Είναι ντροπη 55%

[gangster]

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΕ ΕΙΣΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ!!!!

 

Νομιζω οτι αυτα που γραφεις στο ποστ σου θα πρεπει να δημοσιευθουν ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ' date='ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ,ΚΑΝΑΛΙΑ,ΜΑΝΑΛΙΑ κτλ γιατι αποτελουν την ωραιοτερη κοινωνικη ανάλυση για τον μεσο νεοέλληνα που εχω διαβασει ποτε!

 

Ευγε!!!!!!!!!!!!

 

Gangster θα σε λυπήσω αλλα ΟΛΑ τα βρεττανικα & αμερικανικα συγκροτηματα προέρχονται απο τις ΙΔΙΕΣ & ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ταξεις των χωρων τους με αυτες τις Ελλάδας πιστεψε με δεν εχει ΚΑΜΜΙΑ σχεση η καθημερινοτα του μεσου Αγγλου η Αμερικανου με αυτη του Ελληνα (εχω ζησει & στις 2 χωρες)

 

Η μουσικη πηγαζει απο τον τροπο ζωης & για να το πω και πιο σκληρα με τον ΦΛΟΥΦΛΙΚΟ τροπο ζωης των περισσοτερων Ελληνων ροκ δεν βγαινει... :wink:

 

Υ.Γ. Το καλοκαιρι ειχα την τυχη να συμπαραθερισω και να κανω παρεα για μια εβδομαδα με τους Green Day στη Σαντορινη.

Πιστεψε με οι συνθηκες,οι εμπειριες τους & ο τροπος ζωής τους ΜΟΝΟ στις ΗΠΑ υπάρχουν & για αυτο άλλωστε εγιναν αυτοι που εγιναν.

Οπως μου ειπε και ο ιδιος ο τραγουδιστης τους "YOU CAN'T DO ROCK N ROLL WITHOUT YOUR BACK IN THE WALL!!"

O νοων νοειτω... :wink:[/quote']

 

Αν ξεφύγουμε όμως απ' το κλασσικό ροκ και πάμε στο post rock,στην jazz,στην electronica και σε οποιοδήποτε άλλο είδος,τι είναι αυτό που εμποδίζει έναν Έλληνα να γράψει καλή μουσική;

 

Ο Νεοέλληνας δεν μπορεί να κάνει ΤΙΠΟΤΑ αξιόλογο,εκτός από το να πηγαίνει στα μπουζούκια,να περηφανεύεται για το καινούριο του κινητό στη γκόμενα,να μπουρδολογεί ακατάσχετα και να νομίζει ότι είναι οκλύτερος ου κόσμου όλου.

 

Όνειρό του είναι να βρει μια δουλίτσα που δήθεν θα δουλεύει,θα κακοπληρώνεται και μετά θα γκρινιάζει γι' αυτό.Όπως θα βρίζει τους πολιτικούς που τους ψηφίζει για να βάλουν το παιδί του στο δημόσιο.Στην καλύτερη περίπτωση θα συζητάει τι έκανε χθες ο ΦΑΟΚ και ο ΟΣΨΠ στο Champions League.

 

Δεν μπορεί να παράξει ούτε μια βίδα,ούτε ντομάτες,ούτε αυτοκίνητα,ούτε τίοτα.Όλα τα εισάγει,γιατί ως γνωστόν,το εμπόριο φέρνει κέρδος χωρίς κόπο...

 

 

Μετά απ' όλα,εννοείται ότι δεν περιμένουμε να συνθέσει μουσική...

 

Ένας "μη-Νεοέλληνας" όμως,τι εμπόδια έχει στο να συνθέσει μουσική ή στο να κάνει κάτι παραγωγικό και αξιόλογο στη ζωή του;

Γιατί ο Αμερικάνος,¶γγλος τα καταφέρνει καλύτερα;

 

Χρειάζεται μυαλό,πάθος,ευαισθησία,τελέντο...Αυτά μπορεί να τα διαθέτει κάποιος οποιασδήποτε εθνικότητας!

 

Απλά διαφέρουν τα ποσοστά.Αν για παράδειγμα οι Νεο-κάτι είναι το 70% του πληθυσμού μιας χώρας (στη Σκανδιναβία είμαι σίγουρος ότι είναι πολύ λιγότερο) φανταστείτε πόσοι είναι στην Ελλάδα των 10.000.000 και πόσοι σε μια χώρα των 80.000.000.Επίσης υπάρχουν και οι διαφορές,λόγω οργάνωσης,ανοιχτομυαλιάς και ΠΑΙΔΕΙΑΣ της κάθε κοινωνίας (εδώ είμαστε πραγματικά τραγικά πίσω).

 

 

Αν διαφωνείτε,από που πιστεύετε ότι πηγάζουν οι διαφορές μεταξύ των λαων στο συγκεκριμένο θέμα;

[analogtreehouse]

taki είμαι σίγουρος ότι δεν έχεις ακούσει προσεκτικά ούτε ένα δίσκο τους.Οι άνθρωποι είναι μουσικάρες!!! Καλοπαιγμένοι δίσκοι και ιδιαίτερα δεξιοτεχνικό παίξιμο σε όλα τα όργανα.Είναι σχεδόν απίθανο να δεις cover band να παίζει τα κομμάτια τους και να τα αποδίδει μουσικά (μια το έκανε πετυχημένα και είδες που φτάσανε blink 182). Στην καλύτερη θα σκοτώνουν το basket case που το παίζουν μόνο και μόνο επειδή το ξέρει ο κόσμος.

 

Το βασικό είναι ότι στην Ελλάδα ότι είναι αυθεντικό και ξεχωριστό το σνομπάρουμε ή το απορρίπτουμε από ανούσιο ελιτισμό.Ο Σαντάνα ο οποίος είναι μουσικάρα έχει πει για ότι θαυμάζει τους Green Day γιατί αυτό που κάνουν θέλει απίστευτο ταλέντο.

 

Όλη αυτή η νοοτροπία του ώριμου και του ποιοτικού μας έχει γαμ... στην Ελλάδα. Αυτό σε συνδιασμό με το ψευτοαριστερό στους μουσικούς χώρους τα έχει ισοπεδώσει όλα.Αυτά γίνονται και ακούμε το Μαγειρίτσα που νομίζει ότι έχει το χιούμορ και τους μουσικούς του Ζάππα.

 

Τους μισούς έντεχνους να παίζουν στο φεστιβάλ της ΚΝΕ προτιμάς από τους κάθε green day.

 

A! επιπλέον στην ελλάδα όποιος μουσικός δεν έχει πεθάνει δεν είναι αξιόλογος.Η μουσική είναι σταματημένη 20 χρόνια πριν.

 

Σε τελική αν σου πληρώνει ο μπαμπάς το σπίτι (μένςι με τους δικούς σου και θα μετακομίσεις όταν αρραβωνιαστείς ) το αυτοκίνητο και έχεις πιει 200 καφέδες (200*5¤= 1000 το κόστος ενός αξιοπρεπούς οργάνου,αλλά δεν σ νοιάζει και αυτό θα στο πληρώσει) από την αρχή της χρονιάς δεν δικαιούσαι να κάνεις κριτική σε ανθρώπους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσπαθούν να κάνουν κάτι σε μουσικό πολιτικό καλλιτεχνικό επίπεδο νεοέλληνα. Αντί να χαρείς μέσω της δημιουργίας μπορείς να το κάνεις στο επόμενο χρυσό που θα πάρει ή χώρα σου έιναι μια προσωπική σου νίκη από τον καναπέ.

 

Τέλος το χειρότερο είναι να γκρινιάζουμε ας κάνει ο καθένας κάτι αντί για γκρίνια ας εστιάσουμε στα θετικά .

Μια χαρά μουσικούς έχουμε ας πάμε σε καμμιά συναυλία τους κάτι καινούργιο θα έχουν κάνει από την τελευταία φορά που τους είδαμε 3 χρόνια πριν.

 

Ο μέσος έλληνας είναι αυτό που λέει ο Σφακιανάκης "εμπειριών συλλέκτης" σε επιφανειακά πράγματα.

 

Τάκη αν εξαιρέσεις την κριτική στο σχόλιο για τους green day όλα τα υπόλοιπα απευθύνονται στο μέσο έλληνα αργόσχολο

[trolley]

με παιρνει και εμενα η μπαλλα δηλαδη;; :lol:

Περίμενα ότι κάποιοι θα "θιγούν" από την αναφορά μου στα blues (takis) ή στη ραπ (tuff_p) αλλά τα δύο μουσικά είδη επιλέγησαν ασυνείδητα, στη ροή του λόγου. Όμως, τα εν' ελλάδι blues όσο και η εν' ελλάδι rap, είναι τυπικά παραδείγματα μουσικών ιδιωμάτων που οι έλληνες μουσικοί αντιλαμβάνονται σαν επιπόλαιες "στυλιστικές" ασκήσεις, αγνοώντας πλήρως τις κοινωνικές και μουσικές παραδόσεις που τα γέννησαν και τα έθρεψαν.

 

Όσο σκεπτομαι πόσους "μπλουζμεν" έλληνες έχω γνωρίσει οι οποίοι δεν ακούνε ελληνικά ρεμπέτικα λόγω "άποψης" μου' ρχεται να πάθω εγκεφαλικό. Και πόσους έλληνες "ραπμεν" που δεν ξέρουν καν τι είναι τα "blues" ενώ η καταγωγή τους είναι ακριβώς η ΙΔΙΑ, τότε για μία ακόμη φορά πείθομαι για την λακαμία του έλληνα. Και πόσους "μπλουζμεν" ή "ραπμεν" που δεν έχουν ακούσει ποτέ τους John Coltrane, τότε δίνω τα ρέστα μου.

 

Έτσι - και για να μην δώσω την εντύπωση ότι αποφεύγω την ερώτηση - η μπάλα παίρνει και εσένα φίλε Takis, όσο παίρνει και εμένα, αλλά και οποιονδήποτε άλλον επιμένει να προσεταιρίζεται την ταυτότητα του "ροκά", του "μπλούζμαν", του "χιπ-χοπ" και δεν ξέρω και 'γω ποιας άλλης παρόμοιας ιστορίας (εγώ π.χ. για πολλά χρόνια πίστευα ότι είμαι μέλος της "ηλεκτρονικής" μουσικής σκηνής.. σου μιλάω για πολύ γέλιο... όσο το σκέπτομαι...).

 

Η κριτική βέβαια δεν είναι προσωπική: εδώ απλώς συζητάμε. Όταν κάποιοι από εμάς βγάλουν τον πρώτο τους (ή τον επόμενό τους) δίσκο, τότε εκεί θα έχουν την κριτική του κόσμου (τους). Απ' όσο ξέρω δεν αρκεί να δηλώνει κανείς "μπλουζμαν" ή "ραπμαν", θα πρέπει να έχει να παρουσιάσει πειστικό έργο, ώστε να μην τον πάρουν στο ψιλό.

 

Το πόστ μου ήταν η σύνοψη των απόψεων που έχω ακούσει, μελετήσει και βιώσει προσωπικά, γύρω από αυτά τα θέματα. Είναι απλά μία έκκληση για καλλιτεχνική ειλικρίνεια, για όποιον αισθάνεται ότι θα είχε να οφεληθεί από κάτι τέτοιο.

[dienekes]

Περίμενα ότι κάποιοι θα "θιγούν" από την αναφορά μου στα blues (takis) ή στη ραπ (tuff_p) αλλά τα δύο μουσικά είδη επιλέγησαν ασυνείδητα' date=' στη ροή του λόγου. Όμως, τα εν' ελλάδι blues όσο και η εν' ελλάδι rap, είναι τυπικά παραδείγματα μουσικών ιδιωμάτων που οι έλληνες μουσικοί αντιλαμβάνονται σαν επιπόλαιες "στυλιστικές" ασκήσεις, αγνοώντας πλήρως τις κοινωνικές και μουσικές παραδόσεις που τα γέννησαν και τα έθρεψαν.

 

Όσο σκεπτομαι πόσους "μπλουζμεν" έλληνες έχω γνωρίσει οι οποίοι δεν ακούνε ελληνικά ρεμπέτικα λόγω "άποψης" μου' ρχεται να πάθω εγκεφαλικό. Και πόσους έλληνες "ραπμεν" που δεν ξέρουν καν τι είναι τα "blues" ενώ η καταγωγή τους είναι ακριβώς η ΙΔΙΑ, τότε για μία ακόμη φορά πείθομαι για την λακαμία του έλληνα. Και πόσους "μπλουζμεν" ή "ραπμεν" που δεν έχουν ακούσει ποτέ τους John Coltrane, τότε δίνω τα ρέστα μου.

 

Έτσι - και για να μην δώσω την εντύπωση ότι αποφεύγω την ερώτηση - η μπάλα παίρνει και εσένα φίλε Takis, όσο παίρνει και εμένα, αλλά και οποιονδήποτε άλλον επιμένει να προσεταιρίζεται την ταυτότητα του "ροκά", του "μπλούζμαν", του "χιπ-χοπ" και δεν ξέρω και 'γω ποιας άλλης παρόμοιας ιστορίας (εγώ π.χ. για πολλά χρόνια πίστευα ότι είμαι μέλος της "ηλεκτρονικής" μουσικής σκηνής.. σου μιλάω για πολύ γέλιο... όσο το σκέπτομαι...).

 

Η κριτική βέβαια δεν είναι προσωπική: εδώ απλώς συζητάμε. Όταν κάποιοι από εμάς βγάλουν τον πρώτο τους (ή τον επόμενό τους) δίσκο, τότε εκεί θα έχουν την κριτική του κόσμου (τους). Απ' όσο ξέρω δεν αρκεί να δηλώνει κανείς "μπλουζμαν" ή "ραπμαν", θα πρέπει να έχει να παρουσιάσει πειστικό έργο, ώστε να μην τον πάρουν στο ψιλό.

 

Το πόστ μου ήταν η σύνοψη των απόψεων που έχω ακούσει, μελετήσει και βιώσει προσωπικά, γύρω από αυτά τα θέματα. Είναι απλά μία έκκληση για καλλιτεχνική ειλικρίνεια, για όποιον αισθάνεται ότι θα είχε να οφεληθεί από κάτι τέτοιο.[/quote']

 

Προσπαθώ συνειδητά να μην συμμετάσχω στην συζήτηση, γιατί μου φαίνεται ότι θα φάω μέρες μπροστά στο πληκτρολόγιο (και ως γνωστόν είμαι τεμπέλης), αλλά τελικά δεν βλέπω να το αποφεύγω.

 

Φίλε Wow!. Έχεις δει την ταινία Crossroads? ¶υτή με το "καράτε-κιντ" τυπάκι? Λοιπόν έχει μια φανταστική σκηνή η οποία είναι η εξής: ο πιτσιρίκος ακολουθεί τον παππού (μαύρο) μπλουζμαν με σκοπό να μάθει τα μπλουζ, και εκείνος του λέει συνεχώς "δεν έχεις καταλάβει τίποτα". Μέχρι που σε κάποιο σημείο της ταινίας, τον παρατάει η γκόμενα, που ταξίδευε μαζί τους μέχρι τότε. Και τότε το white boy (που λέει κοροϊδευτικά ο Superfunk), το πρώτο που κάνει είναι να πιάσει την κιθάρα και να παίξει μπλουζ... και ο γέρος του λέει "τώρα ξέρεις...".

 

Αυτές οι προσωπικές εμπειρίες δεν έχουν χρώμα και φυλή και αν κάποιος επιλέγει να εκφράζει έτσι τα συναισθήματα, τους πόθους και γενικά τα καθημερινά του βιώματα, τι διαφορά έχει από έναν ρεμπέτη που επιλέγει τη δική του μουσική; Πρέπει να βάψει σώνει και καλά τη μούρη του με φούμο για να μην είναι "μικρό λευκό αγοράκι";

 

Και προφανώς διαφωνώ με τη συλλογιστική "ροκ τρόπος ζωής" <=> "ροκ μουσικός τρόπος έκφρασης". Τα έχουμε μπερδέψει παληκάρια! Ο καθένας παίζει και ακούει τη μουσική που τον έκφράζει τη δεδομένη περίοδο της ζωής του. It becomes the soundrtrack of his life, που λένε και κάτι λευκά παιδάκια που παίζουν τα μπλουζ εδώ στην Ελλάδα.

 

Το ποια μουσική θα είναι αυτή, έχει να κάνει με τα μουσικά του βιώματα, σε τι έχει εκτεθεί δηλαδή, σίγουρα! Αλλά δεν δέχομαι ότι θα "έπρεπε" κάποιος να παίζει/ακούει δημοτικά επειδή έτυχε και γεννήθηκε Έλληνας. Αλλά αρνούμαι να δεχτώ τη μουσική σαν πολιτικό φαινόμενο, ούτε καν σαν κοινωνικό εδώ που τα λέμε... αλλά πάει πολύ μακριά η βαλίτσα σχετικά με το πόσο παλιά είναι η μουσική έκφραση στην ιστορία της Ανθρωπότητας και πως προέκυψε...

 

Και θα το πάω ένα βήμα παραπέρα. Γιατί είναι "λάθος" ή πρέπει να αποδείξεις κάτι για να ασχολείσαι "στυλιστικά" με τα μπλουζ, τη τζαζ ή τη γιαπωνέζικη μουσική; Εννοείται μακριά από "δήθεν" πολιτικάντικες προβολές. Δεν γίνεται δηλαδή να παίζει κανείς αυτό που -έστω- θεωρεί ο ίδιος μπλουζ ή ραπ και να είναι μακριά από την πολιτική συγκυρία που έθρεψε τέτοιες μουσικές; Σαν να λέμε αυτός που παίζει δημοτικά θα πρέπει οπωσδήποτε να φοράει φουστανέλα; (που προέρχεται από την εθνική στολή των Αλβανών, παρεμπιπτόντως και για τους ελληνάρες που μπορεί να το διαβάζουν αυτό).

 

Τελειώνοντας, και απευθύνομαι κυρίως σε σένα Wow!, μόνο και μόνο γιατί κατέθεσες τον πιο εμπεριστατωμένο λόγο μέχρι στιγμής, θα πρέπει να απαλλάξουμε τη συζήτηση από ταμπέλες. Έχω βαρεθεί να ακούω και να επιχειρηματολογώ για τις ταμπέλες σ'αυτό τον τόπο. Όχι ότι είναι μοναδικό μας προνόμιο, αλλά το έχουμε παρακάνει το θέμα.

 

Επομένως δεν ξέρω αν αποτελείς μέλος της οικογένειας της "ηλεκτρονικής μουσικής", αν έτσι θέλεις να αυτοπροσδιορίζεσαι έχει καλώς και οποιουδήποτε άλλου η γνώμη περιττεύει. Προσωπικά δε με νοιάζει καθόλου πως θέλεις να λέγεσαι, αρκεί να μου αρέσει η μουσική σου. Και αυτό ισχύει για όλα όσα ακούω.

 

Θα είχα να διαφωνήσω επίσης ως προς το κατά πόσο οι Έλληνες αποτελούμε (αποκλειστικά) το παράδειγμα προς αποφυγήν που περιγράφεις, υπόσχομαι να επανέλθω... :wink:

[trolley]

Εκτός από το crossroads έχω δει και το καράτε-κιντ. Τι κάνει λοιπόν αυτή η ταινία: επιχειρεί να αποδεσμεύσει την μύηση σε ασιατικές πολεμικές τέχνες από την ασύλληπτου βάθους φιλοσοφική και θρησκευτική παράδοση που περιβάλλει αυτές τις τέχνες εδώ και χιλιετίες. Γιατί το κάνει; Για να δώσει έρεισμα στους απανταχού ανεπίσημους "δασκάλους" αυτών των τεχνών στον δυτικό κόσμο, οι οποίοι μετέβαλλαν αυτές τις πολεμικές τέχνες σε πρωταθλητισμό και (άλλο ένα) πεδίο εφαρμογής χημικών αναβολικών. Είναι γνωστό ότι ακόμη και στην Ελλάδα έχουμε πολλούς τέτοιους γιαλαντζή-γκουρού αυτών των πραγμάτων.

 

Βλέπεις την αναλογία φίλε dienekes; Για να μπορέσει το "white boy" να εμβαθύνει σε άλλες συνήθειες (πάντα με την ασφάλεια του ότι ζει στις ΗΠΑ, μακρυά από την πεινασμένη Ασία, την οποία χρησιμοποιούν οι δυτικοί σαν μέρος εξάσκησης παιδεραστικών δραστηριοτήτων), πρέπει να τις αποδεσμεύσει από την παράδοση που τις περιβάλλει. Μόνο τότε μπορεί να σχετιστεί μαζί τους, ώστε και να είναι "καράτε-κιντ" και να είναι το βλαμμένο αμερικανάκι που θα ενημερώνεται από τον Larry King.

 

Αυτά όλα, στον κόσμο του κινηματογράφου, ή έστω του αμερικάνικου κινηματογράφου. Στον πραγματικό κόσμο, η κατανόηση μίας παράδοσης και η συμμετοχή σε αυτήν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορεί κανείς να θεωρείται εκφραστής της ή συνεχιστής της. Θυμάμαι ότι διάβαζα μία συνέντευξη ενός άγριου ράππερ, ο οποίος όταν ρωτήθηκε για τις επιρροές του, ανέφερε μόνο τον Miles Davis. Η μουσική του δεν θύμιζε σε τίποτε τον Miles, αλλά ήξερε βαθειά μέσα του ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει αν δεν είχε προϋπάρξει ο Miles, και αυτό φαινότανε φίλε.

 

Οι (Παριζάκι-Φιλαράκι) "Ημισκούμπρια" πόσο Miles Davis λες να έχουν ακούσει; Ποια παράδοση ακριβώς τιμούν; Είναι ή δεν είναι η μουσική τους και η όλη παρουσία τους ένα απόστημα αυτής της διεστραμμένης αντίληψης που λέει ότι "εμείς παίζουμε hip-hop" ακόμη και αν ΌΛΟ τον υπόλοιπο χρόνο είμαστε φλούφληδες ελληνάρες και τρώμε παριζάκι-φιλαράκι όταν οι τελευταίοι δίσκοι μας παιρνούν απαρατήρητοι;

 

Οπότε δεν καταλαβαίνω που διαφωνούμε; Λες ότι είσαι εναντίον της ταμπέλας, αλλά το 55% ψηφίζει ότι είναι ντροπή να παίζεις λαϊκά. Με ποια αβάντα το κάνει αυτό, αν όχι με την αβάντα του ότι "εμείς οι ψαγμένοι ροκάδες, μπλουζμεν, ραπμεν, ηλεκτρονικοί κλπ δεν είναι δυνατόν να πέσουμε τόσο χαμηλά και να παίζουμε λαϊκά"; Αυτό δεν είναι το ζενίθ της ταμπελοποίησης επί της ουσίας; Δεν πρέπει κάποιος επιτέλους να βάλει το δακτυλό του πάνω σε αυτή την θεωρητική διαφοροποίηση και να δει από τι είναι φτιαγμένη; Πόση ουσία έχει;

 

Δεν είναι θέμα πολιτικής, είναι θέμα φιλότιμου.

 

Και, για να επιστρέψουμε στο crossroads, συμφωνώ ότι είναι μία ωραία σκηνή, αρκεί να την διαβάσεις σωστά: το κλειδί δεν είναι ότι η γκόμενα σηκώθηκε και έφυγε (άλλωστε, αυτό δεν είναι και πολύ σπάνιο). Το κλειδί είναι ότι ο μαύρος αναγνωρίζει την ειδική ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο νεαρός και (από αγάπη) τον δέχεται, του αναγνωρίζει το δικαίωμα να παίζει τα μπλουζ, του περνάει - ούτως ειπείν - μία σκυττάλη. Το πρόσωπο λοιπόν που έχει σημασία στη σκηνή είναι ο μαύρος, όχι ο λευκός.

 

Αν στην ίδια σκηνή έπαιζε ο Χατζηγιάννης (στο ρόλο του λευκού με ένα t-shirt της Cosmote), ο Φοίβος (στο ρόλο του μαύρου) και η Νίκη Κάρτσωνα (στο ρόλο της κοπέλας), τότε το πρόσωπο-κλειδί θα ήταν... η Κάρτσωνα και η ταινία θα είχε γίνει κωμωδία. Σωστά;

[takis]

Wow! αν μπορεις απαντησε με σε καποιες απο τις ερωτησεις μου σε παρακαλω.

 

 

Όμως, τα εν' ελλάδι blues όσο και η εν' ελλάδι rap, είναι τυπικά παραδείγματα μουσικών ιδιωμάτων που οι έλληνες μουσικοί αντιλαμβάνονται σαν επιπόλαιες "στυλιστικές" ασκήσεις, αγνοώντας πλήρως τις κοινωνικές και μουσικές παραδόσεις που τα γέννησαν και τα έθρεψαν.

 

εννοεις πχ οτι αντιλαμβανομαι τα blues στην περιπτωση μου σαν επιπόλαιη "στυλιστικης" ασκήση και αγνοω πληρως τις κοινωνικές και μουσικές παραδόσεις που τα γέννησαν και τα έθρεψαν;και αν ναι πως το κρινεις αυτο;με ποιο κριτηριο;

 

 

 

η μπάλα παίρνει και εσένα φίλε Takis, όσο παίρνει και εμένα, αλλά και οποιονδήποτε άλλον επιμένει να προσεταιρίζεται την ταυτότητα του "ροκά", του "μπλούζμαν"

 

ρε Wow! Ποιος προσεταιρίζεται την ταυτότητα του "μπλούζμαν";πως εβγαλες αυτο το συμπερασμα;; 8O επειδη μου αρεσουν τα blues;;

 

(εγώ π.χ. για πολλά χρόνια πίστευα ότι είμαι μέλος της "ηλεκτρονικής" μουσικής σκηνής.. σου μιλάω για πολύ γέλιο... όσο το σκέπτομαι...).

 

δεν βρισκω πουθενα το αστειο..εχεις καποιο κομπλεξ με τον εαυτο σου;

δες τα πραγματα πιο χαλαρα.

 

Απ' όσο ξέρω δεν αρκεί να δηλώνει κανείς "μπλουζμαν" ή "ραπμαν", θα πρέπει να έχει να παρουσιάσει πειστικό έργο, ώστε να μην τον πάρουν στο ψιλό

 

ελπιζω να μην με παιρνει παλι η μπαλα γιατι σου ξαναλεω δεν εχω δηλωσει μπλουζμαν.

 

την μουσικη eye την εχω σαν χομπι και θα συνεχισω να ακουω Blues και να παιζω και ας μην ειμαι μαυρος..sorry αλλα τα Blues ειναι αυτα που με γεμιζουν.δεν μπορω να καταλαβω τι κομπλεξ σε εχει πιασει με τους ελληνες που τους βγαζεις ολους μαλακες και τους αλλους λαους γαματους

 

analog ισως εχεις δικιο..δεν ξερω πολλα γιαυτο το συγκροτημα...τα παιρνω πισω οσα ειπα :wink:

 

 

Το κλειδί είναι ότι ο μαύρος αναγνωρίζει την ειδική ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο νεαρός και (από αγάπη) τον δέχεται, του αναγνωρίζει το δικαίωμα να παίζει τα μπλουζ, του περνάει - ούτως ειπείν - μία σκυττάλη

 

eye δηλαδη για να συνεχισω να παιζω blues και να μην προσεταιρίζομαι την ταυτότητα του "μπλούζμαν" πρεπει να μου αναγνωρισει το δικαίωμα να παίζω τα μπλουζ ενας αντιστοιχος..μαυρος;δεν κανω πλακα σοβαρα σε ρωταω :wink:

[gangster]

Στον πραγματικό κόσμο' date=' η κατανόηση μίας παράδοσης και η συμμετοχή σε αυτήν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορεί κανείς να θεωρείται εκφραστής της ή συνεχιστής της. Θυμάμαι ότι διάβαζα μία συνέντευξη ενός άγριου ράππερ, ο οποίος όταν ρωτήθηκε για τις επιρροές του, ανέφερε μόνο τον Miles Davis. Η μουσική του δεν θύμιζε σε τίποτε τον Miles, αλλά ήξερε βαθειά μέσα του ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει αν δεν είχε προϋπάρξει ο Miles, και αυτό φαινότανε φίλε.

[/quote']

 

Αν και μ' έχει καλύψει πλήρως ο dienekes...

 

Εμένα προσωπικά (και φαντάζομαι αρκετούς άλλους) η ελληνική παράδοση δεν μου λέει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ,από την πλευρά της εμπειρίας και του βιώματος.

 

Δεν είχα ποτε τέτοια ακούσματα,δεν έχω "χωριό" για να τα ακούσω στο τοπικό πανηγύρι,δεν έχω ζήσει ποτε από κοντά πολλά από τα οποία περιγράφονται στα τραγούδι αυτά (πχ.τρύγος,όργωμα κλπ).

 

Μεγάλωσα ακούγωντας άλλα είδη μουσικής και μ' αυτά έχω συνδέσει τις μνήμες μου,τις εμπειρίες μου,τα συναισθήματά μου με αυτά.

 

Αυτά είναι τα βιώματά μου και η προσωπική μου παράδοση.Πάνω σε αυτά θα στηριχτώ για να προχωρήσω και να εξελιχθώ μουσικά...Και δεν έχει σημασία αν είμαι Έλληνας,Τούρκος ή Γερμανός.

 

Από τότε που τα ηχογραφημένα μέσα διαδόθηκαν και η μουσική που έρχεται στ' αυτιά μας έπαψε να είναι μόνο η ζωντανά εκτελεσμένη,αυτή η σχέση παράδοσης-μουσικής-βιώματος έχει εξασθενίσει κατά πολύ...

 

 

Και μιας και πιάσαμε και τα blues...Σχέση παράδοσης με αυτά,έχουν μόνο όσοι Αφροαμερικανοί είναι απόγονοι σκλάβων που εργάστηκαν στις βαμβακοφυτείες και επέλαξαν να τραγουδήσουν τον πόνο τους και την χαρά τους μέσω αυτής της μουσικής που αργότερα εξελίχτηκε στα μπλουζ.

 

Είναι όμως έτσι;Ξέρω αρκετούς που όταν ακούν ή παίζουν μπλούζ τους "σηκώνεται η τρίχα" ακόμα και αν η μοναδική σχέση που έχουν με το βαμβάκι περιορίζεται σε αυτό που περιέχει το πουκάμισό τους.Σημαίνει κάτι αυτό;Τίποτα!Μπορούν να νιώσουν τον πόνο του νέγρου που τραγουδάει για τα "muddy waters που έπνιξαν το βιός του,ακόμη και αν δεν έχει ζήσει την ίδια κατάσταση,αλλά μια ανάλογη,παρόμοιας συναισθηματικής φόρτισης....

[Betty The Raccoon]

Βασικά μπερδεύτικα και εγώ τώρα.Εχω καταλάβει ότι λέτε το ίδιο πράμα ενδεχομένως αλλά κολλάτε στις λέξεις.Το ότι όλοι απο εδω μέσα γουστάρουμε να ακούμε κάτι δε σημαίνει απαραίτητα ότι βάζουμε ταμπέλες και σίγουρα δε σημαίνει ότι πρέπει να ξέρουμε τα πάντα περι blues πχ να ακούσουμε και να τζαμάρουμε με φιλαράκια.

[trolley]

Wow! αν μπορεις απαντησε με σε καποιες απο τις ερωτησεις μου σε παρακαλω.

 

Ευχαρίστως. :)

 

εννοεις πχ οτι αντιλαμβανομαι τα blues στην περιπτωση μου σαν επιπόλαιη "στυλιστικης" ασκήση και αγνοω πληρως τις κοινωνικές και μουσικές παραδόσεις που τα γέννησαν και τα έθρεψαν;και αν ναι πως το κρινεις αυτο;με ποιο κριτηριο;

 

Από την αρχή' date=' απαντάς λες και σε έθιξα επί προσωπικού. Ας το ξεκαθαρίσω πάλι λοιπόν, ότι δεν μιλώ για εσένα. Μιλώ για την τάση που υπάρχει ανάμεσα στους έλληνες μουσικούς να αυτοταμπελοποιούνται και από αυτή την ταμπελοποιημένη θέση να λέει ότι "είναι ντροπή να παίζεις λαϊκά" (το θέμα του thread). Όταν λέω ότι "σε παίρνει και εσένα η μπάλα" είναι ένα σχήμα λόγου, όπως σχήμα λόγου είναι και "η μπάλα". Η αυτοταμπελοποίηση είναι μία "ασθένεια" από την οποία περνούν οι περισσότεροι - υπολόγισα (ίσως λανθασμένα) ότι σου είναι γνωστή - αν έκανα λάθος, τότε παραμέρισέ το, δεν σε αφορά το σχόλιό μου.

 

Τώρα, τι αντιλαμβάνεσαι σαν blues δεν είναι δικό μου θέμα να το κρίνω καθώς (όπως πολύ σωστά μου θυμίζεις) δεν έχω κανένα κριτήριο. Όταν με το καλό κυκλοφορήσεις τη δουλειά σου, αυτοί που θα πάρουν το δίσκο σου ή αυτοί που θα έρθουν στις συναυλίες σου, θα πουν τη γνώμη τους φαντάζομαι.

 

ρε Wow! Ποιος προσεταιρίζεται την ταυτότητα του "μπλούζμαν";πως εβγαλες αυτο το συμπερασμα;; 8O επειδη μου αρεσουν τα blues;;

 

Πάλι απαντάς επί προσωπικού. Το σχόλιο στο οποίο αναφέρεσαι ήταν μέρος της απάντησης σε άλλο μέλος, δεν έχει σχέση με εσένα. Το άλλο μέλος θα κρίνει αν η απάντηση είναι στα πλαίσια των δικών του επιχειρημάτων ή αν είναι άσχετο με αυτά.

 

δεν βρισκω πουθενα το αστειο..εχεις καποιο κομπλεξ με τον εαυτο σου;

δες τα πραγματα πιο χαλαρα.

 

Κόμπλεξ; Ε, λιγάκι... κατά βάθος θα ήθελα να είμαι ψηλός, ξανθός και με γαλανά μάτια. (φτάνει τόσο που χαλάρωσα ή να χαλαρώσω περισσότερο;)

 

ελπιζω να μην με παιρνει παλι η μπαλα γιατι σου ξαναλεω δεν εχω δηλωσει μπλουζμαν.

 

Γιατί θίγεσαι; Αφού το ξέρεις ότι εδώ είμαστε όλοι φίλοι. Έχω πει εγώ ποτέ κακή κουβέντα για σένα; Απλά, επειδή βρεθήκαμε να μιλάμε για μπλουζ και επειδή είναι γνωστό ότι γουστάρεις, έτυχε να το κουβεντιάζουμε μαζί.

 

eye δηλαδη για να συνεχισω να παιζω blues και να μην προσεταιρίζομαι την ταυτότητα του "μπλούζμαν" πρεπει να μου αναγνωρισει το δικαίωμα να παίζω τα μπλουζ ενας αντιστοιχος..μαυρος;δεν κανω πλακα σοβαρα σε ρωταω :wink:

 

Αυτό δεν το είπα εγώ αλλά ο σκηνοθέτης του crossroads. Η απάντηση στην ερώτησή σου είναι ότι αν είχες μία φωτογραφία του B.B. King να σου χαρίζει την κιθάρα του, μάλλον θα την είχες βάλει σε κάθε τοίχο του σπιτιού σου, έτσι δεν είναι; (και ας μην είναι ο αγαπημένος σου κιθαρίστας).

 

την μουσικη eye την εχω σαν χομπι και θα συνεχισω να ακουω Blues και να παιζω και ας μην ειμαι μαυρος..sorry αλλα τα Blues ειναι αυτα που με γεμιζουν.δεν μπορω να καταλαβω τι κομπλεξ σε εχει πιασει με τους ελληνες που τους βγαζεις ολους μαλακες και τους αλλους λαους γαματους

 

Επειδή χρησιμοποιείς για δεύτερη φορά τη λέξη κόμπλεξ, να σε ενημερώσω για μερικά πράγματα. Πρώτον, και εγώ είμαι έλληνας. Η διαφορά μου είναι ότι μου αρέσει η αυτοκριτική, την θεωρώ μία δημιουργική διαδικασία που βοηθά στο να προχωράνε τα πράγματα. Είναι το είδος της συζήτησης που ΔΕΝ ακούγεται στα βραδυνά δελτία ειδήσεων, διότι είναι λίγο ενοχλητική (πολύ λίγο, σε μια εβδομάδα κανείς δεν θα θυμάται αυτή τη συζήτηση). Αυτό δεν είναι κόμπλεξ. Κόμπλεξ είναι να μην συνειδητοποιεί κανείς ποια είναι η πραγματική θέση της ελλάδας στο παγκόσμιο πολιτισμικό γίγνεσθαι, η οποία δυστυχώς είναι πολύ χαμηλή. Εδώ πέρα είναι ένα φόρουμ για τη μουσική, δηλαδή για ένα πολιτισμικό φαινόμενο. ¶ρα, αν είναι να ακουστούν κάποια πράγματα, εδώ θα ακουστούν. Ωραία είναι να μιλάμε για ήχο, για κιθάρες, για το Cubase κλπ, αλλά ακόμη πιο ωραία θα ήταν να είχαμε την ειλικρίνεια να παραδεχτούμε ότι υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα στην έκφρασή μας και να προσπαθήσουμε να τα λύσουμε. Μαλάκες υπάρχουν παντού ασφαλώς, αλλά δεν με ενδιαφέρει να τους συζητήσω εδώ (ίσως το κάνω κάπου αλλού, που ξέρεις;). Εδώ καλό θα ήταν να ξεπεραστεί κάποια στιγμή η φιλοσοφία του "ας δούμε τα πράγματα πιο χαλαρά" διότι είναι ψευδεπίγραφη: πιο σφιχτοκώλης στις συντηρητικές απόψεις του από τον μέσο νεοέλληνα δεν υπάρχει. Διάβασες τι λέει ο superfunk για τους μουσικούς στην Κωσταντινούπολη; Δεν έχει σημασία αν έχει δίκιο (που μάλλον έχει). Σημασία έχει ότι αν ψάξεις ολόκληρο το ίντερνετ ΔΕΝ θα βρεις κάποια αντίστοιχα θαυμαστική δήλωση για την ελλάδα, ούτε καν από έλληνα.

 

Τώρα βέβαια, μπορεί εσύ να μην αισθάνεσαι συνυπεύθυνος για το ελληνικό χάλι - άλλωστε είσαι και νέος, οπότε μοιραία λες "τι μας λέει τώρα ο άνθρωπος", αλλά εγώ στα 39 μου χρόνια, θέλω να έχω μία πιο ενεργή ανάμιξη σε αυτά τα πράγματα και προτιμώ να λέω αυτά που έχω δει και όπως τα έχω δει.

 

Ασφαλώς ο καθένας μπορεί να έχει το χόμπυ του, αλλά αν θέλει να τον μετρήσουν κάποτε σαν καλλιτέχνη, τότε αυτό είναι το είδος της κριτικής που οφείλει να μάθει να χειρίζεται. Αυτή η ιδέα που έχουν μερικοί, ότι "δεν βαριέσαι, όλα σκατά είναι στην ελλάδα, εμένα θα με αναγνωρίσουν στο Βερολίνο, την Γουαδελούπη, την Ν. Υόρκη κλπ" έχει απαντηθεί προ πολλού από τον Astor Piazolla ο οποίος (αφού είχε φτάσει να έχει παγκόσμια φήμη) το έθεσε κομψά και απλά: "πρέπει να γίνεις national, πριν επιχειρήσεις να γίνεις international".

[takis]

Λοιπον τωρα θα διαβασω το post σου αλλα επειδη με το που ξεκινησα να το διαβαζω μου λες οτι τα πηρα προσωπικα τα πηρα γιατι μου ειπες οτι εννοειται οτι με παιρνει και εμενα η μπαλα.και αν μου λες οτι με παιρνει και εμενα η μπαλα πως να μην το παρω προσωπικα;