Dream Theater - Lark's tongues in Aspic (King Crimson cover)

[panagiotis]

http://www.youtube.com/watch?v=q-sIfig3W1Q

 

Για πείτε καμιά γνώμη ρε παίδες...

ωραίο μου φάνηκε εμένα, αν πρόκειται για απλή επανεκτέλεση με πιο σύγχρονο ήχο....

 

 

...και κάπου εδώ βλέπω στο βάθος τον bluezlick να ωρύεται.. "ιδού η απόδειξη για το ότι οι Theater είναι απλοί κλέφτες των 70's συνάδελφών τους..." ;D ;D

[PetrucciGR]

Εχεις δίκιο. Το παίζουν πολύ καλά μέν αλλά καθαρά επανακτέλεση.

 

Dream Theater Rule !!!!!!

[Nestoras]

T' αριστουργήματα δεν έχει νόημα να τα πολυπειράζεις, ωραία εκτέλεση έτσι κι αλλιώς. Όσοι απο εσάς έχετε δεί σε DVD συναυλίες των Crimson ή έχετε ακούσει τα live τους (από τα '70'ς) θα έχετε καταλάβει τι φασαρία έκαναν. Αν δεν έχετε το συγκεκριμένο άλμπουμ των Crimson σε βινύλιο υπάρχουν επανεκδόσεις σε cd σε εξευτελιστικές τιμές, πάρτε το ανήκει στα desert island discs.

[Sakis_Gallo]

ισως το αγαπημενο μου crimson Κοματι μαζι με το starless(γενικα αυτη η περιοδος τους με τρελενει)

κ οπως ειπε κ ο νεστορας

ή έχετε ακούσει τα live τους (από τα '70'ς) θα έχετε καταλάβει τι φασαρία έκαναν.

εχω πολλα απο αυτην την περιοδο κ τα σπαγανε απιστευτα συν που τζαμαρανε συνεχεια!

καθε Live εχει τουλαχιστον 2 αγνωστα κοματια....

ον τοπικ γιατι για τους crimson Μπορω να γραφω μεχρι να πεσει ο server

αυτο το κοματι χωρις βιολι ειναι σαν γυναικα χωρις βυζια.....

ο πορτνοι για ακομα μια φορα αναγουλιαστικος αυτος ο ηχος του ρε παιδι μου στο λαιμο μου καθετε.....

το μονο που το σωζει το κοματι ειναι που δεν τραγουδαει η Λαμπρη

 

[panagiotis]

Ψιλο-άσχετο αλλά μιας και θίχτηκε το θέμα...

ποτέ δεν τόλμησα να αναδείξω προσωπικά κάποιο κομμάτι των Crimson ως το "αγαπημένο μου" πόσο μάλλον κάποιο άλμπουμ τους (από In the court... μέχρι και Discipline).....

Το καθένα ξεχωριστό για τους δικούς του λόγους. Το καθένα με τη δική του μουσική αξία, στα αυτιά μου τουλάχιστον. Κι αυτό ήταν ένα απ' τα πράγματα που απ' όταν τους πρωτο-άκουσα και ασχολήθηκα μαζί τους, με συνάρπαζε (όπως και με τα υπόλοιπα βρετανικά 70's prog μεγαθήρια).

Όπως και να 'χει, αιώνιος σεβασμός στον Πορφυρό Βασιλιά!!

 

:)

[Sakis_Gallo]

oi crimson εχουν ΜΟΝΟ δισκαρους πως να το κανουμε! ;D :P

 

 

 

[fatalv]

oi crimson εχουν ΜΟΝΟ δισκαρους πως να το κανουμε! ;D :P

 

ΤΕΡΑΣΤΙΑ αλήθεια!!!

Αξίωμα για να ακριβολογούμε...

[Επισκέπτης]

Όλες οι επανεκτελέσεις παλιού υλικού που ακούω από τους Dream Theater έχουν το ίδιο πρόβλημα: τα μέλη των Theater φαίνεται ότι το μόνο που "πιάνουν" από τα πρωτότυπα κομάτια είναι η δεξιοτεχνική τους διάσταση. Την οποία μιμούνται ικανοποιητικά.

 

Όμως, το Lark's Tongues In Aspic δεν είναι μόνο μία ακολουθία ακόρντων ή μία συστοιχία μελωδιών για να βγάλει ο κάθε κλαπατσιμπανάς το άχτι του. Γράφτηκε κάτω από τις διδαχές συγκεκριμένης φιλοσοφικής ομάδας, την οποία ο Fripp σπούδαζε για χρόνια και της οποίας ο ακρογωνιαίος λίθος είναι η λέξη "πειθαρχία", λέξη (και άποψη) που τελικά ο Fripp επέβαλε στην τελευταία περίοδο του γκρουπ, εκείνη που ξεκίνησε με το Discipline.

 

Απορρίπτω αυτό που άκουσα και παύω να ασχολούμαι με τους DT και τη μανία τους να "διασκευάζουν" πράγματα που - ολοφάνερα - δεν κατανοούν.

 

 

[Nestoras]

ΤΕΡΑΣΤΙΑ αλήθεια!!!

Αξίωμα για να ακριβολογούμε...

Μόνο δισκάρες έχουν και οι Premiata Forneria Marconi εξώφυλλο των οποίων έχεις χρησιμοποιήσει σαν picture διακριτικό σου.

[panagiotis]

Όλες οι επανεκτελέσεις παλιού υλικού που ακούω από τους Dream Theater έχουν το ίδιο πρόβλημα: τα μέλη των Theater φαίνεται ότι το μόνο που "πιάνουν" από τα πρωτότυπα κομάτια είναι η δεξιοτεχνική τους διάσταση. Την οποία μιμούνται ικανοποιητικά.

 

Όμως, το Lark's Tongues In Aspic δεν είναι μόνο μία ακολουθία ακόρντων ή μία συστοιχία μελωδιών για να βγάλει ο κάθε κλαπατσιμπανάς το άχτι του. Γράφτηκε κάτω από τις διδαχές συγκεκριμένης φιλοσοφικής ομάδας, την οποία ο Fripp σπούδαζε για χρόνια και της οποίας ο ακρογωνιαίος λίθος είναι η λέξη "πειθαρχία", λέξη (και άποψη) που τελικά ο Fripp επέβαλε στην τελευταία περίοδο του γκρουπ, εκείνη που ξεκίνησε με το Discipline.

 

Απορρίπτω αυτό που άκουσα και παύω να ασχολούμαι με τους DT και τη μανία τους να "διασκευάζουν" πράγματα που - ολοφάνερα - δεν κατανοούν.

 

 

 

Απολύτως σεβαστή η άποψή σου.... και μόνο που την εκφέρει ένας ακροατής σαν και 'σένα. Αλλά.

Μήπως πέφτουμε (πέφτεις/πέφτετε) στην παγίδα της προκατειλημμένης ακρόασης (κακό πράγμα στη μουσική, αναμφισβήτητα); Έχουμε δηλαδή μια εικόνα στο μυαλό μας για δαύτους και απλά το ακούμε για να την επιβεβαιώσουμε. Ακόμα κι αν εν τέλει δεν την επιβεβαιώνουν. :)

Και δεν το λέω μόνο για έναν αρνητικά προκατειλημμένο ακροατή, αλλά και για το αντίθετο, που δεν αποκλείω να συμβαίνει με τύπους σαν και 'μένα. :)

Είπα εξ αρχής πως η γνώμη σου έχει βαρύνουσα σημασία (σε σύγκριση με τη δικιά μου πχ), απλά επισημαίνω πράγματα. Παγίδες. :)