Μουσικά αδιέξοδα

[John Goumis]

Πολύ ωραίο θέμα. Το να εντρυφήσεις σε ένα μουσικό όργανο το βρίσκω πολύ σωστό, όπως αναφέρει και ο bloody_sunday.

 

Για μένα προσωπικά, οι τρόποι να νιώσω ολοκληρωμένος μουσικά είναι οι εξής :

 

1)Μετά από ένα λάιβ, όχι φυσικά ''παρείστικο'' με χιλιοπαιγμένα κομμάτια αλλά ένα λάιβ με συγκεκριμένο ''κόνσεπτ'' που να είναι οργανωμένο καλά τόσο παικτικά όσο και ηχητικά-οπτικά, ώστε να έχεις τον πλήρη έλεγχο του να παρουσιάσεις στον κόσμο αυτό ακριβώς που θες εσύ και η μπάντα σου (δύσκολο να συμβεί όμως κάτι τέτοιο).

 

2)Ηχογραφώντας την δική σου μουσική και ακούγοντάς την μετά, να νιώθεις την χαρά της δημιουργίας (όχι απαραίτητα της ΚΑΛΗΣ δημιουργίας  :P)

 

3)Να ανανεώνεις τις μουσικές σου γνώσεις είτε γενικά είτε σε ένα όργανο(που λέγαμε στην αρχή)

 

Eπειδή βλέπω ότι ασχολείσαι και με άλλα μουσικά όργανα, θα σου πρότεινα να οργανώσεις έναν μουσικό χώρο στο σπίτι σου, στον οποίο να μπορείς να ηχογραφείς εσύ και οι φίλοι σου...πλέον δεν χρειάζεται για να ηχογραφήσεις κάτι να σκάς κατοστάρηκα σε στούντιο...φτιάξε το δικό σου ''στούντιο'' και ας είναι μια οθόνη ενος υπολογιστή. Μάθε τα αντίστοιχα software και ξεκίνα να ηχογραφείς κάτι εσύ και η παρέα σου...(στην αρχή διασκευές ή jam tracks και στη συνέχεια κάτι δικό σας, και ας ακούγεται στην αρχή αλαμπουρνέζικο)...Στη συνέχεια αυτά που ηχογραφείς αναβάθμιζέ τα συνέχεια, προσθέτοντας ''σάλτσες'' ή βελτιώνοντας το mastering...

[X-minor]

Προσωπικά το βρίσκω κάπως περίεργο να σου πώ την αλήθεια. Αυτό που με "κρατάει ξύπνιο" μονίμως με τη μουσική πάντως είναι το γράψιμο. Δεν παίζω παπάδες (ούτε καν κοντά), έχω κάνει κάνα δυό μαθήματα θεωρητικά/πρακτικά, παίζω κιθάρα και μπάσσο και αν και ομολογώ πως σε φάσεις βαριόμουν και τα δύο όργανα, όταν καθόμουν να γράψω κάτι ξανάβρισκα το χαμένο μου ενδιαφέρον μέσα σε λίγα λεπτά. Ίσως σε βοηθήσει, ίσως και όχι.

[blue]

Φυσικα όλοι τα περναμε αυτα :)

 

Εχω μερικες προτασεις, αλλα μπορω και να διαφωνησω μαζι τους ;D ;D

 

Θυμαμαι σε παρομοια κατασταση την οποια χαρακτηριζα ως "δεν παει αλλο", πηγα σε δασκαλο με ψυχολογια "αντιμετωπισε με σαν να μην ξερω τιποτα". Εχοντας αποθέματα υπομονής εκανα τις ασκησεις και τα κομματια που ΣΙΧΑΙΝΟΜΟΥΝ για να δω που θα με βγαλει. Τελικα απεκτησα καποτε αλλη οπτικη και πηρα πραγματα που δεν περιμενα οτι θα με ενδιεφεραν.Ετσι γινεται συνηθως, αλλα...

 

Αντίλογος : πλεον ειμαι σε παρομοια κατασταση και ενω γνωριζω παρα πολυ καλα ποσα πραγματα υπαρχουν που υστερω, δεν διαθετω την ψυχολογια να τα αντιμετωπισω, καθως απευθυνονται σε ειδη μουσικης που ποτε δεν ακουγα και ποτε δεν με προσελκυσαν. Δηλαδη ξερω τι δεν ξερω, αλλα δεν εχω τη διψα να "το κυνηγησω και όπου με βγαλει", αφου δεν επιδιωκω το αποτελεσμα που θα μου εδινε η καλυτερη τεχνικη ή το modal ή το out παίξιμο.

 

Θεωρω οτι εχω αρκετα εφοδια για να παιζω τη μουσικη που παντα μου αρεσε, αλλα και παλι ειμαι στασιμος και χτεσινος. Άρα, κατι αλλο μου φταιει.

 

ΥΓ. Μαλλον δεν βοηθαω πουθενα, απλα πηρα αφορμη για να κλαφτω ;D

[zestair]

  Να προτείνω το βιβλίο 'effortless mastery' του Kenny Warren.

  Ή πιο απλά. Μην αγχώνεστε, απολαύστε το. Μουσική είναι. Η τέχνη δεν τελειώνει` η ζωή τελειώνει..

  Όποιος θέλει να βελτιωθεί σε κάποιο τομέα, ασχολείται: Μετρονόμος, χρονόμετρο, πρόγραμμα, κάποιο μάθημα ή κάποιο βιβλίο... Και μην βιάζεστε! Δεν μαθαίνονται όλα σε μία μέρα, ούτε σε μια ζωή. Ένα ένα...

 

[mastixas]

 

Το άλλο θέμα είναι ότι βαριέμαι να ασχολούμαι πολύ ώρα με ένα πράγμα, αν ακούσω πολύ κιθάρα ή πολύ μπουζούκι το ..σιχαίνομαι και μπορεί να το αφήσω για... βδομάδες.

 

 

+1

 

Πραγματικά με ανησυχεί πολύ αυτο.. Παίζω κιθάρα (κάτι που αγαπώ και απολαμβάνω) αλλά μετά απο μία ώρα το πολύ την αφήνω στην άκρη. Νοιώθω κάτι σαν κορεσμό μέσα μου.. Ακούγοντας το πόσο μελετάνε και παίζουν άλλοι με κάνει να καταλαβαίνω ότι μένω στάσιμος και αυτό πρέπει να αλλάξει.. Ίσως το μυστικό βρίσκεται πίσω απο τη λέξη οργάνωση. ::)

[Jazzjoker]

Φίλε μου, δεν είσαι μόνος σε αυτά που περιγράφεις. Πολλοί ερασιτέχνες μουσικοί (να μην πω οι περισσότεροι) είναι έτσι. Εγώ προσωπικά κουτσόβγαλα ωδείο (το μοντέρνο τμήμα) αλλά πάλι ασχολιόμουν αποκλειστικά και μόνο με ό,τι με τραβούσε και με ενδιέφερε. Τα υπόλοιπα τα έκανα άρπα-κόλλα και ποτέ πειθαρχημένα και σωστά (αχ αυτό το prima vista). Επίσης περνάω περιόδους που τις κιθάρες μου δεν τις ακουμπάω. Μεγάλες περιόδους.

 

Κατά την άποψή μου, απ' τη στιγμή που παίρνεις απόφαση ποιος είσαι, τα πράγματα είναι πιο απλά. Δηλαδή φτάνει μια στιγμή που ρωτάς τον εαυτό σου "Είμαι ή θέλω να γίνω επαγγελματίας μουσικός;". Και απαντάς με απόλυτη ειλικρίνια. Προσωπικά, αυτή την ερώτηση την έχω κάνει στον εαυτό μου εδώ και καιρό και είμαι μια χαρά με την απάντηση. Δεν είμαι ούτε και θα γίνω. Όμως χωρίς τη μουσική δεν μπορώ να ζήσω για πολύ καιρό. Ξέρω ότι θα την έχω για πάντα στο πλευρό μου ως χόμπι σίγουρα και ποιος ξέρει..... Ούτε παραμελημένη, ούτε ερωμένη. Κομμάτι της ζωής μου, όπως η δουλειά μου, η οικογένειά μου και η εκάστοτε γκόμενα (Που να πάει στο διάλο εν πάσει περιπτώσει. Άσχετο).

 

Εγώ μια χαρά σε διαβάζω  ;)

[Manager]

Eιδη γραφτηκαν πολλα που με καλυπτουν και δεν θα τα επαναλαβω. Θα γραψω μονο αυτο που σκεφτομαι τα τελευταια 2 χρονια. Οτι δηλ. πρεπει να παιζω μονο οτι νιωθω μεσα μου οτι με κανει χαρουμενο στην καθε παρουσα περιοδο. Αν ξερω να το παιζω τοτε καλως. Αν οχι τοτε αρχιζω να το μελετω μεχρι να νιωσω οτι ειμαι οκ. Αν μετα απο ενα διαστημα βαρεθω αυτο το ειδος και "νιωσω" ελξη για καποιο αλλο, δεν νιωθω ενοχή να το αφησω και να πιασω το καινουργιο. Παιζεις αυτο που θελει η καρδια σου και οχι με το ζορι υλικο που θα σε κανει καλο, γρηγορο ή οτιδηποτε αλλο.

Οτι κανω δηλ. το πραττω με το συναισθημα, αφου η κιθαρα ειναι ενα χομπυ για μενα και οχι η βιοποριστικη μου ενασχοληση.

Ολα οσα εγραψα δεν ισχυουν φυσικά για επαγγελματιες που ζουν απο τη μουσικη ή μπαντες που πρεπει να μελετησουν αναγκαστικα και τραγουδια που δεν τους αρεσουν για το Live.

[skantzos]

  Να προτείνω το βιβλίο 'effortless mastery' του Kenny Warren.

  Ή πιο απλά. Μην αγχώνεστε, απολαύστε το. Μουσική είναι. Η τέχνη δεν τελειώνει` η ζωή τελειώνει..

  Όποιος θέλει να βελτιωθεί σε κάποιο τομέα, ασχολείται: Μετρονόμος, χρονόμετρο, πρόγραμμα, κάποιο μάθημα ή κάποιο βιβλίο... Και μην βιάζεστε! Δεν μαθαίνονται όλα σε μία μέρα, ούτε σε μια ζωή. Ένα ένα...

 

Το έχω το βιβλίο, και είναι όντως καλό, εκτός από κάτι μεταφυσικά που λέει στην αρχή μου άρεσε πολύ

[Superfunk]

Εγω θα σε συμβουλευα να αρχισεις να γραφεις (και να παιζεις) την ΔΙΚΗ σου μουσικη,το να αποκτησεις.....σουπερ δεξιοτητα σε ενα οργανο ειναι μεν πολυ ωραιο (& πολλες φορες χρησιμο) αλλα απο οτι βλεπω το "καλεσμα" σου δεν ειναι εκει αλλα σε κατι πιο δημιουργικο,και δημιουργικοτερο πραγμα απο το εκφρασεις την προσωπικοτητα σου μεσα απο τη δικη σου μουσικη δεν υπαρχει κατα την ταπεινη μου γνωμη... ;)

 

Τα ωδεια και τα μαθηματα (εκτος βεβαια απο το να μαθεις τα απολυτως απαραιτητα) δεν προκειται κατα την ταπεινη μου γνωμη να σε βοηθησουν πουθενα (προσωπικα θεωρω τα χρονια που σπαταλησα "μαθαινοντας" σε ωδειο "μουσικη" για αυτο που τελικα κανω με τη μουσικη χαμενα χρονια....)

 

[funky_bassman]

Η αλήθεια είναι ότι και εγώ ψάχνω τρόπο να βγω από το αδιέξοδο αλλά δεν θυμάμαι από που μπήκα... Η λύση είναι στο να γράφεις δικιά σου μουσική μάλλον.. Κάθε φορά που γράφω ένα κομμάτι είμαι καλύτερα... Το πρόβλημά μου αυτή τη στιγμή εμένα πάντως είναι ότι δεν βρίσκω μπάντα να τα παίξω....