Η ανία ως πηγή έμπνευσης

[kwstas79]

Εξάλλου όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν, η πλειονότητα της διανόησης /κουλτούρας, για δεκάδες λόγους, πηγάζει / παράγεται από τη μεσομεγαλοαστική τάξη.

 

Ο κύριος λόγος για αυτό είναι το γεγονός ότι οι πλούσιοι δεν είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν οικοδομή 12ωρο για να τα φέρουν βόλτα.

Έχουν άπλετο ελεύθερο χρόνο να κάνουν ότι μπούρδα θέλουν, π.χ. απάντηση σε thread του noiz (εντελώς τυχαίο παράδειγμα).

[harilatron]

Κι εγώ πιστεύω ότι πρόκειται περί ενός ευφυολογήματος του Ζήλου.

 

Τα αντιπαραδείγματα είναι πάμπολλα και η αιτιολόγηση με βάση την "αποστασιοποίηση" του πλούσιου από "τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων"  είναι μόνο ένα λογικοφανές επιχείρημα.

 

Εξάλλου, (ειδικά σήμερα) τα "λαϊκά στρώματα" δεν τραγουδούν για τα προβλήματά τους αλλά για το "πλούσιο" άπιαστο όνειρό τους.

[matawan]

Επειδή δεν έχω πρόσβαση στο συγκεκριμένο άρθρο, ώστε να κρίνω ιδίοις όμασι, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής : ο ίδιος ο Ζήλος οριοθετεί την ανία ως απόρροια της οικονομικής ευμάρειας,ή ο Wow προσθέτει, ίσως λίγο καταχρηστικά, αυτή την παράμετρο;

 

[spy]

Νομίζω ότι το ερώτημα που θέτει ο Wow! απέχει αρκετά από το σχόλιο του Ζήλου: το πρώτο αφορά τις "αρχικές συνθήκες" που απαιτούνται για να είναι κάποιος δημιουργικός σε κάποια συγκεκριμένα είδη μουσικής και το δεύτερο αφορά τον ενδεχόμενο κορεσμό ενός συγκροτήματος στο δέκατο album τους.

 

Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα, η στατιστική είναι καθαρά με το μέρος του Wow!. Για το δεύτερο, υπάρχουν πολλά αντιπαραδείγματα που το καταρρίπτουν (π.χ. το δέκατο album των Rolling Stones ήταν το Exile on Main St.).

[matawan]

Πάντως, η αλήθεια είναι οτι σε πλήθος συνεντεύξεων, είτε κειμένων που κατα καιρούς έχω διαβάσει και που αφορούν είτε σε μουσικούς, είτε σε εικαστικούς, είτε σε λογοτέχνες, οι καλλιτέχνες δηλώνουν πως δημιουργούν για να ξεφύγουν απο την απεριοριστη ανία τους.

[kwstas79]

Πάντως, η αλήθεια είναι οτι σε πλήθος συνεντεύξεων, είτε κειμένων που κατα καιρούς έχω διαβάσει και που αφορούν είτε σε μουσικούς, είτε σε εικαστικούς, είτε σε λογοτέχνες, οι καλλιτέχνες δηλώνουν πως δημιουργούν για να ξεφύγουν απο την απεριοριστη ανία τους.

 

Οι πλούσιοι μουσικοί, ναι.

[matawan]

Οι πλούσιοι μουσικοί, ναι.

 

Φυσικά και όχι, το όλο πράγμα δεν έχει να κάνει με το στερεοτυπικό ¨ο φτωχός πρέπει να βγάλει τα προς το ζειν, άρα δεν προλαβαίνει να βαρεθεί". H ανία η οποία περιγράφεται δεν κάνει κοινωνικές διακρίσεις.

 

[Επισκέπτης]

Είμαι βέβαιος ότι πρόκειται για πολύ περισσότερο από ευφυολόγημα. Ειδοποίησα - στο πρώτο ποστ - ότι μην μπλέκετε αυτούς που πλούτισαν από τη μουσική, διότι δεν είναι το ίδιο με αυτούς που αισθάνονται όλη τους τη ζωή (από 0 ετών) την οικονομική ασφάλεια που τους παρείχε η εργασία των γονιών τους (και ότι συνεπάγεται αυτή η ασφάλεια).

 

Για παράδειγμα (ακραίο, αλλά έγκυρο), πως θα αντιμετωπίζατε ένα πολιτικό αν έβγαζε ένα ροκ δίσκο; Δεν είναι σαφές ότι αυτός ο άνθρωπος ζει σε ένα δικό του προστατευμένο κόσμο που (εξ' άπαντος) δεν είναι ο δικός μου ή των περισσότερων;

 

Επίσης, τι άλλο από αβάσταχτη ανία θα τον οδηγούσε να το κάνει; Η ξαφνική συνειδητοποίηση ότι τα μπρικ σολωμού τελικά οδηγούν στην αλλοτρίωση;

 

 

[matawan]

Διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ με τον συσχετισμό που γίνεται μεταξύ ανίας και οικονομικής ευμάρειας. Τον βρίσκω εντελώς στερεοτυπικό. Ας μην ξεχνάμε πως δε μιλάμε πια ουτε για "λαική" μουσική του αγρού. Νομίζω πως οποιοδήποτε μουσικό ρεύμα προέκυψε από τα μέσα τις δεκαετίας του 70 και πέρα, σε σημαντικό βαθμό σχετίζεται με την ανία, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ απο το αν οι θιασώτες του είχαν 5 παράδες ή όχι.

 

 

[bloody_sunday]

Συμφωνώ με τον Matawan. Aλλά πρέπει να αποφασίσουμε αν θεωρούμε την ανία σαν την απόλυτη νέκρωση όλων των συναισθημάτων και ερεθισμάτων ή όχι. Κοινώς, αν πάσχεις από αυτή την ανία, μοιάζεις απαραίτητα με φυτό που περπατάει και τρώει? Εγώ δεν το πιστεύω...