progressed shoegaze, ambient, post rock πετάλια

[vs]

απο τους πρωτοπορους της shoegaze σκηνης θεωρουνται και οι Ride (απορω πως δεν εχουν αναφερθει ακομα...τεσπα...)

 

συνηθως shoegaze & dreampop πανε μαζι...

 

και για να μην θεωρηθω offtopic παραθετω και ενα σχετικο link στο οποιο μπορει καποιος να βρει πολλες χρησιμες πληροφοριες

 

http://www.shoegaze.co.uk

 

[xen]

Και το shoegaze, και το post rock μπορούν να έχουν στίχους. Τυπικά παραδείγματα στη σελίδα 1. Το shoegazing ήταν μια νεορομαντική μετάλλαξη του no wave που είχε προηγηθεί, και εκφράστηκε κυρίως από τους My Bloody Valentine και Jesus and Mary Chain. Tην ονομασία του την απέκτησε από τα... emo του δεύτερου μισού των 80s κι αργότερα (κάτι σαν τα "κιουράκια" για όσους θυμούνται) που επειδή είχαν τέτοια βαθιά απόγνωση ;D ήταν συνεχώς χαμηλοβλέποντα - θα μπορούσαν να τους είχαν πει και floorgazing. Έχει δυο υποείδη: το ένα έχει φαζοήχους με μεγάλα reverbs, feedback και χαοτική χρήση πεταλιών (συχνά όλα μαζί!) και το άλλο σε πολύ πιο ήπιο, trippy αλλά μπαλαντοειδές στυλ, πχ. Mazzy Star, μερικά τραγούδια των Lush κλπ.

 

Το post rock έχει περισσότερο σχέση - σήμερα - με το στυλ των Mogwai: μεγάλα και πολύ ατμοσφαιρικά ορχηστρικά κομμάτια με ήσυχο μέρος-πανικό-ήσυχο μέρος ή αργή κλιμάκωση και τέλος με τρελά feedback κλπ, αν και πολλά συγκροτήματα ξεφεύγουν από αυτό το κλισέ. Άλλοι εκπρόσωποι είναι οι Godspeed You Black Emperor, Red Sparowes, oι απίστευτοι και γοργά ανερχόμενοι Russian Circles κλπ. Συγκροτήματα του είδους όπως οι Isis, Stereolab, Sigur Ros κλπ. διαθέτουν και φωνητικά. Aυτές οι τρεις μπάντες διαφέρουν βέβαια πολύ η μια από την άλλη αλλά γενικά το post rock είναι μια ταμπέλα-ομπρέλλα που χωράει πολλούς (για όσους βέβαια αρέσκονται στις ταμπέλες).

 

Xen σου είπα, σε καταστήματα του Βελγίου!

 

AAAΜαλιστα! ευχαριστω πολυ τοτε!

[kpeyos]

To βασικότερο χαρακτηριστικό που διαχωρίζει το shoegaze από άλλες μορφές alternative/post/experimental rock είναι τα layersΌ στον ήχο.

 

Aυτά δημιουργούνται συνήθως με την (υπερ του δέοντος) χρήση reverb...(γι αυτό και το reverb δεν πρέπει να είναι τουλάχιστον θεϊκό - σε απάντηση κάποιου προηγούμενου συμφουμίτη).

 

Όσον αφορά τα fuzz, το καλό με αυτό το είδος είναι ότι μπορείς να πειραματιστείς σχεδόν με ότιδήποτε. Απο κεί και πέρα, βάλε κι ένα Metal Zone καρφί στην κονσόλα που λέει ο λόγος. Δεν μπορούν να υπάρξουν προτάσεις.

 

Απλά, όσο πιο αντισυμβατικό, βέβαια και ταυτόχρονα να "κολλάει" με το concept του τραγουδιού, τόσο καλύτερο...

 

Όσο για ελληνικές post rock μπάντες, υπάρχει η εξής μία...

 

2 by bukowski !!!!

[Alexei]

Παιδιά ωραίο θέμα! keep it up...!

 

Λοιπόν επειδή τελευταία ψάχνομαι για τέτοιους ήχους θέλω ένα reverb πεταλάκι.. Όμως ποτέ δε είχα reverb και ούτε έχω πολυπαίξει με reverbs..

 

Το digiverb, λοιπόν που ακουω τόσα και τόσα καλά τι λέει? Πως το κρίνετε?

 

Thank you!

[tsoykoy]

Παιδιά ωραίο θέμα! keep it up...!

 

Λοιπόν επειδή τελευταία ψάχνομαι για τέτοιους ήχους θέλω ένα reverb πεταλάκι.. Όμως ποτέ δε είχα reverb και ούτε έχω πολυπαίξει με reverbs..

 

Το digiverb, λοιπόν που ακουω τόσα και τόσα καλά τι λέει? Πως το κρίνετε?

 

Thank you!

 

Δεν έχω ακούσει το digiverb αλλα ενα καλό βάθος και βασικό του είδους ειναι το RV-5 της BOSS. Εχει κανα 2 μέρες που το πήρα και ειμαι καταενθουσιασμένος.

[bloody_sunday]

Eίχα ξεχάσει να σας παραθέσω τις εντυπώσεις μου από τους A Place To Bury Strangers που είδα πριν από 2μισι βδομάδες, και ό,τι θυμάμαι από τα σετάπ τους.

 

(φωτό του Andrew Youssef από εδώ)

 

Ήξερα την φήμη τους ότι σαν τυπικοί shoegazers παίζουν σε εκκωφαντικές εντάσεις. Δυστυχώς είχα ξεχάσει να πάρω τις ωτασπίδες μου... Με το που ανέβηκαν στη σκηνή και ακούστηκε η πρώτη συγχορδία, σκέφτηκα πως σε γενικές γραμμές τα vol levels θα είναι αρκετά ανεκτά, σταδιακά όμως άρχισαν να ανεβάζουν τα ντεσιμπέλ τους μέχρι που ήρθε το πραγματικό ΧΑΟΣ.

 

Προς το τέλος της συναυλίας και πάνω στην κορύφωση (λίγο πριν αρχίσει να χρησιμοποιεί το... κεφάλι του για να ανοιγοκλείνει τα πετάλια του μέσα σε έναν ωκεανό από θορύβους φαζοριβέρμπ), ο τραγουδιστής/κιθαρίστας πήρε το  μικρόφωνο της φωνής και το έβαλε στον ένα εκ των δυο Twins με τους οποίους έπαιζε - ο οποίος εννοείται ότι είχε ήδη το δικό του. Τέτοια σκηνικά κόλπα θα παρέμεναν φιγούρα βέβαια αν δεν το επέτρεπε ο ηχολήπτης κι έκλεινε το ανάλογο fader στην κονσόλα, έλα όμως που αυτό όχι μόνο ΔΕΝ έγινε αλλά ο μικρός κλειστός χώρος μετατράπηκε πια ηχητικά με ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ άνεση σε... πλατφόρμα εκτόξευσης πυραύλων της NASA. Είχα τρομερό πονοκέφαλο μετά, όχι όμως τέτοιο που να μην διασκεδάσω με την έξταση ενός Άγγλου που γνώρισα, που μου'λεγε ότι παρόμοιο χαμό είχε να δει από τις παλιές μέρες των My Bloody Valentine.

 

Αρκετά δεμένοι αν και πνιγμένοι στο feedback (πλην όμως αρκετά μελετημένο, αν και ΔΥΣΚΟΛΟ έργο για τον εκάστοτε ηχολήπτη), ενδιαφέροντα τραγούδια σαν νέα έκδοση των Joy Division χωρίς όμως την βαριά κατάθλιψη & αυτοκαταστροφή, και σου δίνουν μια πολύ σαφή εικόνα του στυλ που γίνεται όλο και πιο δημοφιλές (ξανά) στους "κουλ" underground κύκλους της Νέας Υόρκης. Ατμοσφαιρικό light show με ψυχεδελικά σχήματα, φωτορυθμικά και βιντεοπροτζέκτορα στο background. Έπαιξαν λίγο, γύρω στη 1 ώρα και κάτι ψιλά με το ένα ανκόρ. Προειδοποίηση: αν πάτε να τους δείτε με φίλους/κοπέλες που έρχονται λίγο από αγγαρεία, θα ΒΑΡΕΘΟΥΝ πάνω στα δεκαπέντε λεπτά μιας και είναι αρκετά ιδιότροπο και πολύ φασαριόζικο στυλ.

[Alexei]

Eίχα ξεχάσει να σας παραθέσω τις εντυπώσεις μου από τους A Place To Bury Strangers που είδα πριν από 2μισι βδομάδες, και ό,τι θυμάμαι από τα σετάπ τους.

 

Άντε ντε!!  ;D

[bloody_sunday]

Ο κιθαρίστας διέλυσε επί σκηνής μια παλιά Jaguar και μια Jazzmaster (μόνο το σώμα επεβίωσε - γέφυρες, χορδές, τρέμολο κλπ θα πρέπει να αναζητούνται ακόμη). Τις παίρνουν όμως και τις επιδιορθώνουν μέχρι το επόμενο σόου. Μαγνήτες διαλέγει από κάτι καλάθια μεταχειρισμένων πάμφθηνων lipsticks σε στυλ Danelectro.

 

Έπαιζε σε στέρεο με έναν Blackface Twin Reverb αριστερά κι έναν Red Knob Twin Reverb στα δεξιά. Επάνω στον καθένα υπήρχε ένα ρακ που μάλλον ήταν το Boss GT Pro (δεν είχε τα δυο Boss VF-1 που χρησιμοποιεί συνήθως). Aυτό ήταν υπεύθυνο για τα περισσότερα από τα χαοτικά reverbs και delays - ήταν εύκολο αυτό να γίνει αντιληπτό μιας και είχε ένα λαμπάκι που έδειχνε τα peaks του εισερχόμενου σήματος όταν το ενεργοποιούσε.

 

Τα πετάλια του ήταν ένα για την ενεργοποίηση και τον έλεγχο των racks, ένα expression pedal για τα δυο τους, και πρωτότυπα (τα έχει φτιάξει για τον εαυτό του) Death By Audio wah - DBA Αrmaggeddon (πετάλι με διπλό φίλτρο συν κάτι συγγενικό με το Fuzz War) - DBA delay και ένα Boss tuner. Δεν είχε τα συνηθισμένα του DBA Οctave Clang και DBA Sound Saw. Το σήμα πήγαινε σε ένα κουτί που περνούσε από ένα εφφέ που ονομάζει "Control" (κάτι σαν ενεργό stereo splitter με παράλληλο έλεγχο και του custom DBA reverb του). Ακολουθεί φωτό μετά την τελική καταστροφή επί σκηνής - στο βάθος διακρίνεται η μια κακόμοιρη Jaguar:

 

 

Iδού και το ένα εκ των δυο Armageddon που έχει φτιάξει μέχρι σήμερα. Δίπλα του το μυστηριώδες delay, το οποίο από ότι καταλαβα είναι φτιαγμένο αποκλειστικά για oscillations:

 

 

 

O μπασίστας έπαιζε με ένα Gibson Thunderbird επάνω νομίζω σε μια κεφαλή Ampeg. Πετάλια αρκετά με αλλαγές μεταξύ βρώμικου και φαζαριστού ήχου με ενίοτε άφθονο reverb. Ανάμεσά τους υπήρχε ένα Sans Amp Bass Driver, ένα DBA Interstellar Overdriver κι ένα Boss BF-3. To πιο ενδιαφέρον ήταν κάτι στα αριστερά του που έμοιαζε με ένα Ekdahl Moisturizer  - τρελό για feedback και ήχους κρότων, κεραυνών κλπ (γκουγκλάρετε). Ιδού:

 

[raindog]

Ήξερα την φήμη τους ότι σαν τυπικοί shoegazers παίζουν σε εκκωφαντικές εντάσεις. Δυστυχώς είχα ξεχάσει να πάρω τις ωτασπίδες μου... Με το που ανέβηκαν στη σκηνή και ακούστηκε η πρώτη συγχορδία, σκέφτηκα πως σε γενικές γραμμές τα vol levels θα είναι αρκετά ανεκτά, σταδιακά όμως άρχισαν να ανεβάζουν τα ντεσιμπέλ τους μέχρι που ήρθε το πραγματικό ΧΑΟΣ.

 

Προς το τέλος της συναυλίας και πάνω στην κορύφωση (λίγο πριν αρχίσει να χρησιμοποιεί το... κεφάλι του για να ανοιγοκλείνει τα πετάλια του μέσα σε έναν ωκεανό από θορύβους φαζοριβέρμπ), ο τραγουδιστής/κιθαρίστας πήρε το  μικρόφωνο της φωνής και το έβαλε στον ένα εκ των δυο Twins με τους οποίους έπαιζε - ο οποίος εννοείται ότι είχε ήδη το δικό του. Τέτοια σκηνικά κόλπα θα παρέμεναν φιγούρα βέβαια αν δεν το επέτρεπε ο ηχολήπτης κι έκλεινε το ανάλογο fader στην κονσόλα, έλα όμως που αυτό όχι μόνο ΔΕΝ έγινε αλλά ο μικρός κλειστός χώρος μετατράπηκε πια ηχητικά με ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ άνεση σε... πλατφόρμα εκτόξευσης πυραύλων της NASA. Είχα τρομερό πονοκέφαλο μετά, όχι όμως τέτοιο που να μην διασκεδάσω με την έξταση ενός Άγγλου που γνώρισα, που μου'λεγε ότι παρόμοιο χαμό είχε να δει από τις παλιές μέρες των My Bloody Valentine.

 

Αρκετά δεμένοι αν και πνιγμένοι στο feedback (πλην όμως αρκετά μελετημένο, αν και ΔΥΣΚΟΛΟ έργο για τον εκάστοτε ηχολήπτη), ενδιαφέροντα τραγούδια σαν νέα έκδοση των Joy Division χωρίς όμως την βαριά κατάθλιψη & αυτοκαταστροφή, και σου δίνουν μια πολύ σαφή εικόνα του στυλ που γίνεται όλο και πιο δημοφιλές (ξανά) στους "κουλ" underground κύκλους της Νέας Υόρκης. Ατμοσφαιρικό light show με ψυχεδελικά σχήματα, φωτορυθμικά και βιντεοπροτζέκτορα στο background. Έπαιξαν λίγο, γύρω στη 1 ώρα και κάτι ψιλά με το ένα ανκόρ. Προειδοποίηση: αν πάτε να τους δείτε με φίλους/κοπέλες που έρχονται λίγο από αγγαρεία, θα ΒΑΡΕΘΟΥΝ πάνω στα δεκαπέντε λεπτά μιας και είναι αρκετά ιδιότροπο και πολύ φασαριόζικο στυλ.

 

Αμφιταλαντευόμουν μέχρι τώρα για το αν θα πάω να τους δω σήμερα. Με αυτά που διάβασα πείστηκα να μην πάω ;)

[alexppl]

μην ξεχναμε και τους Afformance οταν μιλαμε για ελληνικο post rock!

Όσο για πεταλια, εγω με τα παρακατω εχω καταφερει να βγάλω εναν γλυκό, γεμάτο red sparowίζοντα ήχο:

mxr stereo chorus,

mxr carbon copy delay,

trex tonebug reverb,

tech21 xxl,

boss rc 2

κι ενα wah double sound που ξεθαψε ενας φιλος απο καπου και το οποιο φυσαει.

 

Καλη επιλογη και αν μπλεκεις με λιγο πιο sludgoκαταστασεις ειναι και το hyperion της devi ever.

 

Και το super-wow-θελω-να-το-παρω-τωρα εφφε της ημερας: