Ορσμένες φορές εινα απλό το να γραφτεί ενα ωραίο κομμάτι

[Vintager]

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οτι για να γραφτεί ενα πολύ ωραίο κομμάτι δεν χειάζονται παρά 3-4 ακόρντα, μια ωραία μελωδία στην φωνή, μερικά έξυπνα στιχάκια και μια απλή ενορχήστρωση. Γιατί το να είναι καποιος απλός δεν είναι πάντα έυκολο.

Από τα κομμάτια που δεν ειναι αριστουργήματα αλλά δεν γράφτηκαν για να ειναι. Όμως ακούγονται πολύ πιο ωραία από πολλά ''αριστουργήματα''!

http://www.youtube.com/watch?v=_rTMhbAonbQ

[dr.peters]

παρακολουθω την ντζοαννα απο πολυ παλια, οταν ηταν ακομα αγνωστη και μονο με το μαισπεις της!

να αναφερω πως το κομματι εχει κυκλοφορησει και με αγγλικους στιχους απο την ιδια!

και πως καθε πεμπτη νομιζω παιζει στο τροβα στο ψυρρη!

περσυ ηταν ωραιο το προγραμμα!

 

και πραγματι το κομματι ειναι ωραιο! ;D

[Vintager]

Νομίζω πως θα πάω να την δω. Νομίζω πως θα κάνει ωραίο προγραμμα.

[Gianniss]

για να γραφτεί ενα πολύ ωραίο κομμάτι δεν χειάζονται παρά 3-4 ακόρντα, μια ωραία μελωδία στην φωνή, μερικά έξυπνα στιχάκια και μια απλή ενορχήστρωση.

Απλο το λες αυτο? ;D

[Vintager]

Απλό είναι, εύκολο δεν είναι.  :P

[fenderiarhs]

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οτι για να γραφτεί ενα πολύ ωραίο κομμάτι δεν χειάζονται παρά 3-4 ακόρντα, μια ωραία μελωδία στην φωνή, μερικά έξυπνα στιχάκια και μια απλή ενορχήστρωση.

 

Αν ηταν τοσο απλο οσο το κανεις να φαινεται, θα ημουν ο Bob Dylan.

[blue]

Απλο το λες αυτο? ;D

+1000

 

 

[Superfunk]

παντοτε ειναι απλό το να γραφτεί ενα ωραίο κομμάτι,ΔΕΝ ειναι ομως καθολου ευκολο....

[marathon]

παντοτε ειναι απλό το να γραφτεί ενα ωραίο κομμάτι,

Μου το εξηγείτε λίγο αυτό? Τι εννοούμε απλό? Το δεν είναι εύκολο το καταλαβαίνω

 

για να γραφτεί ενα πολύ ωραίο κομμάτι δεν χρειάζονται παρά 3-4 ακόρντα, μια ωραία μελωδία στην φωνή, μερικά έξυπνα στιχάκια και μια απλή ενορχήστρωση.

Πάρα πολλά κομμάτια είναι σε αυτή τη κατηγορία...τι κάνει όμως κάποιο να ξεχωρίζει?

Προφανώς συμφωνώ μαζί σας, αλλά μου φαίνεται ενδιαφέρουσα κουβέντα για να εμβαθύνουμε. Πρόσφατα είχα ανεβάσει ένα post με θέμα τα κομμάτια ενός ακκόρντου (Jeff Beck, Satriani...). Eμένα δεν μου φάνηκαν ούτε απλά (γι αυτό ρωτάω τι εννοούμε απλό...μπορεί ας πούμε να το παίξει ο καθένας?), ούτε εύκολα.

[Nikolas]

Συνηθίζω να συμβουλεύω τους μαθητές μου της σύνθεσης οτι άλλο η επιλογή, και άλλο η άγνοια (it's one thing to make a knowledgable choice and another to be forced to chose out of ignorance". Αυτό λοιπόν, το πράγμα το σπρώχνω ώστε να πάρουν μια ιδέα ότι μπορεί αυτά που κάνουν και γράφουν να φανερώνουν παραπάνω πράγματα απ'ότι νομίζουν οι ίδιοι/ες.

 

Το ίδιο νομίζω συμβαίνει και με την "απλότητα" ενός κομματιού. Άλλο πράγμα η Τζοβαννα (sp?) και άλλο οι Πυξ Λαξ.

 

Τα όρια που θέτουν οι ίδιοι οι καλιτέχνες, οι δημιουργοί και το συγκρότημα που τους πλαισιώνουν είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά. Δεν πιστεύω στην έμπνευση. Ή μάλλον της αποδίδω το 1% της δημιουργίας! Το υπόλοιπο είναι εμπειρίες, δουλειά, δουλειά, δουλειά, ιδρώτας, γνωριμίες και τύχη.

 

Ως κιθαριστές αντιλαμβάνεστε ότι άλλο να παίξεις μια ντο μειζ σε μία Bach, και άλλο σε μία custom made fender. Άλλο να βάλουμε το γιό μου (6 χρονών) να παίξει σε μία gibson και άλλο τον Marathon (να μην πω πως απ'τους χειρότερους θα ήμουν εγώ... :D).

 

ΟΛΑ παίζουν ρόλα, και καταλήγουμε στο αποτέλεσμα που ακούμε στο βίντεο παραπάνω.