The Dead Weather-Horehound

[matawan]

Νομίζω ότι το βλέπετε λίγο ΑΝΑΠΟΔΑ το θέμα τόσο των White Stripes, όσο και του Tarantino. Δεν εκμεταλλεύονται υπάρχοντα trends, η δουλειά τους είναι τόσο ξεχωριστή και δυνατή που  ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ μόδα.

[audiokostas]

Μπααα δε νομίζω.

 

Αλλά είναι θέμα ερμηνείας

[matawan]

Ωραία λοιπόν, ποιός δυτικός σκηνοθέτης πριν τον Ταραντινο, στον BLOCKBUSTER κινηματογράφο, αξιοποίησε μία σπονδυλωτή αφήγηση? Απ'οσο θυμάμαι, κανείς πριν την επιτυχία του παλπ φιξιον, ενώ μέτα, πήξαμε στις ταινίες παζλ.

Επιπλέον, πριν τους White Stripes, η μόνη σχετικά γνωστή μπάντα που θυμάμαι (αν ξέρετε κι άλλες πείτε, γιατί μου αρέσει πολύ το format αυτό) να βγαίνει με κιθάρα και ντραμς ήταν οι Swearing at Motorists. Έκτοτε, όμως ξεπετάχτηκαν κι άλλες. Δεν είναι αυτό μια, έστω και πρόχειρη και αδρή, αντικειμενική επιχειρηματολογία υπέρ των όσων αναφέρω?

[audiokostas]

Όχι  ;)

[matawan]

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΣΚΛΗΡΑ και θα βρω κατι καλύτερο την επόμενη φορά!

:P

 

[Vintager]

Οι οποίοι βέβαια (Black Keys), για να μην ξεχνιόμαστε, μαζί με αυτή τη γενιά του garage/punk/blues έρχεται κατευθείαν από τις επιρροές των R.L.Burnside, Junior Kimbrough, Robert Belfour και άλλων.

Που είναι προφανές ότι ο White έχει μελετήσει.

Δεν τους ήξερα αυτόυς. Και καθότι είμαι φαν του garage/blues θα τα ακούσω αμέσως.

Κώστα καταλαβαίνω πως ο καθείς με τα γούστα του. Και το σέβομαι απόλυτα αυτό. Το εντυπωσιακό με τους Stripes είναι πως κατάφεραν να κάνουν παγκόσμια επιτυχία παίζοντας πεντατονικές. Νομίζω πως αυτό έχει να γίνει πολύ καιρό.

[audiokostas]

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΣΚΛΗΡΑ και θα βρω κατι καλύτερο την επόμενη φορά!

:P

Θα περιμένω  ;D

 

Κώστα καταλαβαίνω πως ο καθείς με τα γούστα του. Και το σέβομαι απόλυτα αυτό.

Σε ευχαριστώ

 

Είναι θέμα ερμηνείας.

Αλλά μου δίνουν και οι δύο την ίδια εντύπωση.

Εξυπνοι (προπαντός) με γνώσεις στο αντικείμενό τους και με κάποιο ταλέντο αλλά οι δουλειές τους είναι όμορφα πλασαρισμένες μετριότητες που πατάνε αρκετά έξυπνα σε μία μαρκετίστικη trend/design/δήθεν πατίνα, που δεν εκτιμώ ιδιαίτερα.

[Evilnye]

Ωραία λοιπόν, ποιός δυτικός σκηνοθέτης πριν τον Ταραντινο, στον BLOCKBUSTER κινηματογράφο, αξιοποίησε μία σπονδυλωτή αφήγηση? Απ'οσο θυμάμαι, κανείς πριν την επιτυχία του παλπ φιξιον, ενώ μέτα, πήξαμε στις ταινίες παζλ.

Επιπλέον, πριν τους White Stripes, η μόνη σχετικά γνωστή μπάντα που θυμάμαι (αν ξέρετε κι άλλες πείτε, γιατί μου αρέσει πολύ το format αυτό) να βγαίνει με κιθάρα και ντραμς ήταν οι Swearing at Motorists. Έκτοτε, όμως ξεπετάχτηκαν κι άλλες. Δεν είναι αυτό μια, έστω και πρόχειρη και αδρή, αντικειμενική επιχειρηματολογία υπέρ των όσων αναφέρω?

Όχι  ;)

+1

Επειδή η επιχειρηματολογία που φέρνεις είναι διαφορετική για τα δύο πράγματα που κρίνεις.

Δηλαδή πχ ο Ταραντίνο εφαρμόζει μια άλλη μορφή αφήγησης. Αυτό αποτελεί έναν άλλο τρόπο έκφρασης, όχι με άλλα μέσα. Ουσιαστικά μια άλλη ερμηνεία.

Τώρα η καινοτομία των Stripes τι είναι ότι είναι χωρίς μπάσο (κακή ιδέα κιόλας :P). Η καινοτομία τους είναι στις ιδέες και τους ήχους που δίνουν, οι οποίες προσωπικά για εμένα δε στηρίζονται και από την άμπαση επιλογή. Αντιθέτως με ένα μπασάκι θα ταν ακόμα πιο ενδιαφέρουσες ;D

Δηλαδή η αντίστοιχη καινοτομία που θα μπορούσε να έχει ένας σκηνοθέτης σύμφωνα με αυτά που λες για τους stripes θα ήταν να επιλέξει να κάνει μια ταινία ασπρόμαυρη σήμερα.

Το οποίο εν μέρει εξυπηρετεί μια άποψη, αλλά δεν προσφέρει επιπλέον σε ουσία.

 

[matawan]

+1

Επειδή η επιχειρηματολογία που φέρνεις είναι διαφορετική για τα δύο πράγματα που κρίνεις.

Δηλαδή πχ ο Ταραντίνο εφαρμόζει μια άλλη μορφή αφήγησης. Αυτό αποτελεί έναν άλλο τρόπο έκφρασης, όχι με άλλα μέσα. Ουσιαστικά μια άλλη ερμηνεία.

 

 

Μα ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, κινηματογράφο κάνει. Τι μέσα να χρησιμοποιήσει δλδ? Αυτό που κάνει είναι να ανατρέπει σε επιπεδό φόρμας, όχι περιεχομένου, το μέχρι τότε καθιερωμένο στον MAINSTREAM κινηματογράφο γραμμικό μοντέλο αφήγησης.

 

Δεν είμαι σίγουρος οτι καταλαβαίνω τι εννοείς.

[Evilnye]

Μα ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, κινηματογράφο κάνει. Τι μέσα να χρησιμοποιήσει δλδ? Αυτό που κάνει είναι να ανατρέπει σε επιπεδό φόρμας, όχι περιεχομένου, το μέχρι τότε καθιερωμένο στον MAINSTREAM κινηματογράφο γραμμικό μοντέλο αφήγησης.

 

Δεν είμαι σίγουρος οτι καταλαβαίνω τι εννοείς.

Ναι κ εγώ δεν είμαι ικανοποιημένη από τη διατύπωσή μου.

Οκ ο Ταραντίνο ανατρέπει (δεν είπα πουθενά το αντίθετο) επίσης μ αρέσουν οι stripes, αλλά συμφωνώ με τα λεγόμενα του audiokosta. Ήδη δε βγάζει νόημα ;D

 

Σε αυτά που είπες και σχολίασα όμως παρακάτω, εννοώ ότι η ουσιαστική καινοτομία των stripes είναι στις ιδέες τους και όχι στην επιλογή ενός (ουσιαστικού) οργάνου λιγότερου.

Η ανατροπή του Ταραντίνο είναι ότι είπες και εσύ στον τρόπο αφήγησης και όχι πχ στο γεγονός του να βάλει ένα ασπρόμαυρο στοιχείο. Το οποίο σιγά τα ωά, αν δεν εξυπηρετεί μια ουσία.

 

(Ούτε τώρα νομίζω ότι βγάζει πολύ νόημα, απλά προσπαθώ να γράψω το ανάλογο του ενός και του άλλου το οποίο θα μπορούσε να είναι επιχείρημα όσον αφορά την καινοτομία ενός καλλιτέχνη.)