταν τα πρώτα σκάφη και τότε συνειδητοποίησα οτι έχω τέτοιου είδους σκάφος, την Hagstrom HL-550.

Στην Hagtrom μου έχω 12άρες flat χορδές γιατί την προόριζα (μέχρι χτες) μόνο για καθαρό τζαζ παίξιμο και μάλιστα την προτιμούσα συνδεδεμένη σε μεγάλους τρανζίστορ ενισχυτές (πχ στον Fender Ultra Chorus). Σε χαμηλές εντάσεις, λόγω των flat χορδών ο ήχος της ακούγεται "thin" και χωρίς sustain. Τότε θυμήθηκα οτι υπάρχει το "sweet spot" στους λαμπάτους και πρέπει να την δοκιμάσω έτσι. Το "sweet spot" είναι ο κυριος λόγος για να έχει κανείς λαμπάτο ενισχυτή, αλλά καταπίεζα αυτή την ανάγκη εξαιτίας της φοβίας μου πάνω στα θέματα υψηλών εντάσεων. Σε κάποιο προβάδικο θα μπορούσα να το χρησιμοποιώ, αλλά στα περισσότερα που επισκέπτομαι είτε οι λαμπάτοι είναι ενα βήμα πριν την απόσυρση είτε ήθελαν πολύ ψάξιμο για να συνεργαστούν με τα εφέ μου και τις κιθάρες μου.

Τελικά, καθισα και ρύθμισα τον Vox AC-4 (που εχει ενσωματωμέον attenuator) πολύ προσεκτικά μαζί με την Hagstrom, χωρίς ενδιάμεσα εφέ και κυρίως gain stages και βρήκα αυτό ακριβώς που έψαχνα. Σκληρός ιδιαίτερος ήχος, ισορροπημένος και "στρογγυλός" σε μία ρύθμιση ό,τι και να παίζω. Το sustain, η ένταση και η χροιά της κάθε νότας καθορίζεται αποκλειστικά απο την πένα ΚΑΙ το αριστερό μου χέρι, ενώ τα επιπλέον εφέ απλά κάθονται πάνω σε αυτό το βασικό ήχο δίνοντας του τον χαρακτήρα τους και όχι το γενικό χαρακτήρα του ήχου.

Όσα περιγράφω σε αυτό το ποστ ειναι για του περισσότερους (και εμπειρότερους) εντελώς αυτονόητα, παρόλαυτα ο ενθουσιασμός μου ακολουθείται από ένα είδος αυτοκριτικής :ο ήχος που έψαχνα βγαίνει από τα μηχανήματα που ήδη διέθετα, απλά δεν είχα κάτσει να προσδιορίσω τι ακριβώς είναι αυτό που θα με εξυπηρετήσει. Θα ήμουν διατεθιμένος να ξοδέψω μια περιουσία σε κάποια custom κιθάρα ή σε εναν ενισχυτή (ή πετάλι) που η διαφήμισή του ισχυρίζεται οτι κάνει αυτά που μπορούσα να κάνω με όσα ήδη είχα στην κατοχη μου.

Αυτά, συγγνώμη αν σας κούρασα :)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Eνδιαφερον ποστ.

blue είπε:
Λέγαμε οτι η ηλεκτρική κιθάρα που ψάχνω πρέπει να έχει έναν μαγνήτη "καπου" τοποθετημενο ωστε να "ακουει" τις χορδές με τον ίδιο τρόπο που της πιάνει το ηχείο της ακουστικής κιθάρας κλπ.
Παντα με ενδιεφερε αυτος ο τομεας, καθως παντα εψαχνα για δυνατοτητες να φερω τον ηχο που ακουγεται απο τον ενισχυτη μου κοντα στον unplugged ηχο της κιθαρας. Με συμβατικους μαγνητες αυτο ειναι ακατορθωτο (τουλαχιστον σε μεγαλο βαθμο). Μια λυση μεχρι στιγμης ηταν οι piezo γεφυρες : το αποτελεσμα ομως δεν ηταν οτι καλυτερο. Δεν ηταν απαραιτητα κακος ηχος, δεν ηταν ομως ο unplugged ηχος της κιθαρας.

Το πιο κοντινο λοιπον σε αυτο που περιγραφεις το ειδα/δοκιμασα πριν απο κανα μηνα. Προκειται για μια strat partcaster που εφτιαξε ο Σταυρος Ντουκας. Περαν των συμβατικων sc μαγνητων που φοραει, φοραει ενα custom designed πιεζοκρυσταλλο μεσα στο σωμα της κιθαρας (συγκεκριμενα λιγο πιο κατω απο το neck joint...περιπου αναμεσα σε neck & middle pickup). Ο ηχος του οντως ηταν τρομακτικα πιο κοντα στον unplugged ηχο της ηλεκτρικη κιθαρας απο οτιδηποτε αλλο εχω ακουσει. Μιξαρωντας το μαζι με το σημα των μαγνητων επαιρνες ενα τρομερα ενδιαφερον ηχητικο αποτελεσμα με πολυ ωραια δυναμικη αποκριση.

Δυστυχως το ακουστικο σημα μιας unplugged ηλεκτρικης solidbody κιθαρας δεν ειναι ιδιαιτερα ισχυρο. Ειναι αρκετα ισχυρο για να παιξεις με ενισχυτη, αλλα οχι οσο ισχυρο οσο των μαγνητων. Ενας προενισχυτης, ισως ενα mic preamp να ειναι μια λυση. Το αλλο μειονεκτημα ειναι οτι πρεπει να προσεχεις με τετοια συστημα, καθως ενα "χτυπημα" πανω στο σωμα της κιθαρας θα πιασθει απο το piezo και θα ακουστει...αρκετα μαλιστα.

Ακομα και ως εχει ομως, το βρηκα τρομερα καλο ως συστημα στο να φερεις την ακουστικη και δυναμικη αποκριση μιας ηλεκτρικης κιθαρας πιο κοντα σε αυτην ενος ακουστικου οργανου.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λές. Θα σταθώ σε ένα μικρό μόνο κομμάτι μια που δε γίνεται να σχολιάστούν όλα αυτά ετσι απλά σε ένα ποστ  :)

Χρησιμοποιόντας τον ορο "all around" ως εξής:

"Πόσα διαφορετικά ηχοχρώματα φτάνεις για συγκεκριμένες απαιτουμενες κινησεις", μια ακουστικη κιθάρα φαίνεται να είναι πιο all around όργανο, απο μια ηλεκτρική, γιατί οι απαιτούμενες κινήσεις για την αλλαγή του ηχου (ο παρονομαστής) είναι μηδαμινές/μικρές.

παρ'όλα αυτά, δεν μπορείς να αγνοήσεις τον αριθμο των διαφορετικών ηχοχρωμάτων που μπορεί να σου προσφέρει μια ηλεκτρική (αριθμητής), έστω κι αν χρειάζεται να πατήσεις και ενα πετάλι ή να αλλάξεις μαγνήτη.

Πιστεύω πως τα ακουστικά όργανα μπορούν να έχουν όλο το εύρος των ήχων τους "σε μια ταχύτητα", ενώ η ηλεκτρική κιθάρα έχει πολλούς περισσότερους ήχους αλλά "σε πολλές ταχύτητες"

αυτό που έκανες με το σκάφος σου, είναι που έφτιαξες μια custom ρυθμιση, ωστε να βρίσκεται στο μέσο όλων των ήχων/χαρακτηρων που ΕΣΥ θες να έχει, ωστε τις μικροαλλαγές να τις κάνεις με παρόμοιο τρόπο με ένα ακουστικό έγχορδο.

Στην ουσία, απέκλισες πολλούς ήχους προκειμένου να έχεις τον απόλυτο έλεγχο των ήχων που σε ενδιαφέρουν, και καλά έκανες.

το μόνο που δεν καταλαβαίνω, είναι αυτό

τα επιπλέον εφέ απλά κάθονται πάνω σε αυτό το βασικό ήχο δίνοντας του τον χαρακτήρα τους και όχι το γενικό χαρακτήρα του ήχου.
 
IraklisZS είπε:
το μόνο που δεν καταλαβαίνω, είναι αυτό

τα επιπλέον εφέ απλά κάθονται πάνω σε αυτό το βασικό ήχο δίνοντας του τον χαρακτήρα τους και όχι το γενικό χαρακτήρα του ήχου.
Ναι, δεν εκφραστηκα σωστα :

Εννοώ οτι προηγουμένως έβαζα ένα flanger και έπαιρνα "εναν" modulated ήχο, ενώ πλέον αν βάλω ενα flanger (ή ενα drive ή οτιδηποτε αλλο) θα έχω αυτόν τον ήχο με flanger. H διαφορά είναι οτι δεν καθορίζει το είδος του εφέ τη χροιά, αλλα το εφέ επιπροσθέτει στο ακουστικό αποτέλεσμα.

παρ'όλα αυτά, δεν μπορείς να αγνοήσεις τον αριθμο των διαφορετικών ηχοχρωμάτων που μπορεί να σου προσφέρει μια ηλεκτρική (αριθμητής), έστω κι αν χρειάζεται να πατήσεις και ενα πετάλι ή να αλλάξεις μαγνήτη.

Πιστεύω πως τα ακουστικά όργανα μπορούν να έχουν όλο το εύρος των ήχων τους "σε μια ταχύτητα", ενώ η ηλεκτρική κιθάρα έχει πολλούς περισσότερους ήχους αλλά "σε πολλές ταχύτητες"
Ναι, είναι όπως τα λές, αλλά σε μια προέκταση κατάλαβα (και μέσα από τις εδώ συζητήσεις) οτι πολλες φορες χρησιμοποιούμε τις επιλογές που μας δίνει ο εξοπλισμός μας, απλά επειδή τις έχουμε έτοιμες (πχ εναν 3-way switch). Μια εξονυχιστική ανάλυση στις παραμέτρους που έχουμε να ρυθμίσουμε καταλήγει αποκαρδιωτική (πχ ρυθμιση pole pieces, αυτό το πεταλι παει με τον neck μαγνήτη, ενώ αυτός ο ενισχυτής ταιριάζει με τον bridge κλπ) ή λειτουργεί περιοριστικά. Όλα αυτά τα βρήκα κουραστικά στην υπερανάλυση τους, καθώς είχα ήδη κακομάθει με τον έλεγχο της ακουστικής.

@odis13 : είχα υπόψη μου των ήχο των piezo, αλλα δεν εψαχνα κατι τετοιο. Ηθελα να διατηρείται μια χροιά ηλεκτρικής κιθάρας (αυτή που προκύπτει από μαγνήτες) σε όλο το εύρος της ταστιέρας, όχι ο ήχος των χορδών.

 
blue είπε:
@odis13 : είχα υπόψη μου των ήχο των piezo, αλλα δεν εψαχνα κατι τετοιο. Ηθελα να διατηρείται μια χροιά ηλεκτρικής κιθάρας (αυτή που προκύπτει από μαγνήτες) σε όλο το εύρος της ταστιέρας, όχι ο ήχος των χορδών.
Για αυτο αναφερθηκα και στο μιξαρισμα αυτου του piezo συστηματος με συμβατικους μαγνητες  ;)

Δινει -σε ενα βαθμο- και το αποτελεσμα στο οποιο αναφερεσαι. Ο αναπαραγωγη του φυσικου ηχου της κιθαρας ειναι ο λογος που βρηκα εγω ενδιαφερον ενα τετοιο συστημα, θεωρω ομως οτι ισως το βρεις και εσυ ενδιαφερον, σε αλλες εφαρμογες.

 
blue είπε:
πολλες φορες χρησιμοποιούμε τις επιλογές που μας δίνει ο εξοπλισμός μας, απλά επειδή τις έχουμε έτοιμες (πχ εναν 3-way switch). Μια εξονυχιστική ανάλυση στις παραμέτρους που έχουμε να ρυθμίσουμε καταλήγει αποκαρδιωτική (πχ ρυθμιση pole pieces, αυτό το πεταλι παει με τον neck μαγνήτη, ενώ αυτός ο ενισχυτής ταιριάζει με τον bridge κλπ) ή λειτουργεί περιοριστικά. Όλα αυτά τα βρήκα κουραστικά στην υπερανάλυση τους, καθώς είχα ήδη κακομάθει με τον έλεγχο της ακουστικής.
ακριβώς για αυτά που λές, αργά η γρήγορα, όλοι θα καταλήξουμε σε κάποια αντίστοιχη λύση σαν τη δική σου.

Δεν εννοώ ντε και καλά σκάφος, απλά εννοώ να μικρύνουμε το τεράστιο εύρος ηχοχρωμάτων, πετώντας αυτά που δεν θέλουμε (ή δεν χρησιμοποιούμε συχνά) προκειμένου να περιορίσουμε τις κινήσεις που πρεπει να κάνουμε στις απολύτως απαραίτητες. Τα βασικά στοιχεια ρυθμισης volume, tone, switch, footswitch, καλώς ή κακώς είναι μέρος των φοβερών ήχων που προσπαθούμε να φτάσουμε.

για να φανεί πόσο απαραίτητα ειναι αυτά, να σας θυμίσω ήχους όπως Gilmour (τον οποίο δεν θα καλυπτε ενα σκάφος με ένα καλορυθμισμένο ενισχυτή)

και R.Blackmore που τα 5-way switch τα αλλάζει πιο συχνα απο ό,τι αλλάζει χορδές ο SF ;D.

απο εκεί και πέρα, πιστεύω πως ο λόγος που περιτριγυριζόμαστε απο εφέ, ενισχυτές κιθάρες κλπ είναι κατ'αρχήν λόγω GASίτιδας/αχορταγιάς, αλλά επίσης λόγω του οτι δεν έχουμε στο μυαλό μας τον ήχο που θέλουμε, ωστε να τον φτιάξουμε και να ησυχάσουμε.

όπως πιστεύω λες και στην πρώτη παράγραφο του ποστ σου, μπορείς να χτίζεις έναν ήχο με βάση ένα σχέδιο, ή απλά να πετάς υλικά και να τα ζουλας απο δω κι απο κει να δεις πως θα βγεί.

ο πρώτος τρόπος είναι πιο οικονομικός και λιγότερο χαώδης απο τον δεύτερο, και όταν φτάσεις στο τέλος, μάλλον θα γράψεις ένα ποστ "Αναζητώντας τον "τέλειο" ήχο σε εξωτικές λύσεις." ;D ;D

 
blue είπε:
Στο μεταξύ παρακολουθούσα τι γίνεται στην ηλεκτρική κιθάρα, αλλά δεν ήμουν ικανοποιημένος από τη δική μου χρήση. Όταν λέμε all around όργανο εννοούμε να ανταποκρίνεται σε διαφορετικά μουσικά είδη. Στην ακουστική κιθάρα θα επιλέξεις ενα jumbo σώμα ή μια dreadnought για ανοιχτά ακκόρντα και θα υστερεί σε μονοφωνικά παιξίματα μετά το 5ο τάστο ή μια auditorium/000-size για fingerpicking και ακουστικά σόλο. Έχοντας παίξει με αρκετά μεγέθη και διάφορες επιλογές σε είδη χορδών ή πενών κατεληξα στην αγορά μιας gypsy κιθάρας, η οποία ηχητικά μοιάζει με κλασική με συρμάτινες χορδές.
Χωρίς να θέλω να το παίξω έξυπνος, μου προκαλούσε πάντα απορία γιατί έχουν επικρατήσει οι dreadnought (σε σημείο να είναι συνώνυμο της λέξης "ακουστικη"). Άσε που υπάρχουν και οι λαικες "ρεμπέτικες" κιθάρες που είναι κι αυτές άλλο κεφάλαιο...

Τότε θυμήθηκα οτι υπάρχει το "sweet spot" στους λαμπάτους και πρέπει να την δοκιμάσω έτσι. Το "sweet spot" είναι ο κυριος λόγος για να έχει κανείς λαμπάτο ενισχυτή, αλλά καταπίεζα αυτή την ανάγκη εξαιτίας της φοβίας μου πάνω στα θέματα υψηλών εντάσεων.
sweet spot εννοείς ως προς την ένταση; για κανε λίγο elaborate :)

Όσα περιγράφω σε αυτό το ποστ ειναι για του περισσότερους (και εμπειρότερους) εντελώς αυτονόητα,
καλά μην παίρνεις κι όρκο, ρίξε μια ματιά στα τελευταί 1000000 θέματα για το xyz πετάλι :) Νομίζω λίγοι προσεγγίζουν τον ήχο τους σε τόσο προσωπικό επίπεδο :)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
skantzos είπε:
Χωρίς να θέλω να το παίξω έξυπνος, μου προκαλούσε πάντα απορία γιατί έχουν επικρατήσει οι dreadnought (σε σημείο να είναι συνώνυμο της λέξης "ακουστικη"). Άσε που υπάρχουν και οι λαικες "ρεμπέτικες" κιθάρες που είναι κι αυτές άλλο κεφάλαιο...
+1. Πριν πάω στη γύφτικη, έμεινα για καιρό σε μια παρλόρ.

Πάντως οι dreadnought πιστεύω οτι έχουν επικρατήσει επειδή συνοδεύουν ωραία τη φωνή. Και καλά κάνουν, άλλο πράμα το τραγούδι κι άλλο η κιθαροπαιξία ;D

sweet spot εννοείς ως προς την ένταση; για κανε λίγο elaborate :)
Δεν ξέρω τον ακριβή ορισμό του sweet spot, όπως αναφέρεται συχνά, αλλά εννοώ το σημείο της έντασης ενός λαμπάτου ενισχυτή, στο οποίο δεν παραμορφώνεται η κυματομορφή, αλλά προστίθενται νέες αρμονικές, που ακουστικά πλουτίζουν τον ήχο, "παχαίνοντάς τον".

 
blue είπε:
Δεν ξέρω τον ακριβή ορισμό του sweet spot, όπως αναφέρεται συχνά, αλλά εννοώ το σημείο της έντασης ενός λαμπάτου ενισχυτή, στο οποίο δεν παραμορφώνεται η κυματομορφή, αλλά προστίθενται νέες αρμονικές, που ακουστικά πλουτίζουν τον ήχο, "παχαίνοντάς τον".
νομίζω σε πιάνω αν και δεν το έχω στο μυαλό μου συσχετισμένο με την ένταση, μάλλον επειδή μενω σε διαμέρισμα και δεν μπορώ να πειραματιστώ όσο θα ήθελά ;)

πάντως νέες αρμονικές = (soft ή hard) κλιπάρισμα = παραμόρφωση κυματομορφής

 
ίσως το sweet spot είναι το σημείο που τελειώνει η μέγιστη καθαρή ένταση και αρχίζει η παραμόρφωση, δίνοντας στον παίχτη τη δυνατότητα να κάνει όποια νότα θέλει να ακουστεί καθαρά ή ελαφρώς παραμορφωμένη ???

 
skantzos είπε:
πάντως νέες αρμονικές = (soft ή hard) κλιπάρισμα = παραμόρφωση κυματομορφής
Ναι, υπάρχει ένα οριακό σημείο που ξεκινανε να εμφανίζονται αρμονικές χωρίς να εμφανίζεται παραμόρφωση στην κυματομορφή. Η ένταση αμέσως πριν και αμέσως μετά απο αυτό το σημείο είναι η ίδια, αλλά διαφοροποιείται η παραμόρφωση. Είναι αυτό που συχνα αναφέρεται ως "αμέσως πριν σπάσει" ή αλλιως είναι το σημείο αμέσως πριν γίνει ακουστή η παραμόρφωση. Με έλεγχο των δυναμικων μπαινοβγαίνεις στη μη γραμμική περιοχη του ενισχυτή.

 
Καταρχάς συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο θέμα γύφτο μου.  8)

Κάποια στιγμή είχα ανοίξει ένα poll, σχετικά με το πως χρησιμοποιούμε τον λαμπάτο ενισχυτή μας (με πετάλια, αλλάζοντας κανάλια, παίζοντας με δυναμικές, κλπ), το οποίο ομολογώ ότι με τρόμαξε με τα αποτελέσματά του, καταδεικνύοντας ότι οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τον λαμπάτο τους σαν glorified PA.  ::)

Το νόημα, πιστεύω, είναι αυτό που περνάς σαν άποψη (και είμαι μαζί σου) σαν αποτέλεσμα των αναζητήσεών σου. Δεν υπάρχει όργανο "ηλεκτρική κιθάρα", από μόνο του. Υπάρχει (σαν βάση) "ηλεκτρική κιθάρα + ενισχυτής". Και εν'πολλοις το post σου επαληθεύει και το signature του Αφεντικού: σημασία έχει τι κάνεις με αυτό που έχεις.  ;)

Δύο παρατηρήσεις:

blue είπε:
Λιώνοντας στο παίξιμο την Gitane μου, κατάλαβα οτι κάνει πολύ καλά αυτό που οφείλει να κάνει ένα πολυφωνικό όργανο : παίζει παντού το ίδιο καλά, είτε παίζεις ανοιχτά ακκόρντα είτε σόλο στα τελευταία τάστα. Το αρμονικό περιέχομενο δεν διαφοροποιείται και ακούει πραγματικά καλά τις δυναμικές και όλο το χειρισμό του παίχτη.
Αυτό που περιγράφεις το κάνουν οι πραγματικά "καλές" ηλεκτρικές κιθάρες, ανεξαρτήτως ενισχυτή και (σε ένα βαθμό) μουσικού είδους. Γι'αυτό και οι συζητήσεις περί ακριβών "all around" κιθαρών. Τολμώ να πω ότι προσωπικά έχω βρει την απόλυτα ευέλικτη all around ηλεκτική για μένα. Αλλά αναγνωρίζω ότι τα γούστα ποικίλουν και ένας, για παράδειγμα, metal player, θα έμενε μακάρια αδιάφορος σε μια τέτοια προοπτική, εφόσον το συγκεκριμένο ηχόχρωμα και feeling που παίρνει τον ικανοποιεί.

Δεν ξέρω τον ακριβή ορισμό του sweet spot, όπως αναφέρεται συχνά, αλλά εννοώ το σημείο της έντασης ενός λαμπάτου ενισχυτή, στο οποίο δεν παραμορφώνεται η κυματομορφή, αλλά προστίθενται νέες αρμονικές, που ακουστικά πλουτίζουν τον ήχο, "παχαίνοντάς τον".
Πιστεύω ότι το sweet spot είναι θέμα ορισμού.

Αυτό που αναφέρεις είναι το sweet spot από την hifiδελίστικη άποψη: είναι αυτό που κάνει τους λαμπάτους hifi ενισχυτές ακόμα αντικείμενο πόθου για τους "ψυχασθενείς" ωντιοφίλ.  ;)

Για μένα το sweet spot (ειδικά στον Class A ενισχυτή που χρησιμοποιώ κυρίως) θα ήταν το σημείο που μπορώ να έχω αισθητή παραμόρφωση πλούσια σε even order harmonics αλλά που καθαρίζει με τη χρήση του volume και θα "ακούει" ακαριαία στην πένα και τις δυναμικές. Σημειωτέον ότι αυτή τη συμπεριφορά δεν την παρουσιάζουν όλοι οι ενισχυτές ούτε όλες οι κιθάρες.  ;)

Συμπερασματικά, όχι μόνο συμφωνώ με την λογική σου περί αναζήτησης του "αγνού" ήχου που μας ικανοποιεί (από κιθάρα+ενισχυτή), αλλά πρεσβεύω ότι αυτή η αναζήτηση πρέπει να γίνει holy grail για όλους τους κιθαρίστες, ανεξαρτήτως είδους που παίζουν, γιατί, εκτός των άλλων, έχει ανεκτίμητη "εκπαιδευτική" αξία.  ;)

 
Στην επόμενη εικόνα που πηρα από το DAFX ( www.dafx.de ) φαινονται κυματομορφές εξόδου και αντίστοιχα φάσματα ενός Fuzz. Στη 2η γραμμή δεν υπάρχει παραμόρφωση στην κυματομορφή, αλλά εμφανίζονται νέες αρμονικές :)

wave-spectra.JPG

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
blue είπε:
Ναι, υπάρχει ένα οριακό σημείο που ξεκινανε να εμφανίζονται αρμονικές χωρίς να εμφανίζεται παραμόρφωση στην κυματομορφή. Η ένταση αμέσως πριν και αμέσως μετά απο αυτό το σημείο είναι η ίδια, αλλά διαφοροποιείται η παραμόρφωση.
Αυτό είναι το περιώνυμο "κομπρεσσάρισμα" των λαμπάτων!

Εννοώ οτι προηγουμένως έβαζα ένα flanger και έπαιρνα "εναν" modulated ήχο, ενώ πλέον αν βάλω ενα flanger (ή ενα drive ή οτιδηποτε αλλο) θα έχω αυτόν τον ήχο με flanger. H διαφορά είναι οτι δεν καθορίζει το είδος του εφέ τη χροιά, αλλα το εφέ επιπροσθέτει στο ακουστικό αποτέλεσμα.
Και αυτό είναι το γνωστό "transparency" στα εφφέ, που πολλοί έχουν κοροϊδέψει στο παρελθόν, ορισμένες φορές με το δίκιο τους και ορισμένες όχι...

Κάποια στιγμή είχα ανοίξει ένα poll, σχετικά με το πως χρησιμοποιούμε τον λαμπάτο ενισχυτή μας (με πετάλια, αλλάζοντας κανάλια, παίζοντας με δυναμικές, κλπ), το οποίο ομολογώ ότι με τρόμαξε με τα αποτελέσματά του, καταδεικνύοντας ότι οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τον λαμπάτο τους σαν glorified PA.  ::)
Ακριβώς αυτό δηλαδή που προτείνουν πάρα πολλοί, ανάμεσά τους πχ. κι ο Pete Cornish. ;) Aλλά αυτές είναι απλά "σχολές" - διαφορετικοί μέθοδοι χρησιμοποίησης ενός τρομερά ευέλικτου μηχανήματος με πολλά πρόσωπα.

Η εξεύρεση του "sweet spot" είναι απολύτως προσωπική υπόθεση και δεν θα το όριζα προσωπικά σαν το σημείο του breakup... έχω πετύχει φανταστικούς ενισχυτές που είχαν πολλά (είτε σε setting με υπέροχο καθαρό και σε άλλο με ελαφρύ και responsive od και σε άλλο με πλούσιο και πολύ αρμονικό dist), και άλλους επίσης φανταστικούς ενισχυτές που είχαν μόνο ένα (πχ. μόνο ένα ωραίο καθαρό σε ένα συγκεκριμένο setting αλλά με τους υπόλοιπους ήχους του... χάλια).

 
bloody_sunday είπε:
Αυτό είναι το περιώνυμο "κομπρεσσάρισμα" των λαμπάτων!
Δεν ειμαι σίγουρος για αυτό, αλλά όπως ανέφεραν οι περισσότεροι, όλοι αυτοί οι ορισμοί είναι νεφελώδεις, καθώς προέρχονται από μουσικούς που απλά περιγράφουν αυτό που ακούνε.

Το compression εξ ορισμού είναι η "συμπίεση" της έντασης σε κάποια συγκεκριμένη στάθμη από ένα σημείο και έπειτα (κατώφλι, threshold). Λόγω αυτού (βασικά λόγω της μη γραμμικότητας) προκύπτουν και νέες αρμονικές. Από αυτή την άποψη, ναι, αυτό είναι το compression των λαμπατων. Όμως, αυτό το φαινόμενο παρατηρείται και σε άλλα στάδια gain του tube overdriven ήχου, ενώ αυτό που περιγράφω παρατηρείται μόνο εκεί :

Η ένταση αμέσως πριν και αμέσως μετά απο αυτό το σημείο είναι η ίδια, αλλά διαφοροποιείται η παραμόρφωση. Με έλεγχο των δυναμικων μπαινοβγαίνεις στη μη γραμμική περιοχη του ενισχυτή.
Για αυτό είπα οτι δεν είμαι βέβαιος οτι υπάρχει ένας ορισμός του sweet spot και περιέγραψα τι ακριβώς θεωρώ εγώ οτι είναι.

 
The Genius Loci είπε:
Τολμώ να πω ότι προσωπικά έχω βρει την απόλυτα ευέλικτη all around ηλεκτική για μένα. Αλλά αναγνωρίζω ότι τα γούστα ποικίλουν και ένας, για παράδειγμα, metal player, θα έμενε μακάρια αδιάφορος σε μια τέτοια προοπτική, εφόσον το συγκεκριμένο ηχόχρωμα και feeling που παίρνει τον ικανοποιεί.
για πες λίγες λεπτομέρειες, μη μας κρατάς σε αγωνία ;)

 
blue είπε:
Στην επόμενη εικόνα που πηρα από το DAFX ( www.dafx.de ) φαινονται κυματομορφές εξόδου και αντίστοιχα φάσματα ενός Fuzz. Στη 2η γραμμή δεν υπάρχει παραμόρφωση στην κυματομορφή, αλλά εμφανίζονται νέες αρμονικές :)
Όταν λέμε αρμονικές ενός σήματος εννούμε ένα σύνολο από ημιτονοειδείς καμπύλες οι οποίες αθροιζόμενες μας δίνουν το σήμα. Όσο πιο πολύ απέχει ένα σήμα από την ημιτονοειδή καμπύλη, τόσο πιο πολλές αρμιονικές "περιέχει", δηλαδή τοσο πιο πολλές υψηλές αρμονικές "θέλει" για να προκύψει. (Ένας τετράγωνος παλμός περιέχει άπειρες αρμονικές.)

Φυσικά και το αρχικό σήμα του οργάνου περιέχει αρμονικές, δηλαδή δεν είναι μια ημιτονοειδής ταλάντωση. Αν τώρα με την ενίσχυση του "αλλάξω" σχήμα, προσθέτω αρμονικές. Εννοείς το δεύτερο σήμα δεν έχει παραμόρφωση επειδή δεν έχει γωνίες, έτσι; Πολύ ενδιαφέρον σχήμα

 
bloody_sunday είπε:
Ακριβώς αυτό δηλαδή που προτείνουν πάρα πολλοί, ανάμεσά τους πχ. κι ο Pete Cornish. ;)
Ο οποίος κύριος με τι ασχολείται, για θύμισέ μου... αααα, ναι!! Με πετάλια και πεταλιέρες.

Οοοοοοk.  ::)

για πες λίγες λεπτομέρειες, μη μας κρατάς σε αγωνία ;)
Για ποιο πράγμα λες, για την κιθάρα?

Θα κάνω μια παρουσίαση μόλις βρω λίγο χρόνο (και σταματήσω να... την παίζω!  ;D ;D) αλλά όπως είπα, είναι η ιδανική για μένα και τις προτιμήσεις μου, πιθανότατα να μη λέει πολλά για άλλους...  ;)

 
Ο οποίος κύριος με τι ασχολείται, για θύμισέ μου... αααα, ναι!! Με πετάλια και πεταλιέρες.
ναι αλλα και ΟΛΟΙ οι πελατες του...(δεν αρχιζω να αραδιαζω ονοματα γιατι δεν μας φτανει το noiz ;D) το ιδιο πιστευουν/πρεσβευουν/κανουν... ;D ;D

εξω απο την πλακα τωρα και εδω ισχυει το περι ορεξεως... και φυσικα το περι "ειδους" μουσικης,οποτε και παλι δεν μπορουμε να ειμαστε απολυτοι...

προσωπικα αυτο που εμενα με ενδιαφερει ειναι να ακουω ΚΑΛΟ και με ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ηχο,τωρα αν ειναι απο "τεζαρισμενο' ενισχυτη ....3 βαττ ειτε απο 2 πεντακαθαρους HIWATT 200W (glorified pa... ;D) το ιδιο μου κανει... :)

Γυρνώντας με βαριά καρδιά στην ηλεκτρική έβλεπα οτι δεν είχα ούτε το εύρος των δυναμικών που απαιτούσα ούτε παρόμοια χροιά σε όλο το εύρος της ταστιέρας.

και για αυτο εσκαγες τοσο χρονια...? ;D δεν με ρωταγες?θα σου επαιρνα εναν ΚΑΛΟ ΚΟΜΠΡΕΣΣΟΡΑ και θα το ελυνες αυτο το προβλημα σε 2"... ;D (ετσι τουλαχιστον το εχω λυσει εγω εδω και 2 δεκαετιες ;D)

 

Παρόμοια θέματα

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top