Θεσσαλονίκη Ώρα Μηδέν

[Superfunk]

Έχω την εντύπωση πως η Θεσσαλονίκη έχει μετατραπεί,πλέον,σε μια απέραντη σκυλούπολη,όχι μόνο στις μουσικές επιλογές των κατοίκων της,αλλά και στην ίδια τη συμπεριφορά και νοοτροπία τους.

 

ναι,ενω η ΑΘηνα ζει μεσα στο τρελλο ροκ ονειρο & τον πολιτισμο...

 

Iσως να μην εχω ολοκληρωμενη εικονα ρε Stinky,ισως να υπερβαλλω,αλλα...ανοιξε ενα Αθηνοραμα,δες και των πληθυσμο των δυο πολεων και θα καταλαβεις...

Ξερεις,και γω εβλεπα αυρα οταν ημουν εκει φοιτητης,γιατι με...επηρρεαζαν κι αλλοι παραγοντες...

 

μη μαλλωνετε και οι δυο πολεις,χωρια του κερατα ειναι και βρωμανε φετα,απλα η Θεσ/νικη ειναι μικρο χωριο & η Αθηνα...μεγαλο.....

 

και οι δυο πολεις ειναι απλα ΑΝΕΚΔΟΤΑ απο πλευρας τεχνης,πολιτισμου & ποιοτητας ζωης  συγκρινομενες με οποιαδηποτε Ευρωπαϊκη πολη ανω των 200.000 κατοικων.

[matawan]

"Θεσσαλονικη ωρα μηδεν"?!?!? Ρε τι topic είναι αυτό?!! Άνοιξα ο άνθρωπος το νοιζ πρωι πρωι στο γραφειο και νομιζα οτι επεσα σε εκπομπη του Αυτια. Ημαρτον! :P

[avasil]

όποιος πιστεύει οτι στην Θεσσαλονίκη , και φαντάζομαι και στην Αθήνα απλά δεν ζω εκεί , παράγεται μόνο σκυλάδικο σίγουρα δεν κινείται σε χώρους που πρέπει. Προφανώς και η Ελλάδα ακούει χατζηγιάννη και βλέπει θεατρικά με το Ψάλτη , αλλά κάποιος πρέπει να παράγει και τον πολιτισμό και μάλλον αυτός ο κάποιος είμαστε εμείς και όχι κράτος ιδιωτικές πρωτοβουλίες κλπ... Προσωπικά στην <Θεσσαλονίκη που ζω βλέπω 3 - 4 συναυλίες την εβδομάδα σε χώρους οκ χωρίς ιδαίτερη ακουστική αλλά δωρεαν. Προφανώς και δεν μου αρέσουν όλες οι μπάντες που βλέπω αλλά κάτι γίνεται και κάτι φαίνεται να κινείται στην πόλη... Και επειδή ο πολιτισμός δεν είναι μόνο η μουσική , πόσοι από εμάς πηγαίνουν θέατρο , παρακολουθούν εκδηλώσεις συμμετέχουν σε performance ? προσωπικά το να παρακολουθώ μια μπαντα να παίζει διασκευές είναι ευχάριστο αλλά νταξ δεν ανοίγουν και οι ορίζοντες μου :) . στην ποσότητα συναυλιών που βλέπω έχω δει και τρομερές μπάντες. Ασ μην είμαστε γκρινιάριδες. Πολλές μπάντες αξίζουν εδώ και άλλες τόσες στην Αθήνα. Απλά από όσο παρακολουθώ συζητήσεις εμείς όλοι θέλουμε να γίνουμε διάσημοι παίζοντας διασκευές deep purple και φυσικά με 8 μόνιτορ γύρω μας. Η πιο ωραία συναυλία που συμμετείχα και πραγματικά με το ποιο χάλια ήχο όσο αφορά το stage (που δεν ήταν stage ήταν νταλίκα !)  ήταν στο street parade και 1000 μπράβο στα παιδιά που το διοργανώνουν κάθε χρόνο

Αυτά, καλημέρα , όχι άλλο γκρίνια , δημιουργία και φαντασία!

[bassbill]

Λοιπόν καοιτάξτε τι γίνεται τώρα... μπήκαν τα πάντα και τα κοάλα στο ίδιο τσουβάλι. Οι διασκευομπάντες, τα μπαράκια, τα νυχτομάγαζα, οι άλλες μπάντες, οι αμοιβές, το αμστελάκι των 10 €, οι φοιτητές, το ταξί κ δέν ξέρω και εγώ τι άλλο.

Σκέφτομαι λοιπόν οτι καλό θα είναι να υπολογίσει κανείς μερικούς παράγοντες. Π.χ. έστω οτι κάποιος βγαίνει το βράδυ έξω και θέλει να ακούσει ζωντανή μουσική, και όχι κονσέρβα. Τι θέλει να ακούσει? Την πρωτότυπη μουσική των Texas Hold'em no Limit band (αναφέρομαι στο γκρούπ μου για να μήν παρεξηγηθώ) ή το With or witout you των U2 ? Ίσως το πρώτο, αλλά αυτό θα γίνει μια φορά τον μήνα. Και τότε εγω και η μπάντα μου θα παίζουμε ίσως 1 φορά την εβδομάδα, και με έναν πρόχειρο υπολογισμό θα πρέπει να ζητάμε αμοιβή περίπου 2000 € στο σύνολο ανα εμφάνιση για να μπορέσουμε να ζούμε απο αυτό. Τώρα ποιός θα μας πληρώσει είναι άλλη συζήτηση... Άν όμως παίζουμε διασκευές, ίσως ( όχι απαραίτητα), μπορούμε να παίζουμε 5 φορές την εβδομάδα, να κοστίζουμε λιγότερο και να βγάζουμε περισσότερες εμφανίσεις. Απλές αρχές αγοράς, προσφορά και ζήτηση άν θέλουμε να σκεφτόμαστε οτι θέλουμε να ζούμε απο ζωντανές εμφανίσεις σαν μουσικοί στην Ελλάδα.

Θέμα δεύτερο. Ο χ ή ψ φοιτητής ή όχι, ο άνθρωπος που βγαίνει το βράδυ κ θέλει να ακούσει ζωντανή μουσική, πρέπει να αντολαμβάνεται οτι θα πρέπει κ να την πληρώσει. Δέν νοείται να περιμένει κάποιος οτι θα πάει σε χώρο που παίζει λάιβ και θα πληρώσει το αμστελάκι 3 ευρώπουλα. Υποτιμάει τους μουσικούς είτε παίζουν πρωτότυπα είτε διασκευές. Δέν σκέφτεται κάν οτι οι 5 άνθρωποι που ιδρώνουν στο βάθος του μαγαζιού έχουν ξοδέψει 10-15 χρόνια μελέτης για να παίξουν μουσική, χώρια το κόστος για εξοπλισμό, και πρέπει να πληρωθούν. Και θεωρώ ντροπή σε ένα φόρουμ μουσικών να λέει κάποιος οτι τον χαλάει το 10άρικο του εισητηρίου για να δεί τους Blues Wire και να πιεί μια μπύρα. Μπύρες έχουν και τα περίπτερα με 2 €, και η παραλία έχει παγκάκια. Αλλά άν θέλεις να ακούσεις καλό μπλούζ απο ανθρώπους που είχαν την ακεραιότητα και το θάρρος να μήν πάνε ποτέ στα σκυλομάγαζα και να παίζουν μόνο καλή μουσική και να ζούνε απο αυτό, είναι ανήθικο να λές οτι το 10άρικο είναι πολύ. Στο κάτω κάτω βγαίνεις για να διασκεδάσεις, κι όχι για να πιείς τον αγλέωρα.

Κοιτάζουμε λοιπόν το ζήτημα απο όποια πλευρά μας βολεύει, και τη μία φορά μας φαίνεται ακριβή η μπύρα, την άλλη χαμηλές οι αμοιβές. Για να συνέλθουμε λιγάκι λέω εγώ ρε παιδιά, γιατί αυτό έφερε και την Ελλάδα εδώ που είναι. Είδα στην Αγγλία τον Lefty Dizz σε πάμπ μικρής πόλης κ πλήρωσα 3 λίρες εισιτήριο το 90. Και δέν το θεώρησα πολύ, το μαγαζί άντε να χωρούσε 100 - 120 άτομα και ήτανε πίτα. Ο ένας πάνω στον άλλο κυριολεκτικά...Και πλήρωσα και τις μπύρες χώρια.

Νομίζω ο τίτλος του θρέντ είναι μια χαρά, γιατί μετά απο την ώρα μηδέν ξεκινάει κάτι νέο. Πρέπει να σοβαρευτούμε και εμείς σαν μουσικοί, να ξέρουμε που απευθυνόμαστε, κοινό πιστεύω οτι υπάρχει, αμοιβές σκυλάδικων έχει ΜΟΝΟ στα σκυλάδικα, ο κόσμος που βγαίνει θέλει να ακούσει κάτι που το ξέρει και οι ψαγμένοι θέλουν να ακούσουν κάτι πρωτότυπο, τα ποτά στο λάιβ πρέπει να είναι ακριβότερα απο τα καφέ για να πληρώνονται και οι μουσικοί, και τέλος δέν θα με χαλούσε να γινότανε όλα τα μπουζουξίδικα λαιβάδικα. Εσάς ?  ;D ;D ;D

Όσο για την ερωτική πόλη.... αυτά τα λένε οι Αθηναίοι που όποτε ανεβαίνουν Σαλονίκη, τους κάθεται και καμμιά εξωσυζυγική αρπαχτή  ;)

Η Θεσσαλονίκη είναι μια χαρά πόλη. Άς μήν γκρινιάζουμε και ας την κάνουμε καλύτερη με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας μας.

Καλημερούδια απο Καστοριά.

 

[Jazzjoker]

Συμφωνώ με όλους σας παιδιά. Αν και Θεσσαλονικιός στην καταγωγή, έχω μεγαλώσει και ζω στην Αθήνα. Έζησα και δυο χρόνια στην Αγγλία ως φοιτητής. Αυτό που έχω να πω είναι ότι τελευταίως αποφάσισα να κάνω μερικές τσάρκες στο κέντρο της Αθήνας και να επισκεφτώ μερικά "jazz bars". Μου ήρθαν λοιπόν μερικές αναμνήσεις....

 

Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου ή το ότι μεγάλωσα, αλλά θυμάμαι ότι γύρω στα τέλη 90s αρχές δεκαετίας 2000, "κάτι" γινόταν στην Αθήνα. Αρκετά μπαράκια που φιλοξενούσαν είτε εγχώρια, είτε ξένα σχήματα, ωραία μουσική, κοινό μια χαρά. Ποτέ δεν ήταν τίγκα βέβαια. Θυμάμαι Lousiana Red με Nick and the backbone στο hi-hat, το blues hall, house of art σχεδόν κάθε Σάββατο (από τα κορυφαία live που έχω δει στη ζωή μου, Snowy White με το σχήμα του) ακόμη και half note πηγαίναμε συχνά πυκνά τότε. Και αρκετά άλλα.

 

Σιγά σιγά αυτά τελείωσαν. Τα μπαράκια είτε έκλεισαν, είτε άλλαξαν μουσικό προσανατολισμό, είτε μετατράπηκαν σε mainstream clubs. Αυτά που έμειναν το γύρισαν στο "ethnic". Πολύ ethnic για την ακρίβεια. Τότε άρχισε η live μουσική στην Αθήνα να μετατρέπεται σε κάτι που δε μου ταίριαζε πια. Άλλαξε και το κοινό. Προσωπική μου άποψη πάλι αλλά νομίζω ότι έπεσε σύρμα ότι πια είμαστε Ευρώπη. Άρχισε να έρχεται από το εξωτερικό κάθε καρυδιάς καρύδι, σχήματα που δεν τα είχε ακούσε κανείς αλλά παρουσιάζονταν σα να κάνουν τεράστια καρριέρα στις χώρες τους (κυρίως ΗΠΑ). Ακριβά εισητήρια, μουσική νερόβραστη (αν δεν έπαιρνε ταμπέλα γινόταν ethnic) και κοινό που σου έδινε την εντύπωση ότι πήγαινε κυρίως για να φαίνεται ότι είναι εκεί. ("Ναι, ακούω τζαζ αλλά δε θυμάμαι να σου πω ακριβώς τι τώρα. Ξέρεις, ποτέ δεν ασχολήθηκα με ονόματα"). Κάπου εκείνη την εποχή σταμάτησα να ψάχνομαι κι εγώ για τέτοια μέρη.

 

Για να επανέλθω λοιπόν, τελευταίως αποφάσισα να κάνω μερικές βόλτες στο κέντρο να δω τι γίνεται. Τι συνάντησα; Εξαιρετικούς χώρους από άποψη διακόσμησης. Αυτά. Μουσική πολύ χαμηλά και επιλεγμένη έτσι ώστε να είναι ευχάριστες οι νότες που ακούγονται πλην όμως θα την άκουγες και σε ασανσέρ πολυτελούς ξενοδοχείου. Θυμάμαι τελευταία σε ένα τζαζ μπαρ με ταμπελα, ο dj δεν ασχολείτο καν με την επιλογή. Έπαιζε playlist ενώ εκείνος καμάκωνε δυο κοριτσάκια στη μπάρα. Όταν τον ρώτησα γιατί δεν ανεβάζει λίγο την ένταση (ακουγόταν η βαβούρα των ομηλιών και από μουσική σχεδόν τίποτα. Σαν συγκέντρωση με φίλους σε σπίτι.), με κοίταξε με μια ξυνίλα και απαξίωση σα να του ζήτησα να βάλει Σάσα Μπάστα. "Είναι αργά" μου απάντησε. Μάλιστα. Ανάλογη η ατμόσφαιρα και σε άλλα 2-3 που επισκέφτηκα πρόσφατα. Όλα εύπεπτα, καθώς πρέπει και χλιαρά.

 

Όπως εύπεπτα, καθώς πρέπει και χλιαρά γίνονται σιγά σιγά τα πάντα σε αυτή την πόλη. Η διασκέδαση, η τηλεόραση, το σινεμά, το θέατρο (κάποτε πήγαινα συχνά. Μετά άρχισαν τα κινητά και δεν ξαναπάτησα). Και κυρίως όλα είναι τέλεια "διακοσμημενα". Η εικόνα είναι το παν. Μια αστραφτερή, γκλαμ φωτογραφία με ανορθόγραφη αφιέρωση από πίσω. Έτσι μου φαίνονται όλα.

 

Δεν ξέρω, μπορεί απλώς να μεγάλωσα. Όμως αυτό που βλέπω γενικώς γύρω μου, αυτό που γινόμαστε, δε μου αρέσει καθόλου. Μα καθόλου.

 

[Thanocaster]

Εγώ πάλι πιστεύω πως η Αθήνα (δεν γνωρίζω για τη Θεσσαλονίκη) έχει να δώσει πολιτισμό σε αυτόν που είναι διατεθιμένος να τον λάβει. Γιατί και καλά μαγαζιά με ροκ προσανατολισμούς έχει, και ελπιδοφόρα σχήματα βγαίνουν κάθε τόσο, και -ΦΥΣΙΚΑ- θέατρα και εκθέσεις γίνονται.

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Αθήνα έχει πάνω από 100 θέατρα (ίσως περισσότερα από κάθε άλλη πόλη στον κόσμο;), ενώ από μια μικρή έρευνα στη Θεσσαλονίκη, και δεδομένων των αναλογιών, και εκεί έχετε αρκετά. Επίσης, πραγματικά καθημερινά γίνονται διάφορα πολιτιστικά events, εκθέσεις, παρουσιάσεις, αλλά και -μέσω ευρωπαϊκού προγράμματος- μαθήματα εκμάθησης τέχνης δωρεάν από πλευράς των δήμων. Γνωρίζω μάλιστα για μερικούς δήμους ότι οι δάσκαλοι είναι άριστοι επαγγελματίες του χώρου. Το γεγονός είναι πώς όποιος θέλει να έχει πολιτισμό πολύ οικονομικά μπορεί να ψαχτεί σε οποιαδήποτε πτυχή της τέχνης τον ενδιαφέρει (μουσική, θέατρο, χορός, εκθέσεις, βιβλίο, διαλέξεις, αλλά και εκμάθηση τέχνης).

 

Δεν λέω ότι είμαστε πολιτιστικά μπροστά σε σχέση με ξένες χώρες (όπως πολύ σωστά σημείωσε ο SF, σχεδόν οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πόλη προάγει τον πολιτισμό τουλάχιστον 10 φορές αποτελεσματικότερα και μαζικότερα από οποιαδήποτε ελληνική πόλη), αλλά το να το τραβήξουμε στο άλλο άκρο και να πούμε ότι οι (μεγάλες) πόλεις μας στερούνται πολιτισμού είναι μηδενιστικό. Άλλωστε και η ύπαρξη του noiz και οποιουδήποτε άλλου (συγγενικού ή μη) φόρουμ ή ιστότοπου γενικότερα ασχολείτε με την τέχνη, δείχνει ότι υπάρχουν Έλληνες διατεθιμένοι να καλλιεργήσουν την κουλτούρα τους και να αγαπήσουν την τέχνη...  :)

[evris]

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Αθήνα έχει πάνω από 100 θέατρα (ίσως περισσότερα από κάθε άλλη πόλη στον κόσμο;), ενώ από μια μικρή έρευνα στη Θεσσαλονίκη, και δεδομένων των αναλογιών, και εκεί έχετε αρκετά. Επίσης, πραγματικά καθημερινά γίνονται διάφορα πολιτιστικά events, εκθέσεις, παρουσιάσεις, αλλά και -μέσω ευρωπαϊκού προγράμματος-

...

Δεν λέω ότι είμαστε πολιτιστικά μπροστά σε σχέση με ξένες χώρες (όπως πολύ σωστά σημείωσε ο SF, σχεδόν οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πόλη προάγει τον πολιτισμό τουλάχιστον 10 φορές αποτελεσματικότερα και μαζικότερα από οποιαδήποτε ελληνική πόλη), αλλά το να το τραβήξουμε στο άλλο άκρο και να πούμε ότι οι (μεγάλες) πόλεις μας στερούνται πολιτισμού είναι μηδενιστικό.

 

 

Παντως και αυτοκινητα εχουμε παρα πολλα κατα κεφαλην αλλα αυτο δε σημαινει οτι ειμαστε καλοι οδηγοι. Και κινητα εχουμε πολλα αλλα αυτο δε σημαινει οτι εχουμε βιομηχανια τηλεπικοινωνιων. Και ποδηλατο εχει καθε παιδακι αλλα δε σημαινει οτι ειμαστε ασσοι ποδηλατες οπως οι Ολλανδοι.

 

Ειμαστε τοσο μα τοσο παρα πολυ πισω που σπαω το κεφαλι μου να βρω αλλη Ευρωπαικη πρωτευουσα κρατους μελους της Ε.Ε. των 11.000.000 κατοικων να ειναι τοσο αισθητικα και πολιτιστικα πισω και δε βρισκω. Και το τραγικοτερο ειναι οτι δεν το αντιλαμβανομαστε καν. Το πρωτο βημα θα ηταν να το συνειδητοποιησουμε τουλαχιστον, αλλα θελει καμια 10αρια χρονια ακομα να φτασουμε σε αυτο το επιπεδο.

[RayDTutto]

Γιατί ψάχνεις στην Ε.Ε.;

Ευρώπη είναι και τα Βαλκάνια. Στα οποία και ανήκουμε αισθητικώς και γεωγραφικώς.

[zestair]

Αυτά, καλημέρα , όχι άλλο γκρίνια , δημιουργία και φαντασία!

 

   Αν και καθήμενος ορθώς μιλείς. Μια χαρά είναι η Σαλόνικα. Σίγουρα υπάρχει ένα τεράστιο περιθώριο για εξέλιξη προς το καλύτερο, αλλά τα μαγαζιά είναι μόνο ένα καθρέπτισμα του κόσμου οπότε...

 

   Δεν θέλω να επιβάλλω την άποψη μου, αλλά μου φαίνεται ότι μας έχει φάει η παγκοσμιοποίηση, γι αυτό βλέπουμε την Σαλόνικα σαν χωριουδάκι. Απαιτούμε να έχει jazz και pop σε επίπεδο USA, rock σε επίπεδο Λονδίνου, κλασσική σε επίπεδο Βερολίνου, electonica σε επίπεδο Goa και πάει λέγοντας...

   Και καλά κάνουμε. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει ένα καζάνι που βράζει (οι μουσικοί, ο κόσμος), και κάποιοι να ανακατεύουν και να σερβίρουν (ηχομάστορες, επιχειρηματίες, μάνατζερς).

  Πουθενά δεν είναι τέλεια. Στo USA έχει θεούς παικταράδες jazzίστες που παίζουν για 50 δολλάρια, στο Λονδίνο και το Βερολίνο έχει πιο πολλούς μουσικούς απ' ότι κοινό.

 

  Ναι, τα λεφτά κάνουν τη διαφορά, όταν ο στόχος είναι οι γυαλισμένες παραγωγές, οι εξοπλισμένοι χώροι. Ο κοσμάκης όμως διψάει για μουσική, διψάει για όμορφες στιγμές και φωτισμένες νύχτες..

  Αλλά όπως λένε οι Ονιράμα: "Δύσκολος καιρός για πρίγκηπες."

  Κι όπως λέει ο Φρίντριχ Νίτσε: "Απ' όλα όσα ένουν γραφτεί αγαπώ μόνο αυτό που γράφει κανείς με το αίμα του. Γράφε με αίμα: και θα νιώσεις ότι το αίμα είναι πνεύμα."

  Δεν είναι μόνο στα μαγαζιά η μουσική, ούτε στα cd, ούτε στα mp3, ούτε αποδήμησε στο "εξωτερικόν"...

  Ευχάριστω διάλειμμα..

 

 

 

[Terry RoscoeBeck5]

Καταρχάς welcome George…

Διαβάζοντας το εναρκτήριο post σου, δεν καταλαβαίνω την ένσταση σου… Για να το πω διαφορετικά δεν βρίσκω κάτι επιλήψιμο στο να παίζουν μπάντες σε χώρους που τέλος πάντων δεν είναι σεταρισμένοι για συναυλίες και λοιπές live εμφανίσεις. Σίγουρα το ευκταίο θα ήταν αυτό που λες, αλλά το να κάνεις μια εμφάνιση σε ένα καφέ ή μπαρ που δεν έχει την υποδομή… δεν είναι και για θάνατο. Άλλωστε και εδώ στην Αθήνα το κάνουμε κατά κόρον.

Σίγουρα υπάρχει μια τάση, μια μόδα αν θες, τον τελευταίο καιρό – και εδώ κάτω- με τα πάσης φύσης live να ξεπηδάνε σαν τα… μανιτάρια. Αν θες την άποψη μου, το προτιμώ σε σχέση με παρελθόντα έτη που κυνηγούσες με το ντουφέκι να δεις μια μπάντα.

Εκτιμώ ότι είναι και μια ευκαιρία για ένα πολυπληθές κοινό που δεν ακούει το… αδέσποτο σκυλολόι, να βγει, να ακούσει την μουσικούλα του, να πιει τα ποτάκια του, να δει τα φιλαράκια του να παίζουν…