progressed Ακριβές κιθάρες? Ναί γιατρέ μου, τις προτιμώ!

[savvas-kinetic]

Απόψεις....

 

[longshadow]

Για μένα όλη η ουσία βρίσκεται στην πρόταση που τόνισε με bold ο Αποστόλης:

 

 

"μπορεί να υπάρχουν ηχητικές ποιότητες τις οποίες δεν αντιλαμβάνομαι ή δεν μου είναι ακόμη χρήσιμες, και επομένως καλό θα είναι να μην αφορίζω κάτι το οποίο απλά δεν καταλαβαίνω (- ή δεν μπορω να ακούσω). "

 

 

[evris]

Επίσης, με χαλάνε οι ¨επίσημες¨ κόπιες. Γιατί να πάρω μια Greco ρε αδερφέ ? στο κάτω-κάτω γιατί εφόσον ο Ιάπων έχει τα μέσα να φτιάξει μια ισάξια κιθάρα δεν την ξανασχεδιάζει από την αρχή ? Η΄ έστω να την διαφοροποιήσει τόσο ώστε να μπορώ να μιλάω για κάτι καινούριο με δική του προσωπικότητα ?

 

Επίσης μου αρέσει πολύ η πρώτη επαφή με το όργανο να έχει χημεία. Δηλαδή να μου δίνει την αίσθηση πως κάποιος κατάλαβε τι θελω να νιώσω και να ακούσω και έκατσε και το έφτιαξε αναλόγως.

 

Αυτό για μένα είναι μεταπωλητική αξία, και ύστερα από πάαααααρα πολλά πεταμένα χρήματα στην αναζήτηση του ψαγμένου και του υπερμοναδικού κατέληξα πως τα βαριά Trademarks έχουν μεταπωλητική αξία.

 

Τα μουσικά όργανα είναι προϊόν πολιτισμού, και συγκεκριμένα η ηλεκτρική κιθάρα (που μου έχει φάει τη ζωή) είναι προϊόν του δυτικού πολιτισμού. Αυτοί παράγουν μουσική της οποίας τις ανάγκες καλύπτουν τα μουσικά όργανα που θαυμάζω.

 

Μου είναι αρκετά δύσκολο να πιστέψω πως για ένα λάτρη του μπουζουκιού ιδανικοί κατασκευαστές είναι οι Ινδονήσιοι και αντίστοιχα για ένα guitar junkie γή της επαγγελίας είναι η Κίνα. Εκτιμώ και συχνά εκπλήσσομαι από τις προσπάθειες των …κλωνοποιών , αλλά προτιμώ η Les Paul μου να λέει Gibson από πάνω γιατί στο φινάλε αυτοι παρήγαγαν πρώτοι αυτό το ηχόχρωμα, και σεβόμενος την ιστορία τους και την ιστορία που γράψαν οι μουσικοί με τα προϊόντα τους θέλω όταν θα χρειαστώ ήχο les paul να προτιμήσω αυτούς, με τις αναποδιές τους και τις ιδιομορφίες τους.

 

 

Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος σκέψης: όταν πιάσω μια κιθάρα που κάνει 1μιση 2 ή 3 χιλιάρικα, και δεν μου λέει και πολλά, πρώτα θα σκεφτώ πως μάλλον αυτό το όργανο προορίζεται για καποιον άλλο. Σίγουρα δεν θα κάτσω να μουρμουρίσω πως αυτή η κιθάρα είναι υπερτιμημένη και ¨μας κλέβουν¨ κτλ, κτλ, γιατί μπορεί απλούστατα  αυτή η κιθάρα να μην αφορά εμένα.

 

Και στον μίζερο εαυτό μου που θα θεωρήσει τα €900 μιας Fender Am std πολλά, θα του θυμίσω πως πρόκειται για το μεγαλύτερο και επιδραστικότερο brand name στο χώρο και πως ποτέ δεν παραπονέθηκε για τα 0,80 μιας Coca Cola κι ας ξέρει πως η παρασκευή της κοστίζει λιγότερα από 0,22……

 

 

Προλογος:

Πιστευω οτι αυτο που γραφεις ειναι η επιτομη της λατρειας του headstock και παρακατω θα επιχειρησω να τεκμηριωσω, πλατιαζοντας, το γιατι...

 

Κυριο θεμα:

Την συζητηση αυτη την εχω κανει με παρα πολλους φιλους και ολα μα ολα τα παραπανω επιχειρηματα που παρεθεσες εχουν ακουστει για γνησια τζιπ αυτοκινητα, οριτζιναλ κοκακολες, επωνυμα τζιν παντελονια 501, μηχανες χαρλει, πιστολι Κολτ τυπου ρεβολβερ, τα γνησια πανινα σνικερς, την οριτζιναλ αμερικανικη μπριγιαντινη, τα γυαλια ηλιου ρειμπαν, το πακετο Μαρλμπορο, τα γνησια IBM PC, χαμπουρκγερ μακντοναλντς.... Συνηθως κυριως αμερικανικα brands που βαζουν κυριο πυλωνα ακομα και της σημερινης προωθησης τους το οτι συνδεσαν το logo τους με μια "δυτικη" παραδοση, πρωτοπορησαν σε μια αγορα, στιγματισαν καποιο τροπο ζωης, μια εποχη...

 

Νομιζω οτι η παραθεση ολων αυτων που εγραψες, μαζεμενων τεινει να ολοκληρωνει σιγα - σιγα εναν πληρη ορισμο του τι ειναι ο headstock-junkie (η οπως αλλιως ονομαζουν εκτος κιθαρων την επιτυχημενη ψυχολογικη επιδραση του brand name στον καταναλωτη οι μαρκετιστες και οι διαφημιστες. Αυτο το πολυεξοδο διαφημιστικο τρικ (μεσω απειρων σπονσορσιπς ειδωλων γενεων και γενεων εως να εμπεδοθει) που οδηγει σε θρησκευτικο loyalty και βαθια αισθηση οτι το προιον στο χρονο μεγαλωσε γενιες και γενιες και γιαυτο ειναι απολυτως λογικο να σου ασκει ακατανικητη ελξη και στην δικη σου). Ειναι ολοι αυτοι οι μπλε και πρασινοι κοκοι του απορρυπαντικου μας που παντα θα το κανουν καλυτερο απο το αλλο, το νεο, την ατακα "αυτην ξερουμε αυτην εμπιστευομαστε" της δικης μας χλωρινης μας, το διπλασιο αμονιαζολ, το only a ... is good enough", το καλσιουμ σι-ει της οδοντοπαστας, το οτι το ΝΟΥΝΟΥ μεγαλωνει γερα παιδια.

 

Επιλογος:

Ολα ειναι κοολ οταν ειναι διπλα μου το προιον, γιατι ειναι αυτο εδω, ειμαι εγω εδω, ειναι ολα just fine γιατι αυτο προοριζοταν απο παντα για μενα. Ηταν παντα εκει στη βιτρινα. Οταν ακομα φοραγα σορτσακι και ειχα ποδηλατακι και περναγα απο το κιθαρομαγαζο. Περιμενε να μεγαλωσει η γενια μου. Να μπει μεσα στο μαγαζι. Να το διαλεξω. Με περιμενε τοσα και τοσα χρονια να το βγαλω απο το κουτι οπως καναν τοσοι και τοσοι. Το ηλιοβασιλεμα πεφτει. Οι γεροι παλι θα πετανε τους φελους στο βαρελι οπως παντα. Η μαμα μου θα με κοιταξει περηφανη οταν πιασω αυτην την κιθαρα, ο μπαμπας μου ισως εχει αλλη μια ιδια που του την εδωσε ο παπους και θα με μαθει τα πρωτα ακορντα. Ο μαρλμπορο μαν θα καλπασει οπως και ο πατερας του. Η ηρεμη δυναμη του παρελθοντος κυλαει στις φλεβες μου, noone was fired for choosing IBM, noone was fired for choosing Microsoft κλπ. Ξερω απο μονος μου οπως και ο μπαμπας μου και ο παπους και ολοι μου οι φιλοι τι απο παντα ηταν και ειναι καλο για μενα και αυτο μου αρκει. Αγοραζω ολη την Αμερικη με μονο 1000 ευρω και ολη της την ιστορια. Γινομαι μερος της. Ειμαι πια ροκ.

 

 

 

[gdevelek]

αν και με κάλυψε ο εβρις, θα προσθέσω πως το σκεπτικό του τόλις είναι ακριβώς αυτό που καίγονται να περάσουν στον κόσμο οι μαρκετίστες των μεγάλων brand names: μόνο το δικό τους προϊόν είναι, τελικά, "αληθινό", κι αν δεν το καταλαβαίνεις, το πρόβλημα το έχεις - απλά - εσύ, όπως έγραψε ο τόλις ("καλό θα είναι να μην αφορίζω κάτι το οποίο απλά δεν καταλαβαίνω")

 

φέρνει αρκετά σε viral marketing το θέμα πάντως

[marathon]

Τι εκ βαθέων "εξομολόγηση" φίλε Silot!!!. Στα περισσότερα συμφωνώ.

 

Σε κάποια άλλα πάλι όχι όπως...

" η ηλεκτρική κιθάρα  είναι προϊόν του δυτικού πολιτισμού." Σίγουρα, αλλά πια δεν είναι μονοπώλειο του δυτικού πολιτισμού. Ίσως εάν κολλάμε ή ψάχνουμε στο vintage (ήχο, χρώμα, σχήμα...). Εμένα προσωπικά ο όρος vintage με αφήνει παγερά αδιάφορο.

Ήχο lespaul βγάζουν όλες (σχεδόν) οι κιθάρες που έχουν ίδιου τύπου διπλούς μαγνήτες. Όπως ήχο vintage fender βγάζουν και οι "ταπεινοί" Tonerider.

 

"Αντίστοιχα, αν χρειαστώ μια high-tech session κιθάρα που πραγματικά να παίζει ¨τα πάντα¨ θα κάτσω και θα επενδύσω στον Anderson (πχ)"

Προφανώς, όταν πια αρχίζεις και ξέρεις τι ζητάς, το αν φτιάξεις μία όπως τη θές είναι μονόδρομος (και πολλές φορές πιο φτηνή, εάν δε μιλάμε για bolt-on...πάμφτηνη σε σχέση πάντα με άλλες). Και εκεί ξεπερνάς και το σηματάκι στο head (πχ. Anderson...)

Ασε που οι επιλογές πια και σε Έλληνες μάστορες είναι αρκετές (είτε είναι luthiers είτε είναι λουστραδόροι είτε είναι "ηλεκτρολόγοι")...αρκεί να βρείς κάποιους να ακούτε και να βλέπετε τα ίδια.

 

Και θα τονίσω αυτό που γράφεις (χωρίς να μπορώ να το υποστηρίξω γιατί δεν έχω την απαιτούμενη εμπειρία)

Θέλω το όργανο να είναι στιβαρό: να μου εμπνέει εμπιστοσύνη, να με διαβεβαιώνει πως αν πάω σήμερα με 40 βαθμούς στην πρόβα και άυριο βρέξει και πρέπει να γράψω με αυτό, να είναι σταθερό στο set-up του και να μην ψάχνομαι.

και όχι μόνο...να "στέκεται" στη μπάντα μπροστά στον κόσμο, να μην "φοβάσαι" τον κάφρο που βαράει από πίσω και τον "άλλο" με τις 4 ή 5 χορδές που του κρατάει το ίσο ότι θα σου σβύσει τις μεσαίες και θα φανείς λίγος...

Αυτή είναι η λεπτομέρεια που δεν καταλαβαίνει ο Evris και ο οποιoσδήποτε bedroom player(και εγώ άλλωστε είπα ότι δεν έχω τη συγκεκριμένη εμπειρία). Eκεί που οι μαγνήτες των 20 ευρώ (εκ των πραγμάτων) δεν θα τα καταφέρουν.

Όλα τα άλλα περί διαφήμισης και marketing, βεβαίων και υπάρχουν, αλλά ως μέλος αυτού του συναφιού, σας επαναλαμβάνω ένα κανόνα του επαγγέλματος. Εάν ένα προϊόν δεν είναι καλό, όσα λεφτά και να του ρίξεις, δεν μπορείς να ξεγελάς για πάντα το κριτήριο του καταναλωτικού κοινού.

[Grigoris]

"μίλα μου για ύλη αν θές να μαστε φίλοι"

 

evris, βρήκες κέντρο.-

[mij]

Tom Anderson,δεν θα αγόραζα τρίτη,αυτό το λέω γιατί είναι κιθάρα όνειρο για αρκετούς φίλους. 

 

Αυτό το..."ψυχολογικό" να το κοιτάξεις, μην το αφήσεις, μπορεί να σε καταστρέψει  ;D ;D

(Μήπως βρε συ Μάκη παίρνεις καμμιά μίζα από τον Nik Huber;  ;D )

 

 

Καθως μεγαλωνουμε οχι μονο ηλικιακα, δημιουργουνται απαιτησεις και διαφοροποιησεις στα θελω και τις αναγκες μας

 

...έτσι...και όπως έλεγε γνωστή διαφήμιση..."μεγαλώσαμε και οι επιθυμίες μας έγιναν ανάγκη"  :) :)

 

 

[marathon]

Νομιζω οτι η παραθεση ολων αυτων που εγραψες, μαζεμενων τεινει να ολοκληρωνει σιγα - σιγα εναν πληρη ορισμο του τι ειναι ο headstock-junkie (η οπως αλλιως ονομαζουν εκτος κιθαρων την επιτυχημενη ψυχολογικη επιδραση του brand name στον καταναλωτη οι μαρκετιστες και οι διαφημιστες. Αυτο το πολυεξοδο διαφημιστικο τρικ (μεσω απειρων σπονσορσιπς ειδωλων γενεων και γενεων εως να εμπεδοθει) που οδηγει σε θρησκευτικο loyalty και βαθια αισθηση οτι το προιον στο χρονο μεγαλωσε γενιες και γενιες και γιαυτο ειναι απολυτως λογικο να σου ασκει ακατανικητη ελξη και στην δικη σου). Ειναι ολοι αυτοι οι μπλε και πρασινοι κοκοι του απορρυπαντικου μας που παντα θα το κανουν καλυτερο απο το αλλο, το νεο, την ατακα "αυτην ξερουμε αυτην εμπιστευομαστε" της δικης μας χλωρινης μας, το διπλασιο αμονιαζολ, το only a ... is good enough", το καλσιουμ σι-ει της οδοντοπαστας, το οτι το ΝΟΥΝΟΥ μεγαλωνει γερα παιδια.

 

Θα μπορούσα να σε πιστέψω, εάν από τη Bach Tele που αγόρασες πρόσφατα, δεν έτριβες το logo Bach από το Head....αλήθεια τι θα έγραφες επάνω? (Fender ίσως...!)...

 

[theoctapus]

  Γούστα, απόψεις, πορτοφόλι. Αυτά επηρεάζουν την επιλογή. Ως εκ τούτου, δεν μπορείς με σιγουριά να καταλήξεις στην σωστή ή την λάθος τακτική.

 

Μια λεπτομέρεια όμως. Η κιθάρα που έχει ο καθείς στα χέρια του πρέπει απλά να τον κάνει να νιώθει όμορφα, εκείνο το χαζόγελο, εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι, ξέρετε τι εννοώ. Δεν έχει σημασία αν είναι από την Κίνα, την Αμερική ή τον Άρη, αν κοστίζει όσο ένα οικογενειακό αυτοκίνητο ή όσο ένα κιλό ντομάτες, αν είναι LP ή ST ή στο σχήμα παντόφλας, αν είναι χειροποίητη ή όχι, αν, αν, αν... Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι το ζεύγος κιθάρα, παίχτης να φαίνεται στο μυαλό του τελευταίου ως το τέλειο συνταίριασμα.

 

Και μια επισήμανση. Αν βάλεις μια Les Paul των 4x10³ ευρώ σε έναν solid state ενισχυτή των 100 ευρώ, θα έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό. Μερικές φορές το ξεχνάμε αυτό και καταλήγουμε να αφορίζουμε κάποια 'καλά' μουσικά όργανα, χωρίς όμως να έχουμε καν ακούσει τον καλύτερο εαυτό τους.

[gdevelek]

Θα μπορούσα να σε πιστέψω, εάν από τη Bach Tele που αγόρασες πρόσφατα, δεν έτριβες το logo Bach από το Head....αλήθεια τι θα έγραφες επάνω? (Fender ίσως...!)...

 

"Fender" παραείναι προβλέψιμο, με "Gibson" κάτι γίνεται...  8)