Πρωτότυπα μουσικά όργανα: καθαρά θέμα εμπορικής προώθησης;

[evris]

Σχετικα με την κατηγορια β (στην οποια ισως και να ανηκω, αν και μαλλον δεν θεωρουνται ακριβες οι κιθαρες μου, χρειαζεται και αυτο να το ορισουμε, ποια κιθαρα θεωρουμε ακριβη και για ποιον - παντως πιθανοτατα θα αγοραζα καποια ακριβη κιθαρα για τα δικα μου δεδομενα) αν το δεις βασει αναγκων σιγουρα εχεις δικιο. Ομως προσωπικα ποτε δεν ειδα το χομπυ μου πρακτικα -αντιστοιχα, θα αγοραζα και φερραρι χωρις να φτανω τον Σουμαχερ ουτε στο μικρο του δαχτυλακι, και σιγουρα πρακτικα θα μπορουσα να καλυψω τις αναγκες μου και μ'ενα fiat panda-. Τελικα ομως περα απ'τις βασικες αναγκες (τροφη, στεγαση κλπ) οι οποιες ειναι μαλλον αδιαπραγματευτες, οι υπολοιπες ειναι "υποκειμενικες", εμεις τις οριζουμε. Αν ο χ bedroom player νομιζει οτι δεν του φτανει η κινεζοτσεχα και χρειαζεται μια hot rod, και αν φυσικα μπορει να την πληρωσει, τοτε μαλλον τη χρειαζεται οντως...

 

Ειναι πολυ σωστη η διατυπωση σου και δεν αφηνει ασαφειες προς παρεξηγηση/παρερμηνεια.

 

Κατα μεγαλο μερος συμφωνω. Αυτο ομως που λες εγω το "χρεωνω" αλλιως: Και χωρις κοκα κολα ζουμε. Η αισθηση μας οτι την χρειαζομαστε ειναι ετσι και αλλιως καλλιεργησιμη. Εχουν πεσει απειρα λεφτα σε διαφημισεις γυρω μας, σε μαρκιζες, σε τραγουδακια, σε υποβολιμες σκηνες σε ταινιες που ο πρωταγωνιστης ανοιγει μια κοκα, σε τεντες πανω σε περιπτερα. Ολα μας τα ινδαλματα αυτην ηπιαν.

 

Απλα το παω λιγο μακρυτερα. Φυσικα και με κλειστα ματια σημερα αναγνωριζω την Κοκα κολα και δε με ξεγελαει η φτηνη Lidl κολα. Δεν υπηρχε ομως απο γεννησιμιου μου αυτη η ιδιοτητα. Την (δηθεν οριτζιναλ) Κοκα την δοκιμασα επειδη την αγορασε και την εφερε η μαμα μου και μπηκε στο σπιτι μου στην ευαισθητη νεαρη μου ηλικια. Επειδη οταν εψηνε αρνι ο θειος μου αυτην ειχε. Και στην πρωτη εξοδο μου σε σινεμα ηταν εκει. Και στην πρωτη πιτσαρια με την γκομενα. Ο διαφημιστης τους μου ξεπαρθενεψε την γευση και του ανηκω πια.

Σαφω και ζω και χωρις Κοκα λοιπον.

 

Αν λοιπον νιωθω οτι αυτην (την επωνυμη Κολα) χρειαζομαι και μπορω να την παρω και τελικα την παιρνω δεν ειναι γιατι ειναι η καλυτερη Κολα. Ειναι γιατι με εκπαιδευσαν μεθοδικα να θεωρω οτι αυτη ειναι η καλυτερη γευση Κολα. Αυτο ειναι αυτο που ονομαζω εθισμο στο επωνυμο και που οι διαφημιστες και οι μαρκετιστες πληρωνονται ενα σκασμο λεφτα μπας και το πετυχουν (και ειναι τοσο πετυχημενοι στη δουλεια τους, που οτα τελικα το καταφερνουν, εχουμε πειστει οτι δεν μας το εκαναν αυτοι, αλλα απο μονοι μας φτασαμε στην επιλογη μας. Και παρεξηγιομαστε και αν τολμησει να υπονοησει καποιος οτι καθοδηγηθηκαμε προς τα εκει μεσω καποιας επιτυχημενης στοχευμενης πολυετους και πολυεξοδης καμπανιας).

 

Και παντα διευκρινιζω οπως και εσυ οτι μιλαω για την ερασιτεχνικη/χομπιστικη λιγκα οργανοπαικτων.

 

[Jasemeister]

Την (δηθεν οριτζιναλ) Κοκα

 

Έχουμε ξεφύγει εντελώς απ'το θέμα αλλά βρε evris, υπήρχε άλλη Cola πριν την Coca-Cola? H πρώτη είναι και η original, όπως και να το δεις.

 

Πάντως τα ποστ σας έχουν αρχίσει να γίνονται υπερμεγεθή...

[The Genius Loci]

Αν λοιπον νιωθω οτι αυτην (την επωνυμη Κολα) χρειαζομαι και μπορω να την παρω και τελικα την παιρνω δεν ειναι γιατι ειναι η καλυτερη Κολα. Ειναι γιατι με εκπαιδευσαν μεθοδικα να θεωρω οτι αυτη ειναι η καλυτερη γευση Κολα. Αυτο ειναι αυτο που ονομαζω εθισμο στο επωνυμο και που οι διαφημιστες και οι μαρκετιστες πληρωνονται ενα σκασμο λεφτα μπας και το πετυχουν (και ειναι τοσο πετυχημενοι στη δουλεια τους, που οτα τελικα το καταφερνουν, εχουμε πειστει οτι δεν μας το εκαναν αυτοι, αλλα απο μονοι μας φτασαμε στην επιλογη μας. Και παρεξηγιομαστε και αν τολμησει να υπονοησει καποιος οτι καθοδηγηθηκαμε προς τα εκει μεσω καποιας επιτυχημενης στοχευμενης πολυετους και πολυεξοδης καμπανιας).

 

Κοίτα λοιπόν γιατί κάνεις ΑΠΟΛΥΤΑ λάθος:

 

Ο Tom Anderson (που τον χρησιμοποιώ γιατί αναφέρθηκε ως παράδειγμα πολλάκις στο thread), φτιάχνει 400 (ολογράφως ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΕΣ) κιθάρες το χρόνο. Για να έχουμε μια αίσθηση του μεγέθους, η Taylor κατασκευάζει περίπου 500 κιθάρες ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ!

 

Να είσαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί κιθαριστικοί κύκλοι που, αν τους παρουσίαζες μια Anderson, οπτικά τουλάχιστον θα την θεωρούσαν... κορεάτικη κόπια Fender!  ;)

 

Άσε λοιπόν φίλε τα περί Coca Cola. Δεν μιλάμε για φτηνά ουίσκυ, μιλάμε για κάτι που θα διάλεγε ένας connoisseur. Μας αρέσει δε μας αρέσει. Eσένα (στον κάθε "εσένα") σ'αρέσει να πίνεις Johnny Walker (είπες κάτι για διαφημίσεις?), ή, και χύμα ουίσκυ από την κάβα της γειτονιάς σου, ή εισαγώμενο από... την Τσεχία.  ;) Εμένα (στον κάθε "εμένα") μ'αρέσει το Balvenie ή το Dalmore. Είμαστε και οι δύο ΟΚ, αρκεί να υπάρχει σεβασμός στις επιλογές του άλλου, χωρίς να προσπαθούμε να τον βάλουμε, με το ζόρι, στα "δικά μας παπούτσια".  ;)

[odis13]

Kαι τι γινεται με τους hobyστες που τους αρεσουν οι ακριβες κιθαρες αλλα αποφευγουν συνειδητα τα μεγαλα brand names? Οπως εγω καλη ωρα?

 

Δε βγαζω το ψωμι μου απο τη μουσικη, παιζω μονο για ευχαριστηση μου και σε μπαντες εμφανιζομαι μια στο τοσο (ισως μπορεις να με βαλεις αναμεσα στον bedroom player και στον ημι-επαγγελματια και να με βαφτισεις quarterpro player - θεε μου τι μαλακιες γραφω).

 

Τελος παντων, υπαρχουν και ατομα λοιπον οπως εμενα που προτιμουν να αγοραζουν οσο το δυνατον καλυτερα (αρα και ακριβοτερα) και υψηλοτερης κατηγοριας οργανα τους επιτρεπει η τσεπη τους (ως μαθητης εκανα χοντρες οικονομιες για καποιο χρονικο διαστημα για να αγορασω την Framus μου). Παρολα αυτα, αποφευγουν τα μεγαλα brand names οπως Gibson Fender και σια. Στις περιπτωσεις αυτες το ολο επιχειρημα περι εθισμου στο επωνυμο απλα καταρεει, δε νομιζεις?

 

 

Και γιατι καποιος να ειναι διατεθειμενος να δωσει ενα Α ποσο για ενα ακριβο οργανο και να ΜΗΝ στρεφεται σε επωνυμες μαρκες, με μεταπωλητικη αξια και ολα τα ωραια? Γιατι πολλοι απλα υπαρχουν πολλοι απο εμας που θελουν να βρουν μια κιθαρα που να καλυπτει οσο το δυνατον περισσοτερο τις αναγκες τους, που να τους επιτρεπει να εκφραστουν οσο το δυνατον καλυτερα και ετσι στρεφονται σε καθε τι που υπαρχει στην αγορα ψαχνωντας αυτο που καλυπτει παραπανω τις αναγκες τους μεσα στο συγκεκριμενο budget ασχετως του τι γραφει στο headstock.

 

 

Δοκιμαζοντας λοιπον μια κιθαρα των 400 ευρω και μια των 1000 εντοπιζω εγω καποιες μικροδιαφορες στα ηχοχρωματα, στο παιξιμο, στο whatever. Μπορει για εσενα ως χομπιστας να μην αξιζουν τα 600 ευρω για αυτη τη μικρολεπτομερεια, μπορει ομως για εμενα να αξιζουν, ακομα και αν δεν ειμαι επαγγελματιας. Δεν ειναι απαραιτητο το να εξαρτωμαι οικονομικα απο την μουσικη για να με κανει να πληρωσω παραπανω μια μικρολεπτομερεια που ο μεσος χομπιστας κρινει αμελητεα (και ισως και να μην την ακουει/αισθανεται καν for all I know).

 

 

[evris]

Έχουμε ξεφύγει εντελώς απ'το θέμα αλλά βρε evris, υπήρχε άλλη Cola πριν την Coca-Cola? H πρώτη είναι και η original, όπως και να το δεις.

 

Πάντως τα ποστ σας έχουν αρχίσει να γίνονται υπερμεγεθή...

 

 

Υπερμεγεθη ποστς... υπερμεγεθη προβληματα

 

 

Κοκα ειναι η πρωτη. Κολες πολλες. Οριτζιναλ αυτη που εχει τα περισσοτερα λεφτα για διαφημιση και δικηγορο.

[evris]

Κοίτα λοιπόν γιατί κάνεις ΑΠΟΛΥΤΑ λάθος:

 

Ο Tom Anderson (που τον χρησιμοποιώ γιατί αναφέρθηκε ως παράδειγμα πολλάκις στο thread), φτιάχνει 400 (ολογράφως ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΕΣ) κιθάρες το χρόνο. Για να έχουμε μια αίσθηση του μεγέθους, η Taylor κατασκευάζει περίπου 500 κιθάρες ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ!

 

Να είσαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί κιθαριστικοί κύκλοι που, αν τους παρουσίαζες μια Anderson, οπτικά τουλάχιστον θα την θεωρούσαν... κορεάτικη κόπια Fender!  ;)

 

Άσε λοιπόν φίλε τα περί Coca Cola. Δεν μιλάμε για φτηνά ουίσκυ, μιλάμε για κάτι που θα διάλεγε ένας connoisseur. Μας αρέσει δε μας αρέσει. Eσένα (στον κάθε "εσένα") σ'αρέσει να πίνεις Johnny Walker (είπες κάτι για διαφημίσεις?), ή, και χύμα ουίσκυ από την κάβα της γειτονιάς σου, ή εισαγώμενο από... την Τσεχία.  ;) Εμένα (στον κάθε "εμένα") μ'αρέσει το Balvenie ή το Dalmore. Είμαστε και οι δύο ΟΚ, αρκεί να υπάρχει σεβασμός στις επιλογές του άλλου, χωρίς να προσπαθούμε να τον βάλουμε, με το ζόρι, στα "δικά μας παπούτσια".  ;)

 

Βλεπεις να ζητησε καποιος απο τον καθε silot να σταματησει να παιζει με επωνυμες τοτε?

 

Ενας καραεπαγγελματιας της κιθαρας, ψαγμενος, σιγουρος για τις επιλογες του, δηθεν ρωτησε (σε δουλεια να βρισκεται -αυτο ελειπε να περιμενει απο μας επιβεβαιωση- και σε μια προσπαθεια του να αποσαφηνισει γιατι ενας παικτης παιρνει ακριβη κιθαρα) οικειοθελως τον "ιατρο" του αν ειναι νορμαλ που προτιμα τις ακριβες.

 

Και μερικοι που νιωθαμε δηθεν γιατροι του απαντησαμε ναι και μερικοι οχι.

Εσυ πως την εχεις δει? Νιωθεις σημερα ως Ιατρικος Συλλογος Αθηνων και με επιπλητεις για την δηθεν ιατρικη μου απαντηση ως τσαρλατανο ιατρο με πλαστο διπλωμα εκ Τσεχιας ?  ;D

[The Genius Loci]

Εσυ πως την εχεις δει? Νιωθεις σημερα ως Ιατρικος Συλλογος Αθηνων και με επιπλητεις για την δηθεν ιατρικη μου απαντηση ως τσαρλατανο ιατρο με πλαστο διπλωμα εκ Τσεχιας ?  ;D

 

Όχι. Δεν σε επιπλήττω για τίποτα. Σου επισημαίνω ότι τα επιχειρήματά σου είναι αστήρικτα. Γιατί θεωρείς πως ο Τόλης (και άλλοι) θέλουν να αγοράζουν το (πασίγνωστο) σηματάκι με τον δανδή που περπατάει, ενώ στην πραγματικότητα το σηματάκι δείχνει το κεφάλι ενός αρσενικού ελαφιού.

 

Και είναι παντελώς άγνωστες στις ελληνικές κάβες. Δεν γνωρίζω για τις τσέχικες.

[Jasemeister]

Και κάτι τελευταίο, καθόλου off-topic είναι η αλήθεια:

Τα μουσικά όργανα είναι προϊόν πολιτισμού, και συγκεκριμένα η ηλεκτρική κιθάρα (που μου έχει φάει τη ζωή) είναι προϊόν του δυτικού πολιτισμού. Αυτοί παράγουν μουσική της οποίας τις ανάγκες καλύπτουν τα μουσικά όργανα που θαυμάζω. Μου είναι αρκετά δύσκολο να πιστέψω πως για ένα λάτρη του μπουζουκιού ιδανικοί κατασκευαστές είναι οι Ινδονήσιοι και αντίστοιχα για ένα guitar junkie γή της επαγγελίας είναι η Κίνα. Εκτιμώ και συχνά εκπλήσσομαι από τις προσπάθειες των …κλωνοποιών , αλλά προτιμώ η Les Paul μου να λέει Gibson από πάνω γιατί στο φινάλε αυτοι παρήγαγαν πρώτοι αυτό το ηχόχρωμα, και σεβόμενος την ιστορία τους και την ιστορία που γράψαν οι μουσικοί με τα προϊόντα τους θέλω όταν θα χρειαστώ ήχο les paul να προτιμήσω αυτούς, με τις αναποδιές τους και τις ιδιομορφίες τους.

 

Αντίστοιχα, αν χρειαστώ μια high-tech session κιθάρα που πραγματικά να παίζει ¨τα πάντα¨ θα κάτσω και θα επενδύσω στον Anderson (πχ) γιατί κι αυτουνού του πήρε μια ζωή να φτιάξει το τέλειο session όργανο και σέβομαι το ότι το μισό Nashville χρησιμοποιεί τις κιθάρες του για να γράψει και άρα κάτι θα ξέρουν κι αυτοί….

Και ναι, μπορούν να υπάρξουν και πανάκριβες bolt-on κιθάρες γιατί μπορεί να γελάω με τις τιμές και τους χρόνους παράδοσης του DeTemple για μια Strat-type ή του Hahn για μια Tele, αλλά κρατάω στην άκρη του μυαλού μου πως ούτε κάνας σπουδαίος μουσικός είμαι, και κυρίως ούτε κάνας σοβαρός ακροατής του οργάνου είμαι και άρα πραγματικά μπορεί να υπάρχουν ηχητικές ποιότητες τις οποίες δεν αντιλαμβάνομαι ή δεν μου είναι ακόμη χρήσιμες, και επομένως καλό θα είναι να μην αφορίζω κάτι το οποίο απλά δεν καταλαβαίνω (- ή δεν μπορω να ακούσω).

 

Κοκα ειναι η πρωτη. Κολες πολλες. Οριτζιναλ αυτη που εχει τα περισσοτερα λεφτα για διαφημιση και δικηγορο.

 

evris μου αν αυτό που σε ενοχλεί είναι η έννοια του "original" και η προτίμηση κάποιων σε αυτά (ανεξαρτήτως τιμής ή σχετικής τιμής σε σχέση με τον ανταγωνισμό) και δε μας τσιγκλάς χάρην συζήτησης, μου φαίνεται οτι έχεις παρεξηγήσει/προσπεράσει/απορρίψει αυτό που εντοπίζω με bold στο αρχικό ποστ του silot.

 

Κάνω λάθος ή θεωρείς οτι αποκλείεται κάποιος να θέλει η Les Paul του να είναι Gibson καθαρά επειδή η πρώτη Les Paul (σχεδιασμένη από τον...Les Paul κάτω απ'τη Gibson) παράχθηκε από τη Gibson και όσο να'ναι έχουν μια ιστορία και παράδοση σ'αυτες και δέχεσαι μονάχα οτι τέτοιες προτιμήσεις αποτελούν θέμα μάρκετινγκ και έμμεσης διαδασκαλίας απ'το μάρκετινγκ saturation?

[orbital]

 

 

Κάνω λάθος ή θεωρείς οτι αποκλείεται κάποιος να θέλει η Les Paul του να είναι Gibson καθαρά επειδή η πρώτη Les Paul (σχεδιασμένη από τον...Les Paul κάτω απ'τη Gibson) παράχθηκε από τη Gibson και όσο να'ναι έχουν μια ιστορία και παράδοση σ'αυτες και δέχεσαι μονάχα οτι τέτοιες προτιμήσεις αποτελούν θέμα μάρκετινγκ και έμμεσης διαδασκαλίας απ'το μάρκετινγκ saturation?

 

Το ξερω οτι δεν απευθυνεσαι σε μενα, αλλα ο evris εχει ενα point IMO: σιγα μην αγοραζει gibson το 99.99999% των κιθαριστων που αγοραζουν gibson επειδη ηταν η πρωτη les paul.. οταν λεει "μαρκετινγκ" εγω το αντιλαμβανομαι οτι το εννοει και "εμμεσως": πχ οταν βλεπεις το ειδωλο σου με τη gibson και οχι με την τσεχα, ε αυτο σε επηρεαζει, γιατι θα ηθελες να εισαι αυτος - εστω και υποσυνειδητα-. και πως θα γινεις αυτος αν παιζεις με την τσεχα σου; νοου γουεη  :P

[evris]

evris μου αν αυτό που σε ενοχλεί είναι η έννοια του "original" και η προτίμηση κάποιων σε αυτά (ανεξαρτήτως τιμής ή σχετικής τιμής σε σχέση με τον ανταγωνισμό) και δε μας τσιγκλάς χάρην συζήτησης, μου φαίνεται οτι έχεις παρεξηγήσει/προσπεράσει/απορρίψει αυτό που εντοπίζω με bold στο αρχικό ποστ του silot.

 

Κάνω λάθος ή θεωρείς οτι αποκλείεται κάποιος να θέλει η Les Paul του να είναι Gibson καθαρά επειδή η πρώτη Les Paul (σχεδιασμένη από τον...Les Paul κάτω απ'τη Gibson) παράχθηκε από τη Gibson και όσο να'ναι έχουν μια ιστορία και παράδοση σ'αυτες και δέχεσαι μονάχα οτι τέτοιες προτιμήσεις αποτελούν θέμα μάρκετινγκ και έμμεσης διαδασκαλίας απ'το μάρκετινγκ saturation?

 

Ακριβως οπως τα λες και οπως ορθα τα εντοπιζεις. Αυτο του τυπου το κριτηριο προτιμησης (αφου ηταν πρωτη η κοκα, η μακντοναλντς, η χαρλει, η φεντερ, η μαρλμπορο, η λιβαις, αφου εχει ιστορια, αφου εχει συνδυασει το ονομα της με τον πρωτο καομποι που την επινε αταραχος στο ηλιοβασιλεμα as seen at the movies/tv/radio , θα πινω αυτην οπως και οι πρωτοι αποικοι και οπως την ηπιε και πατερας μου, οπως ο Βαι, ο Μπεκαμ, ο Τζαμπαρ, ο Κοτζακ, η Καλομοιρα, ο Φεντερερ η οποιος ειναι ο εντορσερ της καθε μαρκας...), ειναι αυτο που ονομαζω καθαρα ψυχολογικο κριτηριο και προερχομενο απο το μεγαλο, μεθοδικο, πολυεξοδο και υπογειο αγωνα του μαρκετιγνκ.

 

Ειναι ενα για τα οποια γραφει και ο silot στο κειμενο του και ενα απο τα οποια πιαστηκα για να περιγραψω αυτο που ολος ο πλανητης ξερει και αποδεχεται ως την ασθενεια της ελξης της μαρκας και που στις κιθαρες ονομαζεται αρρωστια του headstock.