2ο Φεστιβάλ εν Κινήσει-live review

[nik1618]

Τη Δευτέρα 28 και την Τρίτη 29 Δεκέμβρη 2009 πραγματοποιήθηκε το 2ο Φεστιβάλ εν Κινήσει, διοργανωμένο από την καλλιτεχνική συλλογικότητα «Τέχνη εν Κινήσει» (Τ.Ε.Κ.) Ήταν το δεύτερο φεστιβάλ που διοργάνωσε η Τ.Ε.Κ. μέσα στο περασμένο δωδεκάμηνο. Χώρος διεξαγωγής, το Στέκι Νεολαίας Βύρωνα, ένας ιστορικά φορτισμένος χώρος για την τοπική ανεξάρτητη μουσική σκηνή καθώς για αρκετά χρόνια στη δεκαετία ’90 αποτέλεσε συναυλιακό πνεύμονα της ευρύτερης περιοχής. Μέσα στο 2009, η Τ.Ε.Κ. προσπάθησε να επανενεργοποιήσει μουσικά το συγκεκριμένο χώρο τόσο με το πάρτυ της (με live acts) τον Απρίλιο αλλά κυρίως με το 2ο Φεστιβάλ εν Κινήσει. Ας σημειωθεί εδώ ότι το 1ο Φεστιβάλ εν Κινήσει έγινε το Γενάρη του 2009, στην Καισαριανή, με συμμετοχή από τα συγκροτήματα Υπεραστικοί, Μητέρα Φάλαινα Τυφλή, Leaving Tomorrow, Magic De Spell και Plus Dots.

Ας μπούμε λίγο στο περιεχόμενο. Και πρώτα απ’ όλα το line-up.Τη Δευτέρα 28/12/2009 είδαμε τους Killing Grannies, Grain, Magic De Spell, Mighty Shakers. Την Τρίτη 29/12/2009 είδαμε τους Άγριες Φράουλες, Lady Vanishes, Common I και Transistor. Ας τα δούμε λίγο αναλυτικότερα.

 

Μέρα 1η.

 

Η μέρα αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υφολογικά πιο «παραδοσιακή» αφού τα σχήματα που εμφανίστηκαν «υπηρετούν» μουσικές φόρμες που αντλούν το περιεχόμενό τους από τις δεκαετίες ’80 και ’90. Το φεστιβάλ άνοιξε μια πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα, οι Killing Grannies. Η αρχική –και απόλυτα φυσιολογική – αμηχανία στο πρώτο τους live δε στάθηκε εμπόδιο στο να κερδίσουν το κοινό το οποίο ζεστάθηκε για τα καλά. Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε τους Grain που με την απέριττη και ουσιαστική τους εμφάνιση, τον μεστό ελληνικό στίχο αλλά και την εκφραστικότητα των φωνητικών άφησαν πίσω τους έναν πολύ έντονο απόηχο. Οι Grain έδωσαν τη θέση τους στους «κλασσικούς» Magic De Spell. Το πλούσιο υλικό τους και ο solid ήχος τους μας έδωσαν 35 λεπτά στο κόκκινο. Την πρώτη μέρα του 2ου Φεστιβάλ εν Κινήσει έκλεισαν οι Mighty Shakers που ανέβασαν τη διάθεση στα ύψη με το εκκωφαντικό, ισοπεδωτικά ωμό, ιδρωμένο και κυρίως «τίμιο» rock ‘n’ roll τους.

 

Μέρα 2η.

 

Η Τρίτη 29/12 ήταν η μέρα που είχε δυο χαρακτηριστικά. Τον περισσότερο σύγχρονο, στυλιστικά, ήχο αλλά και τα περισσότερο μελωδικά φωνητικά σε σχέση με την πρώτη μέρα. Άλλη μια πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα, με ελληνικό στίχο, οι Άγριες Φράουλες, ήταν αυτή που πάτησε πρώτη το stage. Με κυρίαρχες τις σύγχρονες μουσικές εφαρμογές πολυμέσων και τα πολύ ιδιαίτερα φωνητικά οι Άγριες Φράουλες δε δυσκολεύτηκαν καθόλου να κατακτήσουν το ακροατήριο. Όπως και οι Killing Grannies την πρώτη μέρα έτσι και οι Φράουλες έκαναν μια εμφάνιση που μόνο πρωτοεμφανιζόμενο σχήμα δε θύμιζαν. Αμέσως μετά, στη σκηνή ανέβηκαν οι Lady Vanishes που με τον σαρωτικό κιθαριστικό low tune ήχο τους και τα ιδιαίτερα, μελωδικότατα φωνητικά δημιούργησαν μια μελαγχολική power pop ατμόσφαιρα. Τους Lady Vanishes διαδέχτηκαν οι Common I , μια μπάντα με εξ’ ίσου βαρύ «οπλισμό» στις κιθάρες και πολλά τεχνικά στοιχεία, που το μουσικό ιδίωμά τους άφησε σπουδαίες εντυπώσεις. Το συγκρότημα που έγραψε τους τίτλους τέλους του φεστιβάλ ήταν οι Transistor με το δυναμικό, πλούσια μελωδικό και ιδιαίτερα επιτυχημένο τον τελευταίο καιρό, pop υλικό τους.

 

Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι διαβάζοντας κανείς αυτές τις γραμμές δεν μένει ικανοποιημένος από την αναφορά στην απόδοση των συγκροτημάτων ούτε κατά το ελάχιστο. Έχει σημασία όμως να γίνει αντιληπτό ότι σε αυτό το φεστιβάλ το ζητούμενο δεν ήταν να ξεχωρίσουν και να ωφεληθούν κάποια μεμονωμένα άτομα ή μπάντες. Το ζητούμενο ήταν να αναδειχθεί ο διαφορετικός τρόπος διοργάνωσης ενός φεστιβάλ. Είναι άδικο να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες που θα υποχρέωναν τον αναγνώστη να συγκρίνει και να ξεχωρίσει κάποια από τα συγκροτήματα ως τα καλύτερα, τη στιγμή που τα μέλη όλων αυτών των συγκροτημάτων συνεργάστηκαν ισότιμα επί βδομάδες για να μπορέσει αυτό το φεστιβάλ να γίνει πραγματικότητα και να προκύψει συλλογικό όφελος. Είναι άδικο να συγκριθούν μεταξύ τους τα συγκροτήματα αυτά που τα μέλη τους βρίσκονταν στο φεστιβάλ και τις δυο του μέρες ανεξάρτητα από την ημέρα εμφάνισής τους κι αυτό γιατί είχαν αναλάβει πόστα που εξυπηρετούσαν οργανωτικές ανάγκες του φεστιβάλ. Είναι άδικο να συγκριθούν τα συγκροτήματα αυτά γιατί τελικά έλαβαν μέρος σ’ ένα φεστιβάλ συμμετοχής και όχι σ’ ένα φεστιβάλ αναμέτρησης. Σ’ ένα φεστιβάλ που ανέπτυξε τις σχέσεις συνεργασίας μεταξύ των μπαντών σε αντίθεση με το πνεύμα ανταγωνισμού που κυριαρχεί στην εποχή μας. Σ’ ένα φεστιβάλ που οικοδομεί ένα διαφορετικό μοντέλο για την ελληνική ανεξάρτητη μουσική σκηνή. Δίχως βαρύγδουπους headliners, δίχως δεινοσαυρικού μεγέθους ροκοπατέρες που καπελώνουν τα μικρότερα σχήματα για να περισώσουν την εικόνα και τις πωλήσεις τους, δίχως μάνατζερ που προκαθορίζουν πράγματα και καταστάσεις, δίχως χορηγούς που δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης δηλητηριάζοντας το καλλιτεχνικό έργο. Παρακολουθήσαμε λοιπόν ένα καλά αυτοοργανωμένο διήμερο συναυλιακό event φτιαγμένο με μεράκι από το μουσικό για το μουσικό, από τη μπάντα για τη μπάντα. Και για τον κόσμο, φυσικά. Που γέμισε το Στέκι Νεολαίας Βύρωνα και τις δυο μέρες και πέρασε σπουδαία βλέποντας καλοκουρδισμένες μπάντες κάτω από συνθήκες ήχου και φωτισμού, υψηλού επιπέδου. Μείναμε ικανοποιημένοι και προσδοκούμε περισσότερα...

 

Καλή χρονιά…

 

Νίκος Νικολούδιας

 

Περισσότερα για τη συλλογικότητα «Τέχνη εν Κινήσει» που διοργάνωσε –μαζί με τις μετέχουσες μπάντες- το εν λόγω φεστιβάλ στα  www.techni-en-kinisei.blogspot.com και www.myspace.com/technienkinisei