Ορσμένες φορές εινα απλό το να γραφτεί ενα ωραίο κομμάτι

[Imaginator]

αυτο το θεμα θα φτασει στις 11 σελιδες. Αν ειναι τοσο περιπλοκο το να περιγραψουμε κατι τοσο απλο, τοτε κατι δεν κανουμε καλα :)

Μα στα απλα δεν κολλαμε ολοι?ειτε προκειται για τραγουδι , ειτε για ιδεα ειτε για γκομενα ?

Απλο ειναι και το να πεις μ'αρεσει/δεν μ'αρεσει/θελω/δεν θελω/συγγνωμη κ.α. , μερικες φορες αλλα προτιμαμε να πουμε 11 χιλαδες σελιδες διαφορετικα πραγματα για καποιο λογο.

Τα απλα ειναι τα δυσκολα δυστυχως...

Η μουσικη σαν εννοια ειναι απλη ...Ολοι ζουμε με αυτη ...Μουσικοι και μη...Αντε να περιγραψεις τι ειναι..

 

[marathon]

Όταν λεω "κατι δεν κανουμε καλα", εννοω οτι εχουμε κανει λαθος εξαρχης, θεωρωντας κατι ως "απλο", αφου για να το περιγραψουμε θα χρειαστουμε 200 σελιδες.

Συμφωνώ, αλλά νομίζω ότι αυτές οι 200 σελίδες θα είναι πιο ενδιαφέρουσες από τις αντίστοιχες 200 των κουρδισμένων ξύλων, PC Vs MAc, Fender Vs Gibson...

[blue]

Συμφωνώ, αλλά νομίζω ότι αυτές οι 200 σελίδες θα είναι πιο ενδιαφέρουσες από τις αντίστοιχες 200 των κουρδισμένων ξύλων, PC Vs MAc, Fender Vs Gibson...

 

δεν ειπα να μην κανετε τη συζητηση ουτε οτι ειναι κακης ποιοτητας, αλλα σκεφτειτε μηπως ειναι εξαρχης λαθος το ερωτημα.

[Evilnye]

Βασικά νομίζω πως κανείς δε θεωρεί πως είναι μια απλή διαδικασία, πάλι παρεξήγηση λόγω κακής χρήσης μιας λέξης είναι.

[theoctapus]

Η έμπνευση είναι ένα από εκείνα τα αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης νόησης που ταλαιπωρούν επί αιώνες τους φιλόσοφους και τις τελευταίες δεκαετίες τους ερευνητές σε χώρους όπως τεχνητή νοημοσύνη, γνωστικές επιστήμες, νευροφυσιολογία κ.α.

 

Όχι μονο δεν είναι κάτι απλό, είναι κάτι τόσο πολύπλοκο και πολύπλευρο που αδυνατούμε, όχι μόνο εμείς στο noiz αλλά γενικότερα, να του δώσουμε έναν ορισμό στον οποίο όλοι συμφωνούμε και να το αναγνωρίσουμε όταν υλοποιείται στα ανθρώπινα δημιουργήματα.

 

Η έμπνευση αποτελεί ένα από τα βασικά επιχειρήματα των πολέμιων των οραμάτων της τεχνητής νοημοσύνης ακριβώς γιατί είναι κάτι τόσο ανθρώπινο και αρα θωλό και μυστηριώδες.

[vs]

Θυμαμαι οτι πιο παλια οντας λιγοτερο μουσικος και περισσοτερο ακροατης , αυτο δεν υπηρχε ,ακουγα πιο "αγνα"... ;D

 

εκει νομιζω οτι ειναι το θεμα...ο ακροατης σπανια καταλαβαινει την πολυπλοκοτητα ή την απλοτητα ενος κομματιου...ο ακροατης καταλαβαινει την ομορφια ενος τραγουδιου...

[darshan]

εκει νομιζω οτι ειναι το θεμα...ο ακροατης σπανια καταλαβαινει την πολυπλοκοτητα ή την απλοτητα ενος κομματιου...ο ακροατης καταλαβαινει την ομορφια ενος τραγουδιου...

 

καταλαβαίνει ότι μπορεί να καταλάβει, αλλά αισθάνεται πολλά περισσότερα, ανάλογα με τις συγκυρίες (...) και/ή την αφοσίωση σ'αυτό που ακούει.

 

"απλά"

 

απλά θα ήθελα να τονίσω τα εισαγωγικά...  ;D

[Nikolas]

Μιας και αναφέρθηκε ο Μπετόβεν και η Πέμπτη:

 

Στα γραφικά και στην απαίσια ηλεκτρονική ηχογράφιση του youtube video, θα παρακολουθήσετε πόσες φορές χρησιμοποιεί το μοτιβάκι των 4ων νοτών. Πιθανόν να μην το έκανε με χαρτί και με μολύβι και να το σκέφτηκε αλλά να του βγήκε. Ίσως. Αλλά πιθανών και να το έκανε έτσι. Άλλωστε ήδη τότε είχε αρχίσει να κουφαίνετε και δεν πολυάκουγε για να τα βγάλει στο πιάνο.

 

Μπορεί κανείς να απομονώσει το θέμα και να πει "να η έμπνευση του Μπετόβεν"? Δύσκολο μου φαίνεται, μετά από τέτοια χρήση του μοτίβου. (το μοτιβάκι μπορει να το διακρίνει κανείς στο βίντεο με τις γρήγορες, κοφτές νότες).

 

τώρα, ειδικά για τον Μπετόβεν, μερικά ακόμη κομμάτια του:

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=uowUCwMiz54&feature=fvw

 

 

(Moonlight, appassionata, Tempest κατα σειρά)

 

Κάποια παραδείγματα απ'το κεφάλι μου στα γρήγορα! Η θεματική επιλογή και των τριών (ειδικά των 2 πρώτων) είναι 99% βασισμένη σε... ακόρντα, σε αρπέζ, και όχι σε κάποια εμπνευσμένη μελωδία. Ειδικά όταν κάποιος παίρνει ένα αρπεζ φα ελ. και σχεδόν τίποτα άλλο και χρησιμοποιεί ΑΥΤΟ για θέμα, δε μπορεί κανείς να πολυμιλήσει για μουσική έμπνευση, αλλά για έμπνευση άλλου τύπου (ιδέας; ιδεολογίας; φιλοσοφίας;)

 

__________

 

Κάποιο άλλο κομμάτι τώρα.

 

Ένα κομμάτι που έχει γίνει, σουξέ απο παλιά, ringtone, ξυπνητήρι, εμβατήριο, τραγούδι, κι εγώ δε ξέρω τι.

 

 

Mozart Symphony No. 40, in G minor.

 

Το μοτιβάκι που χρησιμοποιεί ο Mozart είναι το αρχικό (μιb-ρε-ρε) που συνολικά στα πρώτα 9 δευτερόλεπτα το χρησιμοποιεί 13 φορές και στα 21, 29 φορές (αν το μέτρησα καλά, άνευ παρτιτούρας).

 

Δε λέω ότι δε μπορεί να έγινε "τυχαία", ή να το φαντάστικε στο μυαλό του, ή ότι δεν είχε μέρος η έμπνευση. ΑΛΛΑ μπορώ να υποστηρίξω με κάποια βάση ότι η απλότητα της μελωδίας, που έχει διαπεράσει τους αιώνες, δεν είναι το προϊόν της έμπνευσης αλλά της μοτιβικής επεξεργασίας, καθώς και της αρμονίας αφού πατάει πρακτικά μόνο σε σολ ελ. και ρε μειζ (I-V), σχέση τετάρτης, κλπ.

 

_____________

 

Κάτι άλλο τώρα (η μελωδία αρχίζει περι τα 0:32)

 

 

Το κομμάτι το συχαινόμουνα όταν πρωτοβγήκε πριν κάτι χρόνια. Σιγά σιγά έμαθα να το αποδέχομαι, και να μην φρικάρω. Αλλά κατάλαβα τουλάχιστον τι είναι αυτό που με χτυπάει τόσο πολύ: Η επανάληψη της ίδιας νότας συνέχεια, η απουσία οποιασδήποτε αρμονίας, και οι δύο τύποι στο βίντεο. Το 75% της μελωδίας ειναι η επανάληψη της ίδιας νότας (λα ή σολ#, γιατί το πιάνο μου θέλει κούρδισμα).

 

Το κομμάτι είναι προϊόν έμπνευσης; Πιθανόν, γιατί είναι υπερβολικά απλό για να έχει κάποια δουλειά. Εμένα μου φαίνεται μάλλον ως αποτέλεσμα εμπειρίας (η μελωδία). Το υπόλοιπα με την ενορχήστρωση, κλπ, βράστα...

 

__________

 

http://www.youtube.com/watch?v=fy6JltOxLfo

 

Radiohead Pyramid Song

 

Το κομμάτι έχει τον πιο "πόντιο" (προσέξτε τα "") ρυθμό σε 4/4 που θα μπορούσε να έχει ένα κομμάτι pop πρακτικά. Ο ρυθμός δεν είναι 4/4, αλλά 8/8 και είναι χωρισμένο στα 3+2+3/8 . Στα κάθε 3/8 παίζει 2 ακόρντα (1,5 αξία το καθένα) ενώ στο 2/8 παίζει 1 ακόρντο (και άρα είναι το πιο μεγάλο, οσων αφορά τη διάρκεια). Χαμπαρίαζει κανείς στο 2:14 που μπαίνουν τα ντράμς.

 

Αυτό ΔΕΝ είναι προϊόν εμπνευσής (μουσικά), αλλα επεξεργασίας της αρχικής έμπνευσης. Οι Radiohead δε μας κάνουν τη χάρη να μας δώσουν ένα χάρτη του πως προέκυψε αυτό που ακούμε τώρα. Αλλά πάντως δεν αφήνουν τίποτα αδούλευτο.

 

 

Radiohead Just

 

Το κομμάτι ξεκινάει με μια σκάλα (μελωδικά στο 0:20). Αυτη η σκάλα είναι πηγή έμπνευσης, όπως στον Μπετόβεν τα αρπίσματα; Μάλλον όχι. Αλλα αυτή η σκάλα, ΔΕΝ είναι τυχαία.

(απο http://en.wikipedia.org/wiki/Octatonic_scale οπού μπορεί, κανεις, να διαβάσει για αυτήν).

 

Αλλα το θέμα με το Just δε σταματά εδώ. Αντίθετα υπάρχει ένα άλλο κομμάτι γραμμένο κατα τη διάρκεια του 2ου ΠΠ, απο ένα Γάλο:

http://www.youtube.com/watch?v=OJ-GwxyJ2ZY

 

Messiaen, Quartor pour la fin du temp (Κουαρτέτο για το τέλος του κόσμου, και ας αγνοήσετε το πόσο άσχημη είναι η τσελίστρια!  ;D)

 

Η χρήση της σκάλας (οκτατονικής) είναι απολύτως (90%?) η ίδια με αυτή των radiohead. Και εκεί που λές ότι ο Olivier (Messiaen) είχε έμπνευση όταν έγραφε αυτό το κομμάτι, μετά το αναλύεις (δε μπορώ να μοιραστώ παρτιτούρα, σόρρυ, still on copyrights) και καταλαβαίνεις ότι όλα, μα όλα, μα όλα, ακόμη και τα ακόρντα ξεκινάνε με την χρήση της οκτατονικής (και μένεις με ανοιχτό το στόμα...)

 

_____________

 

Τέλος να μοιραστώ κάτι ακόμη απο Messiaen:

 

Messiaen Vingt Regard sur L'enfant Jesus - Par Lui Tout a été Fait

 

Παίζει παπάδες ο θεός ο Roger Muraro (για αυτό και τον αναφέρω! Έχω το DVD! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ).

 

Λοιπόν, τι κάνει εδώ ο Messiaen? Και τι δε κάνει... Χαμός που χωρίς παρτιτούρα, δε μπορείς να εξηγήσεις (άρα αν περιμένετε κάτι τέτοιο απο αυτό το ποστ... σόρρυ).

 

Περι τα 02:00 όμως γυρνάει τα μπρος πίσω. Παίρνει το κομμάτι και του κάνει ένα retrograde και παίζει το μπρος πισω μέχρι την αρχή για να συνεχίσει. Και αυτό το παιχνίδι το συνεχίζει γενικά. Το κομμάτι το μισό είναι γραμμένο κανονικά και το άλλο μισό είναι πισογυρίσματα (κυριολεκτικά). Στο 04:06 τελειώνει αυτή η δουλειά για πρώτη φορα.

 

Η έμπνευση εδώ υπάρχει στην ιδέα να το γυρίσει ανάποδα, αλλά όχι στη μουσική.

 

---------------------

 

Αφού δεν είμαστε στο κεφάλι των συνθετών, δε μπορούμε να πούμε με σιγουριά (και το τονίζω αυτό, όπως και το γεγονός ότι όποιοι αριθμοί στο ποστ μου και στα παραπάνω (το 1% πχ), είναι καθαρά τυχαίοι και για να δώσουν μια μαθηματική αίσθηση στο τι λέω) το τί είχαν στο μυαλό τους και ΠΩΣ τα έγραψαν αυτά τα αριστουργήματα.

 

Μπορούμε όμως να αναλύσουμε το αποτέλεσμα και να δούμε γιατι μας αρέσουν τόσο. Απλό η σύνθετο.

 

Αν βάλουμε κάτω τις βασικές συνισταμένες του τι φτιάχνει ένα κομμάτι (τραγούδι) θα δούμε ότι υπάρχει μάλλον πεπερασμένος αριθμός πιθανοτήτων. Ειδικά αν μιλάμε για μια μελωδία, και όχι για ένα τεράστιο έργο (διάρκειας εννοώ). Αυτό σημαίνει είτε ότι οι συνδιασμοί είναι διαφορετικοί, είτε ότι πρακτικά η δουλειά που έχει πέσει είναι αυτό που κάνει το κομμάτι να ξεχωρίζει.

 

Μου είναι πλέον δύσκολο να σκεφτώ τι απο αυτά που κάνω σα συνθέτης είναι εμπνευσμένα, και ποιά είναι τυχαία, ποιά αποτέλεσμα δουλειάς κλπ... :-/ Αν ήταν πιο εύκολο θα το είχα κάνει.

 

τέλος πάντων κάποιες σκέψεις πάνω στο θέμα (περίπου). :)

[marathon]

Τι κρίμα που δεν καταλαβαίνω τα περισσότερα από αυτά που γράφεις...μπορώ να συμπεράνω (σωστά-λάθος? και αρκετά απλουστευμένα) ότι η σύνθεση (ή τουλάχιστον μέρος της)  είναι μια "άσκηση τεχνικής" (προσοχή όχι δεξιοτεχνίας).

 

Είναι προφανές ότι θα ήθελα να γράψω και να ρωτήσω κανα 2 σελίδες...γι αυτό προτιμώ να γίνει με τη παρουσία μπύρας...καταλαβαίνω καλύτερα. ;) ;)

[kguitar]

Συμφωνω στα περισσοτερα με τον Nικολα.

Xρειαζεται καποιο ταλεντο, σιγουρα, οσον

αφορα τη συνθεση (δεν ειναι ολοι οι μουσικοι συνθετες),

ομως το κυριοτερο βαρος το εχει η πολλη και συνεχης ενασχοληση

με το αντικειμενο. Eπομενως πιστευω και εγω οτι το ποσοστο της

εμπνευσης ειναι αρκετα χαμηλο.