Τι γίνεται μετά απο ηχογράφηση στα 192 Khz ?

[largo]

Ύστερα λοιπον από πολύ καιρό ηχογραφήσεων στα 44,100 αποφάσισα την ηχογράφηση στα 192Khz. Τι κάνουμε όμως μετά, έχοντας το master μας και θέλουμε να το γράψουμε σε CD ? Ποια είναι η ιδανικότερη λύση είτε αυτό κοστίζει σε χρήμα είτε όχι ?

 

Επίσης τα monitor πρέπει και αυτά να είναι αναλόγων χαρακτηριστικών για την ηχοληψία μετά από την ηχογράφηση, εάν θέλουμε να διατηρήσουμε μια ποιότητα ?

 

Σας ευχαριστώ

[Superfunk]

Τι γίνεται μετά απο ηχογράφηση στα 192 Khz ?

 

τιποτα δε γινεται.... ;D απλα κανεις export το  mix σου ,(ειτε το εχεις μαστεραρει ειτε οχι στα...44/16 εφαρμοζοντας καποιο dithering  οπως κανει ολος  ο κοσμος,με αλλα λογια στα 44/16 του cd θα..καταντησει το mix σου οτι και να κανεις.....

 

αληθεια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ακουσες μεγαλη διαφορα απο τα 44 στα 192? ;D ;D

 

Επίσης τα monitor πρέπει και αυτά να είναι αναλόγων χαρακτηριστικών για την ηχοληψία μετά από την ηχογράφηση, εάν θέλουμε να διατηρήσουμε μια ποιότητα ?

 

ηχοληψια και ηχογραφηση ειναι το ΙΔΙΟ πραγμα ,μηπως εχεις μπερδευτει?τα μονιτορ ετσι κι αλλοιως καλο ειναι να ειναι οσο το δυνατον καλυτερα γινεται οπως και να γραφεις....ειτε στο...1khz ειτε στα 350..... :) :)

[odeon-mastering]

Καλησπερα,

 

οτι ειπε ο superfunk (αν και δεν ειναι εγγυημενα η καλυτερη λυση απο αποψη ποιοτητας).

Κατα τα την διαρκεια της μιξης μεινε στα 192.

Για σωστο SRC (sample rate conversion) (που θα προτεινα να κανεις κατα το mastering) η προταση μου ειναι να επισκεφτεις ενα στουντιο mastering ή να στείλεις online τα αρχεια σου σε καποιο. Εκει εχουμε ολα τα σωστα εργαλεια (και τεχνικες) για SRC.

Οσο αφορα το bit reduction (αν αυτο χρειαζεται), εκει χρειαζεται και dithering, αλλα αυτο ειναι το τελευταιο σταδιο και πρεπει να γινεται σε ελεγχομενο περιβαλλον ακροασης και με υψηλης ποιοτητας ηχεια.

 

αληθεια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ακουσες μεγαλη διαφορα απο τα 44 στα 192? ;D ;D

 

Ακομα κι αν δεν ακουσε μεγαλη διαφορα στο ηχογραφημενο σημα, αν μεινει στα 192 και κανει ολη την μιξη και επεξεργασια ετσι, τοτε σιγουρα θα εχει γλιτωσει απο πολλα ψηφιακα "καλλικαντζαρακια" που θα προεκυπταν στην περιπτωση που ολο το project ηταν στα 44100 απο την αρχη. :)

 

Φιλικα,

Αποστολης

www.odeon-mastering.com

 

[largo]

Ναι έχεις δίκιο, είναι το ίδιο πράγμα, απροσεξία μου. Όσον αφορά το άλλο, με τα 192Khz δεν άκουσα  πολύ μεγάλη διαφορά, αλλά όμως την άκουσα. Σε αλλα δείγματα ήταν πιο έντονη σε άλλα ανεπαίσθητη.

Είδα διαφορά λίγο και στη στερεοφωνία κάποιων δειγματων. Πιστεύω όμως ότι λίγο από δω λίγο από κει αν τη ψάξεις λιγάκι μπορείς να αναβαθμίσεις λίγο παραπάνω τον ήχο σου.

[haryy]

Φυσικά και υπάρχει διαφορά αλλά χρειάζεται εξαιρετικά υψηλής ποιότητας src για να μείνει ένα μέρος της ποιότητας αυτής στο τελικό στάδιο πριν από το τελικό dithering (όπως είπε και ο odeon-mastering).

Eπίσης η διατήρηση των 192KHz σε όλη την διάρκεια της μίξης κοστίζει σοβαρά σε υπολογιστικούς και αποθηκευτικούς πόρους γιαυτό δεν το κάνει σχεδόν κανένας, αλλά αυτό μην το πάρεις σαν προτροπή να μην το κάνεις.

 

Αν σε "παίρνει" που λέμε τότε καλά κάνεις και γράφεις τόσο ψηλά.

 

Επίσης, όταν γράφουμε σε υψηλότερη ανάλυση, δουλεύει καλύτερα και ο AD converter μας.

 

Μια ενδιάμεση λύση που έχω σκεφτεί (όταν το σύστημα "βαραίνει" από τα υψηλής ανάλυσης αρχεία) είναι να μετατρέψω τα μόλις ηχογραφημένα σε υψηλότερη ανάλυση αρχεία, σε μικρότερη και ποιο ελαφριά για το PC (εννοείται με κορυφαίο src)

Αυτό έχει σαν σκοπό να δουλέψει καλύτερα ο ad converter αλλά να μην γονατίσει το σύστημα.

 

Θα το δοκιμάσω κάποια στιγμή με αρκετά αρχεία και θα ποστάρω σύγκριση για να δούμε αν αξίζει..

 

[tugito]

Συγνώμη αλλά το λέτε με βεβαιότητα ότι για τον άνθρωπο που δεν ακούει πάνω από 20khz έχει νόημα να υπάρχει ένα παραπέρα αναλυτικό φάσμα που είναι τόσο ψηλό (192khz, Ουτε καν 96khz) που ουτε ψυχοακουστικά δεν τον επηρεάζει;

Ειναι σίγουρο αυτό γιατί άλλα νομίζω;

Η συχνότητα του nyquist, το oversampling της κάρτας ήχου, οι AD convertors, τα φίλτρα κατα το sampling...

Έχω την εντύπωση ότι δεν έχει νόημα κάτι άνω του 96Khz (που ούτε αυτό πρόκειται να το χρησιμοποιήσω).

Στα cd που ειναι σε 44.1khz η συχνότητα του nyquist ειναι στα 22.05. Εκεί μπορεί να υπάρξουν παραμορφώσεις φάσεις (αναδίπλωση) και να επηρεάσουν περιοχές πιο χαμηλές και εντός του εύρους ανθρώπινης ακοής. Έτσι λοιπόν πιάνει δουλειά το oversampling το οποίο ουσιαστικά ανεβάζει κατακόρυφα την συχνότητα που χρησιμοποιούμαι και έτσι και η συχνότητα του nyquist είναι πολύ πάνω από το εύρος της ανθρώπινης ακοής.

Για να μην παρεξηγηθώ, απλά ρωτάω και δεν λέω κάτι με βεβαιότητα. Απλά λέω αν είστε εσείς βέβαιοι ότι εχει νοημα να συζητάμε για 192khz (δηλαδή 96 βάση nyquist) που ποτέ δεν θα φτάσει ο άνθρωπος + τα συστηματα ήχου μας. Γιατί ακόμα και ο άνθρωπος να το φτάσει αν τα συστήματα δεν το αποδίδουν πάει τσάμπα (ισχύει κι ανάποδα).

Υπάρχει ενα τοπικ παλιοτερο στο noiz το οποιο δεν κατέληξε κάπου απο ότι είδα. Απλά αναφέρετε εκεί ότι "αν εγώ είχα συσκευή που υποστηρίζει 192khz θα το είχα εκεί να δουλεύει και όχι παρακάτω". Για ποιο λόγο όμως είναι το θεμα (καθώς αυτό σε επεξεργαστή και χώρο και άλλα μόνο αρνητικό είναι).

Επαναλμβάνω, απλά ρωτάω, δεν ξερω.

 

[zestair]

Συγνώμη αλλά το λέτε με βεβαιότητα ότι για τον άνθρωπο που δεν ακούει πάνω από 20khz έχει νόημα να υπάρχει ένα παραπέρα αναλυτικό φάσμα που είναι τόσο ψηλό (192khz, Ουτε καν 96khz) που ουτε ψυχοακουστικά δεν τον επηρεάζει;

Ειναι σίγουρο αυτό γιατί άλλα νομίζω;

 

    Τα "khz" στα οποία αναφέρεσαι είναι το sampling rate, δεν έχουν σχέση με τα hertz του ακουστικου φάσματος. Όπως στην εικόνα έχουμε τον "κόκκο" (pixel).

    Όσα περισσότερα "pixel" έχει ο ήχος μας, τόσο περισσότερο προσεγγίζει την πραγματικότητα. Βέβαια μετά από ένα σημείο οι διαφορές είναι λιγότερο αντιληπτές.

[odeon-mastering]

Καλησπερα,

παραθετω ενα αποσπασμα απο μια συνεντευξη του Rupert Neve:

 

Tom Borthwick: I have a 5106 console and on an Audio Precision test it goes from 5 Hz to over 150hz. This extended bandwith, was it a concerted effort or just the result of good design?

 

Rupert: Good question. Well Tom, I’m guessing what you meant was 150 kHz not Hz. The transformers and all the amplifiers in these designs were of that order. The console mentioned, if I remember correctly, was a broadcast console, one of the later ones. We were paying particular attention to bandwidth. Incidentally, that console was designed by Geoff Watts, one of my earliest collegues on my design team.

 

Fletcher: There has been some measure of debate about bandwidth including frequencies above 20kHz, can we hear them, do they make a difference, etc.

 

Rupert: OK, Fletch, pin your ears back...back in 1977, just after I had sold the company, George Martin called me to say that Air Studios had taken delivery of a Neve Console which did not seem to be giving satisfaction to Geoff Emmerick. In fact, he said that Geoff is unhappy.... engineers from the company, bear in mind that at this point I was not primarily involved, had visited the studio and reported that nothing was wrong. They said that the customer is mad and that the problem will go away if we ignore it long enough.

 

Well I visited the studio and after careful listening with Geoff, I agreed with him that three panels on this 48 panel console sounded slightly different. We discovered that there was a 3 dB peak at 54kHz Geoff's golden ears had perceived that there was a difference. We found that 3 transformers had been incorrectly wired and it was a matter of minutes to correct this. After which Geoff was happy. And I mean that he relaxed and there was a big smile on his face.

 

As you can imagine a lot of theories were put forward, but even today I couldn't tell you how an experienced listener can perceive frequencies of the normal range of hearing.

 

And following on from this, I was visiting Japan and was invited to the laboratories of Professor Oohashi He had discovered that when filteres were applied to an audio signal cutting off frequencies of 20 kHz, the brain started to emit electric signals which can be measured and quantified

 

These signals were at the frequencies and of the pattern which are associated with frustration and anger. Clearly we discussed this at some length and I also would forward the idea that any frequncies which were not part of the original music, such as quantisizing noise produced by compact discs and other digital sources, also produced similar brain waves.

Fletcher: What about frequencies below 20Hz (theoretically, the low end of the human range of hearing)... how do they affect the tone?

 

ελπιζω η χρηση της αγγλικης να μην σας αποθαρρυνει απο το να το διαβασετε. το περιστατικο αυτο μου το ειχε πει πριν 5 χρονια ο Eric Simpson, με τον οποιο δουλευα στην orbital Sound και ο οποιος εχει δουλεψει με τον Geoff Emmerick. Το αρθρο το βρηκα χρονια μετα και απλα επιβεβαιωσα τα λογια του Eric.

 

Ενα ακομα καλο link : http://en.wikipedia.org/wiki/Hypersonic_effect

και για οσους θελουν να εμβαθυνουν παραθετω και το εξης: http://jn.physiology.org/cgi/content/full/83/6/3548

 

το oversampling της κάρτας ήχου,

Αυτο ειναι κατι αλλο...και δεν εχει σχεση με το sampling....αλλα εχει απολυτη σχεση με αυτο που ειπα νωριτερα

αν μεινει στα 192 και κανει ολη την μιξη και επεξεργασια ετσι, τοτε σιγουρα θα εχει γλιτωσει απο πολλα ψηφιακα "καλλικαντζαρακια" που θα προεκυπταν στην περιπτωση που ολο το project ηταν στα 44100 απο την αρχη. :)

 

Επίσης, όταν γράφουμε σε υψηλότερη ανάλυση, δουλεύει καλύτερα και ο AD converter μας.

Δεν το γνωριζω αυτο αλλα θα ηθελα πολυ να μου πεις καποια πραγματα ΄η να στειλεις κανα link (εχω ορεξη για μελετη σημερα).

 

Φιλικα,

Αποστολης

www.odeon-mastering.com

 

[zestair]

Φιλικα,

Αποστολης

www.odeon-mastering.com

 

    Αποστόλη, εφόσον η ηλεκτρονική σου διεύθυνση δεν αφορά στο θέμα, μην την βάζεις. Μπορείς βέβαια να την βάλεις στην υπογραφή σου στο κάτω μέρος κάθε δημοσίευσης σου, πηγαίνοντας προφίλ-->ρυθμίσεις προφίλ.

    Επίσης διάβασε προσεκτικά τους κανόνισμούς του Noiz.

 

7.Τα μέλη συμφωνούν να μη προωθούν, να διαφημίζουν ή να δυσφημίζουν έμμεσα, αλλά και άμεσα προϊόντα δικά τους ή άλλων και τις έμμισθες υπηρεσίες τους. Η αναφορά σε προϊόντα και υπηρεσίες μπορεί να γίνεται μόνο αν έχει ρόλο ενημερωτικό στην συζήτηση.

[nikodemos]

Αποστόλη η συζήτηση έχει ξαναγίνει πολλάκις και η συγκεκριμένη συνέντευξη (ή κάποια παραπλήσια τέλως πάντων σχετικά με την υπερηχητική ακοή του mr.Neve και των μετασχηματιστών του) έχει ξαναεμφανιστεί στο τότε θέμα....

 

...και η συζήτηση τότε ήταν ψιλοβαρετή, αφοριστική και ιδιαίτερα θορυβώδης παλινδρομώντας ανάμεσα την σοβαρότητα και την σοβαροφάνεια......

 

ορίστε η τότε αλλά και τωρινή και μέχρι αποδείξεως του αντίθετου άποψη μου...

 

....αγαπητοί συμφορουμίτες.....διαβάζω και διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις αλλεπάληλες απαντησεις και "παραθέσεις" και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι τελικά ο σκοπός του συγκεκριμένου τόπικ ::).........

 

αν και δεν θέλω επ'ουδενί να συμμετάσχω στην συγκεκριμένη συζήτηση (έχω αλεργία στις συζητήσεις για AD-DA ;D ;D) , οφείλω να πω τα εξής.....

 

Κατ'αρχάς οι spy, harilatron,Jasemeister & bloody νομίζω ότι καλύψαν πολύ σύντομα και με πολλή επιτυχία το όλο θέμα σε ότι αφορά την αντικειμενική, απτή του θεώρηση.....είναι απλό, τετράγωνο και τέλος.....

.....αλλά όπως είναι φυσικό εκεί, με το τέλος της αντικειμενικότητας αρχίζει η υποκειμενική θεώρηση των πραγμάτων.....

 

Αυτό που θέλω να πω είναι πως οι απόψεις τρίτων που "μεταφέρθηκαν" σχετικά με την ανωτερώτητα ή όχι των sampling frequences πέρα από από το όριο που θέτει η έως τώρα αντίληψη περί σωστού είναι οι περισσότερες γνωστές, σεβαστές,χρήσιμες αλλά δεν παύουν να είναι υποκειμενικές....ακόμη και αν προέρχοντε από τον R.Neve.....

 

Αφού λοιπόν το θέμα εξελίχθηκε σε υποκειμενική θεώρηση της σχέσης πιστότητα-ποιότητα/sampling frequency και αφού η αντικειμενική αποδεδειγμένη πλευρά του θέματος καλύφθηκε νομίζω απόλυτα....ας γράψω και εγώ τις ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΑΤΕΣ εξυπνάδες μου........

 

Πρώτα απ'όλα μια μικρή αναφορά στην διαφωνία που προηγήθηκε......θεωρώ πως πριν φτάσουμε στο σημείο να ανησυχούμε για το πόσο καλά αποτυπώνεται το υψηλοσυχνοτικό (γιατί αν κάπου μπορεί να υπάρχει θέμα είναι εκεί...και όχι στο χαμηλοσυχνοτικό μέρος ) περιεχόμενο μιας ηχητικής πηγής στα 44.1Κ και πόσο αυτό επηρεάζει την πορεία της παγκόσμιας δισκογραφίας.....ίσως θα είναι καλύτερα να έχουμε φροντίσει να λύσουμε πιο βασικά θέματα όπως το τι ηχογραφούμε, που και πως το ηχογραφούμε, με τι μέσα και υπό ποιες συνθήκες, πως το ακούμε ,από που το ακούμε, τελικά τι ακούμε κλπ κλπ κλπ.........    

 

Σε σχέση με το αν τα 96Κ ή 88.2Κ ή και 192Κ παρέχουν καλύτερη ποιότητα και "απεικόνιση" του αρχικού σήματος....αυτό είναι μάλλον σχετικό.....κατ'αρχάς θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το για τι χρήση μιλάμε.....ποια θα είναι η τελική μορφή αυτής της υποτιθέμενης ηχογράφησης?....θα είναι audio cd, super audio cd, dvd audio, ac3 για dvd, mp3?......και φυσικά τι συγκρίνουμε?.....ένα Lavry gold στα 44.1 με μια m-audio στα 96, ένα Lavry στα 44.1 με το ίδιο στα 96 ή μια m-audio στα 44.1 με την ίδια m-audio στα 96?......γιατί το τελευταίο κριτήριο και μόνο αρκεί για να βγάλουμε πιθανότατα 2 ή ακόμη και 3 διαφορετικά συμπεράσματα σε σχέση με το "ιδεατό" sample rate.......

 

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι μιλάμε για μια ηχογράφηση η οποία προορίζεται για standard 44.1Khz/16bit audio cd που υποθέτω μας ενδιαφέρει όλους περισσότερο.....

Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν, η δειγματολειψία στα 44.1Κ και με 24bit (ή και 32bit floating) θεωρητικά καλύπτει απόλυτα τις ανθρώπινες ανάγκες.....τα όποια προβλήματα μπορεί να έχει κατά την αναπαραγωγή (DA) έχουν να κάνουν με την ποιότητα της υλοποίησης (Low pass filter, clocking) και του ανθρώπινου χειρισμού (σωστή χρήση dithering) τόσο στο στάδιο του AD όσο και στο DA....

 

Έτσι ένα σήμα στα 44.1Κ που θα ηχογραφηθεί  και αναπαραχθεί με έναν υψηλής ποιότητας AD/DA μετατροπέα ο οποίος περιλαμβάνει ένα πολύ καλά σχεδιασμένο Low pass φίλτρο και υψηλής ακρίβειας clocking, και αφού γίνει το σωστό dithering, noise shaping (και ίσως oversampling) λογικά θα ακούγεται εξ'ίσου καλά με το αντίστοιχο που ηχογραφήθηκε στα 96Κ.....

 

Αντίθετα σε ένα μέτριο μετατροπέα πιθανόν να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα στα 96Κ απ'ότι στα 44.1 ή 48Κ....αυτό όμως δεν έχει να κάνει με την ανωτερώτητα των 96Κ ως "θεωρία"...αλλά απλά (και απλοποιημένα  ;).... και κατά κύριο λόγο)με την μεταφορά των ακουστών (στα 44.1Κ) ως τότε artifacts του κακής ποιότητας Low pass φίλτρου σε μη ακουστές περιοχές.....

 

 

 

Αυτό τι σημαίνει?........ότι πολύ απλά η ποιότητα του αποτελέσματος δεν έχει να κάνει με την ύπαρξη ή όχι περισσοτέρων δειγμάτων, και την καλύτερη απεικόνιση του αρχικού σήματος λόγω περισσότερων "σημείων".....έχει να κάνει με την ποιότητα των σχεδιάσεων, την μεταφορά δηλαδή της θεωρίας στην πράξη και στο τι προβλήματα μπορεί αυτή να δημιουργήσει.....και στην πραγματικότητα τα προβλήματα και τα artifacts ενός "κακού" φίλτρου και μιας ελειπούς πηγής χρονισμού είναι τα ίδια είτε μιλάμε για τα 44.1Κ είτε για τα 96Κ (για τα 192Κ υπάρχουν πολλά επιπρόσθετα προβλήματα, που για πολλούς όπως πχ ο Dan Lavry τα καθιστά την χειρότερη επιλογή συχνότητας δειγματολειψίας) απλά στην μία περίπτωση (44.1 - 48Κ) είναι πολύ πιθανόν να είναι ακουστά ενώ στην άλλη (88.2 -96Κ) όχι......αυτό όμως τι σημαίνει.....ότι απλά δεν είναι όλοι οι μετατροπείς ίδιοι ;)

 

....και γενικά υπάρχουν πολλοί περισσότεροι παράγωντες σε μια πετυχημένη και εύηχη μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό και πάλι σε αναλογικό, όταν μιλάμε για μουσική και ήχο εν γένει από μια απλή σύγκριση αριθμών samples.......υπάρχει το σύνολο του αναλογικού τμήματος μιας τέτοιας υλοποίησης μαζί μα τα Ι/Ο,  υπάρχει η τροφοδοσία, υπάρχει το clocking, υπάρχει η ύπαρξη ή όχι αξιόπιστου metering (δηλαδή ψηφιακού), υπάρχει η αντοχή σε ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές κλπ κλπ κλπ κλπ.......με απλά λόγια μπορεί η μετατόπιση του ανώτατου ορίου δειγματολειψίας σε υψηλότερο συχνοτικό φάσμα υπερπολλαπλάσιο του ακουστού να μειώνει κάποιους από τους κινδύνους μιας κακής κατασκευής όπως πολλάκις αναφέρθηκε έως τώρα......αλλά δεν αποτελεί πανάκεια και σίγουρα δεν προσφέρει de facto καλύτερη ποιότητα ή αυξημένη ηχητική πιστότητα.....για να το πω ακόμη πιο απλά θεωρώ χίλιες φορές προτιμότερο να χρησιμοποιήσω έναν υψηλής ποιότητα μετατροπέα 10ετίας όπως το AD-dREAM 1 της Prism "καρφωμένο" στα 44.1Κ (και μάλιστα max. στα 20bit....) παρά έναν σημερινό μετατροπέα κατηγορίας behringer με τεχνολογία αιχμής (τρομάρα τους ;D) στα 96Κ........  

 

Η άποψη μου (και πολλών άλλων πριν από εμένα βέβαια) είναι ότι μια σωστά κατασκευασμένη και με σωστή χρήση AD-DA αλυσίδα που δουλεύει στα 44.1Κ μπορεί να ακούγεται εξίσου καλά με μετατροπείς με πολύ υψηλότερες συχνότητες δειγματολειψίας....το ζήτημα όμως είναι πως το κόστος για μια πραγματικά καλή τέτοια σχεδίαση θα είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι μια μέτρια που δουλεύει στα 96Κ και προσφέρει εξίσου καλά αποτελέσματα.......

 

Υπάρχει όμως αυτός ο απόλυτος, σωστά κατασκευασμένος μετατροπέας που να μεταφέρει αυτούσια την όλη θεωρία που παρατέθηκε έως τώρα στην πράξη?......πιθανόν όχι.....αυτό όμως ούτε αναιρεί την θεωρία ούτε κάνει αυτόματα ΚΑΘΕ υψηλότερης δειγματολειψίας μετατροπέα καλύτερο......  

 

Από την άλλη όμως πόσο επηρεάζει (αφού μιλαμε για standard audio cd) το τελικό downsampling στα 44.1Κ και τι μετράει πιο πολύ τελικά?....δηλαδή τα όποια πλεονεκτήματα της υψηλότερης συχνότητας δειγματοληψίας σε τι μειονεκτήματα μεταφράζονται κατά την μετάπτωση στο "αναγκαστικό" σε αυτή την περίπτωση 44.1......και αυτό έχει συζητηθεί χιλιάδες φορές....και τελικά ο καθένας επιλέγει αυτό που του ταιριάζει .....και στο "αυτί", και στις δυνατότητες αντίληψης που έχει την δεδομένη στιγμή αλλά φυσικά και στην τσέπη.....γιατί στην ουσία και από την στιγμή που ξεπερνάμε τα όρια αυτού που μπορεί να περιγράψει αντικειμενικά η σημερινή φυσική γνώση, ο μόνος κανόνας που μπορεί να ισχύει είναι η προσωπική κρίση και αντίληψη του καθενός.....καλό όμως είναι αυτή να είναι αβίαστη (όχι βέβαια προιόν άγνοιας)  και όχι προιόν παραπληροφόρησης, πλύσης εγκεφάλου και hype....και καλώς ή κακώς αυτά τα τρία είναι μάστιγες στον χώρο της μουσικής τεχνολογίας και όλοι μας κατά καιρούς αποτελούμε θύματα τους.....Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις "καινοτομιών" και εξελίξεων που απέτυχαν παταγωδώς να γίνουν industry standards....laser disc, beta video, s-vhs, dcc, mini disc, dat (...αυτό ειδικά....πήρα και 2 πανάθεμα με ;D ;D ;D)......πολλές φορές δηλαδή το "καλύτερο" καθορίζεται από παράγωντες όχι τόσο άμεσα συνδεδεμένους με την απόλυτα ορθολογιστική προσέγγιση ενός τέτοιου ορισμού........

 

Ένας άλλος παράγωντας που δεν πρέπεινα ξεχνάμε είναι πως μπορεί η κρίση μας και η αντίληψη που έχουμε για το συγκεκριμένο θέμα (μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό) να βασίζεται τόσο σε πρότερες εμπειρίες με άλλα format (αναλογικά) ή (και κυρίως) στην πρότερη λανθασμένη προσέγγιση του θέματος στα πρώτα χρόνια της εμφάνισης του....και εξηγούμαι....

Μπορεί κάποιος να λέει πως η ψηφιακή μετατροπή δεν μεταφέρει σωστά το χαμηλοσυχνοτικό περιεχόμενο μιας ηχητικής πηγής...πχ διάβαζα πριν λίγες μέρες ένα θέμα σχετικά με την ηχογράφηση του "so" P.Gabriel και πως κάποια στιγμή αναγκάστηκαν να μεταπηδήσουν σε ένα ψηφιακό DASH λόγω προβλημάτων συγχρονισμού 2 αναλογικών 24tracks και τις ενστάσεις του Gabriel σχετικά με την ποιότητα του ψηφιακού format στην αποτύπωση των χαμηλότερων συχνοτικά περιοχών....στην πραγματικότητα όμως σε μια τέτοια περίπτωση μιλάμε μάλλον για θέμα γούστου και προτίμισης προς ένα σαφέστατα πιο χρωματισμένο και επιδραστικό - καθοριστικό (για χίλιους λόγους, freq rexponce, saturation, hiss κλπ) για το τελικό αποτέλεσμα format όπως η αναλογική ταινία....πιθανότατα λοιπόν ένας από τους λόγους που κάποιος νιώθει άβολα με ένα ψηφιακό μέσο καταγραφής είναι και η εξάλειψη πολλών ακουστών artifacts (εύηχων και επιθυμητών αλλά artifacts) των αναλογικών format....και έτσι φτάνουμε στοδεύτερο σκέλος....στην λανθασμένη χρήση.....

 

Έχω λοιπόν την εξής θεωρία.....στα πρώτα χρόνια της εξάπλωσης των ψηφιακών πολυκάναλων και κυρίως σε ότι αφορά μουσικά ιδιώματα με έντονη την παρουσία της studio επεξεργασίας όπως η pop-rock γενικότερα,οι παραγωγοί και ηχολήπτες ουσιαστικά αγνοήσαν τις (σημαντικότατες) διαφορές του νέου format και συνέχισαν να δουλεύουν ακριβώς με τον τρόπο που δούλευαν και πριν.....αυτό όμως δεν ήταν και πολύ λογικό καθώς όπως είπαμε κάποια βασικά συστατικά του συγκεκριμένου ηχοχρώματος είχαν αλλάξει-εκλείψει ενώ κάποια άλλα έκαναν την εμφάνιση τους....έτσι από την μια πχ δεν υπήρχε πια ο κορεσμός και η συμπίεση της μαγνητικής ταινίας που ήταν τόσο καθοριστική για το χαμηλώτερο κυρίως τμήμα του συχνοτικού φάσματος ενώ από την άλλη υπήρχε πλέον η δυνατότητα για εκτεταμένη και πιο flat συχνοτική απόκριση στο σύνολο σχεδόν του ακουστού φάσματος (δεν χρειαζόταν δηλαδή να "προσπαθήσουν" για να πετύχουν καθαρά "ψηλά") απαλλαγμένη από θόρυβο.....αυτό σε συνδυασμό με τις παιδικές αρώστιες του ψηφιακού ήχου κυρίως σε ότι αφορά την αναπαραγωγή (απουσία dithering, κακό clocking κλπ) οδήγησαν σε ηχογραφήσεις που ξένιζαν με τα κάπως άκομψα, έντονα και σκληρά πρίμα και βέβαια με την έλειψη του χαρακτηριστικού saturation της ταινίας.....αυτό από μόνο του αρκεί κατά την γνώμη μου για να δημιουργήσει προκαταλήψεις και αντιπάθειες που δύσκολα αλλάζουν.....αντίθετα σε μουσικές που η στουντιακή επεξεργασία είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη, όπως η συμφωνική ή η "κλασσική" jazz το νέο format αγκαλιάστηκε με θέρμη από την πρώτη στιγμή και έδωσε εκπληκτικά αποτελέσματα (ακόμη και με αυτούς τους τότε μετατροπείς....)και η ψηφιακή τεχνολογία παραγκώνισε την αναλογική και έγινε το κοινά αποδεκτό industry standard μέσα σε μία νύχτα (που λέει ο λόγος....)

 

Θέλω λοιπόν να καταλήξω πως ουσιαστικά μετράει περισσότερο το "πως" παρά το "με τι" γίνεται η μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό και το αντίστροφο......      

 

Έτσι,υπάρχει αυτή η λεπτή γραμμή - όριο αντικειμενικότητας και από εκεί και πέρα όλα τα υπόλοιπα περί του πως αλληλεπιδρούνε οι συχνότητες πέραν του ακουστού φάσματος με αυτά που ακούμε, αν όντως ακούμε αυτά που ακούμε, αν το αυτί μας μπορεί να αντιληφθεί την έλειψη γραμμικότητας, αν....αν....αν.... και όλα αυτά τα ωραία (αν και προσωπικά πιστεύω αρκετές θεωρίες του είδους....) είναι απλά θεωρίες και προς το παρόν τουλάχιστον δεν μπορούν να αποδειχθούν......προς το παρόν για οτιδήποτε πλέον του επιστημονικά αποδεκτού και αποδεδειγμένου βασιζόμαστε στην προσωπική μας αντίληψη και κρίση......η οποία βέβαια στο συγκεκριμένο θέμα μπορεί να επηρεάζεται από 2.000.000 άλλους παράγωντες ......και όπως έχουν δείξει τα αποτελέσματα από χιλιάδες ανεπίσημα και επίσημα blind tests παγκοσμίως η κρίση μας είναι από ένα σημείο και μετά προιόν τυχαίας επιλογής.....

 

Θα πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε πως στην συγκεκριμένη ιστορία (όπως και παντού μάλλον) υπάρχουν 2 πλευρές....η πλευρά της έως σήμερα τεκμηριωμένης γνώσης, δηλαδή της κοινά αποδεκτής θεωρίας όπως αυτή διατυπώθηκε μέσα από τα ποστ (και τα λινκ που παραθέσαν) των spy, Harilatron, Jasemeister & bloody sunday και από την άλλη οι προσωπικές αντιλήψεις και απόψεις διαφόρων ανθρώπων ανά τον κόσμο, σχετικών και λιγώτερο σχετικών (και κατά μία τραγική σύμπτωση τις περισσότερες φορές προέρχοντε από τους ίδιους τους σχεδιαστές αυτών )......έως την στιγμή που οι απόψεις αυτές θα μπορούν να τεκμηριωθούν και να αποδειχθούν στην πράξη όμως , θα παραμένουν απλές απόψεις.....και ξέρετε τι λέει ο "Βρώμικος Χάρυ" για τις απόψεις.....

 

καλή σας μέρα  :)

 

 

....και ας μην ξεχνάμε πως ο Rupert Neve εκτός από ιδιοφυής σχεδιαστής ηχητικών κυκλωμάτων είναι ένας ακόμη πιο ιδιοφυής εμποράκος που κατάφερε να μετατρέψει το τυλιγμένο σύρμα σε νέα cult θρησκεία του ήχου......και ναι είμαι και εγώ μέλος της εκκλησίας των μετασχηματιστών ;D ;D ;D ;D

 

.....αλλά θα πρέπει να έχουμε και την ειλικρίνεια να μπορούμε να διαχωρίσουμε την προσωπική αναπόδεικτη υπόθεση και πεποίθεση μας από το επιστημονικά τεκμηριωμένο αξίωμα (έστω και αν αυτό ίσως περιορίζεται από την σημερινή μας γνώση)  

 

...όσοι λοιπόν ενδιαφέρεστε διαβάστε πρώτα τον τρικούβερτο καυγά απ'όπου παρέθεσα την άποψη μου αλλά και αυτό

http://www.noiz.gr/index.php?topic=164943.0.....

 

....και αν πιστεύετε ότι μπορεί να προστεθεί κάτι ουσιώδες στην συγκεκριμένη κουβέντα καλύτερα ας γίνει στο δεύτερο που είναι και στίκυ....