Πως να 'ξεχασουμε' τη θεωρια?

[bouzoukleri]

Η γνώμη ενός (εμού του ιδίου) που δε σκαμπάζει γρι από θεωρία.

Διαβάζοντας τα παραπάνω δυσκολεύομαι να μη βγάλω από το μυαλό μου πως υποσυνείδητα δε θέλετε να ξεχάσετε τη θεωρία αλλά τους δασκάλους σας.

Κάνοντας τον υπο έρευνα ψυχολόγο (δηλαδή τον κομπογιαννίτη) όλες οι παραπάνω αναφορές έμμεσα με αναγκάζουν να πιθανολογήσω πως αυτό που προκύπτει ως αναζήτηση δεν είναι η συνειδητή αποχή από τη γνώση της θεωρίας αλλά από τις τακτικές απορρόφησης της που χρησιμοποίησαν οι δάσκαλοι σας για να σας εξυψώσουν σε αυτό το επίπεδο γνώσης.

Διότι μια γνώση που έρχεται με χάρη και ποιότητα γιατί να επιθυμείς να τη βγάλεις από την εξίσωση; Δεν την αποζητάς τη ποιότητα; Δεν την αισθάνεσαι τη χάρη ;

 

Θα προσπαθήσω να δώσω καναδυό χαζά παραδείγματα.

 

Έστω πως με μαθαίνει  πιάνο η υπέρτατη διανοητικώς σωματικώς συναισθηματικώς γυναικάρα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί εμπεριέχουν τα πάντα σε συνδυασμούς άμεσης σωματικής στοματικής πνευματικής άσκησης. Μετά από χρόνια έμπειρος πλέον εγώ κλειδοκυμβαλοπαίκτης θα αναπολώ με αμφισβήτηση και αίρεση την τότε διδασκαλία;

 

Έστω πως με μαθαίνει πιάνο καθηγητής καροκουστουμάτος λίγδας πατομπούκαλος με μονομανία στην συστηματική εκμάθηση. Σε διαρκή πίεση αυστηρής  εφαρμογής των κανόνων και με μόνο ένα σκοπό. Οι μαθητές του να γίνονται τουλάχιστον Ντεμπισί.

Μετά από χρόνια έμπειρος πλέον εγώ θα αναπολώ την αυστηρότητα και την πίεση ;

 

Μέσω της υπερβολής προσπαθώ να εκθέσω την άποψη πως ως εξωτερικός παρατηρητής διαβάζω πολλά κείμενα μαθητών της δεύτερης περίπτωσης και λιγοστά της πρώτης.

Μήπως οι θεωρητικώς ορμόμενοι αντιδρούν στο δάσκαλο και όχι επι της ουσίας στην ίδια τη θεωρία ;

 

Αν λέω μπούρδες βαράτε αλύπητα. Δικαίως.

 

[dvat]

Λες μπούρδες!!! ;D ;D ;D

 

Βαράω αλύπητα...

[darshan]

bouzoukleri, δεν είναι θέμα ατόμων, είναι θέμα φιλοσοφίας και συστήματος, είναι θέμα στρατηγικής. Καταλήγει να είναι θέμα πολιτικής. Υπάρχουν καλοί δάσκαλοι και κακοί δάσκαλοι. Δεν είναι αυτό το θέμα. Ακόμα και τους κακούς δασκάλους, ένα καλό σύστημα τους κάνει ανεκτούς. Μόνο που δεν μιλάμε για την διδασκαλία των μαθηματικών, της ιστορίας, της φυσικοχημείας κλπκλπκλπ. Μιλάμε για την Μουσική. Η επαφή είναι προσωπική, είναι αισθητηριακή Εμπειρία.

 

Στο ερώτημά σου, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.  ;) Αν ντρέπεσαι να είσαι σκράπας μπροστά στην δασκάλα-μούνα (sic), και αυτό σε κάνει να προσπαθείς περισσότερο, ενώ παράλληλα μαγεύεσαι από τις μελωδίες που παράγουν τα ακροδάκτυλά της, τότε έχει καλώς. Αν όμως χαζεύεις τα μεμέ και τα διάφορά της, και αδιαφορείς αν παίζει Ντεμπισύ ή Τσιμογιάννη, τότε τράβα στον ματομπούκαλο να σου στρώσει κώλο.  :D

 

          "Πάμε! Κλίμακες."