Είναι ντροπη 55%

[takis]

Κόμπλεξ; Ε, λιγάκι... κατά βάθος θα ήθελα να είμαι ψηλός, ξανθός και με γαλανά μάτια. (φτάνει τόσο που χαλάρωσα ή να χαλαρώσω περισσότερο

 

sorry που πηγα να σε βγαλω κομπλεξικο :oops:

 

Γιατί θίγεσαι; Αφού το ξέρεις ότι εδώ είμαστε όλοι φίλοι. Έχω πει εγώ ποτέ κακή κουβέντα για σένα; Απλά, επειδή βρεθήκαμε να μιλάμε για μπλουζ και επειδή είναι γνωστό ότι γουστάρεις, έτυχε να το κουβεντιάζουμε μαζί

 

και παλι sorry :oops: οντως δεν εχεις πει κακια κουβεντα για εμενα 8) και εννοειται οτι ειμαστε φιλοι και δεν προκειται να ..μαλωσουμε επειδη συζηταμε :wink:

 

sorry και παλι αν ημουν λιγο επιθετικος :wink:

[Aiolos]

Δεν είναι θέμα πολιτικής' date=' είναι θέμα φιλότιμου.

[/quote']

 

"Φιλοτιμο"... που τι θυμηθηκες αυτή τη λεξη :(

 

 

Τα σταδια της καλλιτεχνικης δημιουργιας ειναι τρια:

α. Η μιμηση. Μιμουμαστε κατι που βλεπουμε (πουλακια, ρυάκια, αλλους

καλλιτέχνες, κλπ) ή κατι που ακούμε (κορναρισματα, βελασματα ή επισης 'αλλους καλλιτέχνες)

β. Η μεταπλαση. Εξελισουμε την μιμηση σε μια άλλη διάσταση, δημιουργουμε δηλαδή τέχνη.

γ. Ανασα δημιουργίας. Το δυσκολοτερο στάδιο. Το εχουν καταφέρει ελαχιστοι. Ειναι η στιγμή που ο καλλιτέχνης "φυσάει" το δημιούργημα του και αυτό αρχιζει να αναπνέει για παντα.

 

Μαγκια δεν ειναι να δηλώνεις μπλουζμαν η ραπμαν,

Μαγκια ειναι να κανεις ενα ραπερ να δηλωνει ρεμπετμαν ή τσολιάς...

Αγοραστε κανενα συγχρονο τουρκικο δισκο να δειτε που εχουν παει οι τουρκοι μουσικοι τον αμανε και το τσιφτετελι.

Ενημμερωθείτε ποσοι εθνικοι μουσικοι απο όλες τις φυλες του πλανητη κανουν διεθνη καριερα, με εξαιρεση βεβαια την ελληνικη φυλή, αυτη αρκειται στο να μιμηται.

 

Eye μιλας για ελλαδα και για έλληνες, ενω θα έπρεπε να μιλάς για το Greece και τα greeks, η γλώσσα δε αυτών... τα greeklis

 

Εγω ειμαι Κλασικός κιθαριστας... αφου εξαντλησα σχεδόν όλο το ρεπερτόριο της κλασικής κιθαρας, βαρεθηκα.

Βαρεθηκα να παιζω λαικές ή εξελιγμενες μουσικές άλλων και κυριως βαρέθηκα να ακουω αυτούς τους άλλους να παιζουν καλυτερα απο μενα, γιατι απλουστατα έπαιζαν την δικια τους μουσική.

Βαρέυκα και να τα διδάσκω

Βαρεθηκα στα 35 μου... δυστυχώς πολυ αργά... ευτυχώς πολυ νωρίς

Ετσι αρχισα να αναζητώ την δικιά μου πραγματικότητα.

 

 

Takis με το συμπάθειο, αλλα ειναι κριμα σε ενα τοσο σημαντικό κειμενο σαν αυτό του Eyeprotocol, εσυ να κολάς στον όρο μλουζμαν...

Επισης Τακη ξερεις οτι στα πανεπιστημια της Αμερικής το Ηπειρωτικο τραγουδι δισκεται σε master class επίπεδο;[/b]

[takis]

Takis με το συμπάθειο, αλλα ειναι κριμα σε ενα τοσο σημαντικό κειμενο σαν αυτό του Eyeprotocol, εσυ να κολάς στον όρο μλουζμαν

ειδες κατι κολληματα που εχω ε;

 

Επισης Τακη ξερεις οτι στα πανεπιστημια της Αμερικής το Ηπειρωτικο τραγουδι δισκεται σε master class επίπεδο;

 

ξερω πολυ καλα τι διδασκουν στα πανεπιστημια της αμερικης απο πρωτο χερι.και εγω τωρα τι θελεις να κανω δηλαδη να παω να μαθω ηπειρωτικα;

[Aiolos]

Χαιρομαι που τα ξέρεις απο πρώτο χέρι. Εγω δεν θελω τιποτα... ποσο μαλλον να μαθεις ηπειρωτικα... Τα ηπειρωτικα εξ άλλου τα μαθαινω και τα χρησιμοποιω εγω και ας μην ειμαι Ηπειρώτης

[takis]

μακαρι να ειχα τον χρονο να ασχολειθω και με τα ηπειρωτικα αλλα δυστυχως η "δουλεια"&που κανω&απαιτει να&"τρωω" αρκετες ωρες την ημερα,αρα καταλαβαινεις...

δεν υπαρχουν ταμπελες για εμενα προσωπικα.ή μου αρεσει κατι ή οχι.πχ τα ηπειρωτικα δεν μου αρεσουν αλλα για να καταλαβεις το σκεπτικο μου μακαρι να μπορουσα να τα μελετησω και να βαλω καποια στοιχεια που θα εβρισκα ενδιαφεροντα στο παιξιμο μου.και ειμαι σιγουρος οτι θα εβρισκα κατι ενδιαφερον.

[elavd]

Παρακολουθώ όλες αυτές τις μέρες τη ροή της συζήτησης και πραγματικά έχω εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι τελικά σε αυτό το Forum δε γίνονται μόνο συζητήσεις για πάχη χορδών και κουρδίσματα ξύλων, αλλά και για θέματα με περισσότερο βάθος.

Όμως πραγματικά, αν και οι απόψεις του eyprotocol με έκαναν να σκεφτώ πολλά πράγματα και να νιώσω αρκετά "νεοέλληνας", αρνούμαι να δεχτώ τόσο μηδενισμό που αναβλύζει από αρκετά posts...

Αρνούμαι να δεχτώ ότι ζω στη χειρότερη χώρα του δυτικού κόσμου, ότι δε γίνεται τίποτα κλπ κλπ.

 

Θα ήθελα να ρωτήσω (ειλικρινά με ΚΑΝΕΝΑ ίχνος επιθετικότητας) τα εξής:

 

α) Τι κάνεις ΕΣΥ για να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Μπαίνεις στο ΝΟΙΖ και κλαις/κλαίμε τη μοίρα σου/μας;

 

β) Τι διεξόδους προτείνεις σε ένα νέο (και δεν εννοώ εμένα γιατί μπήκα πλέον επικίνδυνα στα τριαντα-έλα ...:lol:) για να μη γίνει "Νεοέλληνας"; Να κόψει τους καφέδες, να φύγει από το σπίτι του, να "επαναστατήσει" για να γράψει καλή μουσική; Μήπως αν έκαιγε και καμιά σημαία θα γινότανε πιο αυθεντικός και πιο punk?

 

β) Πόσα καλά κομμάτια ή έστω πόσα κομμάτια έγραψες ΕΣΥ τελευταία;

 

γ) Εν τέλει αφού έξω είναι καλύτερα, γιατί (παρα)μένουμε στην Ελλάδα;

 

Θα ήθελα να διευκρινήσω για να μη γίνει παρεξήγηση ότι ΔΕΝ απευθύνω τις ερωτήσεις σε κάποιον προσωπικά, αλλά τις θέτω σαν ρητορικά ερωτήματα (ακόμη και στον εαυτό μου).

Ίσως να ακούγομαι λίγο εριστικός, αλλά πραγματικά είναι ερωτήματα που γεννήθηκαν αυτόματα μετά το διάβασμα όλων των posts και θα ήθελα να ακούσω την άποψή σας...

 

Τέλος, για να είμαστε ακριβείς, το ποσοστό έχει πέσει κάτω από 55% :lol:

 

ΥΓ. Τάκη θα σου φτιάξω ένα CD-άκι με Ηπειρώτικα, και μετά θα δεις για πότε παρατάς την κιθάρα και πας να αγοράσεις κλαρίνο...;)

[ESP1982]

αγαπητε elavd(το ειπα σωστα,ειδες?... :lol: )συμφωνω με τις ερωτησεις σου...

εισαι πολυ σωστος.το τι θα γινει εξαρταται απο το ποσο συνειδητοποιημενος ειναι καποιος σε αυτο που κανει.ειμαι της πεποιθησης πως εαν καποιος ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ πραγματικα αυτο που κανει κ ριξει ιδρωτα πανω απο αυτο θα πετυχει...βεβαια εδω ερχεται κ το θεμα "ελλαδα" και κατα ποσο θα το δεχτει...ντεν ξερει να απαντησει σε αυτο... :oops:

 

παντως αν καποιος προσπαθησει ΠΟΛΥ πανω σε αυτο και πιστευει(και φυσικα αξιζει), θα πετυχει.αρκει να κανει "κατι" ωστε να αποκτησει προσωπικοτητα και υφος...δεν αναφερομαι μονο σε μουσικο επιπεδο αλλα για οποιαδηποτε μορφη τεχνης...

 

και οντως καλο θα ειναι περα απο το noiz να παιζουμε και λιγακι...πωπωωω ζητω η tonelab...γουσταρω να πειραζω κουμπακια :lol: :lol: ο πειραματισμος ειναι ο,τι καλυτερο :wink:

[trolley]

Φίλτατε elavd, σε ευχαριστώ για την προσοχή σου στις σκέψεις μου. Ανταποδίδω: οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις δεν έρχονται πάντα την ίδια στιγμή. Μπορεί οι ερωτήσεις να είναι διαθέσιμες αλλά οι απαντήσεις να μην είναι - ειδικά όταν οι ερωτήσεις δεν έχουν ακουστεί για πολύ-πολύ-πολύ καιρό. Επίσης, οι απαντήσεις δεν είναι όλες κατάλληλες για όλους. Ρωτάς αν πρέπει να κόψουμε τους καφέδες. Μα οι καφέδες (πληρωμένοι 5 ευρώ ο καθένας, ενώ διαμαρτυρόμαστε ότι υπάρχει ακρίβεια) είναι μόνο ένα από τα πολλά συμπτώματα της νεοελληνικής αναισθησίας. Το κάψιμο της σημαίας είναι ένα άλλο. Όσο για τα οφέλη του να "φύγει κανείς από το σπίτι", ε, γι' αυτά μπορούν να μιλήσουν πολλοί άλλοι εδώ μέσα.

 

Απαντώ όμως στις ερωτήσεις σου, με τις απαντήσεις που έχω εδώ και χρόνια σκαρφιστεί για μένα:

 

α) Αυτό που κάνω εγώ είναι ότι προσπαθώ να είμαι επαγγελματίας στην εργασία μου (είμαι Network Administrator σε εταιρεία πληροφορικής). Με το να κάνω αυτοκριτική, δεν αισθάνομαι ότι κλαίω τη μοίρα μου, αλλά αντίθετα αισθάνομαι ότι τονώνω την αρχική μου διάθεση να υπηρετώ τα πιστεύω μου, δηλαδή αντιλαμβάνομαι την όλη υπόθεση σαν προσπάθεια για το καλύτερο, όχι σαν μεμψιμοιρία για το χειρότερο.

 

β) Προτείνω στον καθένα να κάνει ότι έκανα και εγώ. Ας διαλέξει ποιον χώρο θα υπηρετήσει επαγγελματικά (αν είναι η μουσική, ακόμη καλύτερα) και ας τον υπηρετήσει με τη συνέπεια που απαιτείται, φροντίζοντας να μην ξεφτιλίζει τον χώρο του. Όχι, δεν χρειάζεται να κόψει τους καφέδες.

 

γ) Το 2005 έγραψα δύο κομάτια μόνο. Δεδομένου ότι δεν ασχολούμαι επαγγελματικά, δεν αισθάνομαι την πίεση του να "παράγω" περισσότερο. Ελπίζω ότι κάποια μέρα θα μπορώ να διαθέτω περισσότερο χρόνο σε αυτή την υπόθεση, και ότι θα είμαι ακόμη αρκετά νέος ώστε να μην έχω πάθει εγκεφαλικό.

 

δ) Ο καθένας παραμένει στην Ελλάδα για τους δικούς του λόγους. Όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι όμως (ειδικά από καλλιτεχνικούς χώρους) την κοπανάνε, το οποίο είναι άλλο ένα δείγμα του ότι αντιλαμβάνονται πως έξω υπάρχουν καλύτερες ευκαιρίες.

 

Δεν ακούγεσαι εριστικός φίλε, αυτές τις ερωτήσεις όλοι τις κάνουμε στον εαυτό μας, ειδικά όταν συναντάμε κάποιον "παλιόφιλο" που μας κάνει πλάκα για το ότι "ακόμη με αυτά ασχολιέσαι" (το οποίο φαινόμενο έχεις αναφέρει και εσύ). Κάθε φορά χρειάζεται να θυμίζουμε στον εαυτό μας γιατί δεν έχουμε παρατήσει την κιθάρα μας ή τα πλήκτρα μας. Ελπίζω ότι οι απόψεις μου θα τονώσουν τα επιχειρήματά μας, όχι ότι θα τα μειώσουν.

[Haris]

Eyeprotocol το πρόβλημα με τα posts σου είναι ότι είναι γεμάτα γενικεύσεις. Και για να γίνω πιο σαφής – επειδή δεν θεωρώ ότι βλέπεις μόνο την πλευρά που περιγράφεις – το πρόβλημα είναι ότι μοιάζεις να αγνοείς την άλλη πλευρά, αυτή που αναφέρει ο Gangster, προκειμένου να κάνεις πιο ισχυρή την επιχειρηματολογία σου.

 

Ναι εντάξει, η κατάσταση στην Ελλάδα έχει τη διάσταση που περιγράφεις, μάλιστα έχει και τρεις τέτοιες διαστάσεις μπορώ να σου πω, και καταλαβαίνω την τσαντίλα σου, αλλά υπάρχει και τέταρτη διάσταση, και μάλιστα είναι τόσο εμφανής που μόνο ηθελημένα μπορείς να την παραβλέψεις. Όχι δεν είναι όλοι οι Έλληνες κενοί, ξενο/αγοραφοβικοί, απαίδευτοι και δήθεν, ούτε όλες οι γυναίκες χαζογκόμενες (Για να μην αναφέρω ότι η ξεχωριστή αναφορά στις γυναίκες είναι ιδιαίτερα σεξιστική – ξέρω, πιθανότητα δεν είχες τέτοια πρόθεση, όμως εμείς θα πρέπει να μυρίσουμε τα νύχια μας για να το καταλάβουμε; Είναι σαφές ότι η εκφραστική ικανότητα δε σου λείπει, γιατί λοιπόν αφήνεις κάτι τέτοια να σου ξεφύγουν;).

 

Ακόμη, χρησιμοποιείς παραδείγματα με βάση τα οποία καταλήγεις σε συμπεράσματα αν όχι απόλυτα λανθασμένα, τουλάχιστον εν μέρει αστήρικτα. Π.χ. επειδή ένας ράπερ ανέφερε σαν επιρροή του το Miles, σημαίνει ότι όλοι ο οι αμερικάνοι ράπερς έχουν γνωρίσει και αναλύσει το μουσικό τους παρελθόν, και έχουν εμβαθύνει στην πολιτιστική τους κληρονομιά? Μην τρελαθούμε… Ένα μεγάλο ποσοστό απ' αυτούς (τους πιο νέους) το πολύ να έχει φτάσει μέχρι τους Public Enemy, άντε και κάποιοι μέχρι τον James Brown, κι αυτό για να πάρουν κάποια samples για λούπες. Και δε λέω ότι είναι κακό αυτό. Οι επιρροές μας είναι αυτές που είναι. Δεν χρειάζεται να έχεις δουλέψει σε βαμβακοφυτία στη Νέα Ορλεάνη και να έχεις πιει τη λάσπη του Μισισιπή για να παίξεις blues. Μπορείς να το κάνεις και με λιγότερο …περιπετειώδες παρελθόν, ακόμα και αν είσαι Έλληνας. Οι Rolling Stones έμαθαν τα blues από τον Muddy Waters, εμείς τα μάθαμε από τους Rolling Stones, τον John Mayall και το Stevie Ray Vaughan, οι πιο πιτσιρικάδες θα τα μάθουν απ τον Johnny Lang και είναι όλοι ευχαριστημένοι (Και κυρίως οι Αμερικάνοι που έχοντας τα φράγκα και την πρόθεση, έχουν καταφέρει να διαδώσουν τον πολιτισμό τους – ναι υπάρχει τέτοιο πράγμα – σε όλο τον πλανήτη. Αυτό που οι κνίτες αποκαλούσαν πολιτιστικό ιμπεριαλισμό, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση).

Επίσης, δεν χρειάζεται να ξέρεις Αγγλικά για να ακούσεις και να καταλάβεις το ροκ (χρειάζεται όμως για να εμβαθύνεις – αρκεί να βρεις κάτι που αντέχει σε εμβάθυνση, αφού για ένα μεγάλο μέρος των "ροκ" στίχων δεν χρειάζεται να περάσεις το μισό μέτρο…). Και πόσοι είναι αυτοί που – πλέον – δεν ξέρουν Αγγλικά; Και εδώ γενικεύεις αυθαίρετα.

 

Τέλος (γιατί τα δάχτυλά μου έχουν αρχίσει να με βρίζουν), δεν έχουμε κινηματογράφο, κυρίως γιατί είναι ακριβό σπορ και δεν υπάρχουν λεφτά για να το υποστηρίξουν, αλλά γιατί θεωρείς ότι δεν έχουμε μουσική και θέατρο; Εδώ θα ήθελα πραγματικά μια απάντηση, γιατί εγώ βλέπω μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα.

 

Αυτά προς το παρόν αλλά θα επανέλθω, και αυτό είναι απειλή!

[BRAIN]

elavd ,έχει πέσει το ποσοστό κάτω από το 55% γιατί παρότι είχα πει και την δική μου άποψη είχα ξεχάσει να ψηφίσω

μπράβω αίολος που το ξετρύπωσες το θέμα.

&

ο καθένας μας έχει τον δικό του τρόπο μουσικής έκφρασης&και ακουσμάτων και επιλογής του τρόπου ζωής&και πιστεύω ότι τον σεβασμό ως άτομο και μουσικός τον κερδίζεις όταν ξέρεις να σέβεσαι και τις διαφορετικές επιλογές, με λίγα λόγια περισσότερο ντροπή βλέπω στην γενικευμένη κριτική με ένα ύφος ..., παρά στο λαϊκό τραγούδι, το παραδοσιακό έστω και το σκυλάδικο το ποποσκυλαδικο το ροκοσκυλαδικο.

είναι ωραίο να υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι μουσικής έκφρασης& και ο καθένας να έχει τις επιλογές του, αν ήμασταν όλοι ροκάδες! θα ημασταν κονσέρβα&κάποτε αισθανόμουνα ροκάς&αλλά με αυτά και με άλλα προτιμώ το

κροκ και τους κροκάνθρωπους που έλεγε και ο&¶σιμος.&

ΟΛΟΙ ΔΗΛΩΝΕΤΕ ΙΔΙΟΤΗΤΑ

Όλοι δηλώνετε ιδιότητα
καταναλώνετε ποσότητα
και μου στερείτε τον ήλιο
Κι εγώ δεν έχω καν ταυτότητα
κι αν είμαι μια μηδαμηνότητα
φτιάχνω δικό μου βασίλειο
Αν μου ξηγιόσουνα αλάνικα
τραγούδια μεξικάνικα θα σού φτιαχνα πολλά
Και ξεπερνώ τα λολομπρίτσιτα
σαν το ριξα στη βίζιτα αντικανονικά
Δεν χαμπαριάζετε ρε μόμολα
όταν σας έδινα τα πόμολα
να διαλύσετε τον τοίχο
κολύσατε στο μποτιλιάρισμα
και αν σας τόχα κάνει χάρισμα
να ξεπεράσετε το φρήκο
κι αν η ζωή σας θέλει βλήματα
τελειώσανε τα θύματα
και πάλι απ' την αρχή
Θες να σε φτιάξω εγώ αθάνατη
παράτα τη και γάμα τη
τη σκέτη τη ζωή
Βρε μη μου πια τους κύκλους τάραττε
σιγά το χάρτη τρισκατάρατε
και μια πορδή μου θα φτάσει
Και σαν ο πεντεφρης σου σε κουνεί
να λουκουμιάσει η πλάση
Εσύ ξεφούσκωνες τα λάστιχα
σε γράψαν στα κατάστιχα των τεγυμποιστών
κι εγώ 'χω γίνει γομολάστιχα
που σβήνει τα τετράστιχα
ανθρώπων και θεσμών

 

η απάντηση :lol:

ΠΑΣ ΦΙΡΙ-ΦΙΡΙ

 

Πας φιρί φιρί γυρεύωντας

με τα μαύρα σου τα μάτια

δέκα πιάτα στο κεφάλι μου

κι άλλα τέσσερα κανάτια

Πας φιρί φιρί γυρεύωντας

να με κάνεις ν' αγριέψω

έχω και τις πεποιθήσεις μου

μα στο τέλος θα στις βρέξω

 

Αλλά σώπα και μη

μου τη βγαίνεις στην κόντρα

αν βαρούσα κι εγώ

δεν θα ήσουνα εδώ

Έχεις γλώσσα σκληρή

που σκοτώνει σαν κόμπρα

κι όσο πείσμα εσύ

άλλο τόσο κι εγώ

 

Τέτοιος χαλασμός που έγινε

κι ήρθαμε ισοπαλία

κι απ' τη ταραχή κουνήθηκε

όλη η πολυκατοικία

Σχολιάζουνε οι γείτονες

κι απορούν κι οι αστυνόμοι

πως οι δυο μας δεν χωρίζουμε

κι αγαπιόμαστε ακόμη

 

Μια τέτοια σκηνή

να τη δεις στην οθόνη

μα σαν παίξεις κι εσύ

θα σκιστεί το πανί

Έχε χάρη που δεν

αγαπώ καμμιά άλλη

κι από τώρα μας κλαιν

και τα ψώνια του Ζεν.

 

Στα δελτία των ειδήσεων

θα μας γράψουν σαν σε σφάξω

πας φιρί φιρί μου φαίνεται

τη ψυχή σου ν' αναπαύσω

μού 'ρθε κρίση και παλάβωσα

μη με κάνεις να αμαρτήσω

πας φιρί φιρί γυρεύωντας

στα μπουντρούμια να σαπίσω

 

Αλλά σώπα και μη

μου τη βγαίνεις στην κόντρα

θα βαρέσω κι εγώ

κι απαιτώ σεβασμό

Είναι κάτι φορές

που φτηνά τη γλυτώνεις

με πέντε-έξι μπουνιές

και δυο τρεις μελανιές

 

 

 

 

 

 

*και συνεχίζοντας δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα πάσχει από τέχνη και καλλιτεχνες αλλά από χρήμα και προώθηση.

κάθε χρόνο στο φεστιβαλ κινηματογράφου της δράμας υπάρχουν αξιόλογες ταινίες

υπάρχουν θεατρικά με άποψη

φωτογραφία, ποίηση, ζωγραφική, χορός, κόμικς

και αξιόλογες μπάντες που προσπαθούν

αρκεί να έχουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας ανοικτά

το ότι δεν υπάρχει προώθηση δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τέχνη.

πάντα φιλικά

brain