Ποιά οδό ακολουθείτε για να βρείτε μουσικούς;

[trolley]

Αν και έχω να αναζητήσω μουσικούς εδώ και δεκαπέντε χρόνια, θα σας πω το ένα και μοναδικό λάθος που επαναλάμβανα σε κάθε μία από τις παλιές μου προσπάθειες.

 

Το λάθος ήταν ότι αντί να αναζητώ με λογικά κριτήρια, αναζητούσα με συναισθηματικά κριτήρια. Το να ψάνεις να βρεις συνοδοιπόρους μουσικούς, δεν είναι (δεν πρέπει να είναι) παρόμοιο με το να ψάχνεις για ερωτικό ταίρι - αν κάτι, τότε πρέπει να μοιάζει με το να ψάχνεις συνέταιρο στη δουλειά σου. ¶ρα οι συναισθηματισμοί δεν έχουν καμία θέση σε αυτή τη διαδικασία.

 

Το πραγματικό αίσθημα και η πραγματική φιλία έρχεται αυτόματα και εντελώς φυσιολογικά ανάμεσα σε ανθρώπους που παλεύουν για τον ίδιο σκοπό. Με τον ίδιο τρόπο έρχεται και η εκτίμηση.

 

Είναι προς τιμήν του Superfunk που έκατσε και σας έγραψε πραγματικά και ρεαλιστικά κριτήρια - μην τα περνάτε στο ντούκου, απλά καθήστε και φτιάξτε τις δικές σας λίστες αν δεν σας άρεσαν οι δικές του. ¶λλα αν ξεκινήσετε να ψάχνετε χωρίς τέτοια λίστα, θα... φτάσετε τα 40 και θα ανναρωτιέστε τι δεν πήγε καλά στην μουσική σας πορεία.

 

Κατά τα άλλα, επειδή το ημερολόγιο σε λίγο θα γράφει 2006, το πρώτο μέρος που θα έψαχνα για μουσικούς θα ήταν το ίντερνετ, καθώς (αν δεν το έχετε προσέξει) οι περισσότεροι έλληνες μουσικοί το σνομπάρουν, κάτι που δεν ισχύει για τους ξένους. Λέτε να σημαίνει κάτι αυτό;

[gangster]

Το πραγματικό αίσθημα και η πραγματική φιλία έρχεται αυτόματα και εντελώς φυσιολογικά ανάμεσα σε ανθρώπους που παλεύουν για τον ίδιο σκοπό. Με τον ίδιο τρόπο έρχεται και η εκτίμηση.

 

Από την απειροελάχιστη πείρα μου στο θέμα, νομίζω πως σε έναν μεγάλο βαθμό έχεις δίκιο.

 

Χρειάζεται να καθοριστούν εξ αρχής οι στόχοι και οι προϋποθέσεις και πρέπει να υπάρχει απλά μια σχέση συμπάθειας ( όχι και να λέμε: "ωχ! πάλι τον μ@λ@κ@ θα δω στην πρόβα").

 

Τα υπόλοιπα βρίσκονται στον δρόμο!

 

 

Προσωπικά, η μοναδική φορά που βρέθηκα με άλλους μουσικούς σε "συγκρότημα", έγινε μέσω αγγελίας στο τοπικό στούντιο. Το γλυκό απέτυχε τελείως! (έπεσα στην κατηγορία που αναφέρω εντός παρανθέσεως).

 

Μερικές φορές ακόμα, τζαμάραμε απλά με έναν φίλο μου ντράμμερ...

 

Είναι το πρόβλημα της "σκηνής" των επαρχιακών πόλεων... :(

[elavd]

Λοιπόν, ακούστε εμπειρία που μου μετέφερε φίλος μου που ζει στη Γενεύη:

 

Υπάρχει εκεί ένα μουσικό στέκι, το οποίο λειτουργεί και σαν live club-άκι στο οποίο γίνεται μουσικό "προξενιό" :D

Δηλαδή: Υπάρχουν 2-3 άτομα με καλές μουσικές γνώσεις και εμπειρία οι οποίοι δημιουργούν μια βάση δεδομένων με μουσικούς σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα μουσικά είδη.

Πηγαίνει δηλαδή ο καθένας εκεί και δηλώνει τι όργανο παίζει, αν έχει θεωρητικές γνώσεις ή όχι και επίσης τι στυλ παίζει ή τι θα ήθελε να παίζει. Τότε εκείνοι του δίνουν ένα κομμάτι προς μελέτη. Μετά από μια βδομάδα ο μουσικός πηγαίνει να τους παίξει το κομμάτι που του ανέθεσαν. Ανάλογα με τον τρόπο που θα το εκτελέσει και ανάλογα και με τις μουσικές του προτιμήσεις αλλά και το ηλικιακό γκρουπ στο οποίο ανήκει, τον κατατάσσουν σε μια κατηγορία.

Όλοι αυτή η διαδικασία, ΔΕΝ έχει σκοπό να μειώσει κανένα, ούτε να κάνει κάποιους να αισθανθούν καλύτερα. Γίνεται μόνο για να γίνει μια κατηγοριοποίηση των μουσικών.

 

Στη συνέχεια, αφού έχουν καταγραφεί πολλοί μουσικοί, διαφορετικών ηλικιών, ικανοτήτων και μουσικών οραμάτων, οι οργανωτές δημιουργούν γρουπάκια!

Από jazz, blues, rock και death metal μέχρι και ethnik σχήματα!!!

Υπάρχουν κάποιες μέρες την εβδομάδα, όπου ΟΛΑ αυτά τα σχήματα δίνουν live σε αυτόν τον χώρο! Η παράσταση ξεκινάει από νωρίς, με σχήματα που απαρτίζονται από πιο άπειρους μουσικούς και εξελίσσεται σταδιακά σε όλο και πιο έμπειρα και "ψαγμένα" σχήματα...

Έτσι ΟΛΟΙ έχουν την ευκαιρία να παίξουν live έστω και αν δεν είχαν ποτέ αυτή την δυνατότητα στη ζωή τους...

 

Χαρακτηριστικά, μου έλεγε ο φίλος μου, ότι γνωρίζει έναν 50-χρονο ο οποίος (μεγαλοδικηγόρος πλέον) είχε ασχοληθεί από μικρό παιδάκι μόνο με κλασσικό πιάνο. Μεγαλώνοντας και ξεκινώντας να δουλεύει δεν έτυχε ποτέ του να παίξει οτιδήποτε άλλο εκτός από κλασσική μουσική και επίσης δεν είχε παίξει ΠΟΤΕ με άλλους.

Και ενώ λάτρευε τη jazz, ένιωθε πολύ μεγάλος πλέον να αρχίσει να ψάχνει μουσικούς συνοδοιπόρους στα...γεράματα...

Και όμως μέσω αυτού του "προξενιού", τώρα, σχεδόν κάθε βδομάδα δίνει live με το jazz trio του :D:D:D

 

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

[Superfunk]

και ομως οσο και να σου φαινεται περιεργο ενα τετοιο "μουσικο καφενειο" υπηρχε στην Πλατεια ΒΑΘΗΣ απο το 1948 μεχρι και το 1965 περιπου το γνωστο "καφενειο των μουσικων" οπου γινονταν ολα τα "νταλαβερια" μεταξυ των διαφορων μουσικων της εποχης.

Π.χ. αν ησουν μπουζουξης απο την επαρχια & πρωτο κατεβαινες στην Αθηνα ΕΚΕΙ πηγαινες για να σε "δει" ο Χιωτης να σου πει αν "κανεις"!

Εκει επίσης εδιναν και τις "εξετασεις" τους οι τραγουδιαρηδες της εποχης... :wink:

[elavd]

Αντε ρε συ! Δεν το είχα ξανα-ακούσει!!!

[Earendil]

Επιστρέφοντας στα πρώτα post του Superfunk, μια ερωτησούλα:

 

Πόσους πόντους παίρνει ένας μπασσίστας που ΞΕΚΙΝΗΣΕ ως μπασσίστας και όχι ως κιθαρίστας που τον έπνιξε ο ανταγωνισμός και ο...κιθαριστικός υπερπληθυσμός;

 

Κλασσική περίπτωση,έτσι;

[Superfunk]

+1000 POINTS! :lol: