Απορίες περί analog vs digital

[haryy]

Eδώ και καιρό σκεφτόμουν ότι ίσως θα ήταν χρήσιμο ένα θέμα όπου θα μπορούσαμε να ρωτάμε πράγματα που ίσως να ντρεπόμαστε να ρωτήσουμε κανονικά, και να βρούμε τις απαντήσεις εδώ.

Θα ήταν περισσότερο χρήσιμο βέβαια, πριν ρωτήσουμε να κάνουμε ένα search μήπως και βρούμε την απάντηση μας έτσι ώστε να μην αναλωθεί το θέμα με πράγματα που έχουν χιλιοειπωθεί π.χ balanced-unbalanced κλπ.

 

Η δική μου ερώτηση έχει να κάνει με την 24bit ψηφιακή ηχογράφηση και τις σκέψεις που κάνω προκειμένου να δικαιολογήσω την ξεκάθαρη προτίμησή μου προς τον αναλογικό ήχο:

 

-Όταν ηχογραφούμε με 24bit μια ακουστική κιθάρα π.χ, με πόσα bit ηχογραφούνται όλοι οι παρεμφερείς ήχοι όπως η ακουστική του δωματίου και όλοι οι χαμηλής στάθμης ήχοι που συνεισφέρουν στο αποτέλεσμα??? :-[

 

[nikodemos]

Haryy το bitrate στο AD περιγράφει το διαθέσιμο δυναμικό εύρος, δηλαδή στην περίπτωση των 24bit περισσότερα από 140db (θεωρητικά). Αυτό σημαίνει ότι μια ηχογράφηση ακουστικής κιθάρας όπως αυτή που περιγράφεις που κινείται σε καλά επίπεδα μέσης έντασης (πχ -14dbfs) έχει στην πραγματικότητα ένα διαθέσιμο δυναμικό έυρος (προς τα κάτω) που ξεπερνάει τα 120db, άρα κατ'επέκταση πλησιάζει ή και ξεπερνάει το ωφέλιμο έυρος του τι εμείς μπορούμε να αξιοποιήσουμε ως μουσικό ήχο από ένα τέτοιο όργανο (ή καλύτερα από το σύνολο των διαδεδομένων μουσικών οργάνων). Ταυτόχρονα ξεπερνάει κατά πολύ την διαθέσιμη δυναμική περιοχή ακόμη και των πιο ευαίσθητων μικροφώνων, είτε αυτή παρουσιάζετε ως αυτόνομη αξία (που δεν σημαίνει και πολλά πράγματα επί της ουσίας) είτε ως πιο ρεαλιστική απεικόνιση της διαφοράς ανάμεσα στο μέγιστο SPL που μπορεί να αντέξει και του noise floor που το ίδιο παράγει (έτσι μπορεί κάποιος να δει μικρόφωνα που δηλώνουν dynamic range 95db αλλά S/N ratio 75db). Και αυτός ακριβώς είναι ο παράγωντας που τελικά θα καθορίσει την απάντηση στο ερώτημα που περιγράφεις....ο θόρυβος που προσθέτει κάθε τμήμα της αναλογικής αλυσίδας και ο οποίος περιορίζει την ωφέλιμη δυναμική περιοχή. Στην πραγματικότητα το δυναμικό εύρος των 24bit υπερβαίνει κατά πολύ το πιθανό δυναμικό εύρος που μπορούμε να έχουμε (και να διατηρήσουμε) στο αναλογικό τμήμα της διαδικασίας.

 

Και σαν τελευταίο προσθέτω το εξής....ακόμη και ο καλύτερος σημερινός μετατροπέας AD έχει noise floor (στα 192Khz) στην καλύτερη περίπτωση -124dbfs κατά την μετατροπή δηλαδή σαφέστατα μέσα στα όρια της δυναμικής περιοχής των 24bit αλλά αρκετά πέρα από τα δικά μας ακουστά όρια.     

 

Το ζήτημα είναι λοιπόν το κατά πόσο αυτό που προσπαθούμε (δηλαδή ο συνδυασμός πηγής - χώρου- signal chain) να "μεταφράσουμε" αξιοποιεί την διαθέσιμη δυναμική περιοχή των 24bit και όχι το αντίστροφο.

 

[haryy]

Σε ευχαριστώ για την απάντηση.

Κατανοώ απόλυτα ότι το μέσον (24bit) είναι ένα ας πούμε μεγάλο κουτί που χωρά τις μικρότερες δυναμικές περιοχές των υπόλοιπων παραγόντων (κονσόλες, μικρόφωνα) οπότε θεωρητικά εκεί είναι το πρόβλημα, αλλά αν προεκτείνω την απορία μου, είναι το ίδιο μια αναλογική δυναμική περιοχή (έστω μικρότερη) ενός μικροφώνου και το ίδιο μια ψηφιακή δυναμική περιοχή ενός προγράμματος? -και εξηγούμαι:

έχω δηλαδή την εντύπωση ότι όταν αναφερόμαστε σε αναλογικό ήχο, η διαδρομή από μία στάθμη έντασης προς μία άλλη (ένα φαινόμενο που συμβαίνει διαρκώς) είναι περισσότερο "ομαλή" σε αντίθεση με την αλλαγή στάθμης στον ψηφιακό ήχο στον οποίο έχω την εντύπωση-απορία ότι αυτό συμβαίνει πιο "απότομα". Δεν ξέρω αν μπαίνω στα χωράφια του sample rate, νομίζω ότι αναφέρομαι απλώς στην γραμμικότητα της αλλαγής στάθμης κάτι που αφορά μόνο τα bit(?)

[nikodemos]

Νομίζω πως υπερεκτιμάς κάπως την ανθρώπινη ακοή ως μέσο αντίληψης. Και διαχωρίζω την ακοή ως πρόσληψη ηχητικών ερεθισμάτων από το ψυχοακουστικό τμήμα της εγκεφαλικής αντίληψης,αποτίμησης και επεξεργασίας το οποίο είναι όντως πολύπλοκο και μεγαλειώδες. Θέλω να πω πως ναι μεν είναι εξαιρετικά πολύπλοκη σαν λειτουργία αλλά στην πραγματικότητα, είναι η εγκεφαλική λειτουργία που καθορίζει την αντίληψημας και αξιολογεί τα πέρι γραμμικότητας στις μεταβολές του ερεθίσματος και περι πιστότητας εν γένει.

 

Όταν λες ότι αισθάνεσαι ότι οι μεταβολές στον ψηφιακό ήχο είναι πιο απότομες εννοείς σε σχέση με το πως αντιλαμβάνεσαι εσύ την ηχτική πηγή στον χώρο, σε σχέση με την αίσθηση που έχεις πριν αυτή ψηφιοποιηθεί ή συγκρίνωντας ένα αναλογικό και ένα ψηφιακό μέσο καταγραφής?

 

Στον αναλογικό ήχο κάθε μέσο και κάθε τμήμα μιας αλυσίδας έχει ιδιαιτερότητες στο πως θα μεταφράσει (πχ την πίεση του αέρα σε ρεύμα) το ερέθισμα και αυτές οι ιδιαιτερότητες αντιστοιχούν και σε ιδιαίτερα ηχητικά χαρακτηριστικά...έτσι πχ ένα LDC μικρόφωνο είναι σαφέστατα πιο "αργό" σε ότι αφορά το transient response σε σχέση με ένα SDC στην ίδια θέση καθώς η μεγαλύτερη επιφάνεια της μεμβράνης του διαφράγματος του απαιτεί μεγαλύτερη πίεση αέρα για να κινηθεί. Αυτό για κάποιους όμως μπορεί να ακούγεται πιο γραμμικό σε σχέση μετην μικροδυναμική κίνηση του ήχου. Στην πραγματικότητα είναι απλά πιο "εξανθρωπικευμένο" δηλαδή ταιριάζει και στην αντίληψη που έχουμε εμείς για την δυναμική του ήχου. Και αυτό βέβαια έχει να κάνει με το συχνοτικό περιεχόμενο της πηγής και το πως αντιλαμβανόμαστε εμείς (σαν μέσος όρος) την συγκεκριμένη περιοχή...αν πχ μιλούσαμε για τύμπανα ή κρουστά το αποτέλεσμα πιθανότατα να ήταν το ακριβώς αντίθετο.

 

Η διαφορά λοιπόν είναι ανάμεσα στην αίσθηση την δική μας , η οποία μεταβάλεται για τον καθένα από εμάς, και στην ψυχρή απεικόνιση ενός συμβάντος.

 

Το ψηφιακό μέσο πλέον εξ ορισμού πλεονεκτεί σε ότι αφορά την ψυχρή καταγραφή του σήματος. Έχει και την απαιτουμενη ακρίβεια, είναι απόλυτα προβλέψιμο ως διαδικασία - δεν υπάρχει δηλαδή ο παράγωντας του τυχαίου (τουλάχιστον όχι σε μεγάλο βαθμό) -  αλλά και την ωριμότητα της ενηλικίωσης του ως μέσο και γνώση . Τα προβλήματα έχουν να κάνουν με την δική μας λανθασμένη χρήση και προσέγγιση και όχι με την ίδια την τεχνολογία. 

 

Τωρα σε ότι αφορά την αίσθηση που αποκομίζει ο καθένας αυτή φυσικά είναι υποκειμενική και καθορίζεται πιο πολύ από την γενικότερη αντίληψη και κουλτούρα μας παρά από τεχνικά χαρακτηριστικά  ;)   

[Yannis Methenitis]

Eδώ και καιρό σκεφτόμουν ότι ίσως θα ήταν χρήσιμο ένα θέμα όπου θα μπορούσαμε να ρωτάμε πράγματα που ίσως να ντρεπόμαστε να ρωτήσουμε κανονικά, και να βρούμε τις απαντήσεις εδώ.

Δυστυχώς κατι τετοιο θα ήταν πολυ δυσχρηστο, αν αναλογιστεις ότι καποιος που θα ψαχνει, δεν θα ξερει απο τον τιτλο τι περιεχει το θεμα, αλλά και θα χανότανε μεσα στην πληθωρα σελίδων. Ας μην προσθέσουμε άλλο θεμα λοιπόν.

Γι αυτό έχουμε στο forum κατηγορια "Recording" με θεματα συγκεκριμμενα. Οσο πιο εύστοχος τίτλος, τοσο πιό ευκολο-εύρετο. Το συγκεκριμμενο θεμα παντως πάσχει από τίτλο.  ;)

[haryy]

Υameth οκ, απλώς μου φάνηκε ενδιαφέρον να υπάρχει ένα thread με όσα κάποιος θέλει να μάθει περί ήχου αλλά ντρέπεται να ρωτήσει, νομίζω ότι θα είχε 2πλό ενδιαφέρον, ψυχαγωγικό και εγκυκλοπαιδικό αλλά κατανοητό αυτό που λες

 

Nικόδημε η αίσθηση που σου περιγράφω αφορά την ακρόαση ζωντανού αναλογικού ήχου vs ψηφιακού ζωντανου και ηχογραφημένου ήχου.

Έχοντας βιώσει τον αναλογικό ζωντανό ήχο 15 χρόνια τώρα (δουλεύοντας στον χώρο του pa και παίζοντας μουσική με μπάντες) νομίζω ότι έχω νιώσει πια στο πετσί μου το τι δυνατότητα και τι ακουστική συμπεριφορά (περισσότερο αναφέρομαι στο δυναμικό envelope) μπορεί να έχει ο αναλογικός ήχος και όποτε ακούω σήμα περασμένο από digital πάντα κάτι μου λείπει. Είμαι σίγουρος ότι κάτι φταίει το οποίο είναι τεχνικής φύσης παρά η λανθασμένη μου αίσθηση, γιαυτό και η ερώτηση περί bits.

Anyway..

[nikodemos]

Είμαι σίγουρος ότι κάτι φταίει το οποίο είναι τεχνικής φύσης παρά η λανθασμένη μου αίσθηση, γιαυτό και η ερώτηση περί bits.

Anyway..

 

...δεν μίλησε κανείς για λανθασμένη αίσθηση....για υποκειμενική είπα ;)

[haryy]

I stand corrected. :) Η "διαφωνία" αφορά την αναφορά της κουλτούρας vs τεχνικών χαρακτηριστικών.

 

Κάτι που ήθελα να σε ρωτήσω Nικόδημε (οι ερωτήσεις απευθύνονται και σε όλους) είναι σχετικά με την προτίμησή σου γενικά περί αναλογικού και ψηφιακού ήχου και για να εκμαιεύσω μια πιο συγκεκριμένη απάντηση σου θέτω ένα παράδειγμα:

Ας πούμε ότι έχεις μια μπάντα στο στούντιο που παίζει live και πηγαίνουν σε 20 κανάλια της κονσόλας σου και ακούς απλώς το master out στα ηχεία σου.

Πως πιστεύεις ότι θα ακούσεις τις πηγές σου αν παραμείνουν στην soundcraft σε σχέση με το αν δρομολογηθούν μετά από αυτήν σε 20 ΑΡΙΣΤΟΥΣ AD converters, σε daw, μετά σε ΑΡΙΣΤΟ DA converter και μετά στα ηχεία σου?

Καταλαβαίνω ότι παίζουν ρόλο αρκετοί παράγοντες στη μέση και συμβάλλουν στην διαφορετικότητα του αποτελέσματος, αλλά η ερώτησή μου έχει να κάνει με τον αν ακούσεις καλύτερα το σήμα στην μία περίπτωση ή στην άλλη ή αν θα είναι το ίδιο καλό κατά τη γνώμη σου και απλώς διαφορετικό.

Ελπίζω κιόλας να έχεις κάνει τέτοιες συγκρίσεις.

 

 

[nikodemos]

me like this topic  :)

 

...αλλά όντως θα μπορούσε να αλλάξει ο τίτλος σε κάτι πιο συγκεκριμένο ;)

 

Είναι πολύ σχετικό το θέμα της προτίμησης και καθορίζεται κατά περίπτωση. Θέλω να πω πως θεωρώ τελείως λάθος την λογική Α vs B στην συγκεκριμένη περίπτωση γιατί απλά στον δικό μου "κόσμο" δεν υφίσταται.....η ουσία είναι ο συνδυασμός και η ανά περίσταση επιλογή του ιδανικού τρόπου και μέσου.

 

Στο παράδειγμα που αναφέρεις το απόλυτα λογικό είναι να περιμένεις να ακούσεις ακριβώς το ίδιο πράγμα, με την επισήμανση ότι μιλάμε για μέσες "συνθήκες" που δεν φθάνουν το summing amp της κονσόλας στα άκρα, ούτε προς την μία πλευρά (clipping) ούτε προς την άλλη (πολύ χαμηλό μέσο level αυξημένο - noise floor). Στην πραγματικότητα η όποια παρεμβατικότητα του analog stage (δηλαδή τα channel amps της κονσόλας) υφίσταται στον ίδο βαθμό και στις 2 περιπτώσεις και με την προυπόθεση που ανέφερα πιο πάνω. Γιατί στην ουσία το summing δεν πρέπει να διαφοροποιεί το αποτέλεσμα από υλοποίηση σε υλοποίηση (αναλογική ή ψηφιακή) παρά μόνο κατ'επιλογή...αυτό νομίζω πως θα έπρεπε να θεωρείται προυπόθεση. Στην περίπτωση μου έχω την τύχη να είμαι κάτοχος μιας τρομερά υποτιμημένης και άγνωστης (σχετικά) αναλογικής recording κονσόλας της οποίας τα specs στο κρίσιμο αυτό θέμα είναι τρομερά (ειδικά σε ότι αφορά το crosstalk & S/N ratio του mixbus) και μάλιστα αφηνούν πολύ πίσω πολύ πιο hyped recording consoles (ονόματα δεν λέμε , υπολήψεις δεν θίγουμε  :D).

 

Το κατά πόσο διαφορετικά λοιπόν θα ακουστεί είναι καθαρά θέμα επιλογής και όχι σχεδίασης. Θα φέρω ένα παραπλήσιο παράδειγμα μετο ίδιο set up για να γίνει πιο κατανοητό.

 

Αν επιλέξω τα ίδια tracks να τα μιξάρω ITB & OTB ο λόγος που τελικά θα ακούγοντε διαφορετικά τα 2 αποτελέσματα δεν είναι απλά η επιλογή ανάμεσα στις 2 μεθόδους αλλά η διαφορά στην επεξεργασία και στην δική μου προσέγγιση στην μία ή στην άλλη μέθοδο. Δηλαδή τα 2 φορμάτ προυποθέτουν σε κάποια πράγματα και διαφορετικές προσεγγίσεις ενώ όπως είναι πολύ λογικό η κάθε προσέγγιση δεν δίνει και στις 2 περιπτώσεις τα ίδια αποτελέσματα. Δηλαδή είναι τελείως διαφορετική η προσέγγιση στο levelling & bussing στον αναλογικό τομέα όπου το διαθέσιμο headroom εξαντλήται και το clipping συμμετέχει ευχάριστα ή δυσάρεστα στην διαμόρφωση του αποτελέσματος και τελείως διαφορετική σε ένα floating point ψηφιακό περιβάλλον όπου στην ουσία δεν υφίσταται η έννοια του περιορισμού του δυναμικού εύρους (στο στάδιο της μίξης ;)).  Το ίδιο ισχύει και για πιο εξειδικευμένα κομμάτια της επεξεργασίας όπως το compression ή το eq όπου στον μεν αναλογικό τομέα έχουμε μια διαρκή "πάλη" ανάμεσα σε operating levels, signal degradation, αλεπάλληλα gain stages κλπ κλπ κλπ ενώ στον ψηφιακό τομέα αν και απαλαγμένοι από τέτοια προβλήματα έχουμε να αντιμετωπίσουμε άλλα τελείως διαφορετικά όπως βέβαια το truncation του bitrate ανάμεσα σε διαφορετικούς επεξεργαστές αλλά και σε διαφορετικά στάδια της διαδικασίας.

 

 

Η ουσία είναι λοιπόν πως εκ των πραγμάτων η προσέγγιση μας δεν μπορεί να είναι πανομοιότυπη στο ψηφιακό και στο αναλογικό domain.

 

Έχω ξαναγράψει εδώστο νόιζ πως προσωπικά θεωρώ αυτή την "λάνθασμένη" αναλογικότροπη (sic) προσέγγιση ως βασική αιτία της προκατάληψης έναντι του ψηφιακού ήχου (μαζί βέβαια με κάποιες παιδικές ασθένειες εκεί στα early 90's). Και το λέω γιατί το έχω ζήσει.....

 

Σκέψου λοιπόν πόσο μεγάλη (και γιατί όχι δυσάρεστη) έκπληξη μπορεί να είναι για έναν ηχολήπτη να έχει εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα από αυτά που έχει συνηθήσει με μια συγκεκριμένη προσέγγιση, στο ίδιο περιβάλλον και με τα ίδια βασικά συστατικά (ηχητική πηγή, μικρόφωνα,χώρος κλπ κλπ). Και είναι πολύ εύκολο να συμβεί αυτό αν αναλογιστεί κανείς απλά και μόνο την διευρυμένη δυναμική περioχή και συχνοτική απόκριση του ψηφιακού ήχου (και βέβαια πολλούς ακόμη παράγωντες). Έτσι ένας άνθρωπος ο οποίος πχ έχει συνηθήσει να boostάρει όλο το HF spectrum στα tracks ενός drum set για να καταφέρει να διατηρήσει κάποιο τμήμα του στο περιορισμένο freq response μιας 2" ταινίας όπως και το γεγονός ότι πρέπει να δουλεύει σε ιδιαίτερα hot levels (που στην ταινία συνεπάγοντε saturation, soft clipping & compression δηλαδή έντονο χρωματισμό) για να διατηρήσει ένα αξιοπρεπές επίπεδο S/N ratio πάνω από το tape hiss , ξαφνικά βρίσκεται προ εκπλήξεων (που άλλοι βρήκαν ευχάριστες άλλοι δυσάρεστες - η ουσία όμως είναι πως και στις 2 περιπτώσεις το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό από την λογική της προσέγγισης).

 

Στην πραγματικότητα λοιπόν πιστεύω πως το ψηφιακό φορμάτ τουλάχιστον σήμερα είναι σαφέστατα πιο ακριβές ως μέσο καταγραφής και επεξεργασίας αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι και πιο εύηχο. Αυτό εννοώ με την έννοια της υποκειμενικότητας.

 

Το μεγάλο πλεονέκτημα όμως του ψηφιακού ήχου είναι πως μπορεί να αξιοποιήσει στο έπακρο την ισχύ και προσωπικότητα της αναλογικής επεξεργασίας επιτρέπωντας οποιοδήποτε επίπεδο διαδραστικότητας ανάμεσα στα 2 φορμάτ, ενώ το αντίστροφο δεν μπορεί να συμβεί.

 

Θέλω λοιπόν να πω πως για εμένα δεν τίθεται δίλλημα μεταξύ ψηφιακού και αναλογικού ήχου. Ο ψηφιακός ήχος είναι η λογική εξέλιξη των πραγμάτων και δεν αναιρεί σε τίποτα την ύπαρξη και ενσωμάτωση της αναλογικής επεξεργασίας που ούτως ή αλλως προηγήται της ψηφιοποίησης. Αντίθετα μου επιτρέπει να αφοσιωθώ στην δημιουργική επεξεργασία απαλλαγμένος από πολλά τεχνικά προβλήματα των μέσων καταγραφής.

 

Το αν θα καταφέρω να αξιοποιήσω σωστά και με επιτυχία αυτό το υβριδικό περιβάλλον και τις δυνατότητες του είναι κάτι που έχει να κάνει με την δική μου ικανότητα ή ανικανότητα και όχι με τα φορμάτ αυτά καθ'αυτά.

 

:) 

[haryy]

Nικόδημε συμφωνώ απόλυτα σε κάθε τι που είπες, απλώς η ερώτησή μου αφορά την σύγκριση πλήρως αναλογικού ήχου (από την πηγή εώς τα αυτιά μας) δηλαδή ήχου που δεν έχει περάσει καθόλου από κανένα ψηφιακό μετατροπέα σε σχέση με τον ίδιο ήχο που φτάνει στα αυτιά μας ύστερα από αρκετές ad μετατροπές και μια τελική da. (όπως στο παράδειγμα)

 

Αυτό εξαρχής βγάζει το συμπέρασμα για το εάν υπάρχει ο όρος τέλεια ψηφιοποίηση ήχου.

 

Φαντάζομαι λοιπόν ότι το σκόρ γέρνει υπέρ του ήχου χωρίς ..παρεμβολές (ψηφιακοί μετατροπείς).

Αυτό το προσωπικό συμπέρασμα έχει επέλθει όπως είπα από την εμπειρία μου στον ζωντανό ήχο και γιαυτό προσπαθώ να πάρω γνώμες πριν προχωρήσω στα παρακάτω.. (επίσης δεν αναφέρομαι σε μέσο εγγραφής ακόμα, να το ξεκαθαρίσω αυτό)

 

Συγχώρεσέ με αν σε "βγάζω" από το περιβάλλον εργασίας σου και σε πηγαίνω σε θεωρητικά μονοπάτια απλώς με απασχολεί συνεχώς ο τρόπος για το πως θα μπορούσαμε να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο αναλογικό path και λιγότερο ψηφιακό, αναγνωρίζοντας πλήρως τα μειονεκτήματα της ταινίας και δεχόμενος τον σκληρό δίσκο ως αποδεκτό τρόπο ηχογράφησης.

 

Με αυτή τη λογική λοιπόν και με το γεγονός ότι πάρα πολλές μπάντες (ειδικά έξω) ηχογραφούνται live στο στούντιο, ίσως θα ήταν πιο ..audiophile να μπορούσαμε να σκεφτούμε την προοπτική χρήσης μιας παραλλαγής του παλιού direct to disk όπου η μουσική εγγραφόταν στέρεο σε βινύλιο για να παρακάμψουν τα μειονεκτήματα της ταινίας και να πάνε στο τελικό μέσο κατευθείαν.

 

Έτσι λοιπόν με παρόμοιο τρόπο θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε (όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν*) direct to disk σε σκληρό δίσκο αυτή τη φορά με το πλεονέκτημα να είναι διπλό αυτή τη φορά γιατί, πέρα από το bypass της ταινίας αποφεύγουμε και τις πολλάπλές μετατροπές AD (που για μένα εκεί είναι και το κλειδί της υποβάθμισης του αναλογικού ήχου) και να περιοριζόμαστε στην χρήση ενός άριστου stereo ad converter o οποίος θα αναλαμβάνει την ψηφιοποίηση του Master out της αναλογικής κονσόλας.

 

Απλά παίρνεις δηλαδή μία διαδεδομένη φόρμουλα ηχογράφησης (live recording) και την αλλάζεις διαθέτοντας περισσότερο χρόνο για να εφαρμόσεις επιτόπου τα EQ , τους κομπρέσσορές σου, τα reverb και ότι άλλο μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς και παραδίδεις στον ..σκληρό δίσκο ένα έτοιμο προϊόν που έχει υποστεί τη λιγότερο δυνατόν ψηφιοποίηση.

 

Το θέμα βέβαια είναι αν αξίζει μια τέτοια προσέγγιση ή όχι γιατί αλλάζουν πολλά πράγματα. Το τελικό ώφελος νομίζω ότι θα αξίζει (ακούγοντας τόσα χρόνια το deterioration του ήχου που περνάει από τις ψηφιακές live κονσόλες σε σχέση με το αναλογικό pure path)

 

Comment please.. :)