Αναζητώντας τον "τέλειο" ήχο σε εξωτικές λύσεις.

[blue]

πάντως νέες αρμονικές = (soft ή hard) κλιπάρισμα = παραμόρφωση κυματομορφής

 

Ναι, υπάρχει ένα οριακό σημείο που ξεκινανε να εμφανίζονται αρμονικές χωρίς να εμφανίζεται παραμόρφωση στην κυματομορφή. Η ένταση αμέσως πριν και αμέσως μετά απο αυτό το σημείο είναι η ίδια, αλλά διαφοροποιείται η παραμόρφωση. Είναι αυτό που συχνα αναφέρεται ως "αμέσως πριν σπάσει" ή αλλιως είναι το σημείο αμέσως πριν γίνει ακουστή η παραμόρφωση. Με έλεγχο των δυναμικων μπαινοβγαίνεις στη μη γραμμική περιοχη του ενισχυτή.

[The Genius Loci]

 

Καταρχάς συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο θέμα γύφτο μου.  8)

 

Κάποια στιγμή είχα ανοίξει ένα poll, σχετικά με το πως χρησιμοποιούμε τον λαμπάτο ενισχυτή μας (με πετάλια, αλλάζοντας κανάλια, παίζοντας με δυναμικές, κλπ), το οποίο ομολογώ ότι με τρόμαξε με τα αποτελέσματά του, καταδεικνύοντας ότι οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τον λαμπάτο τους σαν glorified PA.  ::)

 

Το νόημα, πιστεύω, είναι αυτό που περνάς σαν άποψη (και είμαι μαζί σου) σαν αποτέλεσμα των αναζητήσεών σου. Δεν υπάρχει όργανο "ηλεκτρική κιθάρα", από μόνο του. Υπάρχει (σαν βάση) "ηλεκτρική κιθάρα + ενισχυτής". Και εν'πολλοις το post σου επαληθεύει και το signature του Αφεντικού: σημασία έχει τι κάνεις με αυτό που έχεις.  ;)

 

Δύο παρατηρήσεις:

 

Λιώνοντας στο παίξιμο την Gitane μου, κατάλαβα οτι κάνει πολύ καλά αυτό που οφείλει να κάνει ένα πολυφωνικό όργανο : παίζει παντού το ίδιο καλά, είτε παίζεις ανοιχτά ακκόρντα είτε σόλο στα τελευταία τάστα. Το αρμονικό περιέχομενο δεν διαφοροποιείται και ακούει πραγματικά καλά τις δυναμικές και όλο το χειρισμό του παίχτη.

 

Αυτό που περιγράφεις το κάνουν οι πραγματικά "καλές" ηλεκτρικές κιθάρες, ανεξαρτήτως ενισχυτή και (σε ένα βαθμό) μουσικού είδους. Γι'αυτό και οι συζητήσεις περί ακριβών "all around" κιθαρών. Τολμώ να πω ότι προσωπικά έχω βρει την απόλυτα ευέλικτη all around ηλεκτική για μένα. Αλλά αναγνωρίζω ότι τα γούστα ποικίλουν και ένας, για παράδειγμα, metal player, θα έμενε μακάρια αδιάφορος σε μια τέτοια προοπτική, εφόσον το συγκεκριμένο ηχόχρωμα και feeling που παίρνει τον ικανοποιεί.

 

Δεν ξέρω τον ακριβή ορισμό του sweet spot, όπως αναφέρεται συχνά, αλλά εννοώ το σημείο της έντασης ενός λαμπάτου ενισχυτή, στο οποίο δεν παραμορφώνεται η κυματομορφή, αλλά προστίθενται νέες αρμονικές, που ακουστικά πλουτίζουν τον ήχο, "παχαίνοντάς τον".

 

Πιστεύω ότι το sweet spot είναι θέμα ορισμού.

 

Αυτό που αναφέρεις είναι το sweet spot από την hifiδελίστικη άποψη: είναι αυτό που κάνει τους λαμπάτους hifi ενισχυτές ακόμα αντικείμενο πόθου για τους "ψυχασθενείς" ωντιοφίλ.  ;)

 

Για μένα το sweet spot (ειδικά στον Class A ενισχυτή που χρησιμοποιώ κυρίως) θα ήταν το σημείο που μπορώ να έχω αισθητή παραμόρφωση πλούσια σε even order harmonics αλλά που καθαρίζει με τη χρήση του volume και θα "ακούει" ακαριαία στην πένα και τις δυναμικές. Σημειωτέον ότι αυτή τη συμπεριφορά δεν την παρουσιάζουν όλοι οι ενισχυτές ούτε όλες οι κιθάρες.  ;)

 

Συμπερασματικά, όχι μόνο συμφωνώ με την λογική σου περί αναζήτησης του "αγνού" ήχου που μας ικανοποιεί (από κιθάρα+ενισχυτή), αλλά πρεσβεύω ότι αυτή η αναζήτηση πρέπει να γίνει holy grail για όλους τους κιθαρίστες, ανεξαρτήτως είδους που παίζουν, γιατί, εκτός των άλλων, έχει ανεκτίμητη "εκπαιδευτική" αξία.  ;)

[blue]

Στην επόμενη εικόνα που πηρα από το DAFX ( www.dafx.de ) φαινονται κυματομορφές εξόδου και αντίστοιχα φάσματα ενός Fuzz. Στη 2η γραμμή δεν υπάρχει παραμόρφωση στην κυματομορφή, αλλά εμφανίζονται νέες αρμονικές :)

[bloody_sunday]

Ναι, υπάρχει ένα οριακό σημείο που ξεκινανε να εμφανίζονται αρμονικές χωρίς να εμφανίζεται παραμόρφωση στην κυματομορφή. Η ένταση αμέσως πριν και αμέσως μετά απο αυτό το σημείο είναι η ίδια, αλλά διαφοροποιείται η παραμόρφωση.

 

Αυτό είναι το περιώνυμο "κομπρεσσάρισμα" των λαμπάτων!

 

Εννοώ οτι προηγουμένως έβαζα ένα flanger και έπαιρνα "εναν" modulated ήχο, ενώ πλέον αν βάλω ενα flanger (ή ενα drive ή οτιδηποτε αλλο) θα έχω αυτόν τον ήχο με flanger. H διαφορά είναι οτι δεν καθορίζει το είδος του εφέ τη χροιά, αλλα το εφέ επιπροσθέτει στο ακουστικό αποτέλεσμα.

 

Και αυτό είναι το γνωστό "transparency" στα εφφέ, που πολλοί έχουν κοροϊδέψει στο παρελθόν, ορισμένες φορές με το δίκιο τους και ορισμένες όχι...

 

Κάποια στιγμή είχα ανοίξει ένα poll, σχετικά με το πως χρησιμοποιούμε τον λαμπάτο ενισχυτή μας (με πετάλια, αλλάζοντας κανάλια, παίζοντας με δυναμικές, κλπ), το οποίο ομολογώ ότι με τρόμαξε με τα αποτελέσματά του, καταδεικνύοντας ότι οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τον λαμπάτο τους σαν glorified PA.  ::)

 

Ακριβώς αυτό δηλαδή που προτείνουν πάρα πολλοί, ανάμεσά τους πχ. κι ο Pete Cornish. ;) Aλλά αυτές είναι απλά "σχολές" - διαφορετικοί μέθοδοι χρησιμοποίησης ενός τρομερά ευέλικτου μηχανήματος με πολλά πρόσωπα.

 

Η εξεύρεση του "sweet spot" είναι απολύτως προσωπική υπόθεση και δεν θα το όριζα προσωπικά σαν το σημείο του breakup... έχω πετύχει φανταστικούς ενισχυτές που είχαν πολλά (είτε σε setting με υπέροχο καθαρό και σε άλλο με ελαφρύ και responsive od και σε άλλο με πλούσιο και πολύ αρμονικό dist), και άλλους επίσης φανταστικούς ενισχυτές που είχαν μόνο ένα (πχ. μόνο ένα ωραίο καθαρό σε ένα συγκεκριμένο setting αλλά με τους υπόλοιπους ήχους του... χάλια).

 

[blue]

Αυτό είναι το περιώνυμο "κομπρεσσάρισμα" των λαμπάτων!

 

Δεν ειμαι σίγουρος για αυτό, αλλά όπως ανέφεραν οι περισσότεροι, όλοι αυτοί οι ορισμοί είναι νεφελώδεις, καθώς προέρχονται από μουσικούς που απλά περιγράφουν αυτό που ακούνε.

 

Το compression εξ ορισμού είναι η "συμπίεση" της έντασης σε κάποια συγκεκριμένη στάθμη από ένα σημείο και έπειτα (κατώφλι, threshold). Λόγω αυτού (βασικά λόγω της μη γραμμικότητας) προκύπτουν και νέες αρμονικές. Από αυτή την άποψη, ναι, αυτό είναι το compression των λαμπατων. Όμως, αυτό το φαινόμενο παρατηρείται και σε άλλα στάδια gain του tube overdriven ήχου, ενώ αυτό που περιγράφω παρατηρείται μόνο εκεί :

 

Η ένταση αμέσως πριν και αμέσως μετά απο αυτό το σημείο είναι η ίδια, αλλά διαφοροποιείται η παραμόρφωση. Με έλεγχο των δυναμικων μπαινοβγαίνεις στη μη γραμμική περιοχη του ενισχυτή.

 

Για αυτό είπα οτι δεν είμαι βέβαιος οτι υπάρχει ένας ορισμός του sweet spot και περιέγραψα τι ακριβώς θεωρώ εγώ οτι είναι.

[skantzos]

Τολμώ να πω ότι προσωπικά έχω βρει την απόλυτα ευέλικτη all around ηλεκτική για μένα. Αλλά αναγνωρίζω ότι τα γούστα ποικίλουν και ένας, για παράδειγμα, metal player, θα έμενε μακάρια αδιάφορος σε μια τέτοια προοπτική, εφόσον το συγκεκριμένο ηχόχρωμα και feeling που παίρνει τον ικανοποιεί.

 

 

για πες λίγες λεπτομέρειες, μη μας κρατάς σε αγωνία ;)

[skantzos]

Στην επόμενη εικόνα που πηρα από το DAFX ( www.dafx.de ) φαινονται κυματομορφές εξόδου και αντίστοιχα φάσματα ενός Fuzz. Στη 2η γραμμή δεν υπάρχει παραμόρφωση στην κυματομορφή, αλλά εμφανίζονται νέες αρμονικές :)

 

Όταν λέμε αρμονικές ενός σήματος εννούμε ένα σύνολο από ημιτονοειδείς καμπύλες οι οποίες αθροιζόμενες μας δίνουν το σήμα. Όσο πιο πολύ απέχει ένα σήμα από την ημιτονοειδή καμπύλη, τόσο πιο πολλές αρμιονικές "περιέχει", δηλαδή τοσο πιο πολλές υψηλές αρμονικές "θέλει" για να προκύψει. (Ένας τετράγωνος παλμός περιέχει άπειρες αρμονικές.)

 

Φυσικά και το αρχικό σήμα του οργάνου περιέχει αρμονικές, δηλαδή δεν είναι μια ημιτονοειδής ταλάντωση. Αν τώρα με την ενίσχυση του "αλλάξω" σχήμα, προσθέτω αρμονικές. Εννοείς το δεύτερο σήμα δεν έχει παραμόρφωση επειδή δεν έχει γωνίες, έτσι; Πολύ ενδιαφέρον σχήμα

[The Genius Loci]

Ακριβώς αυτό δηλαδή που προτείνουν πάρα πολλοί, ανάμεσά τους πχ. κι ο Pete Cornish. ;)

 

Ο οποίος κύριος με τι ασχολείται, για θύμισέ μου... αααα, ναι!! Με πετάλια και πεταλιέρες.

 

Οοοοοοk.  ::)

 

για πες λίγες λεπτομέρειες, μη μας κρατάς σε αγωνία ;)

 

Για ποιο πράγμα λες, για την κιθάρα?

 

Θα κάνω μια παρουσίαση μόλις βρω λίγο χρόνο (και σταματήσω να... την παίζω!  ;D ;D) αλλά όπως είπα, είναι η ιδανική για μένα και τις προτιμήσεις μου, πιθανότατα να μη λέει πολλά για άλλους...  ;)

 

 

[Superfunk]

Ο οποίος κύριος με τι ασχολείται, για θύμισέ μου... αααα, ναι!! Με πετάλια και πεταλιέρες.

 

ναι αλλα και ΟΛΟΙ οι πελατες του...(δεν αρχιζω να αραδιαζω ονοματα γιατι δεν μας φτανει το noiz ;D) το ιδιο πιστευουν/πρεσβευουν/κανουν... ;D ;D

 

εξω απο την πλακα τωρα και εδω ισχυει το περι ορεξεως... και φυσικα το περι "ειδους" μουσικης,οποτε και παλι δεν μπορουμε να ειμαστε απολυτοι...

 

προσωπικα αυτο που εμενα με ενδιαφερει ειναι να ακουω ΚΑΛΟ και με ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ηχο,τωρα αν ειναι απο "τεζαρισμενο' ενισχυτη ....3 βαττ ειτε απο 2 πεντακαθαρους HIWATT 200W (glorified pa... ;D) το ιδιο μου κανει... :)

 

Γυρνώντας με βαριά καρδιά στην ηλεκτρική έβλεπα οτι δεν είχα ούτε το εύρος των δυναμικών που απαιτούσα ούτε παρόμοια χροιά σε όλο το εύρος της ταστιέρας.

 

 

και για αυτο εσκαγες τοσο χρονια...? ;D δεν με ρωταγες?θα σου επαιρνα εναν ΚΑΛΟ ΚΟΜΠΡΕΣΣΟΡΑ και θα το ελυνες αυτο το προβλημα σε 2"... ;D (ετσι τουλαχιστον το εχω λυσει εγω εδω και 2 δεκαετιες ;D)

 

[The Genius Loci]

προσωπικα αυτο που εμενα με ενδιαφερει ειναι να ακουω ΚΑΛΟ και με ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ηχο,τωρα αν ειναι απο "τεζαρισμενο' ενισχυτη ....3 βαττ ειτε απο 2 πεντακαθαρους HIWATT 200W (glorified pa... ;D) το ιδιο μου κανει... :)

 

Συμφωνώ σ'αυτό κι'εγώ, σημασία έχει ο ήχος να σε εμπνέει.

 

Εν προκειμένω ο blue αναφέρεται σε ήχο που να μπορεί να αποτελέσει και βάση για επιπλέον επεξεργασία (εφφέ) πράγμα που στενεύει λίγο τα όρια.