U2 360o tour (Stade de France 11 July 2009)

[harilatron]

Είχα πολλά χρόνια να δω live σε arena και σχεδόν είχα ξεχάσει πως είναι.

Φτάσαμε στο στάδιο την ώρα που άνοιγαν οι πόρτες με αποτέλεσμα να βρεθούμε σε καλή θέση περίπου στο μισό της απόστασης από τον ηχολήπτη μέχρι τη σκηνή πρακτικά στη "σέντρα" του σταδίου.

 

Η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική και το opening act (Kaiser Chiefs) αρκετά "ζωντανό".

 

Ακριβώς την προγραμματισμένη ώρα από το PA ακούγεται το space oddity και οι U2 εμφανίζονται με χαμόγελα ως τ' αυτιά - ίσως ενθουσιασμένοι από το κλίμα και από το γεγονός ότι βρίσκονται στην αρχή ενός νέου μεγάλου tour :D

Ισως λίγο "μπλοκαρισμένοι" στο πρώτο κομμάτι αλλά η συνέχεια ήταν εκπληκτική.

Ο ήχος παρά το τεράστιο reverb του σταδίου με τις σκεπαστές εξέδρες ήταν ευκρινής και τα όργανα ξεχώριζαν. Ο Edge είναι μεγάλος μάγος του ήχου. Εβγαινε απο 2 VOX (προφανώς τους γνωστούς AC 30 ) και 3 tweed ενισχυτές που δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ακριβώς ήταν (βλ. photo). Δεν έχω λόγια να περιγράψω το ΠΟΣΟ καλά ακούγεται παίζοντας απλά αρπίσματα στα καντίνια. Επαιξε κυρίως με σκάφη (epiphone, gretsch, gibson) αλλά και με tele και με ένα στρατοειδές της fernandez.

 

Ο Bono τραγούδησε δυνατά και καλύτερα απο bootleg που έχω ακούσει χωρίς να "αποφεύγει τα δύσκολα". Δεν έλειψαν τα μικροπροβληματάκια (π.χ. ο Bono έχασε τον πρώτο στίχο του unforgettable fire και μπήκε μουρμουρίζοντας τον δεύτερο  ;D) αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε μεγάλο μέρος της συναυλίας έπαιζαν χωρίς οπτική επαφή μεταξύ τους, απέχοντας 40 μέτρα ο ένας απο τον άλλον και βασιζόμενοι αποκλειστικά στα in ear monitors (ΚΑΙ ο drummer κάποια στιγμή έφυγε από το set και έκοβε βόλτες με ένα τύμπανο περασμένο με ζώνη).

 

Τραγική παράλειψη του Bono να μην αφιερώσει το ομώνυμο τραγούδι στον συμφορουμίτη μας Bloody_Sunday που παρευρίσκετο στο κοινό.

 

Setlist

1. Breathe

2. No Line on the Horizon

3. Get On Your Boots

4. Magnificent

5. Beautiful Day

6. I Still Haven't Found What I'm Looking For

7. Desire

8. In A Little While

9. Unknown Caller

10. The Unforgettable Fire

11. City Of Blinding Lights

12. Vertigo

13. I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight

14. Sunday Bloody Sunday

15. Pride (In The Name Of Love)

16. MLK

17. Walk On

18. Where The Streets Have No Name

19. One

 

Encore: (Μετά από πολύ σύντομο διάλειμμα λόγω ελαφράς βροχής).

 

20. Ultraviolet (Light My Way)

21. With Or Without You

22. Moment of Surrender

[fatalv]

Προσκυνούμε!!!

hari εσύ εντάξει...bloody;

[DaveMurrayJr]

Εμενα για κατι τετοιο μου μοιαζουν

 

http://www.fender.com/products/search.php?section=amplifiers&cat=guitaramplifiersenclosures&subcat=custom

[Yannis Methenitis]

Ανταπόκριση 3Α! Μπράβο ρε τιμ! ;)

 

ΥΓ Αυτά βλέπατε από τη σκηνή κατα τη διάρκεια της συναυλίας; Πόσο σας κόστισε είπατε; ;D

[Earendil]

Οι τύποι πάνω απ'τον αριστερό ώμο του Σπύρου φέρνουν λίγο σε Μητσάρα της Γαλλίας νομίζω... ;D

 

Δεν έχω ιδέα από U2 οπότε δε ζηλεύω ιδιαίτερα, αν και το όλο event πρέπει να τεκνοποίησε και να χειροδίκησε. Μπράβο γενναίοι μου!

 

Τραγική παράλειψη του Bono να μην αφιερώσει το ομώνυμο τραγούδι στον συμφορουμίτη μας Bloody_Sunday που παρευρίσκετο στο κοινό.

 

Γαϊδουριά. :D :P 8)

 

 

[Superfunk]

και 3 tweed ενισχυτές που δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ακριβώς ήταν

 

Ο ΘΕΟΣ της κιθαρας παιζει στην tour αυτημε τα εξης:

 

2 Early 60's Vox AC30TB amps (main amp and backup)

Custom Vox AC30TB head with Vox 2x12 Cab

1965 Fender Deluxe Tweed with Vox Vintage 12-inch speaker

1958 Fender Deluxe Tweed with original Jensen Alinco 12" Speaker

Customized Fender Blues Jr.

 

απλα σας ζηλευω,ειδατε τη μεγαλυτερη μπαντα του πλανητη στην κορυφη της δημιουργικοτητας της... :)

[kwstas79]

Αγαπημένε μου Χαρίλατρε, στην τελευταία φωτό είσθαι τόσο αυστηρός, που υγράνθηκα.

Που θα βρώ τώρα χαριλατρονιακό αφυγραντήρα ο έρμος;

[Alchemist]

Thank you και well done για την ανταπόκριση και τα ντοκουμέντα! :)

Χάλια πρέπει να περάσατε πάντως, ε;

 

 

Μήπως, λέω μήπως είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να βγάλω τη ζήλια που έχει συσσωρευτεί μέσα μου;

[bloody_sunday]

Θα γράψω κι εγώ τα δικά μου πολύ προσεχώς, οργώνουμε λίγο τας Ευρώπας και γουι χαβ σιν Κράιστ αζ ε σόλντιερ... αύριο κατά το μεσημεράκι περίπου θα γίνει update.

[bloody_sunday]

Δεν είμαι ιδιαίτερος φαν των U2. Πίστευα μάλιστα ότι έχουν αφήσει τις καλύτερές τους μέρες πίσω στο '87 με το Joshua Tree. Δεν θα μπορούσα να έχω διαψευστεί με πιο θεαματικό και πανηγυρικό τρόπο. Νιώθω πραγματικά τυχερός που βρισκόμουν εκεί... Η πιο φαντασμαγορική συναυλία που είχα δει ποτέ ήταν αυτή των ΑC/DC στο Μilton Keynes της Βρετανίας το 2001, αλλά τίποτε δεν μπορούσε να με προετοιμάσει για το τι πρόκειται να επακολουθήσει σε αυτή την sold out εμφάνιση των U2 στο κατάμεστο Stade De France του Παρισιού, με πάνω από 80.000 άτομα να έχουν εξασφαλίσει το εισιτήριό τους με όποια μέθοδο ήταν δυνατό (Ebay, sites που μοσχοπουλάνε εισιτήρια "hard-to-get" κλπ) μιας και τα κανονικά εισιτήρια είχαν εξαντληθεί μέσα σε... δυο ώρες.

 

Είχα πάρει μια ιδέα επισκεπτόμενος το http://360.u2.com/ και είχα διαβάσει για το κόνσεπτ της νέας τους παραγωγής, που σχεδίασαν σε συνεργασία με τον Willie Williams, σκηνοθέτη και παραγωγό με τον οποίο έχουν συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν. Είναι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ κυκλική σκηνή με τέσσερα αραχνοειδή πόδια και δυο κύκλους, που είναι ορατή από όλα τα σημεία του σταδίου (εξ ου και το όνομα της περιοδείας - 360^ο).

 

 

Έχει ένα φουτουριστικό σύμπλεγμα από προβολείς, λέιζερ, κυκλάκια και "ατμούς" που θυμίζει διαστημικό σταθμό, φτάνοντας μέχρι την κορυφή σε ύψος τέτοιο που δεν μπορούσε να γίνει εύκολα αντιληπτό...

 

 

Στο κάτω μέρος της υπάρχει ένα τεράστιο πάνελ από μικρά εξαγωνικά ταμπλό που δείχνουν τις εικόνες από τις άπειρες κάμερες που υπήρχαν δεξιά, αριστερά και σε κάθε πιθανό και απίθανο ύψος, και επίσης τα ειδικά οπτικά εφφέ του σόου και κόνσεπτ όπως τις ιρανικές επιγραφές της αφιέρωσης του "Sunday Bloody Sunday", τον πρόλογο του Desmon Tutu πριν το "Where The Streets Have No Name", την σύνδεση με το πλήρωμα του διαστημικού σταθμού σε τροχιά γύρω από τη γη, το "Walk On" που γράφτηκε το 2000 σαν αφιέρωμα στην ηγέτιδα της αντιπολίτευσης της Μιανμάρ που κρατείται εδώ και 20 χρόνια περίπου σε κατ'οίκον περιορισμό κλπ.

 

Σε κάποια στιγμή τα πάνελς άλλαξαν σχηματισμό με ένα υπερσύγχρονο ρομποτικό μηχανισμό που η τελειότητα στην γεωμετρία του και στον όλο σχεδιασμό με εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Ήταν ένα αποκορύφωμα της εμφάνισης που το φυλούσαν για ιστορικά κομμάτια - έκπληξη όπως το "Unforgettable Fire":

 

 

Kάπου εδώ, στο "City of Blinding Lights", είχα χάσει εντελώς τη μπάλα και νόμιζα ότι ονειρευόμουν:

 

 

Χωρίς υπερβολή πιστεύω ότι η τελειότητα και ο απίστευτος επαγελματισμός του σκηνικού, του light show, της ηχητικής απόδοσης, της σκηνικής παρουσίας, της σκηνοθεσίας, της πανάκριβης και εξαιρετικά δύσκολης παραγωγής και της όλης συναυλίας θέτει ένα νέο σημείο αναφοράς για οποιαδήποτε συναυλία από δω και πέρα. Ακόμη και τα παλιά θεαματικά σόου των Pink Floyd πιστεύω ότι ωχριούν μπροστά σε αυτήν την πανδαισία.

 

Η ηχοληψία θεσπέσια, ο Edge με ήχο αξιοζήλευτο, η επιλογή των κομματιών εντυπωσιακή, με βάση βέβαια στο καινούργιο τους άλμπουμ αλλά και με την συγκίνηση να φτάνει στο κατακόρυφο με τις αξέχαστες πρώτες νότες των "Where The Streets Have No Name", "I Still Haven't Found What I'm Looking For", "One" και βέβαια "Sunday Bloody Sunday", κατά τη διάρκεια του οποίου ολόκληρη η σκηνή χρωματίστηκε πράσινη (το εθνικό χρώμα της Ιρλανδίας), σαν συμβολισμό για την πολύπαθη ιστορία του τραγουδιού:

 

 

 

 

ΑΠΟΧΩΡΩ!  ;D