Ελληνόφωνο γκρούπ, πως πάει έξω?

[kostas loverboy665]

Από την καθολικά αποδεκτή άποψη του superfunk σε άλλο thread: Ροκ και στίχος

κανενα ελληνικο "αγγλόφωνο" συγκρότημα δεν θα μπορεσει ΠΟΤΕ να κανει καριερα στην Αγγλία & τις ΗΠΑ.

 

Οχι επειδη δεν ξερει αγγλικά (συντακτικο & γραμματικη ευκολα μαθαίνει καποιος οπως & ευκολα παιρνει το proficiency...) αλλα επειδη τα θεματα των τραγουδιων' date=' το "πλεξιμο" των στιχων & η γενικοτερη "ατμοσφαιρα" των λεξεων των τραγουδιων των ελληνικων αγγλόφωνων γκρουπ απέχει χιλιαδες μιλια απο την καθημερινοτητα των "ξενων".

[/quote']

 

Στην πρώτη φράση νομίζω πρέπει να υπογραμμιστεί η λέξη συγκρότημα αλλά και οι ατομικές ή άλλες προσπάθειες στο ίδιο πλαίσιο κινούνται....εκτός και αν κινούμαστε instrumental ή με ''ατάκες'' (αυτό κάνω και εγώ-όχι όμως ότι είμαι έτοιμος ή ότι το πούλησα...).

 

Το θέμα μου είναι το τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση και το ανοίγω γιατί θα ενδιαφέρει πολλούς και γιατί μέσα από τη συζήτηση θα ακουστεί και κάτι που δεν έχουμε σκεφτεί, όπως το βάλε αγγλόφωνο να τα πει, ζήσε έξω ή το ότι εξαρτάται από το κοινό ή τις επιρροές κτλ.

 

..και κατ'επέκταση, είναι μόνο ο στίχος ή έιναι και η μουσική?

Δηλαδή φταίει η φέτα και η μαμά ή είναι ότι πρέπει να κάνουμε κάτι διαφορετικά.

Δεν αναρωτιέμαι τόσο ή όσο φαίνεται από τη διατύπωση (για όσους το εξέλαβαν έτσι) αλλά περισσότερο θέλω μάθω από εσάς που σας...διαβάζω κάθε μέρα.

 

Kind regards,

Jill Kelly

[trolley]

Δεν καταλαβαίνω ποια ακριβώς είναι η ερώτηση. Επίσης, ποιος είναι ο Jill Kelly?

[kostas loverboy665]

H ερώτηση είναι εάν υπάρχει κάποιος τρόπος να ξεπεραστεί το πρόβλημα της γλώσσας ή να υποστηριχτεί έτσι ώστε να είναι αμελητέο, δεδομένου ότι πολλά σχήματα από Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Νότια Αμερική έχουνε διεθνή αναγνώριση. (Τον όρο σχήματα τον χρησιμοποιώ για να μην περιοριστούμε στα συγκροτήματα με τις δύο κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, φωνητικά)

Εγώ μία από τις εξηγήσεις που δίνω για την έλλειψη ελληνικών σχημάτων με αναγνώριση στο έξωτερικό είναι ότι λόγω φιλοσοφίας πολλοί λένε ''που να τρέχεις'', ''καλά είναι και εδώ'', ''βολεύομαι και έτσι''.

Μια άλλη είναι ότι λόγω περιορισμένης ή δύσκολης ΟΔΙΚΗΣ πρόσβασης στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες είμαστε ή αισθανόμαστε αποκομμένοι.

Μία τρίτη είναι ότι ο Έλληνας διαφέρει τόσο πολύ από τις προτιμήσεις της διεθνούς αγοράς που δεν μπορεί να πουλήσει εκεί τη μουσική του. Αυτό όμως δεν ισχύει και πολύ πλέον.

 

Αυτά γιατί συχνά σχολιάζουμε το γεγονός ότι είμαστε περιορισμένοι αλλά όχι τους λόγους που είναι έτσι ή τους τρόπους να το ξεπεράσουμε.

 

Η Jill kelly είναι βλάχα Αμερικανίδα πορνοστάρ φίλε Wow!...με διεθνή καριέρα! Μπορεί να σε ξενίζει η αναφορά σε αυτήν αλλά πιστεύω ότι εάν την είχες δει θα συμφωνούσες ότι η Jill δεν μπορεί να είναι ποτέ off topic.

[blue]

νομίζω μουσικά δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα.Κάποιος που ασχολείται με συγκεκριμένο ξενόφερτο είδος,πιστεύω θα έχει πάνω κάτω παρόμοιες επιρροές με τον αντίστοιχο ξένο μουσικό.Στηρίζω αυτή την άποψη με το εξής παράδειγμα:αυτό που πουλάει εδώ και καιρό και δείχνει να συνεχίζει είναι το βρετανικό Post rock/alternative pop και oι προεκτάσεις τους.Τα συγκροτήματα που επιπλέουν είναι κατά κύριο λόγο παρακλάδια tων radiohead (starsailor,coldplay ,muse,Travis κ.α.).όλα τα εντός παρενθέσεως συγκροτήματα δεν νομίζω οτι κάνουν κάτι παραπάνω μουσικά σε σχέση με τις εγχώριες δυνατότητες (closer,rainning pleasure).

Στο στίχο τώρα σίγουρα υπάρχει πρόβλημα.Όχι λόγω προφοράς ,αλλά περισσότερο διαφορετικής κοινωνικής πραγματικότητας.Έτσι εξηγώ και την αντίστοιχη διεθνή επιτυχία των Νορβηγών (νομίζω)Madrugada και των Ισλανδών Sigur Ros.Εν κατακλείδι και για να μην επεκταθώ άλλο σε παραλήρημα νομίζω η μόνη λύση είναι ελληνική μπάντα με ξένο τραγουδιστή-στιχουργό (ή κάποιον που έχει ζήσει χρόοοονια έξω και έχει βιώσει αυτή την πραγματικότητα που συζητάμε).¶λλα έτσι μάλλον βγήκα από τις συνθήκες του προβλήματος... :?

 

Φιλικά,Asia Carrera

[kostas loverboy665]

Όλοι αυτοί που αναφέρεις φίλε blue δεν έχουνε κάποιον αγγλόφωνο τραγουδιστή-στιχουργό, αν δεν κάνω λάθος.

Προέρχονται βέβαια από χώρες με μουσικές ανησυχίες που είναι πιό κοντά στα ''διεθνή πρότυπα''.

Επίσης, υπάρχουνε είδη μουσικής που ο στίχος είναι υποδιέστερης σημασίας ή και ανύπαρκτος, εκεί τι γίνεται?

Υπάρχουνε πολλά παιδιά, Έλληνες, που ασχολούνται με τέτοιες μουσικές, με παραγωγές που κυκλοφορούνε έξω και με περιστασιακά η εντατικά live αλλά δεν ακούμε ποτέ κάποιον να ''γίνεται''.

Ελπίζω να μη συμβαίνει αυτό γιατί αισθανόμαστε μειονεκτικά (μεγάλο λάθος εάν συμβαίνει) ή γιατί έχουμε χωνέψει το μήνυμα που μας περνάνε ότι (γενικά οι εκτός USA-UK ή και ειδικότερα οι Έλληνες και λοιποί μικροί πληθυσμιακά λαοί) δεν έχουμε να πούμε κάτι.

 

Tera Patrick!

[iliasbass]

παντως οταν ειχα δει τους Doves με τους Closer (Σεπτ. 2000) οι δευτεροι επαιξαν πολυ καλυτερα

 

Gina Ryder

... η οποια μοιαζει και στη ...γυναικα μου!!! :lol: :lol: :lol:

[blue]

"Επίσης, υπάρχουνε είδη μουσικής που ο στίχος είναι υποδιέστερης σημασίας ή και ανύπαρκτος, εκεί τι γίνεται? "

 

Αυτό είναι μεγάλο ζήτημα.Θα προσπαθήσω να αναπτύξω την προσωπική μου άποψη χρησιμοποιωντας μεγέθη στον τομέα που νομίζω οτι έχει κάποιο μέλλον,την ηλεκτρονική-πειραματική με στοιχεία jazz μουσική (Cinematic Orchestra,Niels Petter Molvaer,Red Snapper,etc). Παρατηρώ οτι εγχώριες παραγωγές υστερούν έναντι ξένων εξαιτίας-φοβάμαι-νοοτροπιάς.Δηλ. είτε παραείναι jazz και δικαιολογημένα δεν μπορούν να σταθούν στον κορεσμένο αυτό τομέα της δισκογραφίας(γιατί κάποιος να πάρει έναν καινουριο δίσκο ενώ ξέρει οτι υπάρχει πληθώρα παλιων και σίγουρα καλύτερων δίσκων που δεν έχει ακούσει αλλά αν επιλέξει κάποιον τυχαία θα τον βρει τουλάχιστον καλό?) ή παραείναι πειραματική (με την καλή και περισσότερο με την κακή έννοια).Και κάνω αυτό το διαχωρισμό ειδικά εδώ γιατι ξέρω οτι υπάρχουν πολύ καλοί μουσικοί που φοβούνται να πειραματιστούν γιατί θα τους "μαλώσουν" τα πτυχία τους και απ'την άλλη υπάρχουν μουσικοί με ιδέες που δεν μπορούν να τις υλοποιήσουν σε κάτι καλό λόγω μουσικών ελλείψεων και αναλώνονται σε κακό θόρυβο (πλεονασμός?)επειδή είναι κάτι διαφορετικό.Και αν οι τελευταίοι αποφασίσουν να προχωρήσουν τη μουσική τους παιδεία ώστε να καταφέρουν να φτιάξουν κατί πρωτότυπο και συνάμα μουσικό,κάπου στην πορεία χάνονται και εκπίπτουν στην πρώτη κατηγορία.

Εύχομαι να μην είναι έτσι τα πράματα και να τα βλέπω μόνο εγώ έτσι....

 

Tyra Olsen

[dienekes]

Κώστα, αυτό το θέμα της γλώσσας, μου θύμισε κάτι παλιότερα Γιαπωνέζικα metal συγκροτήματα. Σίγουρα το να τους ακούσεις να τραγουδούν στη γλώσσα τους είναι τουλάχιστον "ενδιαφέρον", από κει και πέρα, αν δεν σε ξενίσει η αρχική προσέγγιση, μάλλον πιστεύω ότι τους αντιμετωπίζεις σαν "φρούτο". Και για να μην παρεξηγούμαι, υπάρχουν πολύ νόστιμα και "θρεπτικά" φρούτα! Αλλά με φρούτα μόνο δεν υπάρχει σοβαρή δίαιτα (trust me on this, ξέρω περισσότερα για τη διατροφή από αρκετούς διαιτολόγους φίλους μου... :P :D )

 

Τελικά λοιπόν ένα ελληνικό γκρουπ με ελληνικό ή "μικτό" (στα πρότυπα της Ουροβίζιον?) στίχο, θα είχε κάποιες ελπίδες να "γίνει αντιληπτό", να το πούμε έτσι, αλλά πιστεύω όχι να γίνει κάτι περισσότερο από fad. Στα πλαίσια αυτών που λέει ο Superfunk δεν θα προσέγγιζε ποτέ το "λαϊκό" στοιχείο που πρέπει να έχει κάθε "ποπ" μουσική πρόταση (είτε είναι indie είτε είναι metal, με την ευρεία έννοια).

 

Ωστόσο μάλλον διαφωνώ για το πόση σημασία μπορεί να έχει τελικά η εντρύφηση στην κουλτούρα για να γράψεις ποιοτικό αγγλικό στίχο. Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι τελικά μπορεί να είναι τεράστια η αγγλόφωνη αγορά, αλλά εξίσου μεγάλη είναι η αγορά των μη αγγλόφωνων κρατών! Ας πούμε η Ιαπωνία, ή οι Σκανδιναβικές χώρες, δεν θα είχαν το "πρόβλημα" του άγγλου να ακούσουν κάποια ελληνική φωνή που, πέρα από την προφορά κλπ, δεν θα τραγουδούσε στίχους "σαν αγγλόφωνος". Ειδικά για την Σκανδιναβία, μιας και έκανα πρόσφατα ένα ταξίδι εκεί, μπορώ να το διαβεβαιώσω.

 

Πιστεύω τελικά ότι όλα είναι ζήτημα απόφασης. ¶παξ και ένα ελληνικό γκρουπ, που να διαθέτει την απαραίτητη ποιότητα, είτε αυτή μεταφράζεται σε εμπορικούς είτε σε καλλιτεχνικούς όρους, έπαιρνε απόφαση ουσιαστικά να ζήσει "στους πέντε δρόμους" για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, νομίζω ότι θα πετύχαινε. Είναι και θέμα τύχης βεβαίως... Αλλά ποιο άγνωστο γκρουπ, ή έστω απ'αυτά που είναι σχετικά γνωστά και επιτυχημένα στην Ελλάδα, έχει τις οικονομικές δυνατότητες να κάνει 250 gigs το χρόνο;;

 

Κατά τα άλλα, Sylvia Saint και τα μυαλά στα κάγκελα.

[kostas loverboy665]

Όλοι έχουμε τις προτιμήσεις μας....και πολύ καλές απ'ότι βλέπω!

 

Blue, η κατηγοριοποίηση που κάνεις νομίζω ότι είναι κάπως περιορισμένη.

Στην ηλεκτρονική μουσική πχ υπάρχουνε πολλά είδη και άπειρα παρακλάδια. Το γεγονός αυτό μαζί με τον πραγματικά μεγάλο όγκο νέων κυκλοφοριών εβδομαδιαίως είναι αδιαμφισβήτητα ένα πρόβλημα σε αυτό το είδος μουσικής και είναι δύσκολο για όλους ανεξαρτήτως εθνικότητας να ξεχωρίσουν. Γι'αυτό είναι και πολλοί αυτοί που παρατάνε το συγκεκριμένο σπορ και ασχολούνται με άλλα είδη ή που το κάνουνε παράλληλα με κάτι άλλο όπως ένα κανονικό γκρούπ ή με το να κάνουνε παραγωγές σε άλλους κτλ.

γιατί κάποιος να πάρει έναν καινουριο δίσκο ενώ ξέρει οτι υπάρχει πληθώρα παλιων και σίγουρα καλύτερων δίσκων που δεν έχει ακούσει αλλά αν επιλέξει κάποιον τυχαία θα τον βρει τουλάχιστον καλό?

Καταλαβαίνω το σκεπτικό αλλά αυτό ισχύει παγκοσμίως

υπάρχουν πολύ καλοί μουσικοί που φοβούνται να πειραματιστούν γιατί θα τους "μαλώσουν" τα πτυχία τους

Αυτό το έχω δει και εγώ αρκετές φορές και συμφωνώ....και αυτό είναι έλλειψη μουσικής παιδείας.

 

και απ'την άλλη υπάρχουν μουσικοί με ιδέες που δεν μπορούν να τις υλοποιήσουν σε κάτι καλό λόγω μουσικών ελλείψεων και αναλώνονται σε κακό θόρυβο (πλεονασμός?)επειδή είναι κάτι διαφορετικό.

Οι ίδιοι δεν αναλώνονται, αυτοί που τους ακούνε αναλώνονται αλλά αυτό είναι τελείως υποκειμενικό και άσχετο από μουσική παιδεία....εγώ ακούω και παρακολουθώ πολλά χρόνια τα psycho και prog trance τεκτενόμενα, για τους περισσότερους είναι θόρυβος.

 

Νομίζω ότι δεν το προσπαθούμε αρκετά και ότι βολευόμαστε και βάζω φυσικά και τον εαυτό μου μέσα.

 

TI,

Gauge

[kostas loverboy665]

Dienekes, συμφωνώ απόλυτα.

Να διευκρυνίσω ότι δεν εννοώ ελληνικό στίχο, μην τραλλαθούμε....

Τι να τον κάνεις το στίχο όταν δεν καταλαβαίνεις τι λέει και όταν σε ξενίζει η γλώσσα.....εδώ δεν αναφέρομαι σε παραδοσιακή μουσική. Δηλαδή, δεν θα ήθελα να ακούσω ηπειρώτικο στα Ρώσικα ή fados στα Γερμανικά.

 

Έπρεπε να βάλω τίτλο ''Έλληνικό γκρούπ, πως πάει έξω;'' ή κάτι τέτοιο για να μην υπάρχει σύγχιση.

 

Ε! Υπάρχει ταινία με sylvia και jill μαζί.