Exeliksis για ορχήστρα εγχόρδων

[Nikolas]

Είχα την ιδέα (έμπνευση;) από το θρεντ περί απλότητας, αλλά μόλις τώρα βρήκα το χρόνο να κάτσω να γράψω δυο λόγια.

 

Πήρα μέρος σε ένα διαγωνισμό, στην Αγγλία, και κέρδισα. Το βραβείο δεν ήταν χρηματικό, αλλά μία δημόσια εκτέλεση του έργου. (καλή φάση γενικά για τότε... ;D).

 

Δύο λινκς:

 

www.nikolas-sideris.com/stuff/exeliksis.mp3 (μουσική και μεγάλο αρχείο 13 ΜΒ, για αυτό και δεν το ανεβάζω στο νοιζ. Αν γίνεται, παρακαλώ μου το λέτε, και το ανεβάζω... Αλλά το αρχείο έχει παραμείνει στη σελίδα μου για 3 χρόνια τώρα και δεν έχω σκοπό να το βγάλω... Με ενημερώνεται)

www.nikolas-sideris.com/stuff/exeliksis.pdf (η παρτιτούρα με ένα μεγάλο μπλε REVIEW σε κάθε σελίδα, γιατί είχα θέματα clopiright!  >:()

 

Το έργο είναι μεγάλο, κοντά στα 9 λεπτά. (και 17 σελ).

 

Υπάρχουν 2-3 διαφορετικές αρχές που "διέπουν" το κομμάτι που έχουν να κάνουν με τις νότες (την επιλογή ή την απουσία τους), τη φόρμα (αρχιτεκτονική) και τη γενικότερη ιδέα του κομματιού.

 

i) Το κομμάτι ονομάζεται "exeliksis" γιατί οι Ελληνικοί τίτλοι έχουν πέραση στην Αγγλία!  ;D Επίσης εξηγεί με μεγάλη ακρίβεια τι παίζει με το κομμάτι. Ξεκινάει σχετικά "όμορφα" με σύμφωνα (εύηχα δηλ) διαστήματα, και σιγά σιγά ασχημαίνει. Στη μέση περίπου χωρίζεται η ορχήστρα σε μονάδες (όπου κάθε όργανο παίζει άλλο πράγμα), αλλά αρκετά κοντά, και διάφωνο. Φτάνει σε παχειά clusters (ντο, ντο#, ρε, ρε#, μι, φα, κλπ... μαζί παιγμένα) και καταλήγει στο... χάος...

 

Υπάρχει λίγη ανεξαρτησία των φωνών, μέχρι το τελευταίο μέρος (σελ 15) όπου γίνεται τόσο μεγάλη η ανεξαρτησία (όλοι παίζουν "άσχετα" πράγματα) που είναι και πάλι αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς τι συμβαίνει, και να βγάλει ακριβώς μια μελωδία. (ή μήπως γίνεται; ;))

 

ii) Η νότα ΡΕ, λείπει πρακτικά απο όλο το κομμάτι. Λίγο για πλάκα, λίγο για δοκιμή, λίγο από κάποια βαθιά εμμονή, επέλεξα να μην έχω ΡΕ στο κομμάτι μέσα. Υπάρχει σε κάποια σημεία προς το τέλος αλλα είναι ΤΟΣΟ βαθιά χωμένο, και τοσο παχύ αυτό που ακούγεται που είναι αδύνατον να το ακούσει και να το ξεχωρίσει κανείς. Το κομμάτι, φυσικά, τελειώνει σε ΡΕ!

 

iii) Η φόρμα. Η φόρμα έχει μέσα τη σειρα Fibonacci, όπου σε κάθε δευτερολεπτο που αντιστοιχεί στη σειρά, μπαίνει κάτι διάφωνο, στο πρώτο μέρος, και κάτι σύμφωνό στο δεύτερο. (τρέχα γύρευε... ούτε κουράγιο δεν έχω να το εξηγήσω πιο πολύ, σόρρυ).

 

Γράφτηκε σε λιγότερο απο μία εβδομάδα.

 

Η μελωδία είναι γραμμένη (το 1ο, και μοναδικό θέμα ας πούμε) έτσι ώστε να μην παίζεται με samples (τότε, γιατί τώρα κάτι μπορεί να γίνει). Γεμάτο port(amento) (δηλ γλύστριμα), legato και άλλα τέτοια. Η επιλογή των νοτών, δεν είναι τυχαία, καθώς προσπάθησα να δώσω κάτι το σχετικά "ευηχό" στο θέμα, και να χρησιμοποιήσω μάλλον σύμφωνα διαστήματα, παρά διάφωνα.

 

Ηχογράφηση: 21 Φεβρουαρίου 2007, Windsor Hall, Egham, Surrey

Ορχήστρα: Royal Holloway Chamber Strings Orchestra

Διευθυντής ορχήστρας: Neil Ferris (φανταστικός μουσικός και φανταστικός τύπος!)

 

Κάπου εκεί μέσα υπάρχει και λίγο Barber.

[Evilnye]

Πολύ ενδιαφέρον και τρελό αποτέλεσμα.

Αλλά ακόμα πιο πολύ εντύπωση μου έκανε η επεξήγηση του πως το έγραψες.

 

Απορία, πως ξεκίνησες τη διαδικασία; Σκέφτηκες δηλαδή να έχεις την χ φόρμα (καλά τι τρελό ήταν κ αυτό με τη σειρά φιμπονάτσι; :P) και πάνω σε αυτή βασίστηκες; Ή πάνω σε κάποιο σχήμα/ μελωδία (; ) το οποίο ανέπτυξες;

[odis13]

Λοιπον.

 

Καταρχας σαν ιδεα τα σπαει, μονο διαβαζοντας αυτα που εγραψες. Το κομματι ειναι επισης τρομερα ενδιαφερον καθως εξελισεται...well done! Προσπαθησα να παρακολουθησω τις παρτιτουρες παραλληλα με το ακουσμα αλλα καπου κοντα στην 5η σελιδα τα ψιλοεπαιξα...θα ξαναεπανελθω πιο συγκεντρωμενος να το φτασω μεχρι το τελος.

 

Επισης, κατι τετοια με κανουν να λυπαμαι που δεν επελεξα να σπουδασω μουσικη σε υψηλοτερο επιπεδο...η μαλλον που ενω ειχα ωδειακες σπουδες δεν καταφερα να συνεχισω στο χωρο της αντιστιξης, συνθεσης κλπ κλπ (να ναι καλα το ελληνικο συστημα παιδειας που στα λυκειακα μου χρονια μου αφησε ελευθερο χρονο για να πινω νερο και να παιζω κιθαρα μια ωρα τη βδομαδα τσιμα τσιμα).

 

Λαμβανω το παραπανω post σου, μαζι με το κομματι, ως ενα εναυσμα να ξεκινησω κατι που ολο ελεγα να ξεκινησω και ολο αφηνα για αργοτερα. Θα κουτσουμαθω συνθεση μονος μου! Θα συνεχισω απο εκει που εμεινα πριν απο μερικα χρονια (τελειωσα αρμονια). Προτασεις για βιβλια μεσω πμ για να μη συνεχιστει το hijack του thread.

 

 

Και παλι well done Mr.Sideris.

[Nikolas]

Απορία, πως ξεκίνησες τη διαδικασία; Σκέφτηκες δηλαδή να έχεις την χ φόρμα (καλά τι τρελό ήταν κ αυτό με τη σειρά φιμπονάτσι; :P) και πάνω σε αυτή βασίστηκες; Ή πάνω σε κάποιο σχήμα/ μελωδία (; ) το οποίο ανέπτυξες;

Το πράγμα όλο ξεκίνησε από τη φόρμα, την ιδέα της εξέλιξης και την ιδέα της απουσίας του ΡΕ. Αυτή ήταν η έναρξη, αν θες. Τα υπόλοιπα προσαρμόστηκαν σε αυτά τα τρία. Αν οι μελωδικές γραμμές, βγάζανε κάπου ΡΕ, άλλαζα τη μελωδική γραμμή, αν οι γραμμές ήταν πολυ βραχείς για τη φόρμα, τις έκοβα και τις έραβα, κοκ...

 

Odis: Ότι θες, πες, ρώτα, κάνε, κλπ. Εδώ είμαι, και αν μπορώ να βοηθήσω, μακάρι!

[blue]

Σπουδαίο και τρομερα ενδιαφερον ως προς τη συλληψη του.

 

 

iii) Η φόρμα. Η φόρμα έχει μέσα τη σειρα Fibonacci, όπου σε κάθε δευτερολεπτο που αντιστοιχεί στη σειρά, μπαίνει κάτι διάφωνο, στο πρώτο μέρος, και κάτι σύμφωνό στο δεύτερο. (τρέχα γύρευε... ούτε κουράγιο δεν έχω να το εξηγήσω πιο πολύ, σόρρυ).

 

 

Αν βρεις το κουραγιο θα με ενδιεφερε πολυ. Και ενω φυσικα δεν θα μπορουσα να εχω ενσταση σε τιποτα, αναρωτιεμαι γιατι επελεξες να αντιστοιχισεις ορους της σειρας με δευτερολεπτα. Η απορια μου εγκειται στο οτι τα δευτερολεπτα δεν ειναι μουσικος ορος, ενω για τη μετρηση του χρονου υπαρχουν οι σχετικοι μουσικοι οροι. Ειναι αυθαίρετη η αντιστοιχια σου ή εχει καποια αλλη βαση?

[Babtua]

Νικόλα με συγχωρείς, δεν άντεξα να το ακούσω... στα πρώτα 20 δευτερόλεπτα είχα ήδη αγχωθεί τόσο (δεν κάνω πλάκα) που το σταμάτησα...

 

:-X

 

(άκουσα μόνο και το τέλος, για να δω αν έφταιγε η έλλειψη της ρε, αλλά εις μάτην)

[Nikolas]

Babtua: Δε χρειάζεσαι συγχώρεση... Προς Θεού δηλ... Το τέλος που άκουσες είναι μάλλον χειρότερο απ'την αρχή, άρα... Δεν φταίει το ΡΕ που λείπει. Είναι απλά μια αισθητική που δε σου αρέσει για όλους τους λόγους σου. :) Και μόνο που προσπάθησες να το ακούσεις, μου λέει κάτι :)

 

blue: Ουφ... Πάμε...

 

Καταρχήν για όποιον δε ξέρει, η σειρά Fibonnacci πάει ως εξείς: 0 1 1 2 3 5 8 13 21 34 55 89 144 κλπ... (προστείθετε ο προηγούμενος με τον παρόν για να βγει ο επόμενος...). Το σημαντικό με αυτή τη σειρά είναι πως όσο πιο μακριά την πάς, τόσο πιο κοντά πλησιάζει ο λόγος των δύο "συγγενικών" αριθμών στη χρυσή τομή.

 

(Χρυσή τομή: Ο γεωμετρικός λόγος μίας ευθείας ΑΒ που χωρίζεται στο Γ (με ΑΓ>ΓΒ) έτσι ώστ ΓΒ/ΑΓ = ΑΓ/ΑΒ)

 

Χρυση τομή: 1.61803399

89/144=1,6179775280898876404494382022472 (χεχ... κομπιουτεράκι των Windows).

κοκ...

 

Η ολοκληρομένη φόρμα

(Αναγκάστικα να κοιτάξω παλιές και νέες σημειώσεις για να θημηθώ ακριβώς τι στο Δία είχα κάνει...)

 

Ι. Fibonnacci series.

 

Βρίσκεται στα μέτρα 5, 27, 40, 89, κα. Είναι τα "διάφωνα", "πιο δυνατά" σημεία σε ένα γενικά ήρεμο και αργό περιβάλλον.

 

ΙΙ. Ο λόγος επιφάνειας εγγεγραμμένου ισόπλευρου πολυγώνου (ν γωνίες, όπου 3<ν<6) στην ακτίνα (ρ) του κύκλου. ή κάτι τέτοιο, γιατί, ειλικρινά δε θυμάμαι, και ήταν τόσο κουφό, που απλά το έβγαλα και από τις σημειώσεις μου και από το διδακτορικό μου). Υπάρχει μία λεπτομέρεια ότι ο λόγος στο 5γώνο βγαίνει τέλικα η χρυσή τομή (και κάπου εκεί συναντιούνται τα δύο σημεία και προχωράει το κομμάτι).

 

Το ΙΙ, δίνει τα σημεία που μπαίνει η επόμενη φωνή (για αυτό είναι σχεδόν ίσιες οι αποστάσεις, αλλά όχι εντελώς)

 

Γιατί σε δευτερόλεπτα. Γιατί πολλές φορές αλλάζω μέτρο, και γενικά τα μέτρα και τα τέταρτα έιναι πιο ασταθείς παράγωντες από τα δευτερόλεπτα. Στο κάτω κάτω, στην προκειμένη περίπτωση 1/4=1 δευτερόλεπτο (τεταρτο=60) και έτσι δεν αλλάζει και πολύ.

 

---------

 

Ο λόγος που το κομμάτι ξεκινάει f(orte) (δυνατά) και όχι σιγά, όπως θα ήταν λογικό, ήταν γιατί η ορχήστρα δεν ήταν η καλύτερη, και έτσι το να παίζουν δυνατά ένα καινούριο, δύσκολο, κομμάτι είναι πιο εύκολο και πιο "σίγουρο".

[bihlas87]

Εννοείται οτι δεν καταλαβαίνω απολύτως τίποτα απο αυτά που γράφεις, απλά

αναφέρω οτι απο τη μέση και μετά άρχισα κυριολεκτικά να ανατριχιάζω...

ανησυχητικά πολύ, τολμώ να πω οτι σε ορισμένα σημεία άρχισα να φοβάμαι!

Είναι ένα άριστο παράδειγμα του πόσο έντονα μπορεί να σε επηρρεάσει η μουσική.

Speechless :)

[neeq]

Και γυρναει καπου στη μεση ο μαεστρος και φωναζει "ρε Αλμπερτ τυφλος εισαι? Ντο ΔΙΕΣΗΗΗΗ"

 

Δυστυχως, παρα το οτι εχω κανει εκτεταμμενη αναλυση στη σχολη δεν καταλαβαίνω ακόμα τιποτα.

 

Παντως θαυμαζω την αναλυση σου :)

[Nikolas]

Παιδιά το εκτιμώ πολύ ότι κάτσατε και το ακούσατε (σε ένα φόρουμ γεμάτο κιθαριστές...). Μετράει! :)

 

Νικ: δεν ΑΚΟΥΣ;;; Ντο Δίεση! (κολάει πιο πολύ έτσι! ;D)