The end of Oasis!

[orbital]

 

Ελάχιστα από τα τραγούδια των oasis είναι διαχρονικά για μπάντα που έχει κυκλοφορήσει 9 άλμπουμ και 22 singles (μου αρέσει αρκετά ο 2ος δίσκος τους και ειδικά το "don't look back in anger" που το θεωρώ το καλύτερό τους τραγούδι) από εκεί και πέρα τα περισσότερα κολυμπούν στη μετριότητα και επίσης μέρος της "διαχρονικότητάς" τους οφείλεται περισσότερο στα γνωστά καραγκιοζιλίκια που κατά καιρούς επιδίδονται παρά στην ποιότητα των μουσικών τους έργων...

 

Τι σχεση εχει ποσα album εχουν πουλησει με το αν εχουν διαχρονικα τραγουδια; Δηλαδη το morning glory δεν ειναι διαχρονικο album; Ενταξει ρε συ να μη σου αρεσει ενα συγκροτημα... ειναι αλλο πραγμα απ'το να μην αναγνωριζεις καποια πραγματα ομως.

 

Την "ποιοτητα" στη ροκ μουσικη μην την πιασουμε ξανα καλυτερα... εκτος αν εχει και η ποιοτητα στη ροκ καμια μοναδα μετρησης οπως δωσανε τα παιδια παραπανω για την κουλτουρα (σεβας)  ;D ;D ;D ;D

αλλιως τσαμπα θα γεμιζουμε σελιδες απλως αποδεικνυοντας αλλη μια φορα πως ειναι υποκειμενικη...

[stephanos]

Δεν ξέρω αν το έχετε δει έχει πολύ πλάκα πάντως . Λές και το έχει κάνει μέλος του φόρουμ μ'όλα αυτά που διάβασα εδώ. :D

 

[RogerWaters15]

Αυτό ήταν πολύ καλό!!! ;D ;D ;D

[relayer]

Τι σχεση εχει ποσα album εχουν πουλησει με το αν εχουν διαχρονικα τραγουδια; Δηλαδη το morning glory δεν ειναι διαχρονικο album; Ενταξει ρε συ να μη σου αρεσει ενα συγκροτημα... ειναι αλλο πραγμα απ'το να μην αναγνωριζεις καποια πραγματα ομως.

 

Την "ποιοτητα" στη ροκ μουσικη μην την πιασουμε ξανα καλυτερα... εκτος αν εχει και η ποιοτητα στη ροκ καμια μοναδα μετρησης οπως δωσανε τα παιδια παραπανω για την κουλτουρα (σεβας)  ;D ;D ;D ;D

αλλιως τσαμπα θα γεμιζουμε σελιδες απλως αποδεικνυοντας αλλη μια φορα πως ειναι υποκειμενικη...

 

 

Καταρχήν σε μία συζήτηση ανταλάσσουμε γνώμες που εμπεριέχουν αναπόφευκτα το στοιχείο της υποκειμενικότητας... Αν ήταν να ανοίγει ένα θέμα για να συμφωνούν όλοι ή για να λένε τη γνώμη τους μόνο όσοι συμφωνούν τότε θα χασμουριόμασταν όλοι στο noiz φίλε orbital... Επίσης την όποια επιτυχία έκαναν οι oasis την αναγνώρισα εξαρχής ...και το "morning glory" θεωρώ ότι είναι διαχρονικό άλμπουμ αλλά όπως βλέπω είναι και το μόνο που θυμούνται οι περισσότεροι γι' αυτό και λέω απλά ότι το όνομα "oasis" δεν αξίζει τόση φασαρία... Με άλλα λόγια όπως προαναφέρθηκε με ένα best of (εννοείται μονό CD) είμαστε υπερ του δέοντος καλυμμένοι οπότε άντε να πάνε στο καλό γιατί από προσφορά πλέον είναι klain main...

[audiokostas]

Ελπίζω ότι διαλύθηκαν.

Δεν πιστεύω ότι διαλύθηκαν (για πάντα).

Και αν δεν διαλύθηκαν.........σκοτίστηκα.

Δεν τους θεωρώ μεγάλη μπάντα και προφανώς κάτι τρέχει στα γύφτικα αφού τα εκατομμύρια πωλήσεις δείχνουν ότι πολλοί άλλοι διαφωνούν μαζί μου.

Εχουν δύο τρία κομμάτια (κάτι LBinA, Wonderwall κλπ) που μου αρέσουν αρκετά. Αλλά και κάτι δεκάδες άλλα που μου προκαλούν ναυτία.

Ναί, το μάρκετινγκ δούλεψε καλά για αυτούς αλλά όπως εξάλλου και για πολλούς άλλους.

Ναι, είναι σε μεγάλο βαθμό αντιγραφείς των Beatles (κάπου ο εις εκ των Αφών το είχε παραδεχτεί ανοιχτά σε συνέντευξη του μιλώντας και για συγκεκριμένα chord progressions  αλλά δεν την βρίσκω) όπως εξάλλου εκατοντάδες άλλα γκρουπ και είμαστε ελεύθεροι όλοι να το κάνουμε. Αυτοί προφανώς, κάπου, κάτι, κάπως το κάνουν καλύτερα.

Ναι, είναι ψιλοκουλοί και so what όταν η ροκ (μην ξεχνάμε CCR, RS κλπ κλπ) έχει γραφτεί και από τέτοιους (που τα σέρνανε όμως, έτσι;) αλλά μη λέμε τα ίδια πάλι.

 

Αυτό όμως που δεν αντέχω ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ και με εκνευρίζει είναι η ιδεολογία ή περισσότερο ακόμα η έλλειψη αυτής την οποία όχι απλώς αντιπροσωπεύουν αλλά της οποίας ηγούνται από τα μέσα των 90s οι εν λόγω αδελφοί. Μια "it's cool to be stupid and mindless f*ck you I drink beer and who gives a fuck" attitude που δημιουργείται στο Manchester (και ελόχευε στο απογοητευμένο και υποτιμημένο λούμπεν της Βρεττανίας ούτως ή άλλως) στα mid eighties από Happy Mondays (μπαντάρα) et al και παίρνει διαστάσεις Βρεττανικής πανδημίας στα 90s (yobbos) με κύριο εκφραστή  τον κυρ Liam.

Κοινωνικό το φαινόμενο, ξέρω αλλά σε στεναχωρεί όταν η διοχέτευση του θυμού και του πάθους της μεσοαστικοεργατικής τάξης που έχει δημιουργήσει τα διαμάντια των 70's να μεταλάσσεται στον σταρχι..σμό-θα-σε-βαρέσω-αν-με κοιτάξεις-θέλω-πολλά-λεφτά-φέρε-μπύρες-και-κόκα" των Oasis και κάτι Robbie Williams αργότερα.

Ξέρω, το πάω αλλού αλλά προσωπικά με ενοχλεί αφάνταστα.

Περισσότερο και από την έλλειψη ταλέντου τους  ;D

 

Just my two cents......

[kwstas79]

Αντίο Oasis. Θα είσαι γιά πάντα ο Βασιλιάς.

[orbital]

 

 

Κοινωνικό το φαινόμενο, ξέρω αλλά σε στεναχωρεί όταν η διοχέτευση του θυμού και του πάθους της μεσοαστικοεργατικής τάξης που έχει δημιουργήσει τα διαμάντια των 70's να μεταλάσσεται στον σταρχι..σμό-θα-σε-βαρέσω-αν-με κοιτάξεις-θέλω-πολλά-λεφτά-φέρε-μπύρες-και-κόκα" των Oasis και κάτι Robbie Williams αργότερα.

 

 

 

Εχεις δικιο αλλα κανεις -για μενα- ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ λαθος: δε μπορεις να πεις στον κοσμο θελω να σκεφτεστε οπως θελω εγω να σκεφτεστε, ειδικα σε διαφορετικες κουλτουρες που κακα τα ψεματα δε μπορεις κ να τις νιωσεις ευκολα. Η chavοεργατικη ταξη του UK ειναι αυτη που ειναι, σκεφτεται οπως σκεφτεται κ τη βρισκει με αυτον τον τροπο, μας αρεσει ή οχι. Τα πραγματα εχουν προχωρησει, οι beatles πεθαναν, οι sex pistols πεθαναν (ασε που στην τελικη και τα συγκροτηματα αυτα attitude πουλουσαν ΙΜΟ), και με την ανοδο του uk garage κ gabba ακομα κ οι oasis κ η britpop εχουν ψιλοπεθανει εδω που τα λεμε στο UK.

 

Σκεψου να σκασει ενας Αγγλος μικροαστος στην Ελλαδα κ να δει την κουλτουρα "τα σπαω στον τερζη, πληρωνω την καψουρα μου, τα πινω κ μετα στουκαρω σε καμια πινακιδα της συγγρου γιατι οδηγω μεθυσμενος κ αυριο ειμαι ταπι κ ψυχραιμος αλλα περασα γαματα" ...και να λεει, "καλα αυτοι οι ελληνες εντελως ζωα ειναι; Χαθηκε να ακουσουν λιγο Σκαλκωτα, λιγο Χατζιδακι; Γιατι τα σπανε στα μπουζουκια για μια "καψουρα; Τι κουλτουρα ειναι αυτη;"

[audiokostas]

Εχεις δικιο αλλα κανεις -για μενα- ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ λαθος: δε μπορεις να πεις στον κοσμο θελω να σκεφτεστε οπως θελω εγω να σκεφτεστε

Δεν νομίζω ότι διαφωνώντας με έναν τρόπο σκέψης επιβάλλεις τον δικό σου. Ειδικά όταν δεν βρίσκεσαι σε θέση που αποφασίζεις για το σύνολο. Η εκφραση άποψης είναι εκ προοιμίου προπαγάνδα. Οχι όμως επιβολή.

Τώρα το τι πέθανε και τι ζει είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο και κουβέντα να κάνουμε μεγάλη.

 

Σκεψου να σκασει ενας Αγγλος μικροαστος στην Ελλαδα κ να δει την κουλτουρα "τα σπαω στον τερζη, πληρωνω την καψουρα μου, τα πινω κ μετα στουκαρω σε καμια πινακιδα της συγγρου γιατι οδηγω μεθυσμενος κ αυριο ειμαι ταπι κ ψυχραιμος αλλα περασα γαματα" ...και να λεει, "καλα αυτοι οι ελληνες εντελως ζωα ειναι; Χαθηκε να ακουσουν λιγο Σκαλκωτα, λιγο Χατζιδακι; Γιατι τα σπανε στα μπουζουκια για μια "καψουρα; Τι κουλτουρα ειναι αυτη;"

Δεν με νοιάζει τι θα πει ο Αγγλος, αντίθετα με το εθνικό μας κόμπλεξ "τι έγραψε ο ξένος τύπος". Μου είναι ιδιαίτερα απεχθής και εμένα (όχι ο Τερζής αλλά ο τρόπος διασκέδασης αυτός). Αυτό δεν σημαίνει ότι θα τον εμποδίσω τον καθεκαραγκιόζο να το κάνει.

 

Παρεπιμπτόντως, μεταξύ εθνικής οδού και Σκαλκώτα υπάρχει μεγάλη γκάμα  ;)

[Επισκέπτης]

Θα ήθελα να προσθέσω μία πληροφορία, σχετική με το βίντεο που μπήκε πιο πάνω. Προέρχεται από τη σημαντική (κατά τη γνώμη μου) ταινία "Der Untergang" δλδ. "H Πτώση", η οποία αναφέρεται στις τελευταίες ημέρες του Αδόλφου Χίτλερ. Είναι γερμανόφωνη και - σε ορισμένα σημεία - συγκλονιστική.

 

Η επίμαχη σκηνή είναι μία από τις ζόρικες σκηνές της ταινίας και - για να είμαι ειλικρινής - ποτέ δεν κατάλαβα για ποιο λόγο την χρησιμοποιούν για να κάνουν πλάκα, καθότι δεν βγάζει καθόλου γέλιο, ειδικά αν έχεις δει την "Πτώση".

 

Η ταινία κυκλοφορεί στα ελληνικά βίντεο κλαμπ, για όποιον θέλει να την δει.

 

 

[audiokostas]

Θα ήθελα να προσθέσω μία πληροφορία, σχετική με το βίντεο που μπήκε πιο πάνω. Προέρχεται από τη σημαντική (κατά τη γνώμη μου) ταινία "Der Untergang" δλδ. "H Πτώση", η οποία αναφέρεται στις τελευταίες ημέρες του Αδόλφου Χίτλερ. Είναι γερμανόφωνη και - σε ορισμένα σημεία - συγκλονιστική.

Δεν γνωρίζω ποιά είναι η σκηνή που παρατέθηκε λόγω εργασιακού Fidjan  ;) αλλά θα συμφωνήσω με τον Eye για την (εξαίρετη) ποιότητα της ταινίας την οποία είδα με το ενδιαφέρον κάποιου που θέλει να κατανοήσει ένα από τα μεγαλύτερα κατ' εμέ μυστήρια του προηγούμενου αιώνα. Με μία εκ των έσω μαρτυρία. Ακόμα και οι συνεντεύξεις της εν λόγω κυρίας / αφηγήτριας έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιες σκηνές που "είχαν" γέλιο. Αλλά επιφυλάσσομαι...