odis13 Δημοσιευμένο 16 Μαΐου 2009 Share Δημοσιευμένο 16 Μαΐου 2009 Vintager, το ξερεις ομως οτι οι πραγματικα αυθεντικες Les Paul οπως σχεδιαστηκαν απο τον μεγαλο δεν ειχαν διπλους ε? Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Vintager Δημοσιευμένο 16 Μαΐου 2009 Share Δημοσιευμένο 16 Μαΐου 2009 Πράγματι αγαπητέ odis αλλά για μένα ο ήχος που πρέπει να έχει μια lp δν είναι με μονούς αλλά με διπλούς μαγνήτες, με vintage ήχο άρα όχι με τρελό output! Προσωπικά αν και ο μεγάλος έφτιαξε ττην καλύτερη κιθάρα δν μου αρέσει ο ήχος του πάρα πολύ! Εννοώντας όχι πως δν είναι ένας πολύ μαμάτος ήχος αλλά πως δν θα έπαιζα με τέτοιο ήχο. Και οι Les Paul θα ουρλιάζουν στο φεγγαρόφωτο... Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
darshan Δημοσιευμένο 16 Μαΐου 2009 Share Δημοσιευμένο 16 Μαΐου 2009 Ταπεινά δηλώνω πως η πιο καλή les paul πρέπει να είναι silverburst... σαν και αυτή δηλαδή? ;) BFG (Barely Finished Gibson): Ίσως να μην της φαίνεται, αλλά ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ κιθάρα. (στη φωτό με EMG85/p85, EMG pa2 booster, 18V mod 8)) Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Nestoras Δημοσιευμένο 16 Μαΐου 2009 Share Δημοσιευμένο 16 Μαΐου 2009 Μια καινούργια gibson les paul custom με puff 57 59(Αν τους γράφω σωστα!) 1)Πρέπει να είναι βαριά (αλλιώς δν είναι Les paul) 2)Πρέπει να έχεις διπλούς (αλλιώς δν είναι les paul) 3)Πρέπει να είναι ακριβή (αλλιώς δν είναι les paul) 4)ΝΑ έχει τον μαματο κομπρεσαρισμένο ήχο της σε low gain και high gain καταστάσεις 5)Να έχει την ωραία μπασαδούρα της στα καθαρά 6)να είναι χρώμα cherry 7)Πριμα της δίνω απο τον ενισχυτή 8)Κατασκευή; Δν με ενδιαφέρει η κιθάρα να είναι τέλεια αλλά να έχει τον χαρακτήρα της 9)και ένα bigsby πανω φυσικά. Εν τέλει μια Les Paul είτε την αγαπάει κανείς είτε την σιχαίνεται κανείς αλλά γιατί έτσι είναι αυτό το όργανο, με ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα! Και ο ήχος που λατρεύω σε μια LP είναι το live των Whitesnake το 1981 Live in the heart of the city, ακούστε το ντουέτο των κιθαριστών που παίζουν με LP. Προτεινόμενο κομμάτι το Walking in the shadows of the blues. Ο απόλυτος hard rock δίσκος! Δεν συμφωνώ σε όλα, αλλά όντως πρέπει να είναι cherry sunburst και να είναι ακριβή. Bernie Marsden, Micky Moody κολοσσοί. InfluenSir! Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
bloody_sunday Δημοσιευμένο 16 Μαΐου 2009 Share Δημοσιευμένο 16 Μαΐου 2009 BFG (Barely Finished Gibson): Ίσως να μην της φαίνεται, αλλά ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ κιθάρα. (στη φωτό με EMG85/p85, EMG pa2 booster, 18V mod 8)) Λένε ότι υπονοούσαν το big fucking guitar αλλά αυτή την ερμηνεία δεν την είχα ξανακούσει! Πάντως, έχω παίξει δυο-τρεις και τις αντιπάθησα βαθύτατα και πάραυτα. Σκέτα κούτσουρα... :-X Ούτε εγώ συμφωνώ με τα περισσότερα του Vintager... βασικά με κανένα. :-\ Πχ. μια καλή LP σε καμία περίπτωση δεν είναι ανάγκη να ζυγίζει τόνους, οι P90s την κάνουν να πετάει, δεν είναι ανάγκη να είναι ακριβή, ο κομπρεσσαρισμένος ήχος είναι ΜΕΙΟΝ και δεν προσφέρεται από καλούς paf (σοβαρότατο μειονέκτημα να είναι έτσι γιατί πρέπει να διακρίνονται για την λεπτομέρεια στον ήχο τους και για τις αποκρίσεις τους - αν θες κομπρεσσάρισμα το βγάζεις από το od-dist του ενισχυτή), μπασαδούρα στα καθαρά ισοδυναμεί με "λασπουριά" που είναι επίσης μείον, cherry δεν εκφέρω γνώμη γιατί προσωπικά πεθαίνω για worn σκούρο μελί-lemonburst, και πρίμα πρέπει να είναι ισορροπημένα επίσης προερχόμενα εξ αρχής από την ίδια την κιθάρα. Πόσο έξω από το πρότυπο της παλιάς καλής LP είναι η εικόνα που έχουμε σήμερα! Αυτό με το Bigsby κάπως με βρίσκει σύμφωνο, μιας και παραπέμπει σε καταστάσεις Neil Young που είναι μια από τις ευαισθησίες μου. Fear no more the heat o' the sun Nor the furious winter's rages Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Vintager Δημοσιευμένο 17 Μαΐου 2009 Share Δημοσιευμένο 17 Μαΐου 2009 Λένε ότι υπονοούσαν το big fucking guitar αλλά αυτή την ερμηνεία δεν την είχα ξανακούσει! Πάντως, έχω παίξει δυο-τρεις και τις αντιπάθησα βαθύτατα και πάραυτα. Σκέτα κούτσουρα... :-X Ούτε εγώ συμφωνώ με τα περισσότερα του Vintager... βασικά με κανένα. :-\ Πχ. μια καλή LP σε καμία περίπτωση δεν είναι ανάγκη να ζυγίζει τόνους, οι P90s την κάνουν να πετάει, δεν είναι ανάγκη να είναι ακριβή, ο κομπρεσσαρισμένος ήχος είναι ΜΕΙΟΝ και δεν προσφέρεται από καλούς paf (σοβαρότατο μειονέκτημα να είναι έτσι γιατί πρέπει να διακρίνονται για την λεπτομέρεια στον ήχο τους και για τις αποκρίσεις τους - αν θες κομπρεσσάρισμα το βγάζεις από το od-dist του ενισχυτή), μπασαδούρα στα καθαρά ισοδυναμεί με "λασπουριά" που είναι επίσης μείον, cherry δεν εκφέρω γνώμη γιατί προσωπικά πεθαίνω για worn σκούρο μελί-lemonburst, και πρίμα πρέπει να είναι ισορροπημένα επίσης προερχόμενα εξ αρχής από την ίδια την κιθάρα. Πόσο έξω από το πρότυπο της παλιάς καλής LP είναι η εικόνα που έχουμε σήμερα! Αυτό με το Bigsby κάπως με βρίσκει σύμφωνο, μιας και παραπέμπει σε καταστάσεις Neil Young που είναι μια από τις ευαισθησίες μου. Είμαι λίγο περιέργος να δω τι εννοούμε όσον αφορά τον κομπρεσαρισμένο ήχο ο καθένας μας. Ίσως θα ηταν καλό ο καθένας που αναφέραιτε στο τι ήχο θέλει από μια les paul να λέει και σε τι κομμάτι του αρέσει ο ήχος μιας les paul. Εννοώντας ότι θα ήθελε να παίζει με έναν τέτοιο ήχο. Ξέρω πως παίζουν πολλά ρόλο σε μια ηχογράφηση αλλά δίνει ένα στίγμα. Π.χ. Στο ratllesnake shake των fleetwood mac ο ήχος αυτός θεωρείται κομπρεσαρισμένος; Και νομίζω πως οι Peter Green και Jeremy Spencer έχουν τον κλασσικο ήχο με paf. Σίγουρα πάντως δν είναι ο ήχος ενός μονοπήνιου μαγνήτη. Αν τα καθαρά σε μια κιθάρα βγάζουν λασπουριά πιστεύω πως είναι κατα κύριο λόγο θέμα παιξίματος και Eq. Το σίγουρο είναι πως ο καθένας μας θέλει διαφορετικό ήχο από μια lp. :) Υ.Σ: Πάντως έχουν τρομερό ήχο Green και Spencer! Και οι Les Paul θα ουρλιάζουν στο φεγγαρόφωτο... Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
darshan Δημοσιευμένο 17 Μαΐου 2009 Share Δημοσιευμένο 17 Μαΐου 2009 Λένε ότι υπονοούσαν το big fucking guitar αλλά αυτή την ερμηνεία δεν την είχα ξανακούσει! Πάντως, έχω παίξει δυο-τρεις και τις αντιπάθησα βαθύτατα και πάραυτα. Σκέτα κούτσουρα... :-X Όντως, σκέτο κούτσουρο, μιας και δεν είναι η τυπική κιθάρα-λατέρνα, με τις πέρλες, τα γαρύφαλλα, τα λούστρα και τα λούσα, που εκτιμούν κάποιοι. Βέβαια έχει το logo που λέει Gibson, που εκτιμούν κάποιοι άλλοι (ναι, μου αρέσει να το βλέπω...). Από playability και "ακουστική ποιότητα" (αν υπάρχει κάτι τέτοιο), σε πληροφορώ πως είναι εντυπωσιακά καλή. Ο Burstbucker όντως για πέταμα, σε αντίθεση με τον p90 που σκίζει. Οι μαγνήτες είναι αναλώσιμοι όμως (ειδικά στα 880 Euro). vintager, υπάρχει προκατάληψη, αυτό έχω να πω μόνο... Gibson rules, mf's... PS: Και εσύ ρε Jimi, πέθανες νωρίς, πριν βάλεις τα πράγματα στην θέση τους... Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
bloody_sunday Δημοσιευμένο 17 Μαΐου 2009 Share Δημοσιευμένο 17 Μαΐου 2009 Όντως, σκέτο κούτσουρο, μιας και δεν είναι η τυπική κιθάρα-λατέρνα, με τις πέρλες, τα γαρύφαλλα, τα λούστρα και τα λούσα, που εκτιμούν κάποιοι. Βέβαια έχει το logo που λέει Gibson, που εκτιμούν κάποιοι άλλοι (ναι, μου αρέσει να το βλέπω...). Από playability και "ακουστική ποιότητα" (αν υπάρχει κάτι τέτοιο), σε πληροφορώ πως είναι εντυπωσιακά καλή. Όχι, εννοούσα "κούτσουρο" κι από πλευράς κατασκευαστικής, και ηχητικής. Και έχω παίξει με τρεις μέχρι στιγμής οπότε έχω μια άποψη κάπως τεκμηριωμένη... Vintager είναι πολύ εύκολο να δούμε τι εστί κομπρεσσάρισμα, πχ.: http://www.youtube.com/watch?v=Xx3yXUunEq8 ...αυτό όμως προέρχεται από τον ενισχυτή και όχι από την ίδια την κιθάρα. Κατά τη γνώμη μου μια σωστή LP πρέπει να υπακούει στις δυναμικές του παιξίματος. Πχ.: Και άλλο κομπρεσσάρισμα και άλλο sustain... ;) Tώρα για μένα ο κλασσικός ήχος LP είναι πολυδιάστατος και πρέπει να τα'χα πει σε κάποιο από τα πολλά παλιά θρεντς. Από πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανείς; Tα ξέρετε, τι να τα ξαναλέω. Τα μεσαία που στάζουν μέλι του Slash, το crunch του Page και του Bluesbreakers-Clapton, η γλύκα και το feeling του Μοore, Knopfler, Warren Haynes κλπ κλπ κλπ... Στη μοντέρνα εποχή βέβαια που το gain βασιλεύει, οι δυναμικές θάβονται, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό μιας και υπάρχει θαυμάσια και πολύ εθιστική μουσική με gain με τη σέσουλα. Εδώ όμως υπάρχει η παρεξήγηση: λόγω του singlecut βαριού της σώματος, του set neck της και τoυ παχύ ήχου των humbuckers της υπάρχει η αντίληψη στο ευρύ κοινό ότι πρέπει να χρησιμοποιείται κυρίως για χωσίδια. Δεν είναι έτσι όμως... Fear no more the heat o' the sun Nor the furious winter's rages Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
mystreetcar Δημοσιευμένο 18 Μαΐου 2009 Share Δημοσιευμένο 18 Μαΐου 2009 σαν και αυτή δηλαδή? ;) Ακριβώς σαν αυτή, και με τον ΤΕΡΑΣΤΙΟΤΑΤΟ Adam Jones απο πίσω... Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
roybatty Δημοσιευμένο 18 Μαΐου 2009 Share Δημοσιευμένο 18 Μαΐου 2009 Vintager, το ξερεις ομως οτι οι πραγματικα αυθεντικες Les Paul οπως σχεδιαστηκαν απο τον μεγαλο δεν ειχαν διπλους ε? ....και η "πραγματικά αυθεντική" ελληνική φέτα έχει περισσότερο κατσικίσιο γάλα και λιγότερο πρόβειο; :) Ο Les Paul απλώς συνέβαλλε στο σχέδιο της κιθάρας,δεν τη σχεδίασε. Οι πρώτες Les Paul είχαν P90 γιατί πολύ απλά οι P.A.F. δεν υπήρχαν πριν το 1955 (αν και ιστορικά,διπλούς μαγνήτες έβαλε πρώτη η Rickenbacker το 1953 στις κιθάρες της). Ο ίδιος ο Les Paul εδώ και πολλά χρόνια δεν χρησιμοποιεί τίποτε από τα δύο,μιας και παίζει με Les Paul Recording με low impedance pickups. Occam's razor makes the cutting clean. Συνδέστε για να σχολιάσετε Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες More sharing options...
Προτεινόμενες αναρτήσεις
Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε
Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο
Δημιουργήστε λογαριασμό
Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!
Δημιουργία λογαριασμούΣύνδεση
Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.
Σύνδεση