Σας πειθουν οι μουσικες επιλογες του hollywood?

[Nikolas]

Μπορώ να πώ πως ότι συμβαίνει με τη σύγχρονη μουσική (κλασσική) συμβαίνει και με τις ταινίες): Όλοι θυμούνται τις 50-100 καλύτερες ταινίες/συνθέτες/έργα και ξεχνούν τα 100000ς που υπήρξαν και απλά... ξεχάστηκαν γιατί ήταν σκατά. Έτσι και τώρα. Ξαφνικά ο κινηματογράφος των 60ς 70ς κλπ έχει γίνει φανταστικός, ενώ τα τωρινά είναι χάλια... Σιγά πιά...

 

Προσωπικά μου άρεσαν πολύ ταινίες σαν το Dark Knight, το children of men, το There will be blood και διάφορες άλλες που δε θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Η μουσική στις δύο  πρώτες αυτές ταινίες ηταν σημαντικότατη, αλλά όχι σε πρώτο πλάνο, όπως ένα θέμα του... Nino Rota ας πούμε. Ο Zimmer στο Dark Knight πραγματικά έκανε άλλα πράγματα με ένα τσέλο και τα θέματα είναι συνταρακτικά, αλλα φυσικά λειτουργούν μαζί με την ταινία. Απο την άλλη το There will be blood, είχε για πρώτη φορά μια καταπληκτική χρήση σύγχρονων τεχνικών στα βιολιά (που προυπήρξε παρακαλώ στο παιχνίδι Bioshock!) και κανένα θέμα, αλλά προτάθηκε για Οσκαρ, δεν το δέχτηκαν γιατί είχε μικρό ποσοστό αυθεντικής μουσικής και χρησιμοποιούσε Brahms, κλπ, και τελικά δεν έγινε τίποτα.

 

Άλλες ταινίες με φανταστική μουσική (και σαν ταινίες): Wally! Spiderman 2, LOTR, Harry Potter, Star War series (αν και οι ταινίες είναι μάπα, η μουσική του Williams είναι απλά ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ), ότι έχει γράψει ο Williams, και άλλα πολλά.

 

Μη τρελενόμαστε λοιπόν, ότι και καλά όλα πάνε κατα διαόλου. Φυσικά τείνουν λίγο προς τα εκεί, αλλά πάντα υπάρχει ελπιδα.

 

Το θέμα trailer είναι άλλη δουλειά, γίνεται ΠΡΙΝ ολοκληρωθεί η ταινία, και ΟΧΙ με τον συνθέτη της ταινίας 99% των περιπτώσεων. Θέλουν το μπα μπα μπουμ ,και ένας απο τους πιο γνωστούς στα trailer, ο Nick Phoenix είναι παρεπιπτόντως και ο ιδρυτής της Quantum Leap (East West Quantum Leap, anyone?), που είναι ψιλουπέυθηνοι για τον τεράστιο ήχο και της τεράστιες ορχήστρες με κάτι ντράμς μεγάλα σαν *να μην το πω τώρα... ΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣΟ μεγάλο* κλπ. (όχι ότι δε γουστάρω τέτοιο ήχο, έτσι;)

 

Τέλος παντων, το Loudness war καλά κρατεί στα trailer, και στην pop, αν και υπάρχουν σημάδια επιστροφή σε πιο φυσιολογικά επίπεδα σε όλα τα genres. ΚΑι φυσικά η εποχή έχει αλλάξει και τα θέματα του Moriconne δε θα πέρναγαν πουθενά σήμερα (λέμε τώρα... ο μαέστρος είναι τεράστιος).

 

Αυτα τα λίγα...

[fuZZed]

Η ηλικια μου δεν μου επιτρεπει να ειμαι νοσταλγος...

Η αισθητικη μου επιβαλλει να προτιμω το παρελθον απ τη...... jessica alba και τα θεσπεσια μπουτια της!!! :P :P

 

Αν την απαυτωνα βεβαια θα τη προτιμουσα!!!!!!! 8)

 

 

[blue]

Προσθέτω στο ποστ του Nikolas οτι τη μουσική για το there will be blood την εγραψε ο Jonny Greenwood των radiohead, ο οποιος ειναι επισης υπευθυνος για τη μουσική του Bodysong.

 

http://pitchfork.com/reviews/albums/11007-there-will-be-blood-ost/

http://pitchfork.com/reviews/albums/3630-bodysong/

 

 

Φυσικά και υπάρχουν καλές ταινίες σήμερα και συνοδεύονται από υπέροχες μουσικές,κανείς δεν ειπε το αντίθετο. Απλά με την υπερπαραγωγη ταινιών μαζικής κατανάλωσης (teen movies,adam sandler,weed-based movies κ.α.) ειναι αυτονόητο οτι το μουσικό χαλί εξυπηρετεί παρόμοιους αντικειμενικούς σκοπούς αισθητικής του εκάστοτε σκηνοθέτη/παραγωγού.

[Jasemeister]

Αν και δεν τον έχω γνωρίσει από κοντά, ναι, ο Hollywood με πείθει με τις μουσικές επιλογές του. Απορώ όμως που βρίσκει το χρόνο και την ενέργεια να κάνει τόσες πολλές και διαφορετικές ταινίες συγχρόνως εδώ και πολλές δεκαετίες...μυστήριο τι να πει κανείς. Ντάξει εδώ που τα λέμε με τόσες ταινίες που ασχολείται μερικές δεν θα έχουν και το ΤΕΛΕΙΟ soundtrack ή την ΤΕΛΕΙΑ έμπνευση, μην είμαστε υπερβολικοί.

[Επισκέπτης]

Η ηλικια μου δεν μου επιτρεπει να ειμαι νοσταλγος...

Η αισθητικη μου επιβαλλει να προτιμω το παρελθον απ τη...... jessica alba και τα θεσπεσια μπουτια της!!! :P :P

Αν την απαυτωνα βεβαια θα τη προτιμουσα!!!!!!! 8)

 

Αυτό θα πει... αισθητική..!

 

 

[Nikolas]

Blue: I had no idea! Awesome stuff! Θενξ!

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Ντάξει εδώ που τα λέμε με τόσες ταινίες που ασχολείται μερικές δεν θα έχουν και το ΤΕΛΕΙΟ soundtrack ή την ΤΕΛΕΙΑ έμπνευση, μην είμαστε υπερβολικοί.

 

Δεν ειναι ζητημα τελειοτητας. Ειναι ζητημα κινητοποιησης, αμα κατι δεν σου λεει τιποτα απ'το ακρο του να σου σηκωθει η τριχα απ'την οπτιακουστικη συμφωνια εως του να μην πιστευεις ποσο γελοιο ειναι κατι, αυτο απομακρυνεται απ'την τεχνη και γινεται αδιαφορη τροφη για αδιαφορα μυαλα.

 

Βεβαια εχει να κανει και με τις απαιτησεις που εχεις και δεν επιτρεπουν πολλες φορες να πας να δεις κατι με ανοιχτο μυαλο. Αλλα αυτο ακριβως προσπαθω να πω, οτι η τεχνη που πηγαζει απο την αγαπη του δημιουργου θα "εισχωρησει" και στις πιο "δυσκολες ψυχες" και θα τους πει κατι. Μετα αυτο θα γινει κομματι του εαυτου σου και θα μπορεις να το ανακαλεις οποτε εσυ θελεις. Η ποιοτητα εχει να κανει με την δυνατοτητα να προκαλει αντιδραση και να γεμιζει το κενο ή ακομα καλυτερα να επεκτεινει την πνευματικοτητα (εσωτερικη πραγματικοτητα). Ειναι επιμονη, συγκεντρωση, μοναδικοτητα και σιγουρια.

 

Αυτα που εγραψα παραπανω ειναι τεχνη, αμα τα εγραφα με το νου διαρκως πως τωρα ειμαι στο νοιζ, ειμαι αυτος που ημουν, πρεπει να ειμαι αυτος που νομιζουν πως ξερουν οτι ειμαι κ.τ.λ. δεν θα ηταν. Θα ηταν μια εξυπηρετηση του συγκεκριμενου μου εαυτου εις βαρος του ανεξαντλητου μου εαυτου και κανεις δεν θα ειχε οφελος/αντιδραση εκτος απ'τον συγκεκριμενο μου εαυτο, τον ερπετοειδη θεμελιωδη μου εγκεφαλο.

 

 

 

 

[Επισκέπτης]

Δεν ειναι ζητημα τελειοτητας. Ειναι ζητημα κινητοποιησης, αμα κατι δεν σου λεει τιποτα απ'το ακρο του να σου σηκωθει η τριχα απ'την οπτιακουστικη συμφωνια εως του να μην πιστευεις ποσο γελοιο ειναι κατι, αυτο απομακρυνεται απ'την τεχνη και γινεται αδιαφορη τροφη για αδιαφορα μυαλα.

 

Βεβαια εχει να κανει και με τις απαιτησεις που εχεις και δεν επιτρεπουν πολλες φορες να πας να δεις κατι με ανοιχτο μυαλο. Αλλα αυτο ακριβως προσπαθω να πω, οτι η τεχνη που πηγαζει απο την αγαπη του δημιουργου θα "εισχωρησει" και στις πιο "δυσκολες ψυχες" και θα τους πει κατι. Μετα αυτο θα γινει κομματι του εαυτου σου και θα μπορεις να το ανακαλεις οποτε εσυ θελεις. Η ποιοτητα εχει να κανει με την δυνατοτητα να προκαλει αντιδραση και να γεμιζει το κενο ή ακομα καλυτερα να επεκτεινει την πνευματικοτητα (εσωτερικη πραγματικοτητα). Ειναι επιμονη, συγκεντρωση, μοναδικοτητα και σιγουρια.

 

Αυτα που εγραψα παραπανω ειναι τεχνη, αμα τα εγραφα με το νου διαρκως πως τωρα ειμαι στο νοιζ, ειμαι αυτος που ημουν, πρεπει να ειμαι αυτος που νομιζουν πως ξερουν οτι ειμαι κ.τ.λ. δεν θα ηταν. Θα ηταν μια εξυπηρετηση του συγκεκριμενου μου εαυτου εις βαρος του ανεξαντλητου μου εαυτου και κανεις δεν θα ειχε οφελος/αντιδραση εκτος απ'τον συγκεκριμενο μου εαυτο, τον ερπετοειδη θεμελιωδη μου εγκεφαλο.

 

Κουφή Λεοπάρδαλη, αυτά που γράφεις είναι ακατανόητα.

 

 

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Κουφή Λεοπάρδαλη, αυτά που γράφεις είναι ακατανόητα.

 

Συμπυκνωμενα. Αλλα φαινεται να μην συμφωνεις, δεκτο.

[Jasemeister]

Δεν ειναι ζητημα τελειοτητας. Ειναι ζητημα κινητοποιησης, αμα κατι δεν σου λεει τιποτα απ'το ακρο του να σου σηκωθει η τριχα απ'την οπτιακουστικη συμφωνια εως του να μην πιστευεις ποσο γελοιο ειναι κατι, αυτο απομακρυνεται απ'την τεχνη και γινεται αδιαφορη τροφη για αδιαφορα μυαλα.

 

Υπάρχουν ταινίες διασκέδασης, προβληματισμού, συγκίνησης, αδρεναλίνης, σασπένς. Η καθεμία ντύνει το μοτίβο ηχητικά ανάλογα με το μπάτζετ και την τολμηρότητα του εκάστοτε team.

 

Π.χ. Austin Powers intro. Undeniable quality.

 

 

Βεβαια εχει να κανει και με τις απαιτησεις που εχεις και δεν επιτρεπουν πολλες φορες να πας να δεις κατι με ανοιχτο μυαλο. Αλλα αυτο ακριβως προσπαθω να πω, οτι η τεχνη που πηγαζει απο την αγαπη του δημιουργου θα "εισχωρησει" και στις πιο "δυσκολες ψυχες" και θα τους πει κατι. Μετα αυτο θα γινει κομματι του εαυτου σου και θα μπορεις να το ανακαλεις οποτε εσυ θελεις. Η ποιοτητα εχει να κανει με την δυνατοτητα να προκαλει αντιδραση και να γεμιζει το κενο ή ακομα καλυτερα να επεκτεινει την πνευματικοτητα (εσωτερικη πραγματικοτητα). Ειναι επιμονη, συγκεντρωση, μοναδικοτητα και σιγουρια.

 

Οι απαιτήσεις του καθενός από μια ταινία είναι σχετικές. Εδώ που τα λέμε, η ιδέα του να έχω "ανοιχτό μυαλό" just because, δεν μου ταιριάζει. Εδώ που τα λέμε, το χρωστάω στον μίστερ Χόλλυγουντ και οποιονδήποτε μίστερ Χόλλυγουντ να έχω ανοιχτό μυαλό κάθε φορά που παω να δω μια ταινία; Αν τα ποπκορν είναι σκατά, η κοκακόλα νερωμένη, η Πόπη τις προάλλες μου τελίκιωσε την πιστωτική, ε με συγχωρείς αλλά δεν θα έχω ανοιχτό μυαλό και δεν θα ντραπώ κιόλας.

 

Αντίδραση και πληθώρα συναισθημάτων μου έχουν προκαλέσει άπειρες "φτηνές" και "ποταπές" ταινίες με τρανό παράδειγμα αυτήν: http://www.imdb.com/title/tt0118663/

 

Ενώ άλλες "ψαγμένες" με άφησαν παγερά αδιάφορο, κι ας έτυχε να είχα ανοιχτό μυαλό (και κλειστό φερμουάρ), π.χ. http://www.imdb.com/title/tt0363589/

 

 

Αυτα που εγραψα παραπανω ειναι τεχνη, αμα τα εγραφα με το νου διαρκως πως τωρα ειμαι στο νοιζ, ειμαι αυτος που ημουν, πρεπει να ειμαι αυτος που νομιζουν πως ξερουν οτι ειμαι κ.τ.λ. δεν θα ηταν. Θα ηταν μια εξυπηρετηση του συγκεκριμενου μου εαυτου εις βαρος του ανεξαντλητου μου εαυτου και κανεις δεν θα ειχε οφελος/αντιδραση εκτος απ'τον συγκεκριμενο μου εαυτο, τον ερπετοειδη θεμελιωδη μου εγκεφαλο.

 

Αιλουροειδή θες να πεις.