Μειξάρετε και κερδίστε - Η ώρα της κρίσης!

[haryy]

Εγώ όταν βλέπω τονική ισορροπία σε γράφημα (δηλ ευθεία), συνήθως ξυρίζουν τα πρίμα :D

Πάντως έχω παρατηρήσει ότι η τονική ισορροπία του καθενός είναι διαφορετική και δεν αποτυπώνεται σε γράφημα αλλά περισσότερο έχει να κάνει με το πως υποκειμενικά το αντιλαμβάνεται αυτό ο καθένας.

π.χ ο διαρκής αγώνας μου για την (δική μου) ηχητική νιρβάνα, περιλαμβάνει ατελείωτες μάχες με το eq ειδικά όταν δεν έχω κάνει εγώ το recording, τοποθετήσεις και αλλαγές επί αλλαγών θέσεων μικροφώνων όταν κάνω εγώ το recording, και όλα αυτά για να προσπαθήσω να ακούσω φυσικό ήχο από τα όργανα (είτε ακουστικά είτε..ηλεκτρικά) και για να μην ακούσω το παραμικρό pumping από το κομπρεσσάρισμά μου (αφού δεν υπάρχει αυτό το φαινόμενο στον φυσικό ήχο).

η ηχητική νιρβάνα του διπλανού μπορεί να περιλαμβάνει την ίδια πάλη και αγωνία για να πάρει το ακριβώς ..αντίθετο αποτέλεσμα.

Στο τέλος μετράει να είσαι πλήρως ικανοποιημένος με αυτό που έχεις κάνει και αν μπορείς να μεταδώσεις την ίδια ευχαρίστηση και στους άλλους.

[nikodemos]

....παιδιά βλέπω ότι ο όρος "ισσοροπία" εχει μάλλον παρεξηγηθεί  ::)........

 

 

...επαναλαμβάνω λοιπόν πως με την έννοια "συχνοτική ισσοροπία" αναφέρομαι στο προσδωκόμενο γενικό-συνολικό αποτέλεσμα με βάση τα επιμέρους συστατικά......."ισσοροπία" σημαίνει η αρμονική ταυτόχρονη παρουσία όλων των συστατικών χωρίς να ισοπεδώνει το ένα το άλλο αλλά και χωρίς να είναι αποκομμένα το ένα από το άλλο......

 

Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο ανέβασα και τα γραφήματα-παραδείγματα.....για να δείξω πως δεν υπάρχει ισσοροπία με την μορφή της ευθείας γραμμής.....ο όρος flat έχει στην συγκεκριμένη περίπτωση να κάνει με την απόκλιση του συνολικού κάθε φορά αποτελέσματος από το ιδεατό και υποθετικό "πάντρεμα" των επι μέρους συστατικών (tracks) και της ιδιαίτερης συχνοτικής συμπεριφοράς του κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά.

 

....δεν χρειάζεται να παίζουμε με τις λέξεις....μπορούμε να ασχοληθούμε με το γιατί υπάρχει αυτή η συχνοτική ανομοιογένεια ανάμεσα στα μιξ.....ποια είναι τα κοινά συχνοτικά χαρακτηριστικά των μιξ που "πάσχουν".....που μπορεί να οφείλεται η όποια ταύτιση των προβλημάτων.....τι μπορούμε να κάνουμε για να τα διορθώσουμε....

 

....αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να μας απασχολούν.

[haryy]

Δεν παρεξηγήθηκε κανένας όρος. Απλώς προχώρησε λίγο παρακάτω η κουβέντα περί "συχνοτικής ισορροπίας" σε πιο αισθητικά πλαίσια παρά σε τεχνικά. Αυτό είναι όλο.

Όπως είπες δεν κοιτάς κανένα RTA όταν δουλεύεις. Οπότε η συχνοτική ισορροπία στην δουλειά σου προέρχεται από την υποκειμενική σου αίσθηση που έχεις για τον ήχο.

Σ'αυτό λοιπόν αναφερθηκα και εγώ.

[nikodemos]

 

Όπως είπες δεν κοιτάς κανένα RTA όταν δουλεύεις. Οπότε η συχνοτική ισορροπία στην δουλειά σου προέρχεται από την υποκειμενική σου αίσθηση που έχεις για τον ήχο.

 

 

....φυσικά  :)

 

....με την ουσιαστικότατη επισήμανση όμως ότι αυτή η υποκειμενική μου αίσθηση υποστηρίζεται από την αντικειμενική βεβαιότητα ενός σωστά καλιμπραρισμένου ολοκληρωμένου monitoring συστήματος και περιβάλλοντος χώρου αλλά και την γνώση και εμπειρία να μπορώ να τα διαχειρίζομαι σωστά.

 

 

Το ουσιαστικό λοιπόν ζήτημα είναι πως η ουσία πρέπει να προυπάρχει της άποψης και σε αυτό το θέμα.....είμαι σίγουρος πως τα περισσότερα από τα μιξ που στην κριτική μου χαρακτήρισα "συχνοτικά ανισσόροπα" δεν ακούγονται έτσι στα αυτιά των δημιουργών τους......και αυτό είναι το λογικό....το αντίθετο θα ήταν μάλλον περίεργο.....

 

Άρα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις κάποιο κομμάτι της αλυσίδας (μέσο αναπαραγωγής - μόνιτορ σύστημα- αντίληψη ακροατή - δυνατότητα διαχείρισης) έχει πρόβλημα....

 

Θέλω λοιπόν να επικεντρώσω στα 2 πιο βασικά κομμάτια αυτής της αλυσίδας......την ποιότητα της αναπαραγωγής και την αντίληψη του ακροατή-χειριστή........είναι αυτονόητο πως είτε στην περίπτωση που προσλαμβάνουμε μια διαστρεβλωμένη εικόνα είτε στην περίπτωση που δεν έχουμε το background να αξιολογήσουμε αυτό που ακούμε, δεν πρόκειται να καταφέρουμε να φτάσουμε ποτέ στο επιθημητό αποτέλεσμα.

 

Και φυσικά αυτό είναι κάτι που έχει να κάνει και με την αισθητική αλλά στα πλαίσια της γενικότερης κουλτούρας μας ως ακροατές πρώτα απ'όλα και τον τρόποπου αντιλαμβανόμαστε και επεξεργαζόμαστε στο μυαλό μας τα ακουστικά ερεθίσματα....

 

Αυτό είναι αγαπητέ και συμπαθέστατε haryy για μένα το βασικό θέμα πίσω από το βαρύγδουπο "συχνοτική ισσοροπία" στο συγκεκριμένο τεστ, διαγωνισμό, κουβέντα όπως θέλεις πες το.......ο τρόπος , τεχνικός (ποιότητα και συνθήκες monitoring) και αισθητικός (background, αντίληψη) που "άκουσε" ο καθένας από τους 29 φίλους-συμμετέχοντες το συγκεκριμένο κομμάτι και τα tracks του και σε πόσο μεγάλο βαθμό αυτό επηρεάζει το τελικό αισθητικό και τεχνικό αποτέλεσμα......

 

....και βέβαια το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους ακροατές-κριτές αυτού του αποτελέσματος.

 

 

     

[haryy]

Συμφωνώ απολύτως σε αυτά που λες.

Δεν εννοούσα ότι σώνει και καλά όποιος κάνει μίξη θα πρέπει να αισθάνεται και ευτυχισμένος!

Αυτό είναι σίγουρα λάθος.

Απλώς αναφέρθηκα στην αναγκαιότητα του να είσαι απόλυτα ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα που παράγεις. Τα περισσότερα παιδιά που συμμετείχαν στον διαγωνισμό και ασχολούνται τώρα με τον ήχο, φαντάζομαι ότι δεν θα ήταν σίγουρα για το αποτέλεσμά τους και θα έχουν συνεχώς την προσμονή να τους δωθεί μια έμπειρη συμβουλή από κάποιους ώστε να δουν σε τι πάσχει το αποτέλεσμά τους (αυτό εντάσσει και την αίσθησή τους περί συχνοτικής ισορροπίας)

 

Oπότε δεν νομίζω ότι διαφωνούμε κάπου γιατί ακόμη και στην δική σου, καυστική θα έλεγα  :), κριτική προς το mix μου, αναφέρθηκες γενικώς σε συχνοτικά ισορροπημένη μίξη ;D

 

[haryy]

Kάτι λίγο άσχετο.

 

Ενώ ήθελα να βλέπω την πορεία της ψηφοφορίας για διάφορους λόγους, δεν μπορούσα αν δεν ψήφιζα οπότε αναγκάστηκα και ψήφισα (και) ...τον εαυτό μου.

 

Δεν ξέρω αν το έχουν κάνει και άλλα παιδιά αυτό αλλά μήπως θα ήταν καλύτερο να μπορούν να βλέπουν όλοι την πορεία της ψηφοφορίας ενώ παράλληλα να αφαιρεθούν από το αποτέλεσμα οι ψήφοι των συμμετέχοντων ώστε να είναι και πιο αντικειμενικό το αποτέλεσμα?

[nikodemos]

....λοιπόν ολοκληρωνωντας από την πλευρά μου την αναφορά στην "συχνοτική ισσοροπία" θα ήθελα να σταθώ λίγο σε κάποια υποθετικά ερωτήματα που έθεσα προηγουμένως.

 

....μπορούμε να ασχοληθούμε με το γιατί υπάρχει αυτή η συχνοτική ανομοιογένεια ανάμεσα στα μιξ.....ποια είναι τα κοινά συχνοτικά χαρακτηριστικά των μιξ που "πάσχουν".....που μπορεί να οφείλεται η όποια ταύτιση των προβλημάτων.....τι μπορούμε να κάνουμε για να τα διορθώσουμε....

 

...ακούγωντας λοιπόν τα πιο "προβληματικά" (συχνοτικά) μιξ μπορούμε να τα χωρίσουμε ουσιαστικά σε 3 ομάδες , αυτά που έχουν υπερβολική παρουσία στο χαμηλότερο ή (και) χαμηλομεσαίο τμήμα του φάσματος, αυτά στα οποία είναι εντελώς ασθενική ή και ανύπαρκτη η "παρουσία" στο υψηλομεσαίο και υψηλό τμήμα του φάσματος και τέλος κάποια λίγα που έχουν πολλαπλά προβλήματα στο σύνολο του φάσματος, προιόν μάλλον γενικά κακής επεξεργασίας και αντίληψης......θα ασχοληθώ με τις 2 πρώτες περιπτώσεις γιατί από την μία πλευρά τις συναντάμε σε πολλά μιξ (ακόμη και σαν συνδυασμό) και από την άλλη γιατί τελικά αποτελούν προβλήματα που με τον α ή β τρόπο τελικά λύνοντε...

 

Ας δούμε πρώτα την πρώτη περίπτωση....την υπερβολική δηλαδή παρουσία των χαμηλών....στο 99% των περιπτώσεων αυτό έχει να κάνει με τις συνθήκες και την ποιότητα του monitoring.....έχουμε δηλαδή το πολύ απλό πρόβλημα του να μην ακούμε σωστά τι γίνεται στην περιοχή από 300-250Hz και κάτω.....και συνήθως αυτό μεταφράζεται σε υπερβολική και άσχημη περιγραφικά παρουσία χαμηλών στο τελικό αποτέλεσμα.

 

Κατ'αρχάς θα πρέπει να εξετάσουμε κατά πόσο έχουμε την δυνατότητα να βελτιώσουμε τεχνικά το όποιο πρόβλημα (σωστή τοποθέτηση των ηχείων, ακουστική του χώρου ακρόασης, επίπεδα έντασης ακρόασης κλπ κλπ). Φυσικά αυτό προυποθέτει πρώτα να το αναγνωρίσουμε....

 

Από εκεί και πέρα και σε καθαρά πρακτικό επίπεδο μπορούμε να είμαστε προσεκτικοί με πράγματα που πιθανόν δεν ακούμε.....πχ tracks που στην ουσία περιέχουν υλικό που κινήται τονικά πολύ πιο "ψηλά" μπορεί να εμπεριέχουν κρυμμένους χαμηλοσυχνοτικούς κινδύνους (από το ηλεκτρικό hum, στο rumble ενός ενισχυτή και στο prox effect ενός voc mic) οι οποίοι στο σύνολο τους να αποτελούν πρόβλημα....σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις η λύση μπορεί να είναι τόσο απλή όσο ένα Low Cut φίλτρο  ;)

 

Σε ότι αφορά βέβαια tracksμε έντονο χαμηλοσυχνοτικό περιεχόμενο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά αλλά εκεί μετράει πλέον η τεχνογνωσία, η εμπειρία και φυσικά η προσωπική άποψη.....απλά και πάλι θα πρέπει να είμαστε σίγουροι για το ταυτόσημο του αναπαραγώμενου ηχητικού υλικού με αυτό που τελικά εμείς προσλαμβάνουμε ως ακροατές.....θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής....η έντονη ακόμη και υπερβολική παρουσία ενός χαμηλοσυχνοτικού track φυσικά και μπορεί να είναι άποψη.....η κακή όμως και υπερβολική,θολή παρουσία όλοκληρου του φάσματος από τα 300Hz και κάτω όχι......γιατί πολύ απλά επηρεάζει την συνολική εικόνα του ακροατή στο σύνολο του φάσματος αλλά και μια σειρά από άλλα τμήματα της συνολικής επεξεργασίας (στερεοφωνική εικόνα, δυναμική κίνηση, leveling-masking) λόγω των ιδιαίτερων χαρκτηριστικών των χαμηλοσυχνωτικών ήχων (διασπορά και παραμονή στον χώρο, κατευθηντικότητα κλπ κλπ)

 

....στην δεύτερη περίπτωση, δηλαδή στην απούσια ουσιαστικής-χρήσιμης πληροφορίας στο υψηλότερο τμήμα του φάσματος τα πράγματα έχουν να κάνουν περισσότερο με την εμπειρία (έλειψη) αλλά και την σειρά-ροή της διαδικασίας και λιγώτερο (ή τέλως πάντων πιο σπάνια) με τεχνικά προβλήματα...

 

....είναι απόλυτα φυσικό λοιπόν όταν αυξάνεται σταδιακά ο όγκος της ηχητικής πληροφορίας (καθώς αυξάνεται ο αριθμός των tracks δηλαδή) να γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρήσουμε την συχνοτική ισσοροπία κατ'αρχάς στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το υλικό....έτσι αυτή μας η αντίληψη επηρεάζεται από κάθε νέα προσθήκη και το συχνοτικό της περιεχόμενο.....αυτό επηρεάζεται ακόμη πιο πολύ από την έλειψια εμπειρίας στο "άθλημα"....μια αρκετά απλή λύση και συμβουλή είναι κατ'αρχάς η δημιουργία ενός πρόχειρου και γρήγορου rough mix με όλα ή έστω όλα τα ζωτικά και αντιπροσωπευτικά του συνόλου tracks και η ακρόαση του συνεχόμενα από την αρχή έως το τέλος κάποιες φορές.....μετά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως reference κάποιο cd το οποίο περιέχει παραπλήσιο υλικό και είναι κοινά αποδεκτό ως "συχνοτικά ισσοροπημένο".....μετά να ακούσουμε πάλι το rough mix και πάει λέγωντας....

 

Ουσιαστικά δηλαδή να "κουρδίσουμε" την αντίληψη που έχουμε κυρίως για το υψηλοσυχνοτικό περιεχόμενο της ηχογράφησης που τείνει να είναι και η πιο ευμετάβλητη και εύκολα αποπροσανατολιζόμενη...

 

...καθοριστικό σημείο της σύγκρισης το level matching.......και κάτι ακόμη τρομερά σημαντικό σχετικά με το όλο θέμα....τα levels στα οποία ακούμε -δουλεύουμε.......ο τρόπος που "ακούει" το ανθρώπινο αυτί βάζει την συχνοτική αντίληψη σε άμεση συνάρτηση με την ένταση του υλικού....έτσι τόσο οιπολύ υψηλές εντάσεις όσο και οι έντονες μεταπτώσεις στην ένταση μπορούν να οδηγήσουν σε τρομερά λανθασμένη εικόνα για το συχνοτικό περιεχόμενο και κατ'επέκταση σε λανθασμένες αποφάσεις....και το ίδιο βέβαια ισχύει και για την (συχνοτική) συμπεριφορά κάθε ηχείου (freq response,THD, directivity κλπ). Μάθετε να δουλεύετε σε κοινά αποδεκτές σωστές εντάσεις (82-85 db SPL)....όποιος σας πει ότι είναι χαμηλά και ότι έτσι δεν καταλαβαίνετε τι ακούτε.....μην τον κάνετε παρέα ;D....θέλει το κακό σας ;D ;D ;D ;D ;D

 

...αυτά για τώρα     

 

:)

[odeon-mastering]

Μάθετε να δουλεύετε σε κοινά αποδεκτές σωστές εντάσεις (82-85 db SPL)....όποιος σας πει ότι είναι χαμηλά και ότι έτσι δεν καταλαβαίνετε τι ακούτε.....μην τον κάνετε παρέα ;D....θέλει το κακό σας ;D ;D ;D ;D ;D

 

82-85 dbA ειναΙ αρκετα δυνατα...και τα αυτια κλεινουν περιπου σε μια ωρα

 

θα προτεινα 77-79 και χρειαζεται συχνα πυκνα να ακουμε σε διαφορες εντασεις

 

Ενας καλος τροπος για να εχετε πληρη ελεγχο των μιξεων σας (για αρχαριους παντα) ειναι το συστημα του Bob Katz (K-system) αλλα καλο ειναι να μην επεκταθουμε αλλο γιατι θα εκτροχιασουμε το thread.

 

Παντως η "συχνοτικη ισορροπια" δεν ειναι κατι απολυτο και δεν φαινεται στο RTA (αυτο ειναι εργαλειο για αλλη δουλεια) αλλα ακουγεται

 

Προτεινω να ακουσετε ορχηστρες κλασσικες και ζωντανα αλλα και απο ηχεια......αν θελετε να καταλαβετε τι ειναι και πως φτανουμε σε συχνοτικη ισορροπια

[nikodemos]

82-85 dbA ειναΙ αρκετα δυνατα...και τα αυτια κλεινουν περιπου σε μια ωρα

 

θα προτεινα 77-79 και χρειαζεται συχνα πυκνα να ακουμε σε διαφορες εντασεις

 

Αποστόλη εγώ αναφέρομαι πιο πολύ στο λογικό ανώτατο όριο μιας δυνατής ακρόασης.....

 

...εχώ την εντύπωση πως εσύ μαλλον αναφέρεσαι στο calibration του monitor level σε σχέση με τα 0 VU ......και έτσι όμως να το δεις τα 79 db SPL που "μεταφράζουν" ιδεατά το 0 VU σύμφωνα με το Dolby calibration standard για το monitoring σε μικρούς χώρους παίρνουν ως δεδομένη την αναλογία 0 VU = -20 dbfs ενώ στα μεταβλητά meters όπως το K-System του B.Katz η κλίμακα για μουσικές εφαρμογές (Κ-14) θέτει ως 0 VU τα -14 dbfs , οπότε αντίστοιχα το αποτέλεσμα "μεταφράζεται" ιδεατά στα 85 db SPL......

 

Αυτό που λέμε δηλαδή έχει να κάνει με το matching του αποδεκτά ως ιδεατού ως συχνοτική απόκριση 0 VU με το monitoring level , με την διαφορά όμως πως αυτό το 0 VU αλλάζει (ως σχέση μετην απόλυτη ψηφιακή κλίμακα dbfs) ανάλογα με τον σκοπό (όπως στο K metering system που ανέφερες).

 

...και για να είμαι ειλικρινής έχω την εντύπωση πως κάτι τέτοιο απέχει πολύ από την κατάσταση που βρίσκεται ο μέσος αναγνώστης του noiz.gr.....

 

...οπότε ίσως είναι καλύτερα να ξεκινήσουμε από την πιο απλοική παραδοχή πως τα ανώτατα όρια ακρόασης δεν πρέπει να ξεπερνάνε τα 85 db SPL και ακόμη καλύτερα να κινούντε πέρι τα 79-80 db SPL

 

:)     

[haryy]

Να πω και εγώ την άποψή μου σε σχέση με τα επίπεδα ακρόσης κατά την μίξη.

Όσο αφορά την στάθμη λοιπόν, όταν μιξάρω με βοηθάει τρομερά να ακούω κατά διαστήματα σε εξαιρετικά χαμηλή στάθμη (ψιθύρου) για 3 λόγους.

 

1) Φαίνεται εύκολα αν υπάρχει ομοιογένεια και αν ξεχωρίζουν κάποιες συχνότητες τις μεσαιουψηλής περιοχής (γιατί έτσι κι αλλιώς οι μπάσσες δεν ακούγονται σε χαμηλά επίπεδα) και επίσης φαίνεται το πόσο καλά "κάθεται" στο περιβάλλον της μίξης μας η φωνή (αν είναι πολύ στεγνή, αν ακούγεται "μόνη" της σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα κλπ)

 

2) Κάνω λίγο πιο τολμηρές επιλογές (και συνήθως πιο σωστες για μένα) στο ανεβοκατέβασμα των διάφορων εντάσεων. Αυτό το λέω γιατί στις κανονικές εντάσεις ακρόασης μπορεί να φτάνουμε να πειράζουμε 0.1db χωρίς στην πραγματικότητα να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο στη μίξη μας.Η χαμηλή στάθμη λοιπόν μπορεί να βοηθήσει να κάνουμε λίγο πιο αντικειμενικές ρυθμίσεις στάθμης χωρίς να διϋλίζουμε τον κώνωπα.

 

3) Νιώθω αν οι "χώροι" που έχω προσθέσει έχουν αντίκρυσμα. Συνήθως (στην χαμηλή ένταση) ανακαλύπτω ότι το μίξ είναι αρκετά στεγνό, χωρίς ενδιαφέρον. Όταν λοιπόν αρχίζω και "πειράζω" στάθμες χώρων σε χαμηλές εντάσεις ακρόασης, τότε νιώθω πότε ρυθμίζω τους χώρους σωστά (με απαραίτητη σύγκριση Α-Β ανάμεσα σε χαμηλή και κανονική ένταση ακρόασης)

 

Αυτό άρχισα να το χρησιμοποιώ πριν χρόνια που το fade out ήταν στη ..μόδα. Είχα παρατηρήσει λοιπόν στις ξένες επαγγελματικές παραγωγές, ότι κατά την διάρκεια των fade out, το μιξ έμενε ακέραιο με όλο τον χώρο του και τα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του, ενώ οι δικές μου μίξεις δεν έμεναν το ίδιο ενδιαφέρουσες όταν τις άκουγα σε χαμηλή στάθμη, ήταν συνήθως στεγνές και ξεχώριζαν όργανα.

Μόλις λοιπόν άρχισα να χρησιμοποιώ την χαμηλή στάθμη σαν ένα επιπλέον εργαλείο της μίξης, τότε τα πράγματα βελτιώθηκαν πάρα πολύ.

 

 

Αναφέρθηκε επίσης το πρόβλημα των μπάσων συχνοτήτων το οποίο και εγώ άκουσα σε πολλές από τις 29 μίξεις.

 

Για να καταλάβουμε περίπου που βρισκόμαστε (και να αποφεύγουμε τις πολλές ακροάσεις και σε άλλα συστήματα εκτός του δικού μας) μπορούμε καταρχήν να μάθουμε τα όρια του ηχείου μας. Δηλ, μπορούμε να βάλουμε στα ηχεία μας άλλες παραγωγές που μας αρέσει η στάθμη των μπάσων συχνοτήτων τους και να δώσουμε ένταση στα ηχεία μας μέχρι να παραμορφώνει το woofer.

Εδώ η προσοχή πρέπει να δίνεται στο εξής: ΔΕΝ πρέπει να απομνημονεύουμε την θέση του volume control του συστήματός μας που παραμορφώνουν το woofer μας τα ξένα cd, αλλά θα πρέπει να απομνημονεύσουμε με τα αυτιά μας το πότε ακούγεται (το πόσο δυνατά δηλαδή) η παραμόρφωση.

 

Αυτό το λέω γιατί οταν τσεκάρουμε την δική μας παραγωγή, σχεδόν σίγουρα θα αναγκαστούμε να δώσουμε περισσότερο volume για να πάρουμε την ίδια ακουστική ενέργεια, αφού το υλικό μας δεν έχει υποστεί mastering.

 

Anyway, για κάποιον που δεν μπορεί να αποστηθίσει πάνω-κάτω το πότε έρχεται στα όριά του το σύστημά του, μπορεί να χρησιμοποιήσει και ένα ντεσιμπελόμετρο και να μετράει (πάντα από την ίδια θέση).

 

Οπότε καταλήγω  ;D στο ότι, αν η παραγωγή μας παραμορφώνει τα ηχεία μας σε χαμηλότερη ακουστικά στάθμη από τα cd μας, τότε το πιθανότερο είναι ότι έχουμε υπερφορτώσει το κομμάτι μας με μπάσσες συχνότητες, ή απλώς έχουμε κάποια μπάσα όργανα σε πιο δυνατή στάθμη από ότι πρέπει.

Αν πάλι η παραμόρφωση έρχεται σε πιο δυνατή στάθμη από τα cd, τότε σημαίνει πιθανότατα ότι έχουμε αναιμικές μπάσες συχνότητες ή απλά έχουμε σε χαμηλότερη στάθμη από ότι πρέπει, κάποια μπάσα όργανα.

 

 

Μπορεί να ακούγονται λίγο μπακαλίστικα αυτά αλλά προσωπικά με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ να ξεπερνώ κατά μεγάλο βαθμό την έλλειψη επαγγελματικού χώρου ακρόασης (μιλώντας για το σπίτι μου) αλλά και σε συνθήκες στούντιο.