Επιλογή budget μπάσσου

[funky_bassman]

Το Ibanez SR 505 είναι πολύ ωραίο όργανο! Στα καινούρια μοντέλα έχουν φτιάξει και το πρόβλημα που είχε με την μικρή έλλειψη μεσαίων και το όργανο είναι υπέροχο!!! Είναι όργανο που θα σου μείνει για πάντα αν το προσέξεις!

 

Το Wasburn το είχα πριν κάποια χρονάκια... Neck thru δεν είναι? Ωραίο όργανο, ευκολόπαιχτο αλλά δεν μου έκανε στο ηχόχρωμα του... Σίγουρα μία από τις καλύτερες επιλογές για 2ο ή 3ο όργανο!!! Και γράφει και σχετικά ωραία!!! (για τα λεφτά του διαμάντι)

[sideFX]

Παίδες καλησπέρα,

 

φίλος στα 20φεύγα που δεν έχει ξανακουμπήσει ποτέ κάποιο όργανο στη ζωή του θέλει να ξεκινήσει να μαθαίνει μπάσο, και για αρχή θέλει να κινηθεί σε κάτι φθηνό και καινούριο. Το "φτηνό" έχει μεγάλη βαρύτητα καθώς δεν είναι σίγουρο πως θα ασχοληθεί εντατικά και δεν θα τα παρατήσει.

 

Οπότε κοιτάει για Harley Benton στο 100άρικο. Jazz ή Ρ. Έχει κανείς εμπειρία από τα συγκεκριμένα όργανα? Είναι καθόλου της προκοπής ή είναι εντελώς καυσόξυλα?

 

 

 

[RayDTutto]

Έχω αυτό

 

 

και μόνο καλά λόγια έχω να πω ιδίως για την τιμή του.

[sideFX]

Αυτό είναι http://www.thomann.de/gr/harley_benton_hot_rod_bass.htm ??

 

Αξιοπρεπέστατο ακούγεται για 111 Ε, το θέμα είναι και αν κατασκευαστικά είναι σε ενα στοιχειώδες επίπεδο (πχ δουλειά στα τάστα, neck joint, χρώμα, κτλ)

[sideFX]

Α, και κάτι άλλο που θέλω τη γνώμη σας.

 

μιας και δεν έχει ξαναπιάσει ποτέ του μπάσο η λογική λέει πως καλύτερα θα ήταν να πήγαινε σε κάτι με jazz λαιμό που είναι πιο στενός, σωστά?

 

Ή δεν υπάρχει θέμα και το χέρι μιας και ξεκινάει από το 0, θα συνηθίσει σε ότι και να του δώσεις?

 

Ρωτάω για το παραπάνω, μιας και το συγκεκριμένο θέμα αποτέλεσε σε κάποια φάση θέμα διαξιφισμού με ενα κολλητο που ξεκίνησε από το μηδέν και έμαθε με Precision. Ο φίλος λοιπόν ισχυρίζεται πως ισχύει το 2ο, με τη λογική πως ούτως ή άλλως θα δυσκολευτείς στην αρχή, και ακριβώς επειδή δεν υπάρχει η "muscle memory" του πιο στενού J λαιμού το χέρι θα προσαρμοστεί και θα μάθει στις αποστάσεις που του δίνεις. Έχει λογική σε μεγάλο βαθμό και αυτή η άποψη πάντως.

[Nikoubis]

Α, και κάτι άλλο που θέλω τη γνώμη σας.

 

μιας και δεν έχει ξαναπιάσει ποτέ του μπάσο η λογική λέει πως καλύτερα θα ήταν να πήγαινε σε κάτι με jazz λαιμό που είναι πιο στενός, σωστά?

 

Ή δεν υπάρχει θέμα και το χέρι μιας και ξεκινάει από το 0, θα συνηθίσει σε ότι και να του δώσεις?

 

Ρωτάω για το παραπάνω, μιας και το συγκεκριμένο θέμα αποτέλεσε σε κάποια φάση θέμα διαξιφισμού με ενα κολλητο που ξεκίνησε από το μηδέν και έμαθε με Precision. Ο φίλος λοιπόν ισχυρίζεται πως ισχύει το 2ο, με τη λογική πως ούτως ή άλλως θα δυσκολευτείς στην αρχή, και ακριβώς επειδή δεν υπάρχει η "muscle memory" του πιο στενού J λαιμού το χέρι θα προσαρμοστεί και θα μάθει στις αποστάσεις που του δίνεις. Έχει λογική σε μεγάλο βαθμό και αυτή η άποψη πάντως.

 

Πάντα έβρισκα λίγο υπερβολική αυτήν την κουβέντα. Ο χρόνος προσαρμογής μου απο 5άρι σε 4άρι, από Soundgear σε 50's Precision και από vintage τάστα σε 7.25" radius σε 6100 με 12" μετριόταν πάντα σε δευτερόλεπτα, από τότε που ήμουν αρχάριος. Εξακολουθώ να παίζω το ίδιο χάλια σε όλα. ;D

[sideFX]

χαχαχαχα σ'ωραίος!!!  ;D

 

Κι εγώ κάπως έτσι είμαι, οπότε μαλλον καταλήγουμε στο 2ο.

[RayDTutto]

Αυτό είναι http://www.thomann.de/gr/harley_benton_hot_rod_bass.htm ??

 

Αξιοπρεπέστατο ακούγεται για 111 Ε, το θέμα είναι και αν κατασκευαστικά είναι σε ενα στοιχειώδες επίπεδο (πχ δουλειά στα τάστα, neck joint, χρώμα, κτλ)

Απολύτως. Πάντα για τα λεφτά του φυσικά.

[sideFX]

ok, thanks για την ενημέρωση.  :)

[audiokostas]

μιας και δεν έχει ξαναπιάσει ποτέ του μπάσο η λογική λέει πως καλύτερα θα ήταν να πήγαινε σε κάτι με jazz λαιμό που είναι πιο στενός, σωστά?

 

Ή δεν υπάρχει θέμα και το χέρι μιας και ξεκινάει από το 0, θα συνηθίσει σε ότι και να του δώσεις?

Θα σε γελάσω...

Όταν ήμουν πιτσιρικάς, ούτε ήξερα να παίζω πολλά, ούτε έπαιζα πολλά και ούτε ήξερα περί nut, radius και λοιπών παραμέτρων. Έπαιζα. Κι αν κάτι με ενοχλούσε, απλά με ενοχλούσε.

Ή το συνήθιζα ή το συνήθιζα (σπάνια περίπτωση να βρεθούν τα φράγκα για άλλο μπάσο)

 

Τώρα που μεγάλωσα,ούτε ξέρω, ούτε παίζω πολλά αλλά ξέρω τι θέλω για να νοιώθω καλύτερα με ένα όργανο.

42άρι ή ακόμα χειρότερα 44άρι (ie Roger Waters) nut δεν θέλω και δεν μπορώ (physically).

 

Στο 5άρι θέλω λίγο χρόνο και στο 6άρι μηνιαία απομόνωση εκτός αν είναι σαν εκείνo το 6χορδο που έπαιξα με 4 χορδές ταστωμένο και 2 άταστο (!!) που απλώς θέλω άλλο μπάσο. ;D

 

Γενικώς δεν είμαι των φαρδιών (αλλά τα θέλω λίγο ψωμομένα) μπράτσων.

Από την άλλη ο Άκης ο Αμπραζής  (μπορώντας βέβαια να παίξει τα πάντα και να τα παίξει καλά) μου λέγε ότι του αρέσουν τα φαρδιά precision (και χρησιμοποιώ τα γνωστά παραδείγματα καθότι υπάρχουν και πολλές άλλες εταιρείες με καταπληκτικά προφίλ μπράτσων).

 

Δεν είναι θέμα αν προσαρμόζεσαι. Είναι θέμα αν νοιώθεις άνετα και σε ευχαριστεί.

Φτάνει να ξέρεις πάντα τι θες και τι μπορείς.